.
Ο Αλέξανδρος Β΄, κατά κόσμον Anselmo da Baggio[1] ήταν Πάπας από τις 30 Σεπτεμβρίου 1061 ως το θάνατο του, στις 21 Απριλίου 1073.
Γεννήθηκε στο Μιλάνο. Ως Άνσελμος Α΄, επίσκοπος της Λούκκα, βοήθησε ενεργά τον Hildebrand της Sovana (μετέπειτα Πάπα Γρηγόριο Ζ΄) στην προσπάθειά του να καταστείλει τη σιμωνία και να επιβάλει την αγαμία του κλήρου. Η παπική εκλογή του 1061, την οποία είχε ρυθμίσει ο Hildebrand σύμφωνα με το παπική διάταγμα του 1059, δεν εγκρίθηκε από την αυτοκρατορική αυλή της Γερμανίας. Ακολουθώντας την πρακτική που παρατηρήθηκε σε προηγούμενες εκλογές Παπών, το γερμανικό δικαστήριο όρισε άλλον υποψήφιο, τον Πιέτρο Καντάλους, επίσκοπο της Πάρμα, ο οποίος ανακηρύχθηκε Πάπας στη σύνοδο της Βασιλείας με το όνομα Ονώριος Β΄. Ο Ονώριος επιτέθηκε στη Ρώμη και για μεγάλο χρονικό διάστημα απειλούσε τη θέση του αντιπάλου του. Στο τέλος όμως εγκαταλείφθηκε από την γερμανική Αυλή και καθαιρέθηκε από μια σύνοδο που συγκλήθηκε στην Μάντοβα. Η θέση του Αλεξάνδρου Β΄ δεν αμφισβητήθηκε.
Το 1065, ο Αλέξανδρος προειδοποίησε τον Λανδόλφο ΣΤ΄ του Μπενεβέντο «ότι ο προσηλυτισμός των Εβραίων δεν πρόκειται να γίνει με τη βία»[2]. Επίσης, κατά το ίδιο έτος, ο Αλέξανδρος ζήτησε σταυροφορία εναντίον των Μαυριτανών στην Ισπανία[3].
Το 1066 δέχτηκε μια αποστολή από τον Δούκα της Νορμανδίας Γουλιέλμο Β΄ (ο οποίος μετά την επιτυχημένη του εισβολή στην Βρετάνη και στη συνέχεια την Αγγλία έγινε γνωστός ως Γουλιέλμος ο Κατακτητής), η οποία ήρθε για να αποσπάσει την Παπική ευλογία για τη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας. Ο Αλέξανδρος Β΄ τους την έδωσε, δωρίζοντάς τους ένα παπικό δαχτυλίδι, το πρότυπο του Αγίου Πέτρου[4] και ένα παπικό διάταγμα για να παρουσιαστεί στον αγγλικό κλήρο λέγοντας ότι στον Γουλιέλμο δόθηκε η παπική ευλογία για την προσφορά του στο θρόνο. Αυτή η κίνηση έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την υποταγή της Αγγλικανικής Εκκλησίας μετά τη μάχη του Χέιστινγκς.
Ο Αλέξανδρος Β΄ εισήγαγε την απάλειψη του «Αλληλούια» κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Σαρακοστής από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[5]. Αυτό διατηρείται μέχρι και σήμερα και, κατά το τυπικό που εισήχθη με τη Σύνοδο του Τρέντο, το «Αλληλούια» επίσης παραλείπεται στη Θεία Λειτουργία της περιόδου της Σαρακοστής.
Τον Αλέξανδρο Β΄ διαδέχτηκε ο συνεργάτης του, Hildebrand, ο οποίος έλαβε το όνομα Γρηγόριος Ζ΄.
Παραπομπές
Cardini, Franco, Europe and Islam, (Blackwell Publishers Ltd., 1999), 40.
Simonsohn, σελ. 35-37.
Jonathan P. Phillips, The Second Crusade: Extending the Frontiers of Christendom, (St. Edmundsbury Press Ltd., 2007), 246.
Houts, Elisabeth M. C. Van, The Normans in Europe, (Manchester University Press, 2000), 105.
Cabrol, σελ. 46.
Πηγές
"Pope Alexander II" στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (Catholic Encyclopedia) του 1913.
Simonsohn, Shlomo. The Apostolic See and the Jews, Documents: 492–1404.
Cabrol, Fernand. Liturgical Prayer: Its History and Spirit. 2003. σελ. 46.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
