Το έργο Σιρόης, Βασιλιάς της Περσίας (ιταλ. Siroe, re di Persia, HWV 24), είναι μια τρίπρακτη όπερα σέρια του Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ. Ήταν η 12η όπερα του για τη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής και γράφτηκε για τις καταξιωμένες σοπράνο Φραντσέσκα Κουτζόνι και Φαυστίνα Μπορντόνι. Η όπερα γράφτηκε πάνω σε ένα λιμπρέτο του Νικόλα Φραντσέσκο Χάιμ, μετά τον Σιρόη του Μεταστάζιο. Όπως πολλά από τα λιμπρέτι του Μεταστάζιο, πάνω στον Σιρόη εργάστηκαν πολλοί συνθέτες της εποχής του Χαίντελ, μεταξύ άλλων: Λεονάρντο Βίντσι, Αντόνιο Βιβάλντι και Γιόχαν Άντολφ Χάσσε.
Η πλοκή της όπερας αφηγείται ορισμένα φανταστικά γεγονότα της ζωής του Καβάδη II (επίσης γνωστού ως Shērōē), Βασιλιά της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών το 628 μ.Χ.
Ιστορικό απόδοσης
Η όπερα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά υπό τη διεύθυνση του συνθέτη στο King's Theatre του Λονδίνου στις 17 Φεβρουαρίου 1728 και προβλήθηκε επίσης στο Μπράουνσβαϊγκ της Γερμανίας.[1] Ανακαλύφθηκε ξανά και παίχτηκε στη Γκέρα τον Δεκέμβριο του 1925. Όπως με όλες τις Μπαρόκ όπερες, ο Σιρόης παρέμεινε δίχως παρουσίαση για πολλά χρόνια, αλλά με την αναβίωση του ενδιαφέροντος για τη Μπαρόκ μουσική και τις ιστορικά τεκμηριωμένες εκτελέσεις από τη δεκαετία του 1960, ο Σιρόης, όπως όλες οι όπερες του Χαίντελ, φιλοξενείται σε παραστάσεις, φεστιβάλ και Όπερες σήμερα.[2] Μεταξύ άλλων παραστάσεων, ο Σιρόης έλαβε σκηνοθετημένες παραγωγές στη Μέγα Σχολή του Αγίου Ιωάννη Ευαγγελιστή στη Βενετία σε συνεργασία με την Όπερα Λα Φενίτσε το 2001[3] και στο Διεθνές Φεστιβάλ Χαίντελ του Γκέτινγκεν το 2013.[4]
Ρόλοι
| Ρόλος | Είδος φωνής | Καστ πρεμιέρας, 17 Φεβρουαρίου 1728 |
|---|---|---|
| Εμίρα | σοπράνο | Φαυστίνα Μπορντόνι |
| Λαοδίκη | σοπράνο | Φραντσέσκα Κουτζόνι |
| Σιρόης | άλτο καστράτο | Φραντσέσκο Μπερνάρντι, "Σενεζίνο" |
| Μεδάρσης | άλτο καστράτο | Αντόνιο Μπάλντι |
| Χοσρόης | μπάσος | Τζουζέπε Μαρία Μπόσκι |
| Αράσσης | μπάσος | Τζοβάνι Μπαττίστα Παλμερίνι |
Πλοκή
Σκηνή: Περσία, περίπου 628 μ.Χ.
Εξώφυλλο του λιμπρέτου του Σιρόη - Μπράουνσβαϊγκ 1730
Πριν ξεκινήσει η δράση, η πριγκίπισσα Εμίρα έχει μεταμφιεστεί σε άντρα με το όνομα «Υδάσπης», και έχει καταφτάσει στην Περσική Αυλή, διψώντας για εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα της από τον Χοσρόη. Εκεί ερωτεύεται τον διάδοχο του θρόνου, Σιρόη, ο οποίος έχοντας επίγνωση της πραγματικής της ταυτότητας, είναι με το μέρος της. Ο μικρότερος γιος του Χοσρόη, πρίγκιπας Μεδάρσης, επιθυμεί να απαλλαγεί τόσο από τον πατέρα του όσο και από τον μεγαλύτερο αδερφό του, ώστε να έχει ο ίδιος τον θρόνο, ενώ η Λαοδίκη, ερωμένη του βασιλιά, έχει επίσης ερωτευτεί τον Σιρόη.
Πράξη Α΄
Ο Σιρόης, διάδοχος του θρόνου της Περσίας, γνωρίζει τις μηχανορραφίες που τον περιβάλλουν και απορρίπτει τόσο τις συνωμοσίες της Εμίρα για εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα της όσο και την επιθυμία της Λαοδίκης για τον έρωτά του. Ο Σιρόης ανακαλύπτει ότι οι δύο κυρίες και ο αδελφός του Μεδάρσης συνωμοτούν για να σκοτώσουν τον Χοσρόη και τον προειδοποιεί με μια ανώνυμη επιστολή, χωρίς ωστόσο να κατονομάσει τους συνωμότες. Ο Σιρόης προσδιορίζεται ως ο συγγραφέας της επιστολής, μα εξακολουθεί να αρνείται να κατονομάσει τους συνωμότες. Η ζηλότυπη Λαοδίκη κατηγορεί τον Σιρόη ότι προσπάθησε να την αποπλανήσει και ο βασιλιάς ανακοινώνει ότι η διαδοχή του θρόνου θα περάσει στον νεότερο, Μεδάρση, κάτι που κάνει και τις δύο κυρίες να αισθάνονται ένοχοι, ενώ αυτός χαίρεται.
Πράξη Β΄
Καρικατούρα του καστράτο Σενεζίνο, ο οποίος ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Σιρόη
Ο Σιρόης θρηνεί τη μοίρα του. Κατηγορούμενος για προδοσία από τον πατέρα του, ενοχλημένος συνεχώς από την ανεπιθύμητη προσοχή της Λαοδίκης και συνεχώς πιεσμένος από την αγαπημένη του Εμίρα να εκδικηθούν για τον θάνατο του πατέρα της, ο Σιρόης τραβάει το ξίφος του με σκοπό να αυτοκτονήσει μπροστά στη μεταμφιεσμένη Εμίρα, αλλά ο βασιλιάς μπαίνοντας σε αυτή τη στιγμή πιστεύει ότι ο Σιρόης επιχειρεί να δολοφονήσει τον «Υδάσπη» και τον συλλαμβάνει. Η Εμίρα αποπειράται να δολοφονήσει τον βασιλιά όταν ο Μεδάρσης έρχεται και την αποτρέπει. Ο βασιλιάς διατάζει τον Σιρόη να αποκαλύψει τα ονόματα των συνωμοτών του ή να θανατωθούν και ο Σιρόης επιλέγει τον θάνατο αντί να αποκαλύψει τα ονόματά τους. Η Λαοδίκη εκλιπαρεί τον «Υδάσπη» να χρησιμοποιήσει την "επιρροή του" στον βασιλιά για να αποτρέψει την εκτέλεση του Σιρόη.
Πράξη Γ΄
Ο κόσμος έχει εξεγερθεί με την είδηση της επικείμενης εκτέλεσης του δημοφιλούς Σιρόη. Η Λαοδίκη ομολογεί στον βασιλιά ότι αυτά που είπε για την κακοποίηση της από τον Σιρόη ήταν ψέματα. Μαζί της η Εμίρα παρακαλεί τον βασιλιά να χαρίσει τη ζωή στον Σιρόη και οι αναμνήσεις του βασιλιά από την παιδική ηλικία του γιου του αμβλύνουν τη στάση του απέναντι του. Ο διοικητής του στρατού, Αράσσης, φέρνει την ψευδή είδηση ότι ο Σιρόης έχει θανατωθεί. Η Εμίρα, εκτός το ότι ξεσπά από θλίψη και θυμό, αποκαλύπτει την πραγματική της ταυτότητα στον βασιλιά και ότι αυτή, όχι ο Σιρόης, σχεδίαζε τη δολοφονία του. Ο Aράσσης ενημερώνει την Εμίρα ότι ο Σιρόης στην πραγματικότητα ζει ακόμα και αυτή αποτρέπει μια προσπάθεια του Μεδάρση να σκοτώσει τον πατέρα του και να διεκδικήσει τον θρόνο για τον εαυτό του. Οι αντάρτες έχουν εισβάλει στο παλάτι και απειλούν τον βασιλιά όταν μπαίνει ο Σιρόης και τους διώχνει. Ο Σιρόης συγχωρεί τον αδελφό του και εκλιπαρεί την Εμίρα να σταματήσει το μίσος της απέναντι στο πατέρα του. Η Εμίρα συμφωνεί και οι δύο τους ετοιμάζονται να παντρευτούν, ο βασιλιάς παραιτείται από το θρόνο του και ο Σιρόης θα στεφθεί πλέον βασιλιάς της Περσίας. Όλοι γιορτάζουν την ευτυχή έκβαση των γεγονότων.[5]
Ενορχήστρωση
Η παρτιτούρα της όπερας περιλαμβάνει:
Δύο όμποε
Έγχορδα
Συνεχές βάσιμο: τσέλο, λαούτο, τσέμπαλο.
Παραπομπές
Handel's word-setting. Cambridge University Press. 24 Ιουνίου 1991. σελίδες 75–82.
Handel and opera: a biographical survey of the circumstances. Cambridge University Press. 31 Ιανουαρίου 2016. σελίδες 1–47.
«New York Times New York City Police Department Poll, January 2001». ICPSR Data Holdings. 1 Οκτωβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2023.
WIESENFELDT, CHRISTIANE (2010-07-30). «HANDEL IN THE NINETEENTH CENTURY INTERNATIONAL HANDEL FESTIVAL, GÖTTINGEN 30 MAY 2009». Eighteenth Century Music 7 (2): 320–322. doi:10.1017/s1478570610000266. ISSN 1478-5706.
Hicks, Anthony (2002). Siroe (i). Oxford Music Online. Oxford University Press.
|
Όπερες του Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ Αλμίρα (1705) | Νέρων (1705) | Φλορίντο (1708) | Ροντρίγκο (1707) | Αγριππίνα (1709) | Ρινάλντο (1711) | Ο πιστός ποιμένας (1712) | Θησέας (1713) | Άμαδις της Γαλατίας (1715) | Άκις και Γαλάτεια (1718) | Ραντάμιστο (1720) | Μούκιος Σκαιβόλας (1721) | Φλοριντάντε (1721) | Όθων (1723) | Φλάβιος (1723) | Ιούλιος Καίσαρ (1724) | Ταμερλάνος (1724) | Ροντελίντα (1725) | Σκιπίων (1726) | Αλέξανδρος (1726) | Άδμητος (1727) | Ριχάρδος Α' (1727) | Σιρόης (1728) | Πτολεμαίος (1728) | Λοθάριος (1729) | Παρθενόπη (1730) | Πώρος (1731) | Έτζιο (1732) | Σωσάρμης (1732) | Ορλάνδος (1733) | Αριάδνη εν Κρήτη (1734) | Ορέστης (1734) | Αριοδάντης (1735) | Αλτσίνα (1735) | Αταλάντη (1736) | Αρμίνιο (1737) | Ιουστίνος (1737) | Βερενίκη (1737) | Αλέξανδρος Σέβηρος (1738) | Φαραμόντο (1738) | Ξέρξης (1738) | Ο Ζευς στο Άργος (1739) | Ιμενέο (1740) | Δηιδάμεια (1741) |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
