Kάρολος B΄ της Αγγλίας

Ο Kάρολος B΄ (Charles II of England, 29 Μαΐου 1630 – 6 Φεβρουαρίου 1685) ήταν ο βασιλιάς της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας.

Ο πατέρας του Καρόλου Β΄, Βασιλιάς Κάρολος Α΄, εκτελέσθηκε στο Παλάτι του Ουάιτχολ στις 30 Ιανουαρίου 1649, ως αποκορύφωμα του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου. Αν και το Κοινοβούλιο της Σκωτίας διακήρυξε τον Κάρολο Β΄ Βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας στο Εδιμβούργο στις 5 Φεβρουαρίου 1649, το Αγγλικό Κοινοβούλιο αντίθετα πέρασε ένα ψήφισμα που έκανε κάθε τέτοια διακήρυξη στην Αγγλία και την Ιρλανδία παράνομη. Η Αγγλία εισήλθε στην περίοδο γνωστή ως η Αγγλική Μεσοβασιλεία ή η Αγγλική Κοινοπολιτεία και η χώρα ήταν μια de facto δημοκρατία, με ηγέτη τον Όλιβερ Κρόμγουελ. Ο Κρόμγουελ νίκησε τον Κάρολο στη Μάχη του Ουόρσεστερ στις 3 Σεπτεμβρίου 1651, και ο Κάρολος έφυγε στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ο Κρόμγουελ έγινε ουσιαστικός δικτάτορας της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας. Ο Κάρολος δαπάνησε τα επόμενα εννέα έτη σε εξορία στη Γαλλία, τις Ηνωμένες Επαρχίες και τις Ισπανικές Κάτω Χώρες.

Μια πολιτική κρίση που ακολούθησε το θάνατο του Κρόμγουελ το 1658 κατέληξε στην παλινόρθωση της μοναρχίας και ο Κάρολος προσκλήθηκε να επιστρέψει στη Βρετανία. Στις 29 Μαΐου του 1660, στα 30ά του γενέθλια, έγινε δεκτός στο Λονδίνο με δημόσια επευφημία. Μετά το 1660, όλα τα νομικά έγγραφα χρονολογούντο σαν ο Κάρολος να είχε διαδεχθεί τον πατέρα του ως βασιλιάς το 1649.

Το Αγγλικό Κοινοβούλιο του Καρόλου ενεργοποίησε νόμους όπως ο Κώδικας Κλάρεντον, σχεδιασμένους για να καλύψουν τη θέση της επανιδρυμένης Εκκλησίας της Αγγλίας. Ο Κάρολος συναίνεσε στον Κώδικα Κλάρεντον, αν και ο ίδιος ευνοούσε μια πολιτική θρησκευτικής ανεκτικότητας.

Το μεγάλο θέμα εξωτερικής πολιτικής της πρώιμης βασιλείας του Καρόλου ήταν ο Δεύτερος Αγγλολλανδικός Πόλεμος. Το 1670, ο Κάρολος εισήλθε στο μυστικό σύμφωνο του Ντόβερ, μια συμμαχία με τον πρώτο του εξάδελφο, βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας. Ο Λουδοβίκος συμφώνησε να βοηθήσει τον Κάρολο στον Τρίτο Αγγλοολλανδικό Πόλεμο και να πληρώσει μια σύνταξη σε αυτόν, και ο Κάρολος υποσχέθηκε μυστικά να μεταστραφεί στον Ρωμαιοκαθολικισμό σε μη προσδιορισμένη μελλοντική ημερομηνία.

Ο Κάρολος προσπάθησε να εισαγάγει τη θρησκευτική ελευθερία για τους Καθολικούς και τους Προτεστάντες αντιφρονούντες με τη Βασιλική Διακήρυξη Επιείκειας του 1672 (Royal Declaration of Indulgence), αλλά το Αγγλικό Κοινοβούλιο τον ανάγκασε να την αποσύρει. Το 1679, οι αποκαλύψεις του Τίτου Όουτς για την υποτιθέμενη "Παπική Συνωμοσία" έγιναν η θρυαλλίδα για την Κρίση του Αποκλεισμού, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο αδελφός του Καρόλου και διάδοχός του, (Ιάκωβος, Δούκας της Υόρκης), ήταν Καθολικός. Η κρίση έφερε τη γέννηση των κομμάτων των Ουίγων και των Τόρυς. Ο Κάρολος συντάχθηκε με τους Τόρυς, και μετά την αποκάλυψη της συνωμοσίας για τη δολοφονία του ίδιου και του αδελφού του Ιακώβου το 1683, αρκετοί ηγέτες των Ουίγων σκοτώθηκαν ή εξορίστηκαν. Ο Κάρολος διέλυσε το Αγγλικό Κοινοβούλιο το 1681, και κυβέρνησε μόνος μέχρι το θάνατό του στις 6 Φεβρουαρίου 1685. Ασπάσθηκε δε το Ρωμαιοκαθολικισμό στη νεκρική του κλίνη.

Ο Κάρολος ήταν κοινώς γνωστός ως ο «Εύθυμος Μονάρχης», μια αναφορά στη ζωτικότητα και τον ηδονισμό της αυλής του, και τη γενική ανακούφιση από την επιστροφή στην ομαλότητα μετά από πάνω από μια δεκαετία διακυβέρνησης από τον Όλιβερ Κρόμγουελ και τους Πουριτανούς. Η σύζυγος του Καρόλου, Αικατερίνη της Μπραγκάνσα, δεν γέννησε παιδιά, αλλά ο Κάρολος αναγνώρισε τουλάχιστον δώδεκα νόμιμα παιδιά από διάφορες ερωμένες. Καθώς τα νόθα τέκνα αποκλείονταν από τη διαδοχή, τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ιάκωβος.

Πρώιμη ζωή
Baby in white christening robe
Ο Κάρολος Β' ως βρέφος το 1630, πίνακας που αποδίδεται στον Γιούστους βαν Έγκμοντ
Charles as a boy with shoulder-length black hair and standing in a martial pose
Ο Κάρολος Β' ως Πρίγκιπας της Ουαλίαs.
Πίνακας του Ουίλλιαμ Ρόμπινσον, περ. 1642 ή 1643

Ο Κάρολος γεννήθηκε στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου στις 29 Μαΐου 1630. Οι γονείς του ήταν ο Βασιλιάς Κάρλος Α', ο οποίος κυβερνούσε τα τρία βασίλεια της Βασίλειο της αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, και η Βασίλισσα Ενριέττα Μαρία, αδελφή του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ' της Γαλλίας. Ο Κάρολος ήταν ο δεύτερος γιος τους και δεύτερο παιδί. Ο πρώτος γιος τους, ο οποίος γεννήθηκε ένα έτος πριν τον Κάρολο, είχε πεθάνει σε λιγότερο μια ημέρα μετά τη γέννησή του.[3] η Αγγλία, η Σκωτία και η Ιρλανδία ήταν Χριστιανικές χώρες, αλλά η λατρεία ήταν διαιρεμένη μεταξύ διάφορων δογμάτων όπως ο Καθολικισμός, ο Αγγλικανισμός, ο Πρσβυτεριανισμός, και ο Πουριτανισμός. Ο Κάρολος βαπτίσθηκε στο Βασιλικό Παρεκκλήσι στις 27 Ιουνίου από τον Αγγλικανό Επίσκοπο του Λονδίνου Ουίλλιαμ Λοντ και ανατράφηκε υπό την αιγίδα της Προτεστάντισσας Κόμισσας του Ντόρσετ, αν και οι νονοί του περιελάμβαναν τους Καθολικούς συγγενείς της μητέρας του, Λουδοβίκο ΙΓ' και Μαρία των Μεδίκων.[4] Γεννώμενος, ο Κάρολος αυτόματα έγινε Δούκας της Κορνουάλης και Δούκας του Ρόδεσεϊ, μαζί με αρκετούς άλλους σχετικούς τίτλους. Περίπου στα όγδοα γενέθλιά του, ονομάσθηκε Πρίγκιπας της Ουαλίας, αν και ουδέποτε περιβλήθηκε επίσημα με τις τιμές του Πριγκιπάτου της Ουαλίας.[3]

Κατά τη δεκαετία του 1640, όταν ο Κάρολος ήταν ακόμη νεαρός, ο πατέρας του πολέμησε τις Κοινοβουλευτικές και Πουριτανικές δυνάμεις στον Αγγλικό Εμφύλιο Πόλεμο. Ο Κάρολος συνόδευε τον πατέρα του κατά τη Μάχη του Έτζχιλ και, στην ηλικία των δεκατεσσάρων, συμμετείχε στις εκστρατείες του 1645, όταν έγινε κατ' όνομα διοικητής των Αγγλικών δυνάμεων στη West Country.[5] Την άνοιξη του 1646 ο πατέρας του έχανε τον πόλεμο, και ο Κάρολος εγκατέλειψε την Αγγλία λόγω φόβων για την ασφάλειά του, πηγαίνοντας πρώτα στις Νήσους Σίλλυ, μετά στο Τζέρσεϊ, και τελικά στη Γαλλία, όπου η μητέρα του ζούσε ήδη στην εξορία και ο πρώτος εξάδελφός του, ο οκτάχρονος Λουδοβίκος ΙΔ΄ ήταν βασιλιάς.[6]

Το 1648, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου, ο Κάρλος μετακόμισε στη Χάγη, όπου η αδελφή του Μαίρη και ο γαμπρός του Γουλιέλμος Β', Πρίγκιπας της Οράγγης, φαινόταν πιθανότερο να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στις τάξεις των φιλοβασιλικών από ότι οι Γάλλοι συγγενείς της Βασίλισσας.[7] Όμως, ο στόλος των βασιλοφρόνων που περιήλθε στον έλεγχο του Καρόλου δεν χρησιμοποιήθηκε επωφελώς, και δεν έφθασε στη Σκωτία εγκαίρως για να ενωθεί με τον στρατό των βασιλοφρόνων Engagers του Δούκα του Χάμιλτον, προτού ηττηθεί στη Μάχη του Πρέστον από τους Κοινοβουλευτικούς.[8]

Στη Χάγη ο Κάρολος είχε μια σύντομη σχέση με τη Λούσυ Ουόλτερ, η οποία αργότερα λανθασμένα ισχυρίσθηκε ότι είχαν μυστικά παντρευθεί.[9] Ο γιος της, Τζέιμς Κροφτς (αργότερα Δούκας του Μόνμαουθ και Δούκας του Μπέκλου), ήταν ένα από τα πολλά νόθα αναγνωρισμένα παιδιά του Καρόλου το οποίο έγινε επιφανές μέλος της Βρετανικής πολιτικής ζωής και κοινωνίας.

Ο Κάρολος Α' παραδόθηκε το 1646. Δραπέτευσε και επαναιχμαλωτίσθηκε το 1648. Παρά τις διπλωματικές προσπάθειες του γιού του να τον σώσει, ο Κάρολος Α' αποκεφαλίσθηκε το 1649, και η Αγγλία έγινε δημοκρατία. Στις 6 Φεβρουαρίου, το Covenanter Κοινοβούλιο της Σκωτίας ανακήρυξε τον Κάρολο Β' Βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας ως διάδοχο του πατέρα του, αλλά αρνήθηκε να του επιτρέψει την είσοδο στη Σκωτία εκτός αν αποδεχόταν τον πρεσβυτεριανισμό στις Βρετανικές Νήσους.
«Οι Σκώτοι κρατούν τη μύτη του Νεαρού Βασιλιά τους στο ακονιστήρι», από ένα σατιρικό Αγγλικό φυλλάδιο

Όταν οι διαπραγματεύσεις έπεσαν σε στασιμότητα, ο Κάρολος εξουσιοδότησε τον Στρατηγό Μόνροουζ να αποβιβασθεί στις Ορκάδες με έναν μικρό στρατό για να απειλήσει τους Σκώτους με εισβολή, ελπίζοντας να εξαναγκάσει σε έναν συμβιβασμό περισσότερο προς τις προτιμήσεις του. Ο Μόνροουζ φοβόταν ότι ο Κάρολος θα αποδεχόταν έναν συμβιβασμό, και επέλεξε να επιτεθεί στην ενδοχώρα της Σκωτίας τελικά. Αιχμαλωτίσθηκε και εκτελέσθηκε. Ο Κάρολος υποσχέθηκε διστακτικά ότι θα δεσμευόταν από τους όρους μιας συνθήκης στη Μπρέντα μεταξύ του ίδιου και του Σκωτσέζικου Κοινοβουλίου. Με την άφιξή του στη Σκωτία στις 23 Ιουνίου 1650, ο Κάρολος επίσημα συμφώνησε με το Covenant; his abandonment of Episcopal church governance, although winning him support in Scotland,[ασαφές] τον έκανε αντιδημοφιλή στην Αγγλία. Ο ίδιος ο Κάρολος soon came to despise the "villainy" and "hypocrisy" of the Covenanters.[ασαφές][10]
Ένας βασιλιάς σε εξορία: Ο Κάρολος Β' απεικονισμένος από τον Philippe de Champaigne, περ. 1653
Σκωτική και Αγγλική Μοναρχία
Οίκος των Στιούαρτ
Coat of Arms of England (1660-1689).svg
Κάρολος Β'
Περιλαμβάνονται νόθοι γιοι
Τζέιμς Σκοτ, Δούκας του Μόνμαουθ
Τσαρλς ΦίτζΡοϋ, Δούκας του Κλίβελαντ
Henry FitzRoy, Duke of Grafton
Τζορτζ ΦίτζΡοϋ, Δούκας του Νορθάμπερλαντ
Charles Beauclerk, Duke of St Albans
Τσαρλς Λέννοξ, Δούκας του Ρίτσμοντ

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1650, οι Covenanters ηττήθηκαν στη Μάχη του Ντένμπαρ από μια πολύ μικρότερη δύναμη με αρχηγό τον Όλιβερ Κρόμγουελ. Οι δυνάμεις των Σκώτων διαιρέθηκαν στους βασιλόφρονες Engagers και τους Πρεσβυτεριανούς Covenanters, οι οποίοι πολεμούσαν ακόμη και μεταξύ τους. Disillusioned by the Covenanters, in October Charles attempted to escape from them and rode north to join with an Engager force, an event which became known as "the Start", but within two days the Presbyterians had caught up with and recovered him.[ασαφές][11] Παρόλα αυτά, οι Σκώτοι παρέμειναν η μεγαλύτερη ελπίδα του Καρόλου για παλινόρθωση, και στέφθηκε Βασιλιάς της Σκωτίας στο Σκόουν την 1η Ιανουαρίου 1651. Με τις δυνάμεις του Κρόμγουελ να απειλούν τη θέση του Καρόλου στη Σκωτία, αποφασίσθηκε to mount an attack on England. Με πολλούς Σκώτους (περιλαμβανομένου του Λόρδου Άργκαϊλ και άλλων ηγετικών μορφών των Covenanters) να αρνούνται να συμμετάσχουν, και με μερικούς Άγγλους βασιλόφρονες να ενώνονται με αυτή τη δύναμη καθώς κινείτο νότια μεσα την Αγγλία, η εισβολή έληξε με ήττα στη Μάχη του Ουόρσεστερ στις 3 Σεπτεμβρίου 1651, μετά την οποία ο Κάρολος eluded capture by hiding in the Royal Oak at Boscobel House.[ασαφές] Μέσω έξι εβδομάδων δύσκολων αποδράσεων ο Κάρολος κατόρθωσε να εγκαταλείψει την Αγγλία μεταμφιεσμένος, αποβιβαζόμενος στη Νορμανδία στις 16 Οκτωβρίου, παρά την αμοιβή £1.000 για το κεφάλι του, το ρίσκο θαάτου που αντιμετώπιζε όποιος αποκαλυπτόταν ότι τον βοήθησε και η δυσκολία να μεταμφιεστεί ο Κάρολος, ο οποίος ήταν ασυνήθιστα ψηλός με ύψος πάνω από 6 ft (185 cm).[12][13]

Ο Κρόμγουελ διορίσθηκε Λόρδος Προστάτης της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, ουσιαστικά θέτοντας τις Βρετανικές Νήσους υπό στρατιωτκή διοίκηση. Ενδεής, ο Κάρολος δεν μπορούσε να αποκτήσει επαρκή υποστήριξη για να ορθώσει μια σημαντική πρόκληση στην κυβέρνηση του Κρόμγουελ. Παρά τις διασυνδέσεις της οικογένειας των Στιούαρτ μέσω της Ενριεττας Μαρίας και της Πριγκίπισσας της Οράγγης, η Γαλλία και η Ολλανδική Δημοκρατία συμμάχησαν με την κυβέρνηση του Κρόμγουελ από το 1654, αναγκάζοντας τον Κάρολο να στραφεί για βοήθεια προς την Ισπανία, η οποία εκείνη την περίοδο διοικούσε τις Νότιες Κάτω Χώρες.[14] Με Ισπανικά κεφάλαια ο Κάρολος συγκέντρωσε έναν μικρό στρατό από τους εξορισμένους υπηκόους του· αποτελείτο από πέντε τάγματα πεζικού συν μικρές δυνάμεις ιππικού. Αυτή η δύναμη αποτέλεσε τον πυρήνα του Βρετανικού Στρατού μετά την Παλινόρθωση.[15]
Παλινόρθωση
Seascape of vessels along a low-lying coastline
Ο Κάρολος απέπλευσε από τον τόπο εξορίας του στις Κάτω Χώρες προς την παλινόρθωσή του στην Αγγλία τον Μάιο 1660. Πίνακας του Lieve Verschuier.

Μετά τον θάνατο του Κρόμγουελ το 1658, οι δυνατότητες του Καρόλου να επανακτήσει το Στέμμα αρχικά φαίνονταν ισχνές καθώς τον Κρόμγουελ διαδέχθηκε ως Λόρδος Προστάτης ο γιος του, Ρίτσαρντ. Όμως, ο νέος Λόρδος Προστάτης, χωρίς βάση εξουσίας ούτε στο Κοινοβούλιο ούτε στον New Model Army, αναγκάσθηκε να παραιτηθεί το 1659 και το Προτεκτοράτο καταργήθηκε. Κατά την πολιτική και στρατιωτική αναταραχή που ακολούθησε, ο Τζορτζ Μονκ, Κυβερνήτης τηε Σκωτίας, ανησυχούσε ότι η χώρα θα έπεφτε σε αναρχία.[16] Ο Μονκ και ο στρατός του προέλασαν στο Σίτι του Λονδίνου και ανάγκασε τα μέλη του Κολοβού Κοινοβουλίου να επαναδεχθούν μέλη του Μακρέος Κοινοβουλίου που είχαν αποκλεισθεί τον Δεκέμβριο 1648 κατά την Εκκαθάριση του Πράιντ. Το Μακρύ Κοινοβούλιο αυτοδιαλύθηκε και για πρώτη φορά μέσα σε 20 έτη διεξάχθησαν γενικές εκλογές.[17] Το απερχόμενο Κοινοβούλιο καθόρισε τις εκλογικές προϋποθέσεις ούτως ώστε να εξασφαλίσει, όπως νόμιζαν, την επιστροφή μιας Πρεσβυτεριανικής πλειοψηφίας.[18]

Οι περιορισμοί εναντίον των βασιλοφρόνων υποψηφίων αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, και οι εκλογές κατέληξαν σε μια Βουλή των Κοινοτήτων η οποία ήταν σχεδόν ισομερώς διαιρεμένη πολιτικά ανάμεσα στους Βασιλόφορονες και τους Κοινοβουλευτικούς και θρησκευτικά ανάμεσα στους Αγγλικανούς και τους Πρεσβυτεριανούς.[18] Το νέο αποκαλούμενο Κοινοβούλιο Συνέλευσης (Convention Parliament) συνήλθε στις 25 Απριλίου 1660, και λίγο μετά πληροφορήθηκε τη Διακήρυξη της Μπρέντα, στην οποία ο Κάρολος συμφωνούσε, μεταξύ άλλων, να απονείμει χάρη σε πολλούς εχθρούς του πατέρα του. Το Αγγλικό Κοινοβούλιο ψήφισε την ανακήρυξη του Καρόλου ως βασιλιά και την πρόσκλησή του να επιστρέψει, ένα μήνυμα που έλαβε ο Κάρολος στην Μπρέντα στις 8 Μαΐου 1660.[19] Στην Ιρλανδία, μια συνέλευση είχε συγκληθεί νωρίτερα μέσα στο έτος, και στις 14 Μαΐου κήρυξε τον Κάρολο Βασιλιά.[20]

Αναχώρησε για την Αγγλία από το Σχέβενινγκεν, έφθασε στο Ντόβερ στις 25 Μαΐου 1660 και έφθασε στο Λονδίνο στις 29 Μαΐου, ανήμερα των 30ών γενεθλίων του. Αν και ο Κάρολος και το Κοινοβούλιο έδωσαν αμνηστία στους υποστηρικτές του Κρόμγουελ με την Πράξη Αποζημίωσης και Λήθης, 50 άνθρωποι συγκεκριμένα εξαιρέθηκαν.[21] Στο τέλος εννέα βασιλοκτόνοι εκτελέσθηκαν:[22] απαγχονίσθηκαν, πνίγηκαν και διαμελίσθηκαν· άλλοι καταδικάσθηκαν σε ισόβια φυλάκιση ή απλά αποκλείσθηκαν από αξιώματα ισοβίως. Τα πτώματα του Όλιβερ Κρόμγουελ, του Χένρι Άϊρτον και του Τζον Μπράντσο υπέστησαν την ατίμωση της μεταθανάτιας εκτέλεσης.[23]
Πρόγονοι

Πρόγονοι Κάρολος Β΄ της Αγγλίας

16. Μάθιου Στιούαρτ, 4ος Κόμης του Λέννοξ               8. Χένρι Στιούαρτ, Λόρδος Ντάρνλεϊ                       17. Μάργκαρετ Ντάγκλας               4. Ιάκωβος Α' της Αγγλίας                             18. Ιάκωβος Ε' της Σκωτίας               9. Μαρία, Βασίλισσα των Σκώτων                       19. Μαρία του Γκιζ               2. Κάρολος Α' της Αγγλίας                                   20. Χριστιανός Γ' της Δανίας               10. Φρειδερίκος Β' της Δανίας                       21. Δωροθέα του Ζάξε-Λάουενμπουργκ               5. Άννα της Δανίας                             22. Ούλριχ Γ' του Μεκλεμβούργου-Σβέριν               11. Σοφία του Μεκλεμβούργου-Γκύστροβ                       23. Ελισάβετ της Δανίας               1. Κάρολος Β' της Αγγλίας                                         24. Κάρολος των Βουρβόνων, Δούκας του Ββαντόμ               12. Αντώνιος της Ναβάρρας                       25. Φραγκίσκη της Αλανσόν               6. Ερρίκος Δ' της Γαλλίας                             26. Ερρίκος Β' της Ναβάρρας               13. Ιωάννα Γ' της Ναβάρρας                       27. Μαργαρίτα της Ναβάρρας               3. Ενριέττα Μαρία της Γαλλίας                                   28. Κόζιμο Α', Μέγας Δούκας της Τοσκάνης               14. Φραγκίσκος Α' των Μεδίκων, Μέγας Δούκας της Τοσκάνης                       29. Ελεονόρα του Τολέδο               7. Μαρία των Μεδίκων                             30. Φερδινάνδος Α', Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας               15. Ιωάννα της Αυστρίας                       31. Άννα της Βοημίας και Ουγγαρίας

Παραπομπές

Από τον θάνατο του πατέρα του έως την ήττα του στη Μάχη του Ουόρσεστερ
Η παραδοσιακή ημερομηνία της Παλινόρθωσης που σηματοδοτεί την πρώτη συνεδρίαση από την κατάργηση της μοναρχίας το 1649. Το Αγγλικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τον Κάρολο ως Βασιλιά της Αγγλίας με ομόφωνη ψήφο στις 2 Μαΐου 1660, και ανακηρύχθηκε Βασιλιάς στο Λονδίνο στις 8 Μαΐου, αν και οι βασιλικοί τον είχαν αναγνωρίσει ως τέτοιον από την εκτέλεση του πατέρα του στις 30 Ιανουαρίου 1649. Κατά τη βασιλεία του Καρόλου όλα τα νομικά έγγραφα χρονολογούνταν σαν η βασιλεία του να άρχισε με τον θάνατο του πατέρα της.
Weir, Alison (1996), Britain's Royal Families: The Complete Genealogy, Revised edition, Random House, σελ. 255–257, ISBN 0-7126-7448-9
Fraser, p.13 and Hutton, pp.1–4
Fraser, σελ. 32 & Hutton, σσ. 6–7
Fraser, σσ. 38–45 and Miller, Charles II σελ. 6
Fraser, pp.55–56
Fraser, pp.57–60
Fraser, pp.65–66, 155, Hutton, p.26, and Miller, Charles II p.5
Fraser, p.97 and Hutton, p.53
Fraser, pp.96–97 and Hutton, pp.56–57
Fraser, pp.98–128 and Hutton, pp.53–69
χίλιες στερλίνες ήταν ένα αστρονομικό ποσό εκείνη την εποχή, μεγαλύτερο από τα μέσα έσοδα ενός εργάτη σε όλη του τη ζωή (Fraser, p.117).
Hutton, pp.74–112
Fraser, p. 21
Fraser, pp.160–165
Diary of Samuel Pepys, 16 March 1660
Miller, Charles II pp.24–25
Hutton, p.131
Seaward, Paul (2004), Charles II (1630–1685), Oxford University Press, doi:10.1093/ref:odnb/5144, ανακτήθηκε στις 2010-04-19 Πρότυπο:ODNBsub
Fraser, p.190
Charles II (r. 1660–1685), Official website of the British Monarchy, ανακτήθηκε στις 19 April 2010

Fraser, p.185

Αναφορές

Charles II (r. 1660–1685), Official website of the British Monarchy, ανακτήθηκε στις 19 April 2010
Fraser, Antonia (1979), King Charles II, London: Weidenfeld and Nicolson, ISBN 0297775715
Hutton, Ronald (1989), Charles II: King of England, Scotland, and Ireland, Oxford (England): Clarendon Press, ISBN 0198229119
Miller, John (1991), Charles II, London: Weidenfeld and Nicolson, ISBN 0297812149
Seaward, Paul (September 2004; online edn, January 2008) "Charles II (1630–1685)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, doi:10.1093/ref:odnb/5144, retrieved 19 April 2010 (Subscription required)

Περαιτέρω διάβασμα

Harris, Tim (2005), Restoration: Charles II and his kingdoms, 1660–1685, London: Allen Lane, ISBN 0713991917
Keay, Anna (2008), The Magnificent Monarch: Charles II and the Ceremonies of Power, London: Hambledon Continuum, ISBN 9781847252258
Kenyon, J. P. (1957), «Review Article: The Reign of Charles II», Cambridge Historical Journal XIII: 82–86
Miller, John (1985), Restoration England: the reign of Charles II, London: Longman, ISBN 0582353963

Κάρολος Β΄ της Αγγλίας Οίκος των Στιούαρτ Γέννηση: 29 Μαΐου 1630 Θάνατος: 6 Φεβρουαρίου 1685
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Κάρολος Α΄	Βασιλιάς της Σκωτίας 1649–1651	Κενό Στρατιωτική κυβέρνηση με ηγέτη τον Τζορτζ Μονκ
Κενό Η διαδοχή διακόπηκε από την Αγγλική Μεσοβασιλεία Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Κάρολος Α΄	Βασιλιάς της Αγγλίας και της Ιρλανδίας 1660–1685	Διάδοχος Ιάκωβος Ζ΄ και Β΄
Κενό Στρατιωτική κυβέρνηση υπό τον Τζορτζ Μονκ	Βασιλιάς της Σκωτίας 1660–1685
Ευγενείς της Αγγλίας
Κενό	Δούκας της Κορνουάλης 1630–1649	Κενό Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος
	Πρίγκιπας της Ουαλίας 1638–1649
Ευγενείς της Σκωτίας
Κενό Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Κάρολος	Δούκας του Ρόδεσεϋ 1630–1649	Κενό Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος
Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος Ο Δούκας της Υόρκης αργότερα έγινε Βασιλιάς Ιάκωβος Β΄	Λόρδος Αρχιναύαρχος 1673	Διάδοχος Πρίγκιπας Ρούπερτ του Ρήνου
Προκάτοχος Ο Κόμης του Νόττιγχαμ ως Πρώτος Λόρδος της Ναυαρχείας	Λόρδος Αρχιναύαρχος 1684–1685	Διάδοχος Βασιλιάς Ιάκωβος Β΄

Δούκες της Κορνουάλης

Κάρολος (1952–σήμερα)

Εδουάρδος Η΄ (1910–1936) Γεώργιος Ε΄ (1901–1910) Εδουάρδος Ζ΄ (1841–1901) Γεώργιος Δ΄ (1762–1820) Πρίγκιπας Φρειδερίκος (1727–1751) Γεώργιος Β΄ (1714–1727) Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ "Ο Πρεσβύτερος Μνηστήρας" (1688–1689) Κάρολος Β΄ (1630–1649) Κάρολος Α΄ (1612–1625) Ερρίκος Φρειδερίκος (1603–1612) Εδουάρδος ΣΤ΄ (1537–1547) Ερρίκος Τυδώρ (1515) Ερρίκος Τυδώρ (1513) Ερρίκος Τυδώρ (1511) Ερρίκος Η΄ (1502–1509) Αρθούρος Τυδώρ (1486–1502) Εδουάρδος του Μίντλχαμ (1483–1484) Εδουάρδος Ε΄ (1470–1483) Εδουάρδος του Ουέστμινστερ (1453–1471) Ερρίκος ΣΤ΄ (1421–1422) Ερρίκος Ε΄ (1399–1413) Ριχάρδος Β΄ (1376–1377) Εδουάρδος ο Μαύρος Πρίγκπας (1337–1376)

Πίκτοι και Σκώτοι Μονάρχες
Μονάρχες των Πικτών
(παραδοσιακοί)
Κελτικός Σταυρός που εμφανίζεται σε Πέτρες των Πίκτων

Ντρεστ Α΄ Τάλορκ Α΄ Νέχταν Α΄ Ντρεστ Β΄ Γκάλαν Ντρεστ Γ΄ Ντρεστ Δ΄ Γκάρτναιτ Α΄ Καίλτραμ Τάλορκ Β΄ Ντρεστ Ε΄ Γκάλαμ Κεννάλαθ Μπρίντει Α΄ Γκάρτναιτ Β΄ Νέχταν Β΄ Κένεθ Γκάρτναιτ Γ΄ Μπρίντει Β΄ Τάλορκ Γ΄ Τάλοργκαν Α΄ Γκάρτναιτ Δ΄ Ντρεστ ΣΤ΄ Μπρίντει Γ΄ Τάραν Μπρίντει Δ΄ Νέχταν Γ΄ Ντρεστ Ζ΄ Άλπιν Α΄ Όνγκους Α΄ Μπρίντει Ε΄ Κίνιοντ Α΄ Άλπιν Β΄ Τάλοργκαν Β΄ Ντρεστ Η΄ Κόναλλ Κωνσταντίνος Όνγκους Β΄ Ντρεστ Θ΄ Ουούεν Ούουραντ Μπρίντει ΣΤ΄ Κίνιοντ Β΄ Μπρίντει Ζ΄ Ντρεστ Ι΄

Μονάρχες των Σκώτων
(παραδοσιακοί)
Το έμβλημα του Βασιλείου της Σκωτίας από το 12ο αιώνα έως και το 1603

Κένεθ Α΄ Ντόναλντ Α΄ Κωνσταντίνος Α΄ Εντ μακ Κένεθ Γκίρικ Έοχεντ μακ Ρουν (υπό αμφισβήτηση) Ντόναλντ Β΄ Κωνσταντίνος Β΄ Μάλκολμ Α΄ Ίντουλφ Νταφ Κόλιν Αμλάιμπ Kένεθ Β΄ Κωνσταντίνος Γ΄ Κένεθ Γ΄ Μάλκολμ Β΄ Ντάνκαν Α΄ Μάκβεθ Λούλαχ Μάλκολμ Γ΄ Ντόναλντ Γ΄ Ντάνκαν Β΄ Ντόναλντ Γ΄ Έντγκαρ Αλέξανδρος Α΄ Δαβίδ Α΄ Μάλκολμ Δ΄ Γουλιέλμος Α΄ Αλέξανδρος Β΄ Αλέξανδρος Γ΄ Μαργαρίτα (υπό αμφισβήτηση) Ιωάννης Α΄ Ροβέρτος Α΄ Δαβίδ Β΄ Ροβέρτος Β΄ Ροβέρτος Γ΄ Ιάκωβος Α΄ Ιάκωβος Β΄ Ιάκωβος Γ΄ Ιάκωβος Δ΄ Ιάκωβος Ε΄ Μαρία Α΄ Ιάκωβος ΣΤ΄1 Κάρολος Α΄1 Κάρολος Β΄1 Ιάκωβος Ζ΄1 Μαρία Β΄1 Γουλιέλμος Γ΄1 Άννα1

Άγγλοι μονάρχες
Βασίλειο των Άγγλων 886–1066	Έθελσταν1 - Έντμουντ Α΄1 - Έντρεντ1 - Έντβιχ1 - Έντγκαρ1 - Εδουάρδος ο Μάρτυρας - Έθελρεντ ο Ανέτοιμος - Σβεν Α΄ της Δανίας - Έντμουντ ο σιδηρόπλευρος - Κνούτος1 - Χάρολντ ο Λαγόπους - Αρθακανούτος - Εδουάρδος ο Εξομολογητής - Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας - Έντγκαρ Έθελινγκ
Βασίλειο της Αγγλίας 1066–1649	Γουλιέλμος Α΄ - Γουλιέλμος Β΄- Ερρίκος Α΄ - Στέφανος- Ματθίλδη - Ερρίκος Β΄2 - Ερρίκος ο Νεαρός Βασιλιάς - Ριχάρδος Α΄ - Ιωάννης2 - Ερρίκος Γ΄2 - Εδουάρδος Α΄2 - Εδουάρδος Β΄2 - Εδουάρδος Γ΄2 - Ριχάρδος Β΄2 - Ερρίκος Δ΄ 2- Ερρίκος Ε΄2 - Ερρίκος ΣΤ΄2 - Εδουάρδος Δ΄2 - Εδουάρδος Ε΄2 - Ριχάρδος Γ΄2 - Ερρίκος Ζ΄2 - Ερρίκος Η΄2 - Εδουάρδος ΣΤ΄2 - Ιωάννα2 - Mαρία Α΄2 με τον Φίλιππο2 - Ελισάβετ Α΄2 - Ιάκωβος Α΄3 - Κάρολος Α΄3-
Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας 1653–1659	Όλιβερ Κρόμγουελ4 - Ρίτσαρντ Κρόμγουελ4
Βασίλειο της Αγγλίας 1660–1707	Κάρολος Β΄3 - Ιάκωβος Β΄3 - Γουλιέλμος Γ΄ και Μαίρη Β΄3 - Άννα3
1Επικυρίαρχος της Βρετανίας. 2Επίσης κυβερνήτης της Ιρλανδίας. 3Επίσης κυβερνήτης της Σκωτίας. 4Λόρδος Προστάτης. Συζητήσιμοι ή αμφισβητήσιμοι κυβερνήτες είναι με πλάγια γράμματα.

Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου

Βρετανοί

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License