.
Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄ (περ. 1336 – 26 Μαρτίου 1378), γεννημένος Pierre Roger de Beaufort, Πάπας από το 1370 έως το 1378, γεννημένος στο Μωμόν, στη σύγχρονη κοινότητα (commune) του Rosiers-d'Égletons, στη Λιμοζέν περίπου το 1336, που διαδέχθηκε τον Ουρβανό Ε΄ (1362–70) το 1370 ήταν ο τελευταίος από τους Πάπες της Αβινιόν.
Κατά το ποντιφικάτο του δραστικά μέτρα λήφθηκαν αναντίον των αιρέσεων που είχαν ανπτυυχθεί στη Γερμανία, την Αγγλία, και άλλα μέρη της Ευρώπης· μια ειλικρινής προσπάθεια έγινε επίσης να προκληθεί μια μεταρρύθμιση στα διάφορα μοναστικά τάγματα. Οι δεκαεννέα προτάσεις του Τζον Ουίκλιφ (περ. 1320–84) και τα δεκατρία άρθρα του Sachsenspiegel καταδικάσθηκαν επίσης από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΑ΄ το 1377.
Η επιστροφή του στη Ρώμη στις 17 Ιανουαρίου 1377, αποδίδεται εν μέρει στις συγκινητικές λέξεις της Αικατερίνης της Σιένα.Αυτό προσπαθήθηκε από τον προκάτοχο του Γρηγορίου, Ουρβανό Ε΄, χωρίς επιτυχία. Η επιχείρηση αναβλήθηκε από μια σύγκρουση μεταξύ του πάπα και της Φλωρεντίας, γνωστή ως "ο Πόλεμος των Οκτώ Αγίων" για τους "Οκτώ για τον Πόλεμο," οι Φλωρεντινοί δικαστές υπεύθυνοι για την διεξαγωγή του πολέμου. Ο Πάπας έθεσε την Φλωρεντία υπό απαγόρευση για μια περίοδο.
Ο Γρηγόριος ΙΑ΄ δεν επιβίωσε μακράν από αυτήν την αφαίρεση, πεθαίνοντας στις 27 Μαρτίου 1378. Μετά τον θάνατο του το Κολλέγιο των Καρδιναλίων πιέσθηκε από τον Ρωμαϊκό όχλο, ο οποίος εισέβαλε στην αίθουσα της ψηφοφορίας, να ψηφίσει έναν Ιταλό Πάπα για τον παπικό θρόνο. Αυτός ο Ιταλός Πάπας ήταν ο Ουρβανός ΣΤ΄. Λίγο μετά την εκλογή του, ο Ουρβανός κέριδσε την εχθρότητα των Καρδιναλίων. Με την ενθάρρυνση του Γάλλου βασιλιά, οι καρδινάλιοι επέστρεψαν στην Αβινιόν και το 1378 εξέλεξαν έναν Γάλλο πάπα, τον Κλήμεντα Ζ΄.
Αργότερα, το Δυτικό Σχίσμα δημιουργημένο από την επιλογή ενός αντίπαλου πάπα έβαλε τους κατοίκους της Ευρώπης σε ένα δίλημμα παπικής πίστης. Αυτό το σχίσμα δεν επιλύθηκε πλήρως έως τότε που συγκλήθηκε η Σύνοδος της Κωνσταντίας (1414-1418) από μια ομάδα των καρδιναλίων. Η σύνοδος τολμηρά εκθρόνισε τους τρέχοντες πάπες και το 1417 εξέλεξε τον Μαρτίνο Ε΄ ως διάδοχο τους. Το χάος του Δυτικού Σχίσματος έτσι επέφερε μεταρρυθμιστικές συνόδους και τους έδωσε την δύναμη για το ποιος εκλεγόταν, αντικαθιστώντας (για μια περίοδο) το Κολλέγιο των Καρδιναλίων.
Αναφορές
From the 9th edition (1880) of an unnamed encyclopedia
Hanawalt, G.Barbara. The Middle Ages:An Illustrated History, 1998, Oxford Univ. Press, p. 143
Cairns, E.Earl. Christianity Throughout The Centuries: A History of the Christian Church, 1996, Zondervan, pp.241 & 248-250
.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
