.
Ο Κλήμης Γ΄ (Papa Clemente III, 1130 – 20 Μαρτίου 1191), κατά κόσμον Παόλο Σκολάρι[1], ήταν Πάπας από τις 19 Δεκεμβρίου 1187 έως το θάνατό του.
Καρδινάλιος
Γεννημένος Ρωμαίος, διορίσθηκε από τον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄ Αρχιεφημέριος της πατριαρχικής Λιβεριανής Βασιλικής, Καρδινάλιος-διάκονος του Σέρτζιο ε Μπάκο, και τελικά Καρδινάλιος επίσκοπος του Παλεστρίνα τον Δεκέμβριο 1180. Εμφανίζεται ως υπογράφοντας στις παπικές βούλες που εκδόθηκαν μεταξύ 15 Οκτωβρίου 1179 και 11 Δεκεμβρίου 1187.[εκκρεμεί παραπομπή]
Πάπας
Λίγο μετά την ανάρρησή του κατά το πέρας της παπικής εκλογής του Δεκεμβρίου 1187, ο Κλήμης πέτυχε να κατευνάσει την σύγκρουση, η οποία ήδη προϋπήρχε επί μισό αιώνα μεταξύ των Παπών και των πολιτών της Ρώμης, με μια συμφωνία με την οποία οι πολίτες επιτρεπόταν να εκλέγουν τους magistrates τους, ενώ η πρόταση για την θέση του κυβερνήτη της πόλης παρέμεινε στα χέρια του Πάπα. Στις 31 Μαΐου 1188 ολοκλήρωσε μαι συνθήκη με τους Ρωμαίους η οποία αναίρεσε μακροχρόνιες δυσκολίες, επαναφέροντας την Παποσύνη στη Ρώμη.[2]
Ο Κλήμης επίσης κληρονόμησε ένα εξαντλημένο κολέγιο των καρδιναλίων, αποτελούμενο από όχι περισσότερους από είκοσι καρδιναλίους. Ενορχήστρωσε τρεις σειρές προαγωγών (Μάρτιος 1188, Μάιος 1189 και Οκτώβριος 1190) οι οποίες κατέληξαν σε πάνω από τριάντα νέους καρδιναλίους.[3]
Πίεσε τον Βασιλιά Ερρίκο Β΄της Αγγλίας και τον Βασιλιά Φίλιππο Β΄της Αγγλίας να αναλάβουν την Τρίτη Σταυροφορία.[4] Τον Απρίλιο 1189, ο Κλήμης σύναψε ειρήνη με τον Αυτοκράτορα Φρειδερίκος Α' Βαρβαρόσσα.
Δημιούργησε μια αμφιβολία με τον Βασιλιά Γουλιέλμο Α΄ της Σκωτίας σχετικά με την επιλογή του Αρχιεπισκόπου του Σεντ Άντριους, και στις 13 Μαρτίου 1188 αφαίρεσε την Σκωτική εκκλησία από την λεγατική δικαιοδοσία του Αρχιεπισκόπου της Υόρκης, καθιστώντας την ούτως ανεξάρτητη όλων πλην της Ρώμης.[5]
Παρότι συμφώνησε να στέψει τον Άγιο Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ερρίκο ΣΤ΄, ο Κλήμης Γ΄ τον εξόργισε δίνοντας την Σικελία στον Τανκρέδο.[6] Η κρίση ήταν οξεία και όταν ο Πάπας πέθανε στα τέλη Μαρτίου 1191.
Σημειώσεις
↑ Cheetham, Nicolas, Keepers of the Keys, (Charles Scribner's Sons, 1982), 325.
↑ The New Cambridge Medieval History, Vol.1, Ed. David Luscombe and Jonathan Riley-Smith, (Cambridge University Press, 2004), 402.
↑ Robinson, Ian Stuart, The papacy 1073–1198: continuity and innovation, (Cambridge University Press, 1990), 55.
↑ Reston, James, Warriors of God: Richard the Lionheart and Saladin in the Third Crusade, (Random House Inc., 2001), 106.
↑ Blair, D. Oswald Hunter, History of the Catholic Church of Scotland, (Willian Blackwood and Sons, 1887), 329.
↑ Benson, Robert Louis and Robert Charles Figueira, Plenitude of power: the doctrines and exercise of authority in the Middle Ages, (Ashgate Publishing Ltd, 2006), 40.
Αναφορές
Benson, Robert Louis and Robert Charles Figueira, Plenitude of power: the doctrines and exercise of authority in the Middle Ages, Ashgate Publishing Ltd, 2006.
Blair, D. Oswald Hunter, History of the Catholic Church of Scotland, Willian Blackwood and Sons, 1887.
"Pope Clement III" in the 1913 Catholic Encyclopedia.
Cheetham, Nicolas, Keepers of the Keys, Charles Scribner's Sons, 1982.
Reston, James, Warriors of God: Richard the Lionheart and Saladin in the Third Crusade, Random House Inc., 2001.
Robinson, Ian Stuart, The Papacy, 1073–1198: Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
