.
O Πάπας Λούκιος Γ΄ (1097 – 25 Νοεμβρίου 1185), κατά κόσμον Ουμπάλντο (Ubaldo) ήταν Πάπας από την 1η Σεπτεμβρίου του 1181 έως το θάνατό του στις 25 Νοεμβρίου του 1185.
Πολίτης της ανεξάρτητης δημοκρατίας της Λούκκα, γεννήθηκε το 1097 ως Ουμπάλντο, γιος του Ορλάντο. Τον αναφέρουν συχνά ως μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλλουτσινγκόλι, αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί[1]. Είχε στενούς δεσμούς με τους Κιστερκιανούς, αλλά φαίνεται ότι ποτέ δεν έγινε μέλος του τάγματος[2]. Ονομάστηκε καρδινάλιος από τον Ιννοκέντιο Β' το Δεκέμβριο του 1138, αρχικά ως καρδινάλιος-διάκονος του Σαν Αντριάνο, μετά (Μάιος 1141) ως καρδινάλιος-ιερέας της Σάντα Πρασσέντε. Ο Πάπας Αδριανός Δ' (1154-1159) τον προώθησε στο επίπεδο του Καρδινάλιου Επισκόπου της Όστια και του Βελλέτρι, τον Δεκέμβριο του 1158. Ήταν αρχιμανδρίτης του Ιερού Κολλεγίου των Καρδιναλίων και, υπό τον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄ (1159–1181), ένας από τους καρδινάλιους με τη μεγαλύτερη επιρροή.
Αφού εκλέχθηκε Πάπας, έζησε στη Ρώμη από τον Νοέμβριο του 1181 ως το Μάρτιο του 1182, αλλά διχόνοιες στην πόλη τον υποχρέωσαν να περάσει το υπόλοιπο του ποντιφικάτου του στην εξορία, κυρίως στο Βελλέτρι, το Ανάνι και την Βερόνα.
Φιλονίκησε με τον Αυτοκράτορα Φρειδερίκο Α΄ (1152–1190) για τον έλεγχο των εδαφών της πρώην Κόμισσας Ματθίλδης της Τοσκάνης. Η αμφιβολία για τη διαδοχή στην κληρονομιά της Κόμισσα αφέθηκε ακανόνιστο στη συνθήκη του 1177, και ο Αυτοκράτορας πρότεινε το 1182 η Κουρία να απαρνηθεί την διεκδίκηση της, λαμβάνοντας σε αντάλλαγμα δύο δέκατα του αυτοκρατορικού εισοδήματος από την Ιταλία, ένα δέκατο για τον Πάπα και το άλλο δέκατο για τους καρδιναλίους. Ο Λούκιος αρνήθηκε και αυτήν την πρόταση και άλλο συμβιβασμό προτεινόμενο από τον Φρειδερίκο Α΄ τον επόμενο χρόνο· ούτε έκανε μια προσωπική συζήτηση με τους δύο άρχοντες στη Βερόνα τον Οκτώβριο του 1184, δεν οδήγησε σε καθορισμένο αποτέλεσμα.
Εν τω μεταξύ άλλοι λόγοι διαφωνίας προέκυψαν, στην άρνηση του Πάπα να συμμορφωθεί με τη θέληση του Φρειδερίκου Α΄ για την ρύθμιση των Γερμανικών επισκοπικών εκλογών που έλαβαν χώρα την περίοδο του σχίσματος, και ειδικά στην αμφισβητούμενη εκλογή στην πόλη Τρηρ το 1183.
Σε εκτέλεση της αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής του, αρνήθηκε τελικά το 1185 να στέψει τον Ερρίκο ΣΤ' (1190–1197) ως τον προορισμένο διάδοχο του Φρειδερίκου, και η ρήξη μεταξύ της Αυτοκρατορίας και της Κουρίας έγινε ευρύτερη στα θέματα της Ιταλικής πολιτικής.
Τον Νοέμβριο του 1184 διεξήγαγε μια σύνοδο που καταδίκασε τους Καθαρούς, τους Παταρηνούς, τους Βαλδένσιους και τους Αρναλδιστές και αναθεμάτισε όλους αυτούς και τους οπαδούς τους ως αιρετικούς. Αντίθετα με ότι λέγεται συχνά, δεν οργάνωσε την Ιερά Εξέταση, η οποία δεν δημιουργήθηκε έως την βασιλεία του Πάπα Γρηγορίου Θ΄ το 1234.
Το 1185 ετοιμασίες για την Τρίτη Σταυροφορία σε απάντηση των εκκλήσεων του Βαλδουίνος Δ' της Ιερουσαλήμ (1174–1185). Πριν ολοκληρωθούν ο Λούκιος πέθανε στη Βερόνα.
Πηγές
↑ J. M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums voin 1130-1181, Berlin 1912, p. 90
↑ S. Miranda: Cardinal Ubaldo Allucingoli (note 1); I. S. Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovation, Cambridge University Press 1990, p. 212.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
