Ο Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας (Edward V of England, 2 Νοεμβρίου 1470 - 1483) βασιλιάς της Αγγλίας (9 Απριλίου 1483 - 26 Ιουνίου 1483) ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και της Ελισάβετ Γούντβιλ.[1][2] Δεν στέφτηκε ποτέ επίσημα βασιλιάς και το σύντομο διάστημα που ανέβηκε στον θρόνο κυβέρνησε υπό την ασφυκτική κηδεμονία του θείου του Ριχάρδου του Γκλόστερ που τον διαδέχθηκε ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας. Η εκθρόνιση του επικυρώθηκε με διάταγμα που κήρυξε νόθους όλους τους απογόνους του πατέρα του Εδουάρδου Δ΄ και δεν είχαν συνεπώς δικαίωμα να ανέβουν στον θρόνο. Ο Εδουάρδος Ε΄ και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος του Σρούσμπερυ, δούκας της Υόρκης ήταν οι δυο πρίγκιπες του Πύργου που εξαφανίστηκαν από τον Πύργο του Λονδίνου ενώ ήταν αιχμάλωτοι του Ριχάρδου Γ΄. Οι περισσότερες φήμες που κυκλοφόρησαν μετά την εξαφάνιση τους αναφέρουν δολοφονία από τον θείο τους αλλά σύγχρονες ιστορικές έρευνες έδειξαν ότι πιθανό να ήταν άλλοι οι δολοφόνοι.
Πρώτα χρόνια
Ο Εδουάρδος Ε΄ γεννήθηκε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ που είχε καταφύγει η μητέρα του Ελισάβετ όταν εκθρονίστηκε ο πατέρας του Εδουάρδος Δ΄ στην αρχή του Πολέμου των Ρόδων. Ο Εδουάρδος Δ΄ μετά την επαναφορά του στον θρόνο δημιούργησε ξανά τον Ιούνιο του 1471 τον τίτλο του πρίγκιπα της Ουαλίας και το 1473 ο μικρός Εδουάρδος τοποθετήθηκε στο κάστρο του Λάντλοου σαν νόμιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Ουαλίας και του Μαρς. Ο μικρός πρίγκιπας τέθηκε υπό την επίβλεψη του αδελφού της μητέρας του Αντώνιου κόμη του Ρίβερς, ο Εδουάρδος Δ΄ έδωσε μεγάλη προσοχή στο νοικοκυριό του γιου του.[3] Ο μικρός Εδουάρδος θα έπρεπε "να σηκώνεται κάθε πρωί την ίδια ώρα ανάλογα με την ηλικία του", η πρωινή προσευχή και το πρωινό γεύμα ήταν απαραίτητα, στην συνέχεια ξεκινούσε μια "ενάρετη εκπαίδευση". Το δείπνο έπρεπε να σερβίρεται στις δέκα το πρωί και στην συνέχεια ο πρίγκιπας διάβαζε "ιστορίες ιπποτισμού, αγαθότητας, και τιμής" αλλά τίποτε από αυτά "δεν έπρεπε να είχε σχέση με την αντιβασιλεία". Ο Εδουάρδος Δ΄ έδωσε αυστηρές συμβουλές να απομακρύνει από το νοικοκυριό του μικρού Εδουάρδου οτιδήποτε σχετικό με "μοιχεία, κλοπή, ανηθικότητα και παρανομία". Μετά την πρωινή εκπαίδευση ο πρίγκιπας έπρεπε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, το δείπνο θα σερβίρεται στις τέσσερις το απόγευμα και στις οκτώ θα πέφτει για ύπνο. Τα μέλη του νοικοκυριού ήταν υποχρεωμένα "να τον διασκεδάσουν όταν πέσει στο κρεβάτι του" και να τον προσέξουν στον ύπνο.
Η προσεκτική επιμέλεια του μικρού Εδουάρδου άρχισε να αποδίδει καρπούς, ο Ιταλός παρατηρητής Ντομινίκ Μανσίνι αναφέρει :
"Η φιλελεύθερη εκπαίδευση φάνηκε στα λόγια και στις πράξεις του, τα κατορθώματα του ήταν πολύ ανώτερα από την ηλικία του, οι ποιητικές και οι λογοτεχνικές του γνώσεις τον έκαναν να μιλάει κομψά και να εκφράζεται στους στίχους και την πεζογραφία καλύτερα από τους πιο τέλειους συγγραφείς. Η αξιοπρέπεια στο πρόσωπο του ήταν τόσο μεγάλη και έλαμπε με τέτοια γοητεία που τα μάτια όλων των θεατών δεν μπορούσαν να στρέψουν το βλέμμα τους από πάνω του.".[4]
Ο Εδουάρδος Δ΄ σχεδίαζε επιβλητικό γάμο για τον μεγαλύτερο γιο του, συμμάχησε με τον Φραγκίσκο Β΄ της Βρετάνης με στόχο να παντρέψει τον μικρό Εδουάρδο με την τετράχρονη κόρη του Άννα της Βρετάνης όταν έφταναν στην ενηλικίωση. Τα σχέδια τους ήταν να παραδώσουν την Βρετάνη στον δεύτερο γιο τους ενώ ο πρώτος γιος τους θα έπαιρνε τον τίτλο του πρίγκιπα της Ουαλίας, τα σχέδια δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.
Βασιλιάς της Αγγλίας
Ο βασιλιάς Εδουάρδος Ε΄ με τον μικρότερο αδελφό του δούκα της Υόρκης αιχμάλωτοι στον πύργο του Λονδίνου - έργο του Πώλ Ντελαρός
Ο 12χρονος Εδουάρδος βρισκόταν στις 14 Απριλίου 1483 στο Λάντλοου όταν έμαθε τα νέα για τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του πριν από πέντε μέρες. Ο Εδουάρδος Δ΄ όριζε στην διαθήκη του τον μικρότερο αδελφό του Ριχάρδο του Γκλόστερ κηδεμόνα του γιου του όσο ήταν ανήλικος, ο νέος βασιλιάς αναχώρησε για την δύση και ο Ριχάρδος για τον βορά με προορισμό το Λονδίνο, συγκεντρώθηκαν μαζί στο Στόνι Στράτφορντ στο Μπάκιγχαμσαιρ.[5] Την νύχτα της 29ης Απριλίου ο Ριχάρδος του Γκλόστερ δείπνησε με τον κόμη του Ρίβερς, τον ανιψιό του Ρίτσαρντ Γκρέυ και τον Τόμας Βόγκαν (1410 - 1483), μετά το γεύμα τους συνέλαβε και τους μετέφερε στο κάστρο του Πόντεκραφτ. Οι άντρες εκτελέστηκαν για προδοσία εναντίον του κηδεμόνα Ριχάρδου ύστερα από δικαστήριο υπό την προεδρία του Ερρίκου Πέρσι, 4ου κόμη της Νορθουμβρίας.[6] Ο Ντομινίκ Μανσίνι αναφέρει ότι ο Εδουάρδος Ε΄ διαμαρτυρήθηκε στον θείο του για την πράξη του, ο Ριχάρδος του Γκλόστερ συνόδευσε τον μικρό βασιλιά στο Λονδίνο και τον μετέφερε στον Πύργο μαζί με τον μικρότερο αδελφό του Ριχάρδο, δούκα της Υόρκης.[7] Το βασιλικό συμβούλιο ζήτησε ταχύτατη στέψη του νέου βασιλιά για να μην γίνει το βασίλειο προτεκτοράτο όπως στο παρελθόν με τον Ριχάρδο Β΄ της Αγγλίας και τον Ερρίκο ΣΤ΄ της Αγγλίας, ο θείος του Ριχάρδος όμως σκόπιμα καθυστέρησε πολύ την στέψη.[8]
Στις 22 Ιουνίου 1483 ένας ιερέας ο Ραλφ Σα διακήρυξε ότι τα παιδιά του Εδουάρδου Δ΄ ήταν μπάσταρδα επειδή την εποχή που παντρεύτηκε ο πατέρας τους την Ελισάβετ Γούντβιλ ήταν παντρεμένος με την Ελεονώρα Μπάτλερ.[9] Τα παιδιά του μεγαλύτερου αδελφού του Γεωργίου Πλανταγενέτη, 1ου δούκα του Κλάρενς είχαν αποκλειστεί από τον θρόνο και το Κοινοβούλιο κήρυξε τον Ριχάρδο του Γκλόστερ νέο βασιλιά, την επόμενη μέρα έγινε η στέψη του ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας. Ο Ντομινίκ Μανσίνι καταγράφει ότι όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Ριχάρδος Γ΄ ο Εδουάρδος Ε΄ και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος μεταφέρθηκαν από τον θείο τους στα "εσωτερικά δωμάτια του Πύργου", οι εμφανίσεις τους ήταν από τότε όλο και πιο σπάνιες μέχρι το καλοκαίρι του 1483 που εξαφανίστηκαν.
Εξαφάνιση
Ο Εδουάρδος Ε΄ από το βιβλλιο του Ουίλιαμ Κάξτον Εισηγήσεις και λόγια φιλοσόφων, ανάκτορα του Λάμπεθ
Ο Μανσίνι καταγράφει επίσης ότι τότε ο μικρός Εδουάρδος Ε΄ δεχόταν συχνές επισκέψεις από κάποιον γιατρό "όπως ένα θύμα έτοιμο για θυσία που ζητούσε συγχώρηση για τις αμαρτίες του επειδή έβλεπε τον θάνατο μπροστά του".[10] Η Λατινική απόδοση για τον γιατρό με το όνομα "Αργεντίνος" μεταφράζεται "γιατρός από το Στρασβούργο" επειδή το Στρασβούργο τα Ρωμαϊκά χρόνια λεγόταν "Αργεντοράτουμ". Ο Ρόουντς το αποκλείει αναφέροντας ότι ο Δόκτωρ Αργεντίνος ήταν γνωστός Άγγλος γιατρός από το Κολέγιο του Κέμπριτζ που έγινε αργότερα γιατρός του Αρθούρου της Ουαλίας μεγαλύτερου γιου του Ερρίκου Ζ΄ της Αγγλίας.[11]
Η τύχη του Εδουάρδου Ε΄ και του μικρότερου αδελφού του Ριχάρδου είναι άγνωστη, σύμφωνα με τις περισσότερες γνωστές πηγές της εποχής δολοφονήθηκαν υπό τις διαταγές του θείου τους βασιλιά Ριχάρδου.[12] Ο Τόμας Μορ στις πληροφορίες του οποίου στηρίχτηκε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ για το έργο του "Ριχάρδος Γ΄" αναφέρει ότι τα δύο παιδιά δολοφονήθηκαν στα μαξιλάρια τους από τον Τιρέλ που εκτελούσε εντολές του Ριχάρδου Γ΄. Η ενοχή του Ριχάρδου Γ΄ που όλοι πίστευαν ότι ήταν βέβαιη άρχισε να αμφισβητείται τον 17ο αιώνα με πρώτο τον Ουίλιαμ Κορνουαλλίς.[13] Την περίοδο που εξαφανίστηκε ο Εδουάρδος Ε΄ δεχόταν συχνές επισκέψεις από κάποιον γιατρό κάτι που οδήγησε τον ιστορικό Ντέιβιντ Μπάλντγουιν (1946 - 2016) στο συμπέρασμα ότι ο Εδουάρδος Ε΄ πέθανε από ασθένεια.[14] Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων οδήγησε μετέπειτα ιστορικούς σε διαφορετικά συμπεράσματα όπως ότι δολοφονήθηκε από τον δούκα του Μπάκινγκχαμ ή τον Ερρίκο Τυδώρ. Ο Πόλλαρντ όμως σημειώνει ότι το πιθανότερο είναι να δολοφονήθηκε από τον θείο του Ριχάρδο, όλες οι υπόλοιπες θεωρίες χωρίς να αποκλείεται τίποτα έχουν πολύ μικρότερες πιθανότητες.[15] [16] Ο Πέρκιν Γουάρμπεκ διατύπωσε μια εναλλακτική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο μικρότερος αδελφός του Εδουάρδου Ε΄ Ριχάρδος του Σρούσμπερυ, δούκας της Υόρκης δραπέτευσε στην Φλάνδρα μετά την ήττα και τον φόνο του θείου του στην μάχη του Μπόσγουορθ και μεγάλωσε από μια θεία του.
Τα οστά των δυο παιδιών βρέθηκαν από έναν εργάτη που κατασκεύαζε μια σκάλα στον Πύργο (1674), τα οστά ύστερα από εντολή του Καρόλου Β΄ της Αγγλίας τοποθετήθηκαν στο Αββαείο του Ουέστμινστερ σε ένα δοχείο με τα ονόματα του Εδουάρδου και του Ριχάρδου.[17] Τα οστά εξετάστηκαν ξανά (1933) και βρήκαν ότι είχαν αναμειχθεί με οστά ζώων αλλά δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι ανήκαν στους δυο πρίγκιπες αν και είχαν ταφεί πριν επισκευαστεί ο Πύργος.[18] Η άδεια που ζήτησαν να προχωρήσουν σε περισσότερες έρευνες δεν έγινε δεκτή. Οι εργάτες που επισκεύαζαν το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Ουίνδσορ ανακάλυψαν ύστερα από ατύχημα τον τάφο του Εδουάρδου Δ΄ και της Ελισάβετ Γούντβιλ, βρέθηκαν πολύ κοντά τα φέρετρα των δυο μικρών παιδιών. Τα ονόματα δυο άλλων μικρών παιδιών του Εδουάρδου Δ΄ υπάρχουν σε αυτόν τον τάφο : του Γεωργίου, 1ου δούκα του Μπέντφορντ που πέθανε σε ηλικία 2 ετών και της Μαρίας της Υόρκης που πέθανε σε ηλικία 14 ετών, τα δυο παιδιά πέθαναν πριν από τον πατέρα τους. Τα οστά βρέθηκαν αργότερα στο παρεκκλήσι αλλά οι κάτοχοι των φέρετρων παρέμειναν άγνωστοι.[19] Η μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Δ΄ Ελισάβετ της Υόρκης παντρεύτηκε τον Ερρίκο Τυδώρ (1486) ενώνοντας τον Οίκο της Υόρκης και τον Οίκο του Λάνκαστερ.
Επιτάφιος
Η σαρκοφάγος με τα οστά του Εδουάρδου Ε΄ και του μικρότερου αδελφού του Ριχάρδου
Τα οστά των δυο παιδιών μεταφέρθηκαν με εντολή του Καρόλου Β΄ στο Αββαείο του Ουέστμινστερ για να γίνει η ταφή τους στον τόπο που γεννήθηκαν. Η λευκή μαρμάρινη σαρκοφάγος που σχεδιάστηκε από τον Κρίστοφερ Ρεν και κατασκευάστηκε από τον Τζος Μάρσαλ βρέθηκε στην βόρεια πτέρυγα του παρεκκλησίου του Ερρίκου Ζ΄ κοντά στον τάφο της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας.
Η Λατινική επιγραφή μεταφράζεται :
"Εδώ βρίσκονται τα οστά του Εδουάρδου Ε΄ βασιλιά της Αγγλίας και του Ριχάρδου πρίγκιπα της Υόρκης, τα δυο αδέλφια θανατώθηκαν στον Πύργο του Λονδίνου και πνίγηκαν με τα μαξιλάρια τους με διαταγή του θείου τους Ριχάρδου του Σφετεριστή. Τα οστά τους βρέθηκαν 191 χρόνια αργότερα στα ερείπια της σκάλας την 17η του Ιουλίου του 1674 στην ίδια θέση που είχαν ταφεί. Ο Κάρολος Β΄ ένας πολύ συμπονετικός βασιλιάς που συγχώρεσε την κακή τους μοίρα διέταξε να ταφούν ξανά το 1678 το 30ο έτος της βασιλείας του στο ίδιο μνημείο με τους προγόνους τους".[20]
Τηλεόραση
Ο Εδουάρδος Ε΄ εμφανίζεται βασικός χαρακτήρας στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ "Ριχάρδος Γ΄", ο Εδουάρδος είναι ενεργός μόνο στην "Πράξη Γ΄, Σκηνή Α΄" που ο ίδιος και ο αδελφός του περιγράφονται φωτεινοί και προβλέπουν τις παράλογες φιλοδοξίες του θείου τους Ριχάρδου. Ο Εδουάρδος είναι περισσότερο σοφός για την ηλικία του και φιλόδοξος, οι θάνατοι του Εδουάρδου και του αδελφού του υπάρχουν στο έργο αλλά εμφανίζονται εκτός σκηνής. Τα φαντάσματα τους επανέρχονται στην "Πράξη Ε΄, Σκηνή Γ΄"', απειλούν τον θείο τους και υπόσχονται να βοηθήσουν τον αντίπαλο του κόμη του Ρίτσμοντ. Στα τηλεοπτικά έργα ο Εδουάρδος Ε΄ παριστάνεται από τους παρακάτω ηθοποιούς :
Χάουαρντ Στιούαρτ στην βουβή έκδοση (1912)
Χιού Τζέινς (γεν. 1947) στην ιστορική σειρά του BBC "Μια ηλικία βασιλέων" με έργα για όλους τους βασιλείς από τον Ριχάρδο Β΄ μέχρι τον Ριχάρδο Γ΄
Νικόλας Ενέλ στην Γερμανική σειρά "Βασιλιάς Ριχάρδος Γ΄" (1964)
Ντόριαν Φορντ στην έκδοση του BBC για τον Σαίξπηρ (1983)
Σπάικ Χουντ παρήγαγε την φωνή στην σειρά του BBC "Σαίξπηρ : Οι κινούμενοι θρύλοι" (1994)
Μάρκο Ουίλιαμσον (γεν. 1981) στην έκδοση του φιλμ (1994) με τον Ίαν ΜακΚέλεν σαν Ριχάρδο
Τζον Πλάμμερ στην ανανεωμένη έκδοση (2005) στην βίλα του Μπράιτον
Ζερμαίν Ντι Λεόν στην ανανεωμένη έκδοση (2007)
Εδουάρδος Μπρέισι στην δραματική σειρά "Ριχάρδος Γ΄ : Οι πρίγκιπες του Πύργου" (2014)
Ο Κάσπαρ Μόρλεϊ έπαιξε τον ρόλο του Εδουάρδου Ε΄ στην έκδοση του BBC (2016) με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στον ρόλο του Ριχάρδου, ήταν το τελευταίο επεισόδιο της δεύτερης σειράς "Το ιερό στέμμα"
Ο Εδουάρδος Ε΄ είχε επιπλέον έναν βουβό ρόλο σε άλλο ένα έργο του Σαίξπηρ "Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος Γ΄" που εμφανίζεται ένα μωρό στην τελευταία σκηνή. Ο πατέρας του Εδουάρδος Δ΄ στράφηκε στους αδελφούς του και είπε "Κλάρενς και Γκλόστερ αγαπώ την βασίλισσα και φιλώ μαζί τους αγαπημένους ανιψιούς και αδελφούς". Ο Ριχάρδος του Γκλόστερ ο μελλοντικός Ριχάρδος Γ΄ στο τέλος του έργου ψιθύρισε : "Να πω την αλήθεια ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα και φώναζε όλο το χαλάζι εννοώντας όλο το κακό".[21]
Παραπομπές
R. F. Walker, "Princes in the Tower", in S. H. Steinberg et al, A New Dictionary of British History, St. Martin's Press, New York, 1963, p.286.
Horrox, Rosemary. "Edward V of England". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Retrieved 25 August 2013.
Letter from Edward IV to Earl Rivers and the Bishop of Rochester (1473), in Readings in English Social History (Cambridge University Press, 1921)
Dominic Mancini, The Usurpation of Richard III (1483), in A. R. Myers (ed.), English Historical Documents 1327–1485 (Routledge, 1996)
http://www.british-history.ac.uk/vch/bucks/vol4/pp476-482
https://web.archive.org/web/20120728102136/http://www.r3.org/bookcase/croyland/croy7.html
Rhodes, D.E. (April 1962). "The Princes in the Tower and Their Doctor". The English Historical Review. Oxford University Press. 77 (303): 304–306.
Pollard, A.J. (1991). Richard III and the Princes in the Tower. Alan Sutton Publishing.
Pollard, A.J. (1991). Richard III and the Princes in the Tower. Alan Sutton Publishing.
The Usurpation of Richard the Third", Dominicus Mancinus ad Angelum Catonem de occupatione regni Anglie per Riccardum Tercium libellus; Translated to English by C.A.J. Armstrong (London, 1936)
Rhodes, D.E. (April 1962). "The Princes in the Tower and Their Doctor". The English Historical Review. Oxford University Press. 77 (303): 304–306.
Horrox, Rosemary. "Edward V of England". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Retrieved 25 August 2013.
Kendall, P.M., Richard III, Aylesbury 1972, p.427; in the Encomium of Richard III, dedicated to Sir John Donne.
David Baldwin, What happened to the Princes in the Tower?
Pollard, A. J. (1991). Richard III and the Princes in the Tower. Stroud: Alan Sutton. pp. 124, 132.
Pollard, A. J. (1991). Richard III and the Princes in the Tower. Stroud: Alan Sutton. p. 137.
John Steane, The Archaeology of the Medieval English Monarchy (Routledge, 1993), page 65
Weir, Alison. The Princes in the Tower. 1992, Random House
1..Chapter Records XXIII to XXVI, The Chapter Library, St. George's Chapel, Windsor (Permission required) 2..William St. John Hope: "Windsor Castle: An Architectural History", pages 418–419. (1913). 3..Vetusta Monumenta, Volume III, page 4 (1789).
westminster-abbey.org
Henry VI, Part 3, Act 5, Scene VII, Lines 26-27, 33-34.
Πηγές
Ashley, Mike (2002). British Kings & Queens. Carroll & Graf. pp. 217–9.
Hicks, Michael (2003). Edward V: The Prince in the Tower. The History Press.
Kendall, Paul Murray (1955). Richard III. W. W. Norton & Co.
Weir, Alison (1992). The Princes in the Tower. The Bodley Head.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας
Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό
Πορτραίτα του Εδουάρδου Ε΄ της Αγγλίας
|
Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας
Οίκος της Υόρκης
Νεότερος κλάδος του Οίκου των Πλανταγενετών
Γέννηση: 2 Νοεμβρίου 1470 Θάνατος: 1483 |
||
| Βασιλικοί τίτλοι | ||
|---|---|---|
| Προκάτοχος Εδουάρδος Δ΄ |
Βασιλιάς της Αγγλίας 1483 |
Διάδοχος Ριχάρδος Γ΄ |
| Αγγλική βασιλική οικογένεια | ||
| Προκάτοχος Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ |
Πρίγκιπας της Ουαλίας 1471 – 1483 |
Διάδοχος Εδουάρδος του Μίντλεχαμ |
Δούκες της Κορνουάλης
Κάρολος (1952–σήμερα)
Εδουάρδος Η΄ (1910–1936) Γεώργιος Ε΄ (1901–1910) Εδουάρδος Ζ΄ (1841–1901) Γεώργιος Δ΄ (1762–1820) Πρίγκιπας Φρειδερίκος (1727–1751) Γεώργιος Β΄ (1714–1727) Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ "Ο Πρεσβύτερος Μνηστήρας" (1688–1689) Κάρολος Β΄ (1630–1649) Κάρολος Α΄ (1612–1625) Ερρίκος Φρειδερίκος (1603–1612) Εδουάρδος ΣΤ΄ (1537–1547) Ερρίκος Τυδώρ (1515) Ερρίκος Τυδώρ (1513) Ερρίκος Τυδώρ (1511) Ερρίκος Η΄ (1502–1509) Αρθούρος Τυδώρ (1486–1502) Εδουάρδος του Μίντλχαμ (1483–1484) Εδουάρδος Ε΄ (1470–1483) Εδουάρδος του Ουέστμινστερ (1453–1471) Ερρίκος ΣΤ΄ (1421–1422) Ερρίκος Ε΄ (1399–1413) Ριχάρδος Β΄ (1376–1377) Εδουάρδος ο Μαύρος Πρίγκπας (1337–1376)
|
Άγγλοι μονάρχες
|
|
| Βασίλειο των Άγγλων 886–1066 |
 Έθελσταν1 - Έντμουντ Α΄1 - Έντρεντ1 - Έντβιχ1 - Έντγκαρ1 - Εδουάρδος ο Μάρτυρας - Έθελρεντ ο Ανέτοιμος - Σβεν Α΄ της Δανίας - Έντμουντ ο σιδηρόπλευρος - Κνούτος1 - Χάρολντ ο Λαγόπους - Αρθακανούτος - Εδουάρδος ο Εξομολογητής - Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας - Έντγκαρ Έθελινγκ |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1066–1649 |
 |
| Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας 1653–1659 |
.svg/50px-Arms_of_the_Protectorate_(1653%e2%80%931659).svg.png) Όλιβερ Κρόμγουελ4 - Ρίτσαρντ Κρόμγουελ4 |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1660–1707 |
.svg/50px-Royal_Arms_of_England_(1603-1707).svg.png) Κάρολος Β΄3 - Ιάκωβος Β΄3 - Γουλιέλμος Γ΄ και Μαίρη Β΄3 - Άννα3 |
| 1Επικυρίαρχος της Βρετανίας. 2Επίσης κυβερνήτης της Ιρλανδίας. 3Επίσης κυβερνήτης της Σκωτίας. 4Λόρδος Προστάτης. Συζητήσιμοι ή αμφισβητήσιμοι κυβερνήτες είναι με πλάγια γράμματα. |
|
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
