Ο Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας (6 Οκτωβρίου 1773 – 26 Αυγούστου 1850) ήταν βασιλιάς της Γαλλίας.
Ήταν απόγονος του Λουδοβίκου ΙΓ΄ και συγκεκριμένα του δεύτερου γιου του Φιλίππου της Ορλεάνης, ιδρυτή του Οίκου της Ορλεάνης, από τον οποίο προήλθε αυτός ως μοναδικός βασιλιάς.
Ήταν, επίσης, γιος του δούκα της Ορλεάνης Φιλίππου, ο οποίος επονομάστηκε "Φίλιππος- Ισότητα" και καρατομήθηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση και της Λουίζας Μαρίας Αδελαΐδας των Βουρβόνων.
Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα του ακολούθησε όλη την οικογένεια του στην εξορία για 22 ολόκληρα χρόνια (1793 - 1815) μέχρι την ανατροπή του Ναπολέοντα Α΄, οπότε πέθαναν και οι δύο μικρότεροι αδελφοί του.
Επισκέφθηκε την Σκανδιναβία και στην συνέχεια για τέσσερα ολόκληρα χρόνια τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου γνωρίστηκε με σημαντικά πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία και ο πρόεδρος Ουάσιγκτον και ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, που ενθουσιάστηκαν από τον δούκα και τους αδελφούς του.
Είχε να διδαχθεί πολλά και από τις Αμερικανικές μεθόδους διακυβέρνησης. Στην Βοστώνη έμαθε το 1797 για το κίνημα της 18ης Φρουκτιδώρ[1], που εξόρισε την μητέρα του στην Ισπανία, και έτσι αποφάσισε με τους αδελφούς του να επιστρέψει στην Ευρώπη μέσω της Κούβας. Συνελήφθησαν στον κόλπο του Μεξικού από Αγγλικά πλοία και στην Νέα Σκωτία συναντήθηκε με τον δούκα του Κεντ και αναπτύχθηκε μεταξύ τους φιλία. Το 1800, έφτασε στην Αγγλία και έμεινε τα υπόλοιπα χρόνια της εξορίας έως την πτώση του Ναπολέοντα.
Μόλις επανήλθε από την εξορία στάθηκε στο πλευρό των συγγενών του βασιλέων της Βουργουνδίας στηρίζοντας ιδιαίτερα τον Κάρολο Ι΄, με τον οποίο ανέπτυξε στενή φιλία.
Βασιλιάς της Γαλλίας
Έγινε βασιλιάς το 1830 μετά την Ιουλιανή επανάσταση που ανέτρεψε τον Κάρολο Ι΄, ο οποίος παραιτήθηκε υπέρ του εγγονού του Ερρίκου, κόμη του Σαμπόρ.
Είναι ο δημιουργός του μουσείου των Βερσαλλιών (1837) το οποίο εμπλούτισε συλλέγοντας έργα τέχνης από προκατόχους του προκειμένου να συμφιλιώσει τον λαό και να σταθεροποιήσει την θέση του, κάτι το οποίο δεν κατάφερε.
Απλός βασιλιάς και προσιτός στον λαό απέφυγε τις μεθόδους μεγαλειωδών εμφανίσεων των προγενεστέρων του. Στηρίχτηκε στην μεσαία τάξη και έγινε αγαπητός στον λαό. Σταδιακά όμως πιεζόμενος από τους φεουδάρχες συνέχεια άλλαξε πολιτική εγκαταλείποντας την μεσαία τάξη στην οποία στηριζόταν. Έτσι η οικονομική κρίση του 1847 οδήγησε σε επαναστατικό κίνημα εναντίον του τον επόμενο μόλις χρόνο, χρονιά που σηματοδοτήθηκε από επαναστατικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη ενάντια στα βασιλικά καθεστώτα.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1848, ο ξαφνιασμένος από την επανάσταση Λουδοβίκος παραιτήθηκε υπέρ του νεότερου εγγονού του (ο γιος και διάδοχός του, Φερδινάνδος, είχε σκοτωθεί νωρίτερα σε δυστύχημα). Σε μεγάλη πλέον ηλικία εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο όπου και πέθανε δύο χρόνια αργότερα.
Οικογένεια
Το 1809 νυμφεύτηκε τη Μαρία-Αμαλία των Βουρβόνων-Ισπανίας (1782–1866), κόρη του Φερδινάνδου Α΄ των Δύο Σικελιών και απέκτησαν τέκνα:
Φερδινάνδος-Φίλιππος 1810-1842, δούκας της Ορλεάνης.
Λουίζα 1812-1850, παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Α΄ Βέττιν του Βελγίου.
Μαρία 1813-1839, παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο δούκα της Βυρτεμβέργης.
Λουδοβίκος 1814-1896, δούκας του Νεμούρ.
Φραγκίσκη 1816 - 1818, πέθανε 2 ετών
Κλημεντίνη 1817-1907, παντρεύτηκε τον Αύγουστο των Βέττιν πρίγκιπα της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα.
Φραγκίσκος 1818-1900, πρίγκιπας του Ζουανβίλ.
Ερρίκος 1822-1897, δούκας του Ωμάλ.
Αντώνιος 1824-1890, δούκας του Μονπανσιέ.
Παραπομπές
Ο "Φρουκτιδώρ" ήταν ο 12ος μήνας του Γαλλικού Ημερολογίου της Επανάστασης, που αντιστοιχούσε στο διάστημα Αυγούστου-Σεπτεμβρίου.
Γάλλοι Μονάρχες
Καρολίγγειοι
(751–888, 898–922, 936–987)
Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987)
Ροβερτιανοί
(888–898, 922–923)
Εύδης Α΄ (888–898) Ροβέρτος Α΄ (922–923)
Μποσονίδες
(923–936)
Ραούλ Α΄ (923–936)
Οίκος των Καπέτων
(987–1328)
Ούγος Καπέτος (987–996) Ροβέρτος Β' (996–1031) Ερρίκος Α' (1031–1060) Φίλιππος Α' (1060–1108) Λουδοβίκος ΣΤ' (1108–1137) Λουδοβίκος Ζ' (1137–1180) Φίλιππος Β' (1180–1223) Λουδοβίκος Η' (1223–1226) Λουδοβίκος Θ' (1226–1270) Φίλιππος Γ' (1270–1285) Φίλιππος Δ' (1285–1314) Λουδοβίκος Ι' (1314–1316) Ιωάννης Α' (1316) Φίλιππος Ε' (1316–1322) Κάρολος Δ' (1322–1328)
Οίκος των Βαλουά
(1328–1498)
Φίλιππος ΣΤ' (1328–1350) Ιωάννης Β' (1350–1364) Κάρολος Ε' (1364–1380) Κάρολος ΣΤ' (1380–1422) Κάρολος Ζ' (1422–1461) Λουδοβίκος ΙΑ' (1461–1483) Κάρολος Η' (1483–1498)
Οίκος των Βαλουά-Κλάδος της Ορλεάνης
(1498–1515)
Λουδοβίκος ΙΒ΄ (1498–1515)
Οίκος των Βαλουά-Ανγκουλέμ
(1515–1589)
Φραγκίσκος Α΄ (1515–1547) Ερρίκος Β΄ (1547–1559) Φραγκίσκος Β΄ (1559–1560) Κάρολος Θ΄ (1560–1574) Ερρίκος Γ΄ (1574–1589)
Οίκος των Βουρβόνων
(1589–1792, 1814–1815, 1815–1830)
Ερρίκος Δ΄ (1589–1610) Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1610–1643) Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1643–1715) Λουδοβίκος ΙΕ΄ (1715–1774) Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1774–1792) Λουδοβίκος ΙΖ΄ (διεκδικητής του θρόνου, 1792–1795) Λουδοβίκος ΙΗ΄ (1814–1824) Κάρολος Ι΄ (1824–1830) Λουδοβίκος-Αντώνιος του Αρτουά (1830) Ερρίκος Ε΄ (1830)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Πρώτη Αυτοκρατορία (1804–1814, 1815)
Μέγας Ναπολέων Α΄ (1804–1814, 1815) Ναπολέων Β΄ (1815)
Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης
Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848)
Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (1830–1848)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852–1870)
Ναπολέων Γ΄ (1852–1870)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
