.
Ο Τίτος Ανδρόνικος (στο πρωτότυπο "The Lamentable Tragedy of Titus Andronicus"[1], δλδ "Η λυπηρή ιστορία του Τίτου Ανδρόνικου") είναι η πρώτη τραγωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και γράφτηκε μεταξύ του 1588 και του 1593. Είναι ένα έργο για την εκδίκηση, που αρχίζει με βιασμούς και ακρωτηριασμούς, για να τελειώσει με θυέστεια δείπνα. Σε αντίθεση με τα άλλα ρωμαϊκά έργα του Σαίξπηρ (Αντώνιος & Κλεοπάτρα, Κοριολανός, Ιούλιος Καίσαρ) πρόκειται για προϊόν μυθοπλασίας και όχι για αληθινή ιστορία.
Το έργο ήταν πολύ δημοφιλές την εποχή του βάρδου, μα, όταν οι αιμοσταγείς και βάρβαρες παραστάσεις έπαψαν να ενδιαφέρουν το κοινό, το έργο έχασε την δημοτικότητά του.
Πρόσωπα
Τίτος Ανδρόνικος - Ρωμαίος στρατηγός.
Λεύκιος - Μεγαλύτερος γιος του Τίτου.
Μάρτιος - Γιος του Τίτου.
Μούτιος - Γιος του Τίτου.
Κουίντος (Κόιντος) - Γιος του Τίτου.
Λαβινία - Κόρη του Τίτου.
Λεύκιος ο νεότερος - Γιος του Λούκιου.
Μάρκος Ανδρόνικος - Δήμαρχος και αδελφός του Τίτου.
Πόπλιος - Γιος του Μάρκου.
Σατουρνίνος - Νεοστεφθής Αυτοκράτορας της Ρώμης.
Βασσιανός - Αδελφός του Σατουρνίνου, Αρραβωνιαστικός της Λαβίνιας
Σεμπρώνιος, Κάιος, Βαλεντίνος - Συγγενείς του Τίτου.
Αιμίλιος - Ρωμαίος Ευγενής.
Ταμόρα - Βασίλισσα των Γότθων.
Χείρων - Γιος της Ταμόρας
Δημήτριος - Γιος της Ταμόρας.
Άλαρβος - Γιος της Ταμόρας. (βουβός ρόλος)
Ααρών - Μαύρος, Εραστής της Ταμόρας.
Μαμή
Κωμικός
Αγγελιοφόρος
Στρατιώτες, Δικαστές, Δήμαρχοι, Πολίτες.
Υπόθεση
Ο θάνατος του Αυτοκράτορα της Ρώμης, διχάζει την πόλη, καθώς τον θρόνο διεκδικούν οι δυο του γιοί, Σατουρνίνος και Βασσιανός. Ο λαός, όμως, επιλέγει για Αυτοκράτορα τον Τίτο Ανδρόνικο, γέροντα στρατηγό, που λείπει για καιρό σε εκστρατεία κατά των Γότθων. Ο Τίτος γυρίζει νικητής. Από τους εικοσιπέντε γιους του, επέζησαν μόνο οι τέσσερις. Φέρνει αιχμάλωτους την βασίλισσα των Γότθων, Ταμόρα, και τους τρεις γιους της, τον Χείρωνα, τον Δημήτριο και τον Άλαρβο. Ο Τίτος θυσιάζει τον Άλαρβο στην μνήμη των χαμένων γιων του. Αρνείται το στέμμα και το παραδίδει στον Σατουρνίνο, καθώς είναι ο μεγαλύτερος. Του προτείνει, μάλιστα, να τον παντρέψει με την κόρη του, την Λαβινία. Η Λαβινία, όμως, είναι αρραβωνιασμένη με τον Βασσιανό, που την υπεραγαπά. Ο Βασσιανός αναγκάζεται να την κλέψει και οι γιοί του Τίτου τον βοηθούν. Ο Τίτος, πάνω στον θυμό του, σκοτώνει τον ένα του γιο, τον Μούτιο.
Ο Σατουρνίνος παντρεύεται την Ταμόρα και, για να συμφιλιωθούν, ο Τίτος τον καλεί σε κυνήγι την επόμενη μέρα. Εκεί, προκειμένου να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου της, η Ταμόρα πλέκει ένα σχέδιο εκδίκησης. Βάζει τους γιους της να δολοφονήσουν τον Βασσιανό, να βιάσουν την Λαβινία και να της κόψουν τα χέρια και την γλώσσα. Πετάνε το πτώμα του Βασσιανού σε μια λακούβα, όπου παγιδεύουν τους δυο άλλους γιους του Τίτου, τον Μάρτιο και τον Κουίντο. Έτσι, ενοχοποιούνται για τον φόνο και καταδικάζονται σε θάνατο. Ο Μάρκος, ο αδελφός του Τίτου, βρίσκει την ακρωτηριασμένη Λαβινία να περιπλανάται στο δάσος, και την οδηγεί στον πατέρα της. Ο Ααρών, μαύρος εραστής της Ταμόρας, του λέει πως θα γλυτώσουν οι γιοι του, με αντάλλαγμα ένα χέρι. Ο Τίτος δέχεται να του κόψει το χέρι. Όμως, ο Ααρών του παραδίδει τα κεφάλια των δυο γιων του.
Ο Λεύκιος, ο μόνος γιος του Τίτου που έμεινε, φεύγει για να μαζέψει στρατό από Γότθους και να κινηθεί ενάντια στην Ρώμη. Στο μεταξύ, ο Τίτος πέφτει σε μια τρέλα μισοψεύτικη-μισοαληθινή. Η Λαβινία, κρατώντας ένα ξύλο με τα δόντια, και καθοδηγώντας το με τα κουλά της, γράφει στο χώμα τα ονόματα των βιαστών της, και ο Τίτος βάζει στόχο να τους εκδικηθεί. Παράλληλα, η Ταμόρα γεννάει ένα μωρό. Επειδή, όμως, είναι μαύρο, είναι εμφανές πως είναι του Ααρώνος. Αυτός, για να σώσει το παιδί του, σκοτώνει την μαμή και το σκάει. Πέφτει, όμως, στο γοτθικό στρατό του Λευκίου, ο οποίος διατάζει την εκτέλεσή του. Ο Τίτος καλεί τον Λεύκιο και τον Σατουρνίνο σε δείπνο συμφιλίωσης στο σπίτι του. Η Ταμόρα και οι δυο γιοι της τον επισκέπτονται μασκαρεμένοι και του λένε πως είναι η Εκδίκηση, ο Φόνος και ο Βιασμός. Ο Τίτος ζητάει να μείνει μόνος με τον Φόνο και τον Βιασμό, ξέροντας ποιοι είναι. Τους σφάζει, και το αίμα μαζεύει σε μια λεκάνη η Λαβινία.
Η ώρα του δείπνου φτάνει. Ο Τίτος ρωτάει τον Σατουρνίνο αν ένας πατέρας πρέπει να σκοτώσει την κόρη του, αν την έχουνε βιάσει. Όταν ο Σατουρνίνος απαντάει πως ναι, ο Τίτος σκοτώνει την Λαβινία. Αποκαλύπτει πως ο Δημήτριος και ο Χείρων την είχανε βιάσει και αυτός με την σειρά του εκδικήθηκε σκοτώνοντάς τους, ενώ μετά τους κομμάτιασε και έφτιαξε από το κρέας τους τις πίτες, που η Ταμόρα έφαγε με τόση όρεξη. Σκοτώνει την Ταμόρα, ο Σατουρνίνος σκοτώνει τον Τίτο και ο Λεύκιος σκοτώνει τον Σατουρνίνο και στέφεται νέος Αυτοκράτορας. Ο αμετανόητος Ααρών θάβεται ζωντανός, ενώ το σώμα της Ταμόρας γίνεται βορά για τα θηρία.
Παραπομπές
https://warburg.sas.ac.uk/pdf/emh81b2457148.pdf[νεκρός σύνδεσμος]
Καθιερωμένοι όροι
WorldCat VIAF: 178495473 LCCN: no2008001063 GND: 4365871-4 SUDOC: 166338184 BNF: cb12336375r (data)
Τα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Τραγωδίες
Άμλετ Αντώνιος και Κλεοπάτρα Βασιλιάς Ληρ Ιούλιος Καίσαρας Κοριολανός Μάκβεθ Οθέλος Ρωμαίος και Ιουλιέτα Τίμων ο Αθηναίος Τίτος Ανδρόνικος
Κωμωδίες
Όνειρο Θερινής Νυκτός Τέλος καλό, όλα καλά Τρωίλος και Χρυσηίδα Όπως αγαπάτε Κυμβελίνος Αγάπης Αγώνας Άγονος Με το ίδιο μέτρο Ο Έμπορος της Βενετίας Οι εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ Πολύ κακό για το τίποτα Περικλής Το ημέρωμα της στρίγγλας Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων Η Τρικυμία Δωδέκατη Νύχτα Οι δύο άρχοντες της Βερόνας Οι δύο συγγενείς άρχοντες Το χειμωνιάτικο παραμύθι
Ιστορικά έργα
Βασιλιάς Ιωάννης Ερρίκος ο Δ' (1ο μέρος) Ερρίκος ο Δ' (2ο μέρος) Ερρίκος ο Ε' Ερρίκος ο ΣΤ' (1ο μέρος) Ερρίκος ο ΣΤ' (2ο μέρος) Ερρίκος ο ΣΤ' (3ο μέρος) Ερρίκος ο Η' Ριχάρδος ο Β' Ριχάρδος ο Γ'
Ποιήματα
Σονέτα Αφροδίτη και Άδωνις Ο βιασμός της Λουκρητίας Ο Περιπαθής Προσκυνητής O Φοίνικας κι η Τρυγόνα Tο Παράπονο Ενός Εραστή
Ελληνικές μεταφράσεις
Άπαντα Σαίξπηρ (Βασίλης Ρώτας & Βούλα Δαμιανάκου)
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
