.
Ο Μονόκερως (λατινικά: Monoceros, συντομογραφία: Mon) είναι αστερισμός που σημειώθηκε για πρώτη φορά το 1624 από τον Bartsch και ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.
Ο αστερισμός εισήχθηκε από τον Εβέλιο. Μέρος αυτού βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο. Εκτείνεται μεταξύ του Ωρίωνα και της Ύδρας, νότια των Διδύμων και βόρεια του Μεγάλου Κυνός. Περιλαμβάνει 76 ορατούς αστέρες από 3ου μέχρι 6ου μεγέθους.
Στον αστερισμό αυτό εμφανίσθηκαν δύο καινοφανείς αστέρες. Ο ένας το 1918 στο μέγιστο της λαμπρότητάς του ως 5.5 μεγέθους, ορατός για γυμνού οφθαλμού, μετέπεσε όμως αργότερα στο ελάχιστο, και έκτοτε παραμένει ως 15ου μεγέθους. Ανακαλύφθηκε από τον Βολφ. Ο έτερος ανακαλύφθηκε το 1939 από τους Χουίπλ και Βάσμαν που πιθανώς έφθασε στο μέγιστο της λαμπρότητάς του 4.5 βαθμού και στη συνέχεια περιέπεσε στο 15.8 βαθμό όπου και παραμένει.
Από τους πλέον αξιόλογους μεταβλητούς αστέρες του αστερισμού αυτού είναι ο Τ και ο U αμφότεροι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού, περισσότερο λαμπροί, ο μεν Τ μεταξύ 5.8 - 6.8 και λόγω εκλείψεως μεταβλητός με περίοδο 27 ημερών και ο U με περίοδο 92 ημερών μεταξύ 5.6 και 7.3 συγκαταλεγμένοι στους μακροπερίοδους μεταβλητούς.
Επίσης δύο σμήνη αστέρων, δύο συστροφές όπως ονομάζοντα,ι βρίσκονται στον αστερισμό του Μονόκερω εκ των οποίων ο μεν φέρει αριθμό 2323 στο «Νέο γενικό κατάλογο» και αριθμό 50 στον κατάλογο νεφελωμάτων του Μεσιέ. Στο δε 2264 είναι ορατοί και διαφαίνονται αστέρες με δυνατά κιάλια. Ιδιαίτερης σημασίας όμως είναι το νεφέλωμα με αριθμό 2261 στο μέσω του οποίου βρίσκεται ο R του Μονόκερω. Το νεφέλωμα αυτό μεταβάλει σχήμα, μέγεθος και ένταση λαμπρότητας σε περίοδο λίγων ημερών. Φαίνεται δε πιθανόν ότι το νεφέλωμα αυτό δεν έχει ίδιο φως αλλά καθίσταται ορατό από ανάκλαση και διάχυση του αστέρα που περιβάλει.
Τέλος μεταξύ των αστέρων του Μονόκερω συγκαταλέγονται και ο ένας των πέντε λαμπρότερων τριπλών αστέρων που φέρει τον αριθμό 11 στον αστερισμό. Οι τρεις που συνιστούν αυτό το σύστημα είναι μεγέθους 5.0, 5.6 και 6.0.
|
Οι 88 αστερισμοί
|
|
Αετός - Αιγόκερως - Αλώπηξ - Ανδρομέδα - Αντλία - Ασπίς - Βέλος - Βόρειος Στέφανος - Βοώτης - Βωμός - Γερανός - Γλύπτης - Γλυφείον - Γνώμων - Δελφίν - Διαβήτης - Δίδυμοι - Δίκτυον - Δοράς - Δράκων - Εξάς - Ζυγός - Ηνίοχος - Ηρακλής - Ηριδανός - Θηρευτικοί Κύνες - Ινδός - Ιππάριον - Ιπτάμενος Ιχθύς - Ιστία - Ιχθύες - Καμηλοπάρδαλις - Κάμινος - Καρκίνος - Κασσιόπη - Κένταυρος - Κήτος - Κηφεύς - Κόμη Βερενίκης - Κόραξ - Κρατήρ - Κριός - Κύκνος - Λαγωός - Λέων - Λυγξ - Λύκος - Λύρα - Μεγάλη Άρκτος - Μέγας Κύων - Μικρά Άρκτος - Μικρός Κύων - Μικρός Λέων - Μικροσκόπιον - Μονόκερως - Μυία - Νότιον Τρίγωνον - Νότιος Ιχθύς - Νότιος Σταυρός - Νότιος Στέφανος - Οκρίβας - Οκτάς - Οφιούχος - Όφις - Παρθένος - Περιστερά - Περσεύς - Πήγασος - Πρύμνα - Πτηνόν - Πυξίς - Σαύρα - Σκορπιός - Ταύρος - Ταώς - Τηλεσκόπιον - Τοξότης - Τουκάνα - Τράπεζα - Τρίγωνον - Τρόπις - Ύδρα - Ύδρος - Υδροχόος - Φοίνιξ - Χαμαιλέων - Ωρίων - Ωρολόγιον |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
