.
Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (1884 - 15 Νοεμβρίου 1970) ήταν Έλληνας πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά την περίοδο 1946-1947.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1884. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Βερολίνο, στο Λονδίνο και στη Φλωρεντία. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα τη δικηγορία. Νεότατος ασχολήθηκε με την πολιτική. Διατέλεσε νομάρχης Πατρών και Κερκύρας ( 1915 - 1917) καθώς και Υπουργός Γενικός διοικητής Κρήτης (1921 - 1922).[1]
Το 1926 εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αργολιδοκορινθίας με το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά.[2] Το 1928 προσχώρησε στο Λαϊκό Κόμμα, όπου αρχηγός ήταν ο θείος του, Παναγής Τσαλδάρης. Μετείχε στη δεύτερη κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη ως υφυπουργός Συγκοινωνιών, (1933 - 1935) και στη συνέχεια ως υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ.[3] Μετά το θάνατο του Παναγή Τσαλδάρη το 1936 έγινε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Λαϊκού Κόμματος, το οποίο διέκοψε τη λειτουργία του με την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, και μετά την Απελευθέρωση κατά τις εκλογές στις 31 Μαρτίου 1946 ανακηρύχθηκε αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και στη συνέχεια έγινε Πρόεδρος της πρώτης κατόπιν ελεύθερων εκλογών Κυβέρνησης της απελευθερωθείσας Χώρας.
Αναδείχθηκε νικητής στις εκλογές του 1946 ως αρχηγός του συνασπισμού «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» και ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας από τον Απρίλιο του 1946 έως τον Ιανουάριο του 1947 με την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946[4] και την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτωβρίου 1946[5]. Η κυβέρνησή του διενήργησε το δημοψήφισμα, με το οποίο επανήλθε η Βασιλευομένη Δημοκρατία την 1η Σεπτεμβρίου 1946. Διατέλεσε επικεφαλής των ελληνικών αντιπροσωπειών στη Διάσκεψη των Παρισίων (1946), στις Γενικές Συνελεύσεις του ΟΗΕ το διάστημα 1947 - 1949. Επίσης ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα μετά των Αμερικανών για την παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα (Δόγμα Τρούμαν) καθώς και για την αναδιοργάνωση του ελληνικού στρατού. Υπήρξε αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Δημητρίου Μαξίμου (1947)[6] καθώς και Υπουργός Εξωτερικών: από 4 Απριλίου 1946 έως 6 Ιανουαρίου 1950[1][7], Θεμιστοκλή Σοφούλη (1947-1949)[8][9][10][11] και Αλεξάνδρου Διομήδη (1949 - 1950)[12]. Ανέλαβε πάλι την πρωθυπουργία τον Αύγουστο του 1947 και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους (Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 1947).[13]
Στις εκλογές του 1950 το Λαϊκό κόμμα ήλθε πρώτο, ενώ κατά τις εκλογές του 1951 με την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού του Αλέξανδρου Παπάγου το Λαϊκό Κόμμα έχασε μεγάλο μέρος της εκλογικής του βάσης και ο Τσαλδάρης εξελέγη βουλευτής στην ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια (Αργολιδοκορινθία). Στις εκλογές όμως του 1952 που διεξήχθησαν με την αλλαγή του εκλογικού νόμου σε πλειοψηφικό σύστημα δεν εξελέγη τόσο ο ίδιος όσο και οι υποψήφιοι του κόμματος. Το 1956 εκλέχτηκε βουλευτής με τη Δημοκρατική Ένωση, ενώ στις εκλογές του 1958, ως επικεφαλής της Ένωσης του Λαϊκού Κόμματος απέτυχε να εκλεγεί. Αποσύρθηκε τότε από τα δημόσια πράγματα και επανεμφανίστηκε στα Συμβούλια του Στέμματος την εποχή των Ιουλιανών.
Πέθανε στην Αθήνα το 1970. [14][15] Γιος του ήταν ο Αθανάσιος Τσαλδάρης.
Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
Παραπομπές
Μακρυδημήτρης, Αντώνης (2000). Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000. Αθήνα: εκδόσεις Καστανιώτης, σελ. 97. ISBN 978-960-03-2941-4.
«Κωνσταντίνος Τσαλδάρης - Αποτελέσματα Εκλογών 1926». Εμπρός: σελ. 6. 14 Νοεμβρίου 1926. Ανακτήθηκε στις 03-08-2016.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΤΣΑΛΔΑΡΗ ΠΑΝΑΓΗ (1933)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΤΣΑΛΔΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (Απρίλιος 1946)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΤΣΑΛΔΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (Οκτώβριος 1946)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΜΑΞΙΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (1947)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΠΟΥΛΙΤΣΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ (1946)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΣΟΦΟΥΛΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (1947)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΣΟΦΟΥΛΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (1948)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΣΟΦΟΥΛΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (Ιανουάριος 1949)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΣΟΦΟΥΛΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (Απρίλιος 1949)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (1949)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΤΣΑΛΔΑΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (1947)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-03.
Μακρυγιάννης, Νίκος (1979). Οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδος, 1843-1979. Αθήνα: Εκδόσεις Εστία, σελ. 276.
«Ο Κων. Τσαλδάρης δημοσία δαπάνη κηδεύευται σήμερον». Μακεδονία: σελ. 1. 17 Νοεμβρίου 1970. Ανακτήθηκε στις 03-08-2016.
Πηγές
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
