Πατριάρχης Προκόπιος

 

 

.

Ο Προκόπιος διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης μεταξύ των ετών 1785 και 1789.

Γεννήθηκε στη Σίτσοβα της Μεσσηνίας το 1734. Σε ηλικία 12 ετών ακολούθησε το μεγαλύτερο αδερφό του Νεόφυτο, ο οποίος ήταν Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας και ο οποίος τον βοήθησε να τελειώσει τη βασική εκπαίδευση. Ο αδερφός του επίσης τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο. Το 1759 ο αδερφός του πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Προκόπιος, κατόπιν αιτήματος του λαού της Μητρόπολης.

Παρέμεινε στη Μητρόπολη αυτή μέχρι το 1770, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Σμύρνης. Εκεί κατόρθωσε να ειρηνεύσει την εκκλησία, στην οποία είχε προκαλέσει αναστατώσεις ο προκάτοχός του Καλλίνικος. Ο Προκόπιος χειροτόνησε διάκονο και ανέδειξε μέχρι και πρωτοσύγγελο της Μητρόπολης Σμύρνης τον Γεώργιο Αγγελόπουλο, μετέπειτα Πατριάρχη Γρηγόριος Ε΄.

Στις 29 Ιουνίου 1785 εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ασχολήθηκε με τα οικονομικά και τα διοικητικά θέματα του Πατριαρχείου, προσπαθώντας να περιορίσει τις εξωτερικές επιρροές στα εκκλησιαστικά θέματα. Έτσι, συγκρούστηκε με τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Μαυροκορδάτο, ο οποίος είχε εκλέξει μόνος του Μητροπολίτη Μολδαβίας.

Το 1787 ξέσπασε Ρωσοτουρκικός πόλεμος και ο Σουλτάνος τον ανάγκασε να αποκηρύξει τα επαναστατικά κινήματα, καθώς και να συγκεντρώσει επιπλέον φόρους, αλλά και έμψυχο υλικό για ενίσχυση των οθωμανικών δυνάμεων. Η συγκαταβατική του στάση προς τα αιτήματα αυτά δημιούργησε αντιδράσεις και εχθρούς. Με διάταγμα του Σουλτάνου Σελίμ Γ΄ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 30 Απριλίου 1789 και εξορίζεται στη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος.

Το 1797 επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου και πέθανε μεταξύ των ετών 1797 και 1800.