Θεοδόσιος Β΄

 

 

.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Θεοδόσιος Β΄ (κατά κόσμον Χριστιανόπουλος) καταγόταν από την Κρήτη, όπου ήταν ηγούμενος.

Διετέλεσε προϊστάμενος του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Εντιρνέ-καπί της Κωνσταντινούπολης. Κατόπιν εξελέγη επίσκοπος Ιερισσού και Αγίου Όρους, και το 1767 Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Εξελέγη Πατριάρχης στις 11 Απριλίου του 1769, σε μια εποχή κατά την οποία οι χριστιανοί διώκονταν μετά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, τις οποίες είχαν βοηθήσει με προτροπή του πρώην Πατριάρχη Σεραφείμ Β΄ και άλλων κληρικών. Ο Θεοδόσιος ενήργησε ώστε να σωθούν οι μονές του Αγίου Όρους από κατεδάφιση, ελευθέρωσε αιχμαλώτους, ενίσχυσε σχολεία και μοναστήρια και, σε συνεργασία με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, κατόρθωσε να παραμείνουν οι Άγιοι Τόποι στη δικαιοδοσία των Ορθοδόξων. Τέλος, προσπάθησε να δώσει συμβιβαστική λύση[1] στο θέμα των Κολλυβάδων του Αγίου Όρους.

Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 16 Νοεμβρίου 1773, μετά από ενέργειες του Μητροπολίτη Προύσας Μελετίου. Αποσύρθηκε στη Μονή Καμαριώτισσας στη Χάλκη. Το 1776, έχοντας χάσει εντελώς την όρασή του, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.

Σημειώσεις

1. ↑ «οἱ μὲν ἐν Σαββάτῳ τελοῦντες τα τῶν ἀποιχομένων μνημόσυνα καλῶς ποιούσιν, ὡς τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας φυλάσσοντες, οἱ δὲ ἐν Κυριακῇ οὐχ ὑπόκεινται κρίματι [...] Περὶ δὲ τοῦ πυκνότερον ἢ βραδύτερον προσέρχεσθαι τὴ μεταλήψει τῶν ἀχράντων μυστηρίων, φαμέν, ὅτι χρόνος μὲν οὐχ ἄριστοι, ἀναγκαῖα δὲ πάντως ἡ διὰ τῆς θείας μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως προετοιμασία. Καὶ οἱ μὲν ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ κηρύγματος χριστιανοὶ προσήρχοντό τη τῶν θείων μυστηρίων μεταλήψει καθ ἐκάστην Κυριακήν, οἱ δὲ μετὰ ταῦτα ἐν τεσσαράκοντᾳ ἠμέραις προευτρεπιζόμενοι διὰ τῆς μετανοίας, οὕτω προσήρχοντο. Διὸ ἕκαστος, εἰ ἄξιος, παραβαλλέττω ἑαυτὸν ἐν τοὶς πρώτοις, εἰ δὲ μή, τοὶς δευτέροις, καὶ τοῦτο γὰρ μακαριστὸν [...] Κατὰ γοῦν τὸν θεῖον Ἀπόστολον, δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω»

Πηγές

* Οικουμενικό Πατριαρχείο