Πατριάρχης Άνθιμος ΣΤ΄

 

 

.

Ο Άνθιμος ΣΤ΄ (κατά κόσμον Ιωαννίδης) διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης τρεις φορές.

Ονομαζόταν και Κουταλιανός, προσωνύμιο που πήρε από την ιδιαίτερη πατρίδα του, το νησί Κούταλη της Προποντίδας. Μόνασε για αρκετό χρόνο στη Μονή Εσφιγμένου στο Άγιο Όρος. Αργότερα έγινε Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Δέρκων. Το 1829 εξελέγη Μητροπολίτης Σερρών, το 1833 Μητροπολίτης Προύσας και το 1837 Μητροπολίτης Εφέσου.

Περιγράφεται ως άνθρωπος μορφωμένος, ικανός και δραστήριος, αλλά και πονηρός και φιλοχρήματος.

Εξελέγη για πρώτη φορά Πατριάρχης στις 4 Δεκεμβρίου 1845, μία εβδομάδα μετά το θάνατο του Μελετίου Γ΄ και επαύθη στις 18 Οκτωβρίου 1848. Μετά το θάνατο του Γερμανού Δ΄ το 1853 επανεξελέγη Πατριάρχης και επαύθη εκ νέου στις 21 Σεπτεμβρίου του 1855. Σε μεγάλη πλέον ηλικία επανεξελέγη στις 5 Σεπτεμβρίου 1871 και παραιτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1873.

Κατά την Πατριαρχία του ανασυστήθηκε η Αρχιεπισκοπή Πωγωνιανής και καταδικάστηκε η χρήση τετραφωνίας στην εκκλησιαστική μουσική. Ακολούθησε άστατη πολιτική στο θέμα της Βουλγαρικής Εκκλησίας και ψύχρανε τις σχέσεις του Πατριαρχείου, τόσο με τις σλαβικές Εκκλησίες, όσο και με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

Μετά την τελευταία του παραίτηση από τον Οικουμενικό Θρόνο, αποσύρθηκε στο Κανδηλί του Βοσπόρου, όπου και πέθανε στις αρχές του 1878.