O Λοθάριος (Lothaire, 941 – 2 Μαρτίου 986) ήταν Καρολίδης βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας από τις 10 Σεπτεμβρίου του 954 έως το θάνατό του στις 2 Μαρτίου του 986. Ήταν γιος του Λουδοβίκου Δ΄ και της Γκερμπέργκας της Σαξονίας.
Λοθάριος της Γαλλίας - Μουσείο Σαιν Ρεμί στη Ρενς
Διαδέχθηκε τον πατέρα του (954) σε ηλικία 13 ετών και τέθηκε υπό την κηδεμονία του Ούγου του μέγα, κόμητος των Παρισίων, αν και ήταν εχθρός του πατέρα του τα τελευταία χρόνια. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τον διάδοχο και γιο του Ούγου, Ούγο Καπέτο, ιδρυτή της δυναστείας των Καπετιδών, που θα κυβερνήσει την Γαλλία μια ολόκληρη χιλιετία.
Το 955 ο Λοθάριος και ο Ούγος κατέλαβαν μαζί το Πουατιέ. Λίγο αργότερα ο προστάτης του πέθανε και ο Λοθάριος έχρισε τον μεγάλο γιο του αποθανόντος, Ούγο, κόμη των Παρισίων, και τον μικρότερο γιο του, Όθωνα Ερρίκο, δούκα της Βουργουνδίας (960).
Το (962) ο Βαλδουίνος Γ΄ της Φλάνδρας συμβασιλεύς, υιός και διάδοχος του Αρνόλφου Α΄ της Φλάνδρας, πέθανε και ο πατέρας του υποσχέθηκε στον Λοθάριο την διαδοχή του. Όταν πέθανε και ο ίδιος ο Αρνόλφος (965), ο Λοθάριος επιτέθηκε στην Φλάνδρα, κατέλαβε πολλές πόλεις, αλλά αποκρούστηκε από τους υποστηρικτές του Αρνόλφου Β΄.
Σε ηλικία 37 ετών, ο Λοθάριος αποφάσισε να ανακτήσει την Λωρραίνη. Σε μια αιφνίδια επίθεση την άνοιξη του 978 συνέλαβε τον αυτοκράτορα Όθωνα Β΄ κοντά στο Άαχεν που είχε συμμαχήσει εναντίον του με τον αδελφό του Κάρολο, κυριεύοντας την πρωτεύουσα. Ο Όθωνας εκδικήθηκε το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς με μεγάλη επίθεση στην Γαλλία, καταστρέφοντας όσες περιοχές έβρισκε μπροστά του. Έφτασε μέχρι το Παρίσι αλλά απέτυχε να καταλάβει την πόλη. Μετά τον θάνατο του Όθωνα Β΄(983), ο Λοθάριος επιχείρησε να πάρει την επιμέλεια του ανηψιού του Όθωνα Γ΄ έτσι ώστε να εξασφαλίσει πρόσβαση στον γερμανικό θρόνο αλλά δεν τα κατάφερε. Συνέχισε όμως να διεκδικεί την Λοθαριγγία. Το 985 στην λεγόμενη Σύνοδο των Ισχυρών Γυναικών κατακυρώθηκε το κληρονομικό δικαίωμα του Όθωνα Γ΄ στον γερμανικό θρόνο, η αντιβασιλεία της μητέρας του Θεφανούς καθώς και η τύχη της Λοθαριγγίας που παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Οθώνων.[1]
Ο Λοθάριος λογομάχησε με τον Ούγο Καπέτο, γιατί συμφιλιώθηκε με τον Όθωνα Γ΄ παρά τους πολέμους που είχε κάνει με τον πατέρα του με την υποστήριξη του ίδιου του Καπέτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, η δύναμη του Λοθάριου εξασθενούσε σημαντικά απέναντι στην δύναμη του Ούγου Καπέτου.
Οικογένεια
Παντρεύτηκε την Έμμα των Μποζονιδών, κόρη του Λοθάριου Β΄ της Λομβαρδίας("Ιταλίας") και της Αδελαΐδας των Παλαιών Γουέλφων. Γιος τους και διάδοχος του ήταν ο
Λουδοβίκος Ε΄ 966/7-987, βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας.
Όθων π. 970-986, απεβίωσε 16 ετών.
Από τη μη νόμιμη σχέση του με μία κόρη του Ροβέρτου, μαγιορδόμου του Καρόλου δούκα της Κάτω Λωρρίνης, είχε φυσικά τέκνα:
(νόθος) Αρνούλφος, αρχιεπίσκοπος του Ρενς (988-991, 996-1021).
(νόθος) Ριχάρδος απεβ. μετά το 991.
Commons logo
MacLean, Simon (2017). Ottonian queenship (First edition έκδοση). Oxford. 961410084. ISBN 9780198800101.
|
Γάλλοι Μονάρχες
Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987) Ροβερτιανοί |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
