Ερρίκος Α΄ της Γαλλίας

Ο Ερρίκος Α' της Γαλλίας (Henri Ier, Ρενς 4 Μαΐου 1008 - 4 Αυγούστου 1060) βασιλιάς των Φράγκων (1031 - 1060) ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά Ροβέρτου Β' των Φράγκων και της Κωνσταντίας του Άρλ. [1] Το Φραγκικό βασίλειο έφτασε στην εποχή του στο μικρότερο μέγεθος του και θεωρείται ως ένας από τους πιο ασθενείς Καπέτους μονάρχες, παρόλα αυτά πολλοί ιστορικοί τον κρίνουν σαν έξυπνο και δυναμικό βασιλιά. Στέφθηκε βασιλιάς των Φράγκων στον Καθεδρικό ναό του Ρεμς σύμφωνα με τα έθιμα της δυναστείας των Καπετιδών στις 14 Μαΐου 1027, ο πατέρας του ζούσε αλλά είχε ελάχιστες εξουσίες μέχρι τον θάνατο του. [2]* Jessee, W. Scott. A missing Capetian princess: Advisa, daughter of King Robert II of France (Medieval Prosopography), 1990

Η βασιλεία του όπως και των προγενεστέρων του κυριαρχείται από εμφύλιες διαμάχες, συμμάχησε με τον αδελφό του Ροβέρτο με την υποστήριξη της μητέρας τους κατά του πατέρα τους (1025). Η μητέρα τους μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού τους Ούγου υποστήριξε τον Ροβέρτο σαν διάδοχο, αλλά μετά το θάνατο του πατέρα τους επέτρεψε στον Ερρίκο να κληρονομήσει τον θρόνο. Ο Ροβέρτος για να εξευμενιστεί από τον θυμό του πήρε σαν αντάλλαγμα το δουκάτο της Βουργουνδίας (1032) το οποίο του είχε το παραχωρήσει ο πατέρας του (1016). [3]

Εξωτερική πολιτική

Υποστήριξε με το μικροανιψιό του Γουλιέλμο της Νορμανδίας και τον βοήθησε να καταπνίξει επανάσταση των ευγενών του, στην μάχη του Βαλ ες Ντίν εξασφάλισε του δουκάτο για τον Γουλιέλμο (1047). [4] Στην συνέχεια άλλαξε τακτική και την επόμενη φορά υποστήριξε τους βαρόνους. [5] Ο Γουλιέλμος της Νορμανδίας παντρεύτηκε την Ματθίλδη της Φλάνδρας κόρη του κόμητος της Φλάνδρας, το γεγονός αυτό το είδε ο Ερρίκος σαν απειλή για τον θρόνο του γι'αυτό επιτέθηκε δυο φορές στον Γουλιέλμο (1054, 1057) αλλά και τις δυο αποκρούστηκε. [6] Ο Ερρίκος είχε συναντηθεί τρεις φορές με τον Γερμανό αυτοκράτορα Ερρίκο Γ' στο Ιβόις. Την πρώτη για να συζητήσει τον γάμο του αυτοκράτορα με την Αγνή του Πουατού την κόρη του υποτελούς του Ερρίκου (1043), την δεύτερη για να υπογράψουν συνθήκη φιλίας (Οκτώβριος 1048) και την τρίτη για να λύσουν το θέμα της διαδοχής του Θεοβάλδου Γ' του Μπλουά (Μάιος 1056). Την τελευταία φορά ήρθαν σε ένταση μεταξύ τους και ο Ερρίκος αποχώρησε. [7]
Τελευταία χρόνια

To 1058 άρχισε να πουλάει επισκοπές και αβαεία κατηγορώντας τον παπικό απεσταλμένο καρδινάλιο Ουμβέρτο για τυραννία, παρά τις προσπάθειες που έκανε η εξουσία των φεουδαρχών στην εποχή του έφτασε στο αποκορύφωμα της. [8] Ο Ερρίκος Α' πέθανε στις 4 Αυγούστου 1060 και τάφηκε στην βασιλική του Σαιν Ντενί όπως οι υπόλοιποι Καπέτες βασιλείς, τον διαδέχθηκε ο γιος του Φίλιππος ο οποίος ήταν μόλις 7 ετών, κηδεμόνας του ορίστηκε η μητέρα του Άννα του Κιέβου.

Οικογένεια

Με την τρίτη σύζυγό του Άννα του Κιέβου απέκτησε:

Φίλιππος Α΄ της Γαλλίας
Έμμα (1054 - 1109)
Ροβέρτος (1055 - 1060)
Ούγος των Βερμαντουά

Παραπομπές

Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Bloomsbury, 2007), 93.
William W. Clark, Medieval Cathedrals, (Greenwood Publishing, 2006), 87.
Elizabeth Hallam and Judith Everard, Capetian France 987-1328, (Routledge, 2013), 95.
David C Douglas, William the Conqueror, (Yale University Press, 1999), 1026.
R. Allen Brown, The Normans and the Norman Conquest, (Boydell Press, 1969), 49.
Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, 106-108.
Stefan Weinfurter, The Salian Century: Main Currents in an Age of Transition, (University of Pennsylvania Press, 1999), 107.

Elizabeth Hallam, The Capetians 987-1328, (Longman Group Ltd., 1980), 104.

Πηγές

Allen Brown, The Normans and the Norman Conquest, (Boydell Press, 1969)
David C Douglas, William the Conqueror, (Yale University Press, 1999)
Elizabeth Hallam, The Capetians 987-1328, (Longman Group Ltd., 1980)
Gislebertus (of Mons), Chronicle of Hainaut, transl. Laura Napran, (The Boydell Press, 2005)
Herwig Wolfram, Conrad II, 990-1039: Emperor of Three Kingdoms, transl. Denise A Kaiser, (The Pennsylvania State University Press, 2000)
Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Bloomsbury, 2007)
Vajay, S. Mathilde, reine de France inconnue (Journal des savants), 1971.
Stefan Weinfurter, The Salian Century: Main Currents in an Age of Transition, (University of Pennsylvania Press, 1999)

Γάλλοι Μονάρχες

Καρολίγγειοι
(751–888, 898–922, 936–987)

Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987)

Ροβερτιανοί
(888–898, 922–923)
Εύδης Α΄ (888–898) Ροβέρτος Α΄ (922–923)
Μποσονίδες
(923–936)
Ραούλ Α΄ (923–936)
Οίκος των Καπέτων
(987–1328)
Ούγος Καπέτος (987–996) Ροβέρτος Β' (996–1031) Ερρίκος Α' (1031–1060) Φίλιππος Α' (1060–1108) Λουδοβίκος ΣΤ' (1108–1137) Λουδοβίκος Ζ' (1137–1180) Φίλιππος Β' (1180–1223) Λουδοβίκος Η' (1223–1226) Λουδοβίκος Θ' (1226–1270) Φίλιππος Γ' (1270–1285) Φίλιππος Δ' (1285–1314) Λουδοβίκος Ι' (1314–1316) Ιωάννης Α' (1316) Φίλιππος Ε' (1316–1322) Κάρολος Δ' (1322–1328)
Οίκος των Βαλουά
(1328–1498)
Φίλιππος ΣΤ' (1328–1350) Ιωάννης Β' (1350–1364) Κάρολος Ε' (1364–1380) Κάρολος ΣΤ' (1380–1422) Κάρολος Ζ' (1422–1461) Λουδοβίκος ΙΑ' (1461–1483) Κάρολος Η' (1483–1498)
Οίκος των Βαλουά-Κλάδος της Ορλεάνης
(1498–1515)
Λουδοβίκος ΙΒ΄ (1498–1515)
Οίκος των Βαλουά-Ανγκουλέμ
(1515–1589)
Φραγκίσκος Α΄ (1515–1547) Ερρίκος Β΄ (1547–1559) Φραγκίσκος Β΄ (1559–1560) Κάρολος Θ΄ (1560–1574) Ερρίκος Γ΄ (1574–1589)
Οίκος των Βουρβόνων
(1589–1792, 1814–1815, 1815–1830)
Ερρίκος Δ΄ (1589–1610) Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1610–1643) Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1643–1715) Λουδοβίκος ΙΕ΄ (1715–1774) Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1774–1792) Λουδοβίκος ΙΖ΄ (διεκδικητής του θρόνου, 1792–1795) Λουδοβίκος ΙΗ΄ (1814–1824) Κάρολος Ι΄ (1824–1830) Λουδοβίκος-Αντώνιος του Αρτουά (1830) Ερρίκος Ε΄ (1830)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Πρώτη Αυτοκρατορία (1804–1814, 1815)
Μέγας Ναπολέων Α΄ (1804–1814, 1815) Ναπολέων Β΄ (1815)
Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης
Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848)
Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (1830–1848)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852–1870)
Ναπολέων Γ΄ (1852–1870)