Ο Ροβέρτος Α΄ της Γαλλίας (Robert Ier, 860[1] - 15 Ιουνίου 923)[2] βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων (922 - 923) ήταν γιος του Ροβέρτου του ισχυρού κόμητος του Ανζού και της Αδελαΐδας του Τουρ, αδελφός του Όντο, που έγινε βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων (888).[3] Ο Ροβέρτος ανήκε στον Οίκο των Ροβερτιδών οι οποίοι ήταν οι πρόγονοι του Οίκου των Καπετιδών, πριν την εκλογή του στον θρόνο των Δυτικών Φράγκων ήταν κόμης του Πουατιέ, κόμης των Παρισίων και μαρκήσιος της Νευστρίας και της Ορλεάνης. [4] Ανέτρεψε και διαδέχτηκε στον θρόνο τον βασιλιά Κάρολο τον Απλό ο οποίος για να γίνει βασιλιάς είχε ανατρέψει και εκείνος με την σειρά του τον αδελφό του Όντο.
Στις υπηρεσίες του Καρόλου του Απλού
Υπό τον Ροβέρτο η Δυτική Φραγκία άρχισε να μετασχηματίζεται σε σύγχρονο κράτος της εποχής του που έμεινε γνωστό ως Γαλλία, η μετακίνηση της πρωτεύουσας στο Παρίσι ήταν ένα μεγάλο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.[5] Ο Ροβέρτος συμμετείχε στην άμυνα του Παρισιού από τους Βίκινγκ (885),[6] διορίστηκε από τον αδελφό του κυβερνήτης σε πολλές κομητείες όπως των Παρισίων και διορίστηκε ηγούμενος σε πολλά αβαεία αφήνοντας εξαιρετικά δείγματα. Δεν απαίτησε το στέμμα των Φράγκων μετά τον θάνατο του αδελφού του (898) έμεινε αντίθετα πιστός στον Καρολίδη βασιλιά Κάρολο τον Απλό ο οποίος με την σειρά του έδωσε στον Ροβέρτο τίτλους και αξιώματα, ο ίδιος με την σειρά του εξακολουθούσε να υπερασπίζεται τα βόρεια σύνορα του βασιλείου από τους Βίκινγκ. Ο Ροβέρτος συνέτριψε έναν μεγάλο στρατό από Βίκινγκ στην κοιλάδα του ποταμού Λίγηρα (921), ύστερα από την ήττα τους αυτή οι Βίκινγκ βαπτίστηκαν χριστιανοί και εγκαταστάθηκαν στην Ναντ. [7]
Ανατροπή του Καρόλου του Απλού και θάνατος σε μάχη
Οι φιλικές σχέσεις ανάμεσα στον Ροβέρτο και τον βασιλιά Κάρολο κράτησαν μέχρι το 921, στην συνέχεια η εύνοια του Καρόλου σε κάποιον ευγενή με το όνομα Χαγάνο στάθηκε αιτία να ξεσπάσει επανάσταση. Με την υποστήριξη του κλήρου και πλήθος ευγενών ο Ροβέρτος εξόρισε τον Κάρολο στην Λωρραίνη και στέφθηκε ο ίδιος βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων στην Ρενς στις 29 Ιουνίου 922.[8] Ο Ροβέρτος από την αρχή της βασιλείας του άρχισε να παρενοχλείται από τον Βίκινγκ πολέμαρχο Ρόλλο της Νορμανδίας ο οποίος ήταν ευνοούμενος του Καρόλου που του είχε παραχωρήσει μεγάλες εκτάσεις στην Νορμανδία (911), ο ίδιος έμεινε με φανατισμό πιστός στον Καρολίδη βασιλιά.[9] Συγκεντρώνοντας έναν μεγάλο στρατό ο Κάρολος για να ανατρέψει τον Ροβέρτο βάδισε εναντίον του και στην μάχη του Σουασόν στις 15 Ιουνίου 923 ο Ροβέρτος σκοτώθηκε. Ο στρατός του όμως νίκησε τον στρατό του Καρόλου, ο ίδιος ο Κάρολος αιχμαλωτίστηκε και παρέμεινε στην φυλακή μέχρι τον θάνατο του (929).[10] Τον Ροβέρτο διαδέχθηκε ο γαμπρός του Ροδόλφος της Γαλλίας γνωστός και ως Ραούλ.[11]
Οικογένεια
Με την πρώτη σύζυγο του Αελίς απέκτησε: The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), p. 92
Αδέλα, παντρεύτηκε τον Ερβέρτο Α΄ του Βερμαντουά [12]
Έμμα της Γαλλίας, παντρεύτηκε τον βασιλιά Ροδόλφο της Γαλλίας [13]
Με την δεύτερη σύζυγο του Βεατρίκη του Βερμαντουά απέκτησε:
Ούγος ο Μέγας Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Tafel 11
Παραπομπές
http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAPET.htm#_Toc154136996
France, Capetian Kings Fmg
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Tafel 10
Jim Bradbury, The Capetians: kings of France, 987-1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), p. 34
Colin Jones, The Cambridge Illustrated History of France (Cambridge: Cambridge University Press, 2005), p. 74
Robert F. Berkhofer, Day of Reckoning: Power and Accountability in Medieval France (Philadelphia, Pa. University of Pennsylvania Press 2004). p. 29
Roger Collins, Early Medieval Europe, 300–1000, Second Edition (New York: St. Martin's Press, 1999), pp. 376-7
The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 6-7
Roger Collins, Early Medieval Europe, 300–1000, Second Edition (New York: St. Martin's Press, 1999), pp. 376-7
The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 7-8
Roger Collins, Early Medieval Europe, 300–1000, Second Edition (New York: St. Martin's Press, 1999), p. 361
The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 21 n. 77, 92
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 49
Πηγές
Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
Colin Jones, The Cambridge Illustrated History of France (Cambridge: Cambridge University Press, 2005)
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984)
Jim Bradbury, The Capetians: kings of France, 987-1328 (London: Hambledon Continuum, 2007)
Robert F. Berkhofer, Day of Reckoning: Power and Accountability in Medieval France (Philadelphia, Pa. University of Pennsylvania Press 2004)
Roger Collins, Early Medieval Europe, 300–1000, Second Edition (New York: St. Martin's Press, 1999)
The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011)
Γάλλοι Μονάρχες
Καρολίγγειοι
(751–888, 898–922, 936–987)
Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987)
Ροβερτιανοί
(888–898, 922–923)
Εύδης Α΄ (888–898) Ροβέρτος Α΄ (922–923)
Μποσονίδες
(923–936)
Ραούλ Α΄ (923–936)
Οίκος των Καπέτων
(987–1328)
Ούγος Καπέτος (987–996) Ροβέρτος Β' (996–1031) Ερρίκος Α' (1031–1060) Φίλιππος Α' (1060–1108) Λουδοβίκος ΣΤ' (1108–1137) Λουδοβίκος Ζ' (1137–1180) Φίλιππος Β' (1180–1223) Λουδοβίκος Η' (1223–1226) Λουδοβίκος Θ' (1226–1270) Φίλιππος Γ' (1270–1285) Φίλιππος Δ' (1285–1314) Λουδοβίκος Ι' (1314–1316) Ιωάννης Α' (1316) Φίλιππος Ε' (1316–1322) Κάρολος Δ' (1322–1328)
Οίκος των Βαλουά
(1328–1498)
Φίλιππος ΣΤ' (1328–1350) Ιωάννης Β' (1350–1364) Κάρολος Ε' (1364–1380) Κάρολος ΣΤ' (1380–1422) Κάρολος Ζ' (1422–1461) Λουδοβίκος ΙΑ' (1461–1483) Κάρολος Η' (1483–1498)
Οίκος των Βαλουά-Κλάδος της Ορλεάνης
(1498–1515)
Λουδοβίκος ΙΒ΄ (1498–1515)
Οίκος των Βαλουά-Ανγκουλέμ
(1515–1589)
Φραγκίσκος Α΄ (1515–1547) Ερρίκος Β΄ (1547–1559) Φραγκίσκος Β΄ (1559–1560) Κάρολος Θ΄ (1560–1574) Ερρίκος Γ΄ (1574–1589)
Οίκος των Βουρβόνων
(1589–1792, 1814–1815, 1815–1830)
Ερρίκος Δ΄ (1589–1610) Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1610–1643) Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1643–1715) Λουδοβίκος ΙΕ΄ (1715–1774) Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1774–1792) Λουδοβίκος ΙΖ΄ (διεκδικητής του θρόνου, 1792–1795) Λουδοβίκος ΙΗ΄ (1814–1824) Κάρολος Ι΄ (1824–1830) Λουδοβίκος-Αντώνιος του Αρτουά (1830) Ερρίκος Ε΄ (1830)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Πρώτη Αυτοκρατορία (1804–1814, 1815)
Μέγας Ναπολέων Α΄ (1804–1814, 1815) Ναπολέων Β΄ (1815)
Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης
Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848)
Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (1830–1848)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852–1870)
Ναπολέων Γ΄ (1852–1870)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
