Ο Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας (Edmund I, 921 - 26 Μαΐου 946) βασιλιάς της Αγγλίας (939-946) ήταν μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδου του γηραιού και της τρίτης συζύγου του Εαντγκίφου του Κεντ, εγγονός του Αλφρέδου του Μέγα.[1] Ο ίδιος ήταν μόλις τριών ετών όταν πέθανε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του Έθελσταν της Αγγλίας, ο ίδιος διαδέχθηκε τον άτεκνο Έθελσταν (939) όπως φαίνεται με ελάχιστη αντίσταση. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε με συνεχείς πολέμους με τους οποίους κατόρθωσε να ανακτήσει για λογαριασμό του Αγγλικού βασιλείου την Μίντλαντς, την Νορθούμπρια και την Στραθκλάιντ. Ο Εδμόνδος Α΄ ύστερα από εξήμισι χρόνια βασιλείας δολοφονήθηκε και τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Έντρεντ της Αγγλίας (946) αλλά οι δυο γιοι του Έντουι της Αγγλίας και Έντγκαρ Α΄ ο Ειρηνικός θα γίνουν βασιλείς αργότερα.
Βασιλιάς των Άγγλων
Γεννήθηκε όταν ο πατέρας του ήταν ήδη ηλικιωμένος και μετά τον θάνατο του μεγάλωσε την περίοδο της βασιλείας του Έθελσταν ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία 30 ετών, συμμετείχε στην μάχη του Μπρούνανμπουργκ την περίοδο της εφηβείας του (937). Αμέσως μετά την άνοδο του στον θρόνο σε ηλικία 18 ετών βρέθηκε αντιμέτωπος με σκληρές στρατιωτικές απειλές, ο βασιλιάς Όλαφ Γ΄ Γκούθφριθσον κατέκτησε την Νορθούμπρια και επιτέθηκε στην Μίνλαντς αλλά όταν πέθανε ο Όλαφ (942) ο Εδμόνδος κατάφερε να ανακατακτήσει την Μίνλαντς.[2] Στην συνέχεια έγινε θετός πατέρας του Όλαφ της Υόρκης (943) και ανακατέλαβε με επιτυχία την Νορθούμπρια (943). [3] Το 945 ο Εδμόνδος κατέκτησε το Στραθκλάιντ και το παραχώρησε στον Μάλκολμ Α΄ της Σκωτίας ύστερα από συμφωνία που έκανε μαζί του για αμοιβαία στρατιωτική υποστήριξη.[4] Ο Εδμόνδος κατόρθωσε να πραγματοποιήσει πολιτική με ασφαλή σύνορα και ειρηνικές σχέσεις με την Σκωτία, στην διάρκεια της βασιλείας του αναβίωσε η μοναστηριακή ζωή. Μια από τις σημαντικότερες πολιτικές κινήσεις για τις οποίες έμεινε γνωστός ο Εδμόνδος ήταν η επαναφορά στον θρόνο των Δυτικών Φράγκων του ανιψιού του Λουδοβίκου Δ΄ της Γαλλίας γιου του Καρόλου του Απλού και της ετεροθαλούς αδελφής του Έντζιφου της Αγγλίας. Το 945 ο Λουδοβίκος Δ΄ αιχμαλωτίστηκε από Νορμανδούς στην Ρουέν και κρατήθηκε αιχμάλωτος από τον Ούγο τον Μέγα. Ο χρονικογράφος Ρίτσερους αναφέρει ότι η Έντζιφου έστειλε γράμματα τόσο στον αδελφό της Εδμόνδο Α΄ όσο και στον Όθων Α΄ της Γερμανίας ζητώντας βοήθεια και υποστήριξη για τον γιο της, ο Εδμόνδος με την σειρά του έστειλε οργισμένες επιστολές διαμαρτυρίας στον Ούγο τον Μέγα. [5] Τα Χρονικά του Φλόντοαρντ αναφέρουν :
"Ο Εδμόνδος, βασιλιάς της Αγγλίας έστειλε απεσταλμένους στον δούκα Ούγο προκειμένου να του ζητήσουν την επαναφορά του Λουδοβίκου, ο δούκας έκανε συμφωνία με τους ανιψιούς του και τους ευγενείς του βασιλείου του. Ο Ούγος δούκας των Φράγκων συνεδρίασε με τον Ούγο τον Μελανό γιο του Ριχάρδου της Βουργουνδίας και τους άλλους άντρες που κυβερνούσαν το βασίλειο με θέμα την επαναφορά του βασιλιά Λουδοβίκου." [6][7]
Δολοφονία
Ο Εδμόνδος Α΄ δολοφονήθηκε από τον Λέοφα έναν διωκόμενο κλέφτη την ημέρα της εορτής του Αγίου Αυγουστίνου στο νότιο Γκλόστερσαιρ. [8] Ο Ιωάννης του Γουόρκεστερ και ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι δίνουν λεπτομερείς αναφορές σχετικά με την δολοφονία, ο Εδμόνδος γιόρταζε μαζί με τους ευγενείς όταν προσβλήθηκε από τον Λέοφα που βρισκόταν ανάμεσα στο πλήθος. Ο βασιλιάς του απάντησε και τότε ο Λέοφα τον σκότωσε, ο Λέοφα δολοφονήθηκε και εκείνος αμέσως μετά από το πλήθος. [9] Οι σύγχρονοι ιστορικοί αμφισβητούν τις αναφορές αυτές τονίζοντας ότι η δολοφονία του βασιλιά έγινε για πολιτικούς λόγους.[10]
Διαδοχή
H αδελφή του Εδμόνδου Α΄ Ίντγκυθ η οποία παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Όθων Α΄ πέθανε νωρίτερα την ίδια χρονιά όπως περιγράφουν τα Χρονικά του Φλόντοαρντ για το έτος 946. [11] Τον Εδμόνδο Α΄ διαδέχθηκε ο αδελφός του Έντρεντ ο οποίος βασίλευσε την περίοδο (946 - 955), στην συνέχεια βασιλείς έγιναν οι δυο γιοι του Έντουι και Έντγκαρ.
Παραπομπές
Edmund I (king of England), "Edmund-I" Encyclopædia Britannica
Edmund I (king of England), "Edmund-I" Encyclopædia Britannica
David Nash Ford, Edmund the Magnificent, King of the English (AD 921-946)
David Nash Ford, Edmund the Magnificent, King of the English (AD 921-946)
Richerus, Historiae, Book 2, chapters 49–50.
Dorothy Whitelock (tr.), English Historical Documents c. 500–1042. 2nd ed. London, 1979. p. 345.
Edmundus, Anglorum rex, legatos ad Hugonem principem pro restitutione Ludowici regis dirigit: et idem princeps proinde conventus publicos eumnepotibus suis aliisque regni primatibus agit. [...] Hugo, dux Francorum, ascito secum Hugo Nneigro, filio Richardi, ceterisque regni primatibus Ludowicum regem, [...] in regnum restituit. (Flodoard, Annales 946.)
"Here King Edmund died on St Augustine’s Day [26 May]. It was widely known how he ended his days, that Liofa stabbed him at Pucklechurch. And Æthelflæd of Damerham, daughter of Ealdorman Ælfgar, was then his queen." Anglo-Saxon Chronicle, MS D, tr. Michael Swanton.
John of Worcester, Chronicon AD 946; William of Malmesbury, Gesta regum, book 2, chapter 144. The description of the circumstances remained a popular feature in medieval chronicles, such as Higden's Polychronicon: "But William, libro ij° de Regibus, seyth (says) that this kyng kepyng a feste at Pulkirchirche, in the feste of seynte Austyn, and seyng a thefe, Leof by name, sytte [th]er amonge hys gestes, whom he hade made blynde afore for his trespasses – (quem rex prios propter scelera eliminaverat, whom the King previously due to his crimes did excile) – , arysede (arrested) from the table, and takenge that man by the heire of the hedde, caste him unto the grownde. Whiche kynge was sleyn – (sed nebulonis arcano evisceratus est) – with a lyttle knyfe the [th]e man hade in his honde [hand]; and also he hurte mony men soore with the same knyfe; neverthelesse he was kytte (cut) at the laste into smalle partes by men longyng to the kynge." Polychronicon, 1527.
K. Halloran, A Murder at Pucklechurch: The Death of King Edmund, 26 May 946. Midland History, Volume 40, Issue 1 (Spring 2015), pp. 120-129.
Edmundus rex Transmarinus defungitur, uxor quoque regis Othonis, soror ipsius Edmundi, decessit. "Edmund, king across the sea, died, and the wife of King Otto, sister of the same Edmund, died also." (tr. Dorothy Whitelock, English Historical Documents c. 500–1042. 2nd ed. London, 1979. p. 345).
Πηγές
Dorothy Whitelock (tr.), English Historical Documents c. 500–1042. 2nd ed. London, 1979.
K. Halloran, A Murder at Pucklechurch: The Death of King Edmund, 26 May 946. Midland History, Volume 40, Issue 1 (Spring 2015)
The Blackwell Encyclopedia of Anglo-Saxon England
Flodoard, Annales, ed. Philippe Lauer, Les Annales de Flodoard. Collection des textes pour servir à l'étude et à l'enseignement de l'histoire 39
|
Άγγλοι μονάρχες
|
|
| Βασίλειο των Άγγλων 886–1066 |
 Έθελσταν1 - Έντμουντ Α΄1 - Έντρεντ1 - Έντβιχ1 - Έντγκαρ1 - Εδουάρδος ο Μάρτυρας - Έθελρεντ ο Ανέτοιμος - Σβεν Α΄ της Δανίας - Έντμουντ ο σιδηρόπλευρος - Κνούτος1 - Χάρολντ ο Λαγόπους - Αρθακανούτος - Εδουάρδος ο Εξομολογητής - Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας - Έντγκαρ Έθελινγκ |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1066–1649 |
 |
| Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας 1653–1659 |
.svg/50px-Arms_of_the_Protectorate_(1653%e2%80%931659).svg.png) Όλιβερ Κρόμγουελ4 - Ρίτσαρντ Κρόμγουελ4 |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1660–1707 |
.svg/50px-Royal_Arms_of_England_(1603-1707).svg.png) Κάρολος Β΄3 - Ιάκωβος Β΄3 - Γουλιέλμος Γ΄ και Μαίρη Β΄3 - Άννα3 |
| 1Επικυρίαρχος της Βρετανίας. 2Επίσης κυβερνήτης της Ιρλανδίας. 3Επίσης κυβερνήτης της Σκωτίας. 4Λόρδος Προστάτης. Συζητήσιμοι ή αμφισβητήσιμοι κυβερνήτες είναι με πλάγια γράμματα. |
|
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
