.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν συμμαθητής του Μιχαήλ Ψελλού και του (μετέπειτα διαδόχου του στον Οικουμενικό Θρόνο) Ιωάννη Ξιφιλίνου. Ανέβηκε σε υψηλά αξιώματα στην ιεραρχία της Αυτοκρατορίας: έγινε πρωτοβεστιάριος, πρόεδρος της Συγκλήτου και σύμβουλος των Αυτοκρατόρων Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτη και Κωνσταντίνου Θ΄ του Μονομάχου. Διετέλεσε επίσης ηγούμενος της Μονής Μαγγάνων.
Εξελέγη[1] Πατριάρχης το 1059, μετά την απομάκρυνση του Μιχαήλ Κηρουλάριου. Διασώζονται δύο κείμενά του:
Περί δούλου εγκληματικού
Περί του φονεύσαντος ιερέως και καθαιρεθέντος
Επίσης προέτρεψε τον Μιχαήλ Ψελλό να γράψει το πρώτο μέρος της Χρονογραφίας του, δηλαδή της ιστορίας των ετών 976-1059.
Όταν πέθανε, ο Μιχαήλ Ψελλός έγραψε επιτάφιο λόγο προς τιμήν του. Ανακηρύχθηκε άγιος και η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 29 Ιουλίου.
Παραπομπές
- ↑ Προχειρίζεται πατριάρχης Κωνσταντίνος πρόεδρος και πρωτοβεστιάριος Λειχούδης, πρότερον ψήφου προβάσης επ' αύτω παρά των μητροπολιτών και του κλήρου και του λαού παντός, Ιωάννη Σκυλίτζη, Ιστορία, Bonnae, 1839, σελ. 644
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License