Ο Έντρεντ της Αγγλίας (Eadred, 923 - 23 Νοεμβρίου 955) βασιλιάς της Αγγλίας (946 - 955) ήταν μικρότερος γιος του Εδουάρδου του γηραιού και της τρίτης συζύγου του Εαντγκίφου του Κεντ, διαδέχθηκε τον αδελφό του Εδμόνδο Α' της Αγγλίας. Ανέβηκε στον θρόνο μετά την δολοφονία του μεγαλύτερου αδελφού του Εδμόνδου την ημέρα εορτής του Αγίου Αυγουστίνου.[1] Στις 16 Αυγούστου την ίδια χρονιά είχε γίνει δεκτός από τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι στο Κίνγκστον όπου του δήλωσαν την υποταγή τους όλοι οι Ουαλοί κυβερνήτες και οι βόρειοι κόμητες. [2] Το βασικότερο κατόρθωμα της βασιλείας του ήταν ότι επανέφερε το βασίλειο της Νορθούμπριας υπό Αγγλικό έλεγχο μετά την ήττα και την εξορία του Έρικ Χάραλντσον γιου του Χάραλντ Χορφάγκρε. Ο Έντρεντ πέθανε σε ηλικία 32 ετών, δεν παντρεύτηκε ποτέ και τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Έντουι της Αγγλίας. Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό για το έτος 946 καταγράφει :
"Ο Έντρεντ απέκτησε υπό τον έλεγχο του ολόκληρη την γη της Νορθούμπριας, οι Σκωτσέζοι του έδωσαν όρκους τιμής οτι θα κάνει οτιδήποτε θέλει".[3]
Πόλεμοι με τον Έρικ Μπλόνταξ στην Νορθούμπρια
Ο Έντρεντ ωστόσο σύντομα βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σειρά από πολιτικές αναταραχές οι οποίες απείλησαν την ηγεμονία του στον βορρά. Οι ιστορικές πηγές δεν περιγράφουν επαρκώς την χρονολόγηση των γεγονότων κάτι που δυσκολεύει σημαντικά τους ιστορικούς στο έργο τους αλλά είναι βέβαιο ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν δυο Σκανδιναβοί πρίγκιπες οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί βασιλείς της Νορθούμπρια. Ο Όλαφ Σίθρικσον είχε γίνει βασιλιάς της Νορθούμπριας στις αρχές της δεκαετίας του 940 όταν έγινε θετός γιος του Εδμόνδου Α΄ αλλά σύντομα εξορίστηκε, διαδέχθηκε στην συνέχεια τον ξάδελφο του σαν βασιλιάς του Δουβλίνου μετά την συντριβή του σρην μάχη (947). [4] Αμέσως μετά ο Όλαφ Σίθρικσον ανέκτησε και το βασίλειο της Γιορκ.[5] Ο Έντρεντ φαίνεται ότι έδειξε ανοχή στον θετό γιο του αδελφού του αλλά σύμφωνα με το Χρονικό σύντομα εκδιώχθηκε για δεύτερη φορά από τον Έρικ Μπλοντάξ.[6]
Ο Έρικ Μπλοντάξ ήταν βασιλιάς της Νορβηγίας την περίοδο (930 - 934) αλλά εκδιώχθηκε λόγω της σκληρότητας του, κατέφυγε στην συνέχεια στην Νορθούμπρια όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική κατάσταση της περιοχής και έγινε δυο φορές βασιλιάς. Ο Έντρεντ απάντησε με εισβολή στην Νορθούμπρια στις οποία πραγματοποίησε πολλές καταστροφές ανάμεσα στις οποίες έκαψε και το μοναστήρι του Ρίπον το οποίο είχε ιδρυθεί από τον Άγιο Γουίλφριντ. Παρά τις βαριές απώλειες που υπέστη στην μάχη του Κάστλφορντ ο Έντρεντ κατόρθωσε να ελέγξει την περιοχή απειλώντας τους κατοίκους με ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές αν δεν έδιωχναν τον Έρικ, οι Νορθούμπριοι συμμορφώθηκαν και πλήρωσαν αποζημίωση στον Άγγλο βασιλιά.[7] Τα χρονικά καταγράφουν οτι η απειλή ενός ανεξάρτητου βασιλείου της Νορθούμπριας τελείωσε οριστικά το έτος 952.[8]
Θάνατος
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Έντρεντ υπέφερε από μια σπάνια ασθένεια που του έφερε μεγάλες πεπτικές διαταραχές, ο βιογράφος του περιγράφει ότι ο βασιλιάς έβγαζε αμέσως μετά από τον στόμα του όλους τους χυμούς από το φαγητό του. [9] Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 955 στο Σάμερσετ και τάφηκε στο παλιό αβαείο του Γουίντσεστερ, τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Έντουι.
Παραπομπές
Eadred (d. 955)
Sawyer no. 520; John of Worcester, Chronicon ex Chronicis, 946
Anglo-Saxon Chronicle MSS D and E, translated by Michael J. Swanton, The Anglo-Saxon Chronicles. 2nd ed. London, 2000.
Annals of Ulster 945 and 947: CELT
Anglo-Saxon Chronicle MS E, 949
Anglo-Saxon Chronicle MS E, 952
Anglo-Saxon Chronicle MS D, 948, but the Historia Regum gives 950
Historia Regum 952
"Eratque, proh dolor, rex Eadraedus dilectus Dunstani per omne tempus imperii sui nimium languens, ita ut refectionis tempore sorpto succo ciborum reliquam partem parumper dentibus obtritam ab ore rejecisse, et sic saepe convivantibus secum militibus foetentem nausiam exspuendo fecisset." Vita S. Dunstani § 20: p. 31
Πηγές
Chronicle of Æthelweard, ed. and tr. Alistair Campbell, The Chronicle of Æthelweard. London, 1961.
Vita S. Dunstani ('Life of St. Dunstan'), ed. W. Stubbs, Memorials of St Dunstan, Archbishop of Canterbury. Rolls Series. London, 1874. 3-52. Available as PDF from Google Books (or from the Internet Archive here or here) and from Gallica.
Vita S. Æthelwoldi ('Life of St. Æthelwold'), ed. and tr. Michael Lapidge and Michael Winterbottom, Wulfstan of Winchester. The Life of St Æthelwold. OMT. Oxford, 1991.
Gough, Harold. "Eadred's Charter of AD 949 and the Extent of the Monastic Estate of Reculver, Kent." St Dunstan: His Life, Times and Cult, ed. Nigel Ramsay and Margaret Sparks. Woodbridge and Rochester, NY: Boydell, 1992. 89-10.
Keynes, Simon (1994). "The 'Dunstan B' Charters". Anglo-Saxon England. 23: 165–93.
Sawyer, P. "The last Scandinavian rulers of York." Northern History 31 (1995): 39-44.
Stafford, Pauline (1989). Unification and Conquest. A Political and Social History of England in the Tenth and Eleventh Centuries. London.
Stenton, Frank Merry. Anglo-Saxon England. 3d ed. Oxford, 1971. 360-3.
|
Άγγλοι μονάρχες
|
|
| Βασίλειο των Άγγλων 886–1066 |
 Έθελσταν1 - Έντμουντ Α΄1 - Έντρεντ1 - Έντβιχ1 - Έντγκαρ1 - Εδουάρδος ο Μάρτυρας - Έθελρεντ ο Ανέτοιμος - Σβεν Α΄ της Δανίας - Έντμουντ ο σιδηρόπλευρος - Κνούτος1 - Χάρολντ ο Λαγόπους - Αρθακανούτος - Εδουάρδος ο Εξομολογητής - Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας - Έντγκαρ Έθελινγκ |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1066–1649 |
 |
| Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας 1653–1659 |
.svg/50px-Arms_of_the_Protectorate_(1653%e2%80%931659).svg.png) Όλιβερ Κρόμγουελ4 - Ρίτσαρντ Κρόμγουελ4 |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1660–1707 |
.svg/50px-Royal_Arms_of_England_(1603-1707).svg.png) Κάρολος Β΄3 - Ιάκωβος Β΄3 - Γουλιέλμος Γ΄ και Μαίρη Β΄3 - Άννα3 |
| 1Επικυρίαρχος της Βρετανίας. 2Επίσης κυβερνήτης της Ιρλανδίας. 3Επίσης κυβερνήτης της Σκωτίας. 4Λόρδος Προστάτης. Συζητήσιμοι ή αμφισβητήσιμοι κυβερνήτες είναι με πλάγια γράμματα. |
|
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
