Ο πρίγκηπας Ερρίκος του Αρτουά (Henri d'Artois, 29 Σεπτεμβρίου 1820 – 24 Αυγούστου 1883), δούκας του Μπορντώ και κόμης του Σαμπόρ, όπως είναι περισσότερο γνωστός (Henri, comte de Chambord), ήταν διεκδικητής του γαλλικού στέμματος από το 1844 μέχρι τον θάνατό του.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ερρίκος Ε΄ το 1833
Μεταθανάτιος γιος του Καρόλου Φερδινάνδου δούκα του Μπερί, και της Καρολίνας Φερδινάνδης Λουίζας των δύο Σικελιών, εγγονός του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου Ι΄. Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1820 στο Παρίσι, στο Ανάκτορο Κεραμεικού, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του πατέρα του, χωρίς να παραβρεθεί στο δωμάτιό του κανένα μέλος της βασιλικής οικογένειας, κάτι που έφερε κατάπληξη στους οπαδούς του δούκα της Ορλεάνης. Πήρε τον τίτλο του δούκα του Μπορντώ και ονομάστηκε «θεόσταλτος», διότι χωρίς την γέννηση του η κύρια βασιλική γραμμή θα είχε αφανιστεί.
Κηρύχθηκε βασιλιάς μετά την παραίτηση του παππού και του θείου του, αλλά το μικρό παιδί βασίλευσε μόνο επτά ημέρες, αφού το συμβούλιο της επανάστασης έδωσε το στέμμα στον δούκα Λουδοβίκο Φίλιππο του Οίκου της Ορλεάνης. Το 1836, με τον θάνατο του παππού του, απέκτησε δια βίου τον τίτλο του μνηστήρα του θρόνου, από την πλευρά της νόμιμης γραμμής της δυναστείας, και οι οπαδοί του ονομάσθηκαν «Νόμιμοι», προκειμένου να ξεχωρίσουν από τους «Ορλεανιστές» τους οπαδούς του διαδόχου Φιλίππου, δούκα της Ορλεάνης. Οι οπαδοί του ήταν πολύ λιγότεροι, λόγω της αντιπάθειας που είχε στον λαό ο παππούς του και ο θείος του. Ο Ερρίκος προτίμησε τελικά τον τίτλο του κόμη του Σαμπόρ.
Οριστική αποτυχία της παλινόρθωσης της μοναρχίας
Ο Ερρίκος, κόμης του Σαμπόρ
Μετά το τέλος του Γαλλοπρωσικού πολέμου και την πτώση του Ναπολέοντα Γ΄ οι βασιλικοί είχαν την πλειοψηφία στο εθνικό συμβούλιο και ο Ερρίκος ήταν έτοιμος να επανέλθει στον θρόνο. Οι Ορλεανιστές συμφώνησαν στις αξιώσεις του, γιατί γνώριζαν ότι δεν είχε παιδιά, οπότε με το θάνατό του αυτοί θα ήταν οι διάδοχοι. Αλλά μια παράλογη απαίτηση του Ερρίκου να αντικατασταθεί η εθνική σημαία της Γαλλίας, η γνωστή Τρικολόρε, με την παλιά άσπρη με τον εραλδικό κρίνο ανέτρεψε την υπέρ του κατάσταση.
Το 1870, σχηματίστηκε μια προσωρινή Τρίτη Δημοκρατία αναμένοντας τον θάνατό του. Μέχρι τότε η κοινή γνώμη είχε στραφεί υπέρ της εγκαθίδρυσης μιας νέας δημοκρατίας στο πρόσωπο του Αδόλφου Θιέρσιου, ενώ ο ίδιος έμεινε κοροϊδευτικά στη μνήμη των Γάλλων ως αναστηλωτής της Τρίτης Δημοκρατίας ή Γάλλος Ουάσινγκτον.
Οικογένεια
Το 1846 νυμφεύτηκε τη Μαρία Θηρεσία, αρχιδούκισσα της Αυστρίας και του Έστε, που ήταν δεύτερη εξαδέλφη του. Με τη Μαρία Θηρεσία δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά.
Γάλλοι Μονάρχες
Καρολίγγειοι
(751–888, 898–922, 936–987)
Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987)
Ροβερτιανοί
(888–898, 922–923)
Εύδης Α΄ (888–898) Ροβέρτος Α΄ (922–923)
Μποσονίδες
(923–936)
Ραούλ Α΄ (923–936)
Οίκος των Καπέτων
(987–1328)
Ούγος Καπέτος (987–996) Ροβέρτος Β' (996–1031) Ερρίκος Α' (1031–1060) Φίλιππος Α' (1060–1108) Λουδοβίκος ΣΤ' (1108–1137) Λουδοβίκος Ζ' (1137–1180) Φίλιππος Β' (1180–1223) Λουδοβίκος Η' (1223–1226) Λουδοβίκος Θ' (1226–1270) Φίλιππος Γ' (1270–1285) Φίλιππος Δ' (1285–1314) Λουδοβίκος Ι' (1314–1316) Ιωάννης Α' (1316) Φίλιππος Ε' (1316–1322) Κάρολος Δ' (1322–1328)
Οίκος των Βαλουά
(1328–1498)
Φίλιππος ΣΤ' (1328–1350) Ιωάννης Β' (1350–1364) Κάρολος Ε' (1364–1380) Κάρολος ΣΤ' (1380–1422) Κάρολος Ζ' (1422–1461) Λουδοβίκος ΙΑ' (1461–1483) Κάρολος Η' (1483–1498)
Οίκος των Βαλουά-Κλάδος της Ορλεάνης
(1498–1515)
Λουδοβίκος ΙΒ΄ (1498–1515)
Οίκος των Βαλουά-Ανγκουλέμ
(1515–1589)
Φραγκίσκος Α΄ (1515–1547) Ερρίκος Β΄ (1547–1559) Φραγκίσκος Β΄ (1559–1560) Κάρολος Θ΄ (1560–1574) Ερρίκος Γ΄ (1574–1589)
Οίκος των Βουρβόνων
(1589–1792, 1814–1815, 1815–1830)
Ερρίκος Δ΄ (1589–1610) Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1610–1643) Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1643–1715) Λουδοβίκος ΙΕ΄ (1715–1774) Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1774–1792) Λουδοβίκος ΙΖ΄ (διεκδικητής του θρόνου, 1792–1795) Λουδοβίκος ΙΗ΄ (1814–1824) Κάρολος Ι΄ (1824–1830) Λουδοβίκος-Αντώνιος του Αρτουά (1830) Ερρίκος Ε΄ (1830)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Πρώτη Αυτοκρατορία (1804–1814, 1815)
Μέγας Ναπολέων Α΄ (1804–1814, 1815) Ναπολέων Β΄ (1815)
Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης
Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848)
Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (1830–1848)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852–1870)
Ναπολέων Γ΄ (1852–1870)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
