Ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ (Louis XII, 27 Ιουνίου 1462 – 1 Ιανουαρίου 1515), ο αποκαλούμενος πατέρας του λαού, υπήρξε ο 35ος βασιλιάς της Γαλλίας από το 1498 έως το 1515 και ο μοναδικός μονάρχης από τον κλάδο Βαλουά-Ορλεάνης του Οίκου των Βαλουά. Ήταν γιος του Καρόλου δούκα της Ορλεάνης και της Μαρίας του Κλέβ που διαδέχθηκε τον πατέρα του ως δούκας της Ορλεάνης το 1465, διάδοχος του ξαδέλφου του Καρόλου Η΄, που πέθανε χωρίς αρσενικούς απογόνους.
Προβλήματα με τους γάμους του
O Λουδοβίκος ΙΒ΄της Γαλλίας
Litterae super abrogatione pragmatice sanctionis, 1512
Το 1476 νυμφεύτηκε την Ιωάννα της Γαλλίας (1464 – 1505), κόρη του Λουδοβίκου ΙΑ΄ από τη δεύτερη σύζυγό του.
Αφού ο προκάτοχος του είχε πεθάνει άτεκνος, απαρνήθηκε τον γάμο του με την Ιωάννα, προκειμένου να παντρευτεί την Άννα της Βρεττάνης, κόρης και διαδόχου του δούκα Φραγκίσκου Β΄ της Βρεττάνης και να την ενσωματώσει στο βασίλειο του. Δεν είχε όμως καθόλου νόμιμα δικαιώματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να διαλύσει τον γάμο του. Δεν μπορούσε να βρει έγγραφα που να αποδεικνύουν την συγγένεια του με την Ιωάννα, αφού αυτός ήταν ο σημαντικότερος λόγος της εποχής του για την διάλυση των γάμων, ούτε μπορούσε να βρει αποδεικτικά έγγραφα που να πιστοποιούν την ηλικία του ή ότι τέλεσε τον γάμο του σε ηλικία 13 ετών, αφού η νόμιμη ηλικία για γάμο ενός άντρα ήταν το 14ο έτος.
Έτσι ο Λουδοβίκος αποφάσισε να καταφύγει σε άλλες ύπουλες μεθόδους και κατηγόρησε την Ιωάννα ότι ήταν σωματικά ελαττωματική και ανίκανη να εκπληρώσει τα συζυγικά της καθήκοντα. Η Ιωάννα εξοργισμένη απήγγειλε βαριές κατηγορίες γι' αυτόν και τον πατέρα του. Αν και η Ιωάννα είχε με το μέρος της όλα τα νόμιμα δικαιώματα και η θέση του Λουδοβίκου ήταν πολύ δύσκολη, ο Πάπας πήρε το μέρος του και νομιμοποίησε την διάλυση του γάμου. Η Ιωάννα εξοργίστηκε πάλι και τον ειρωνεύτηκε με νέες κατηγορίες.
Ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ είχε μια αμφιλεγόμενη θέση στην ιστορία, αφού τοποθετείται στην θέση ακμής μεταξύ των Μεσαιωνικών βασιλέων και αυτών της Αναγέννησης. Μετά τον θάνατο της Άννας, νυμφεύτηκε το 1514 την Μαρία Τυδώρ (1496 – 1533), κόρη του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας, προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο και δικαιώματα πάνω στον Αγγλικό θρόνο. Ο μόνος γάμος που ήταν γι' αυτόν γόνιμος ήταν με την Άννα της Βρεττάνης, που του έφερε δύο κόρες:
Κλαυδία της Βρεττάνης
Ειρήνη της Γαλλίας (Renee, 1510 – 1575)
Έστρεψε την προσοχή του κατά της αριστοκρατίας προκειμένου να ισχυροποιήσει τις θέσεις του. Στην Σύνοδο του Μπλουά το 1499, και της Λυών το 1510, αποφάσισε ενίσχυση των βασιλικών δικαιωμάτων ακόμα και εις βάρος του νομοθετικού πλαισίου.
Κατάληψη του Μιλάνου
Ήθελε να καταλάβει το Μιλάνο, από το οποίο είχε κληρονομικά δικαιώματα λόγω της γιαγιάς του, Βαλεντίνα Βισκόντι. Έκανε μια σειρά εκστρατειών κατά της Ιταλίας και το 1499 κατάφερε να το καταλάβει από τον μεγάλο αντίπαλο του, Λουδοβίκο Σφόρτσα, οπότε έμεινε υπό την Γαλλική κατοχή για 12 χρόνια.
Το 1504 έχασε και τα δικαιώματά του στον θρόνο της Νεαπόλεως, αλλά κατάφερε να νικήσει την Βενετία στην αποφασιστική μάχη του Ανιαντέλο το 1509. Τα πράγματα γι' αυτόν έγιναν πολύ δύσκολα το 1510 με την άνοδο στον παπικό θρόνο του πολεμοχαρούς Ιουλίου Β΄, που σχημάτισε την Καθολική Λίγκα της Ιταλίας, που ήθελε να αντιταχθεί με κάθε τρόπο στις Γαλλικές φιλοδοξίες. Τελικά το 1513 οι Ελβετοί τον εκδίωξαν από το Μιλάνο.
Πέθανε κερδίζοντας τον τίτλο του «πατέρα του λαού», ενώ τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο κενό διαδοχής του ήταν πολύ μεγάλα, και όχι μικρότερα από αυτά που υπήρχαν όταν ανέβηκε ο ίδιος στον θρόνο. Λόγω του Σαλικού νόμου, δεν μπορούσε να τον διαδεχθεί η κόρη του με τον σύζυγό της και ο θρόνος πέρασε αναγκαστικά στον ξάδελφό του, Φραγκίσκο.
Παραπομπές
RKDartists. rkd.nl/explore/artists/435093. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
Πηγές
Baumgartner, Frederic J., Louis XII New York: St.Martin's Press, 1996.
Γάλλοι Μονάρχες
Καρολίγγειοι
(751–888, 898–922, 936–987)
Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987)
Ροβερτιανοί
(888–898, 922–923)
Εύδης Α΄ (888–898) Ροβέρτος Α΄ (922–923)
Μποσονίδες
(923–936)
Ραούλ Α΄ (923–936)
Οίκος των Καπέτων
(987–1328)
Ούγος Καπέτος (987–996) Ροβέρτος Β' (996–1031) Ερρίκος Α' (1031–1060) Φίλιππος Α' (1060–1108) Λουδοβίκος ΣΤ' (1108–1137) Λουδοβίκος Ζ' (1137–1180) Φίλιππος Β' (1180–1223) Λουδοβίκος Η' (1223–1226) Λουδοβίκος Θ' (1226–1270) Φίλιππος Γ' (1270–1285) Φίλιππος Δ' (1285–1314) Λουδοβίκος Ι' (1314–1316) Ιωάννης Α' (1316) Φίλιππος Ε' (1316–1322) Κάρολος Δ' (1322–1328)
Οίκος των Βαλουά
(1328–1498)
Φίλιππος ΣΤ' (1328–1350) Ιωάννης Β' (1350–1364) Κάρολος Ε' (1364–1380) Κάρολος ΣΤ' (1380–1422) Κάρολος Ζ' (1422–1461) Λουδοβίκος ΙΑ' (1461–1483) Κάρολος Η' (1483–1498)
Οίκος των Βαλουά-Κλάδος της Ορλεάνης
(1498–1515)
Λουδοβίκος ΙΒ΄ (1498–1515)
Οίκος των Βαλουά-Ανγκουλέμ
(1515–1589)
Φραγκίσκος Α΄ (1515–1547) Ερρίκος Β΄ (1547–1559) Φραγκίσκος Β΄ (1559–1560) Κάρολος Θ΄ (1560–1574) Ερρίκος Γ΄ (1574–1589)
Οίκος των Βουρβόνων
(1589–1792, 1814–1815, 1815–1830)
Ερρίκος Δ΄ (1589–1610) Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1610–1643) Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1643–1715) Λουδοβίκος ΙΕ΄ (1715–1774) Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1774–1792) Λουδοβίκος ΙΖ΄ (διεκδικητής του θρόνου, 1792–1795) Λουδοβίκος ΙΗ΄ (1814–1824) Κάρολος Ι΄ (1824–1830) Λουδοβίκος-Αντώνιος του Αρτουά (1830) Ερρίκος Ε΄ (1830)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Πρώτη Αυτοκρατορία (1804–1814, 1815)
Μέγας Ναπολέων Α΄ (1804–1814, 1815) Ναπολέων Β΄ (1815)
Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης
Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848)
Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (1830–1848)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852–1870)
Ναπολέων Γ΄ (1852–1870)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
