Ο Ούγος Καπέτος[1] (Hugues Capet, 941 - 24 Οκτωβρίου 996) βασιλιάς των Φράγκων (987 - 996) ήταν ο γενάρχης του Οίκου των Καπέτων. Διαδέχθηκε τον Λουδοβίκο Ε΄ της Γαλλίας τελευταίο Φράγκο βασιλιά της Δυναστείας των Καρολιδών. Ο Ούγος Καπέτος ήταν γιος του Ούγου του μέγα και της Χέντβιχ της Σαξονίας, κόρης του Γερμανού βασιλιά Ερρίκου του Ορνιθοθήρα.
Η πατρική του οικογένεια, οι Ροβερτιανοί, ήταν ισχυροί γαιοκτήμονες, ο παππούς του Ροβέρτος Α΄ της Γαλλίας είχε διατελέσει βασιλιάς ενώ η γιαγιά του Βεατρίκη ανήκε στην δυναστεία των Καρολιδών. Γεννήθηκε σε μια ισχυρότατη οικογένεια με μεγάλες συνδέσεις με την Ευρωπαϊκή αριστοκρατία. Ο πατέρας του Ούγου Καπέτου δεν κατόρθωσε να γίνει βασιλιάς. Όταν πέθανε ο Ροδόλφος της Γαλλίας (936) ο Ούγος ο Μέγας οργάνωσε την επιστροφή του Λουδοβίκου Δ΄ γιου του Καρόλου του Απλού από την εξορία του στην Αγγλία. Οι κινήσεις του Ούγου ήταν άγνωστες αλλά εικάζεται ότι ήθελε να προλάβει τον αδελφό και διάδοχο του Ροδόλφου Ούγο τον μελανό δούκα της Βουργουνδίας, να καταλάβει τον Γαλλικό θρόνο. To 956 κληρονόμησε τις περιοχές του πατέρα του και έγινε ένας από τους ισχυρότερους Φράγκους ευγενείς, αλλά επειδή ήταν ανήλικος ο θείος του Μπρούνο, αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας ανέλαβε αντιβασιλιάς.
Προβλήματα γύρω από την αμφισβήτηση της εξουσίας του
Το βασίλειο το οποίο σχεδίαζε ο Ούγος δεν είχε καμιά σχέση με την σύγχρονη Γαλλία. Οι προκάτοχοι του Ούγου δεν καλούνταν "βασιλείς της Γαλλίας" αλλά "βασιλείς των Φράγκων" και διοικούσαν μονάχα ένα μικρό τμήμα της αυτοκρατορίας των Καρολιδών. Τα ανατολικά Φραγκικά εδάφη, η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, βρίσκονταν υπό την εξουσία του πρώτου ξαδέλφου του Όθωνα Β΄. Τα εδάφη νότια του ποταμού Λίγηρα είχαν πάψει να αποτελούν τμήμα του δυτικού Φραγκικού κράτους από την εποχή του βασιλιά Καρόλου του Απλού (922). Τα δουκάτα της Νορμανδίας και της Βουργουνδίας ήταν ανεξάρτητα, και η Βρετάνη διοικείτο από το 956 από τους αδελφούς του Ούγου, Όττο και Ερρίκο.
Συμμάχησε (978 - 986) με τους Γερμανούς αυτοκράτορες Όθωνα Β΄, Όθωνα Γ΄, και τον αρχιεπίσκοπο Ανταλμπερόν της Ρενς, προκειμένου να επικρατήσει του Καρολίδη βασιλιά Λοθάριο. Μετά τον θάνατο του Λοθάριου και του γιου του (987), ο αρχιεπίσκοπος της Ρενς και ο Πάπας Σιλβέστρος Β΄ συγκάλεσαν σύνοδο ευγενών που εξέλεξε τον Ούγο Καπέτο ως νέο κληρονομικό βασιλιά. Ο Γερβέρτος έκανε έκκληση στους ευγενείς να τον ψηφίσουν τονίζοντας τα κατορθώματα του, και την αγαθότητα της ψυχής του. Στέφθηκε τον ίδιο χρόνο από τον αρχιεπίσκοπο της Ρενς. Αμέσως μετά την στέψη του, φρόντισε να ορίσει συμβασιλέα και τον μεγαλύτερο γιο του, Ροβέρτο, κάτι που έγινε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Σχεδίαζε και εκστρατεία στην Ισπανία κατά των Μαυριτανών για να εξασφαλίσει την θέση του απέναντι στους ευγενείς που τον αμφισβητούσαν, κάτι που τελικά δεν έγινε.
Ο Ούγος Καπέτος διηύθυνε μια μικρή περιοχή 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων ανάμεσα στο Παρίσι και την Ορλεάνη. Όποιος επιχειρούσε να ταξιδέψει έξω από τη μικρή περιοχή έβαζε σε κίνδυνο ακόμα και την ζωή του κινδυνεύοντας άμεσα με απαγωγή. Μια συνωμοσία (993) υπό τον Όττο Α΄ του Μπλουά επιχείρησε να παραδώσει τον Ούγο Καπέτο στην φύλαξη του Όθωνα Γ΄. Η συνωμοσία απέτυχε αλλά δεν τιμωρήθηκε κανένας, κάτι που δείχνει πόσο μικρή ήταν η δύναμή του. Στην χώρα του υπήρχαν γύρω στις 150 μορφές νομισμάτων και ομιλούνταν 12 γλώσσες. Οποιαδήποτε μορφή επιβολής κοινής γλώσσας και νομίσματος θα έφερνε την σύγκρουση μεταξύ των ευγενών που δεν ήταν και λίγες. Ο Αντεμάρ του Σαμπάν περιγράφει μια συζήτηση με τον κόμη της Ωβέρνης. Τον ρωτάει "Ποιος τον εξέλεξε κόμη;" και ο κόμης με την σειρά του τον ρωτάει "ποιος τον εξέλεξε βασιλιά;" Παρόλα αυτά βρήκε στρατιωτική υποστήριξη από τον Ριχάρδο Α΄ της Νορμανδίας.
Προσπάθειες του ενάντια στον Αρνούλφο αρχιεπίσκοπο της Ρέμς
Ο Ούγος έκανε τον Αρνόλφο αρχιεπίσκοπο της Ρενς (988), αν και ήταν ανιψιός του κυριότερου αντιπάλου του Καρόλου της Λωρραίνης. Ο Κάρολος αμέσως κατάλαβε τη Ρενς και πήρε τον Αρνόλφο αιχμάλωτο. Ο Ούγος ωστόσο θεωρούσε τον Αρνόλφο αποστάτη και ζήτησε την έκπτωσή του από τον πάπα Ιωάννη ΙΕ΄. Συγκάλεσε σύνοδο στην Ρενς (991) ορίζοντας νέο αρχιεπίσκοπο τον Σιλβέστρο Β΄. Ο πάπας επικύρωσε την απόφαση και πρότεινε στους Γάλλους επισκόπους να συγκαλέσουν νέα σύνοδο στο Άαχεν, ώστε να επανεξετάσουν την περίπτωση. Αυτοί αρνήθηκαν διαμαρτυρόμενοι στον πάπα ότι οι επικρατούσες συνθήκες στην Ρώμη καθιστούν αδύνατη την μετάβαση τους εκεί. Τότε ο πάπα έστειλε τον απεσταλμένο του στο Μουσσόν να συγκαλέσει συμβούλιο Γερμανών και Γάλλων ευγενών. Μόνο όμως οι Γερμανοί εμφανίστηκαν αφού διακόπηκε η πορεία των Γάλλων από τον Ούγο και τον γιο του Ροβέρτο. Τελικά ο Αρνόλφος μετά τον θάνατο του Ούγου Καπέτου, απελευθερώθηκε και επανήλθε στην μητρόπολη της Ρενς. Μερικοί ιστορικοί αναφέρουν τον Ούγο Καπέτο σαν τον δημιουργό της σύγχρονης Γαλλίας, ίσως λόγω του ότι σαν κόμης του Παρισιού έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την πόλη. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Ροβέρτος.
Κληρονόμοι
Με την σύζυγο του Αδέλα της Ακουιτανίας παιδιά του ήταν:
Χέντβιχ (969 - 1013)
Ροβέρτος Β΄ της Γαλλίας
Ζιζέλ (970 - 1002)
Αδέλα (973 - 1063)
Παραπομπές
Robert Cole, A Traveller's History of France, σελ. 31, Interlink Books (2005) ISBN 978-1-56656-606-3
Πηγές
Bordenove, Georges. Les Rois qui ont fait la France: Hugues Capet, le Fondateur. Paris: Marabout, 1986.
Gauvard, Claude. La France au Moyen Âge du Ve au XVe siècle. Paris: PUF, 1996.
James, Edward. The Origins of France: From Clovis to the Capetians 500-1000. London: Macmillan, 1982.
Riché, Pierre. Les Carolingiens: Une famille qui fit l'Europe. Paris: Hachette, 1983.
Theis, Laurent. Histoire du Moyen Âge français: Chronologie commentée 486-1453. Paris: Perrin, 1992. 2-87027-587-0
Lewis, Anthony W. "Anticipatory Association of the Heir in Early Capetian France." The American Historical Review, Vol. 83, No. 4. (Oct., 1978), pp 906–927.
Γάλλοι Μονάρχες
Καρολίγγειοι
(751–888, 898–922, 936–987)
Πιπίνος ο Βραχύς (751–768) Καρλομάν Α΄ (768–771) Καρλομάγνος (768–814) Λουδοβίκος ο Ευσεβής (814–840) Κάρολος ο Φαλακρός (843–877) Λουδοβίκος ο Τραυλός (877–879) Λουδοβίκος Γ΄ (879–882) Καρλομάν Β΄ (879–884) Κάρολος ο Παχύς (885–888) Κάρολος Γ΄ (898–922) Λουδοβίκος Δ΄ (936–954) Λοθάριος (954–986) Λουδοβίκος Ε΄ (986–987)
Ροβερτιανοί
(888–898, 922–923)
Εύδης Α΄ (888–898) Ροβέρτος Α΄ (922–923)
Μποσονίδες
(923–936)
Ραούλ Α΄ (923–936)
Οίκος των Καπέτων
(987–1328)
Ούγος Καπέτος (987–996) Ροβέρτος Β' (996–1031) Ερρίκος Α' (1031–1060) Φίλιππος Α' (1060–1108) Λουδοβίκος ΣΤ' (1108–1137) Λουδοβίκος Ζ' (1137–1180) Φίλιππος Β' (1180–1223) Λουδοβίκος Η' (1223–1226) Λουδοβίκος Θ' (1226–1270) Φίλιππος Γ' (1270–1285) Φίλιππος Δ' (1285–1314) Λουδοβίκος Ι' (1314–1316) Ιωάννης Α' (1316) Φίλιππος Ε' (1316–1322) Κάρολος Δ' (1322–1328)
Οίκος των Βαλουά
(1328–1498)
Φίλιππος ΣΤ' (1328–1350) Ιωάννης Β' (1350–1364) Κάρολος Ε' (1364–1380) Κάρολος ΣΤ' (1380–1422) Κάρολος Ζ' (1422–1461) Λουδοβίκος ΙΑ' (1461–1483) Κάρολος Η' (1483–1498)
Οίκος των Βαλουά-Κλάδος της Ορλεάνης
(1498–1515)
Λουδοβίκος ΙΒ΄ (1498–1515)
Οίκος των Βαλουά-Ανγκουλέμ
(1515–1589)
Φραγκίσκος Α΄ (1515–1547) Ερρίκος Β΄ (1547–1559) Φραγκίσκος Β΄ (1559–1560) Κάρολος Θ΄ (1560–1574) Ερρίκος Γ΄ (1574–1589)
Οίκος των Βουρβόνων
(1589–1792, 1814–1815, 1815–1830)
Ερρίκος Δ΄ (1589–1610) Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1610–1643) Λουδοβίκος ΙΔ΄ (1643–1715) Λουδοβίκος ΙΕ΄ (1715–1774) Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1774–1792) Λουδοβίκος ΙΖ΄ (διεκδικητής του θρόνου, 1792–1795) Λουδοβίκος ΙΗ΄ (1814–1824) Κάρολος Ι΄ (1824–1830) Λουδοβίκος-Αντώνιος του Αρτουά (1830) Ερρίκος Ε΄ (1830)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Πρώτη Αυτοκρατορία (1804–1814, 1815)
Μέγας Ναπολέων Α΄ (1804–1814, 1815) Ναπολέων Β΄ (1815)
Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης
Ιουλιανή Μοναρχία (1830–1848)
Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ (1830–1848)
Οικογένεια Βοναπάρτη
Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852–1870)
Ναπολέων Γ΄ (1852–1870)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
