Αλμίρα (Der in Krohnen erlangte Glücks-Wechsel, ή Almira, Königin von Castilien ) (HWV 1) ονομάζεται η πρώτη όπερα (Singspiel) του Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ σε λιμπρέτο του Φ.Κ. Φόιστκινγκ.
Η πρεμιέρα της όπερας έγινε στο θέατρο του Gänsemarkt (Αμβούργο) στις 8 Ιανουαρίου 1705 υπό την διεύθυνση του Ράινχαρντ Κάιζερ, που αρχικά επρόκειτο να αναλάβει τη μουσική του λιμπρέτου. Το ιταλικό λιμπρέτο έγραψε ο Τζούλιο Παντσιέρι στην Βενετία το 1691 και χρησιμοποιήθηκε από τον Τζουζέπε Μπονινβέντι για μια όπερά του. Η μετάφραση που χρησιμοποίησε ο Χαίντελ έγινε από τον Φόιστκινγκ, ενώ κάποια μέρη έμειναν αμετάφραστα. Συνολικά 15 άριες περιέχουν κείμενο στην Ιταλική γλώσσα ενώ το υπόλοιπο λιμπρέτο είναι στη Γερμανική. Η Αλμίρα σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ενώ παίχτηκε είκοσι φορές συνολικά μέχρι να αντικατασταθεί από την επόμενη όπερα του Χαίντελ, τον Νέρωνα. Το 1732 η όπερα εκτελέστηκε ακόμα μία φορά σε μία έκδοση επιμελημένη από τον Γκέορκ Φίλιπ Τέλεμαν. Η πρώτη σύγχρονη εκτέλεση της Αλμίρας έγινε στις 23 Φεβρουαρίου 1985 στην Όπερα της Λειψίας.
Πλοκή
Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στη Βαγιαδολίδ, χωρίς να προσδιορίζεται ο χρόνος και είναι φανταστική. Η πρωταγωνίστρια Αλμίρα (υψίφωνος), στέφεται Βασίλισσα της Καστίλης από τον κηδεμόνα της, Κονσάλβο (βαθύφωνος) και σύμφωνα με τους όρους της διαθήκης του πατέρα της υποχρεώνεται να νυμφευτεί ένα μέλος της οικογένειας του Κονσάλβο, αν και η ίδια είναι ερωτευμένη με το γραμματέα της, Φερνάνδο (τενόρος). Μετά από μία σειρά παρεξηγήσεων και δολοπλοκιών, αποδεικνύεται ότι ο Φερνάνδο είναι στην πραγματικότητα ο μικρότερος γιος του Κονσάλβο.
Χαρακτήρες του Έργου
Αλμίρα η βασίλισσα της Καστίλλης σοπράνο
Εντίλια μια πριγκίπισσα σοπράνο
Κονσάλβο κηδεμόνας της Αλμίρας μπάσος
Οσμάν γιος του Κονσάλβο τενόρος
Φερνάρντο ένας ορφανός τενόρος
Ραϋμόντο βασιλιάς της Μαυριτανίας μπάσος
Μπελάντε πριγκίπισσα της Αράντα σοπράνο
Ταμπάρκο υπηρέτης του Φερνάνδο τενόρος
Η υπόθεση του έργου
Τόπος: Βαγιαδολίδ
Πράξη 1
O Tίτλος του λιμπρέτου της Αλμίρα
Η πριγκίπισσα Αλμίρα έχει κληρονομήσει τον θρόνο του νεκρού πατέρα της και η όπερα ξεκινά με τη στέψη της από τον κηδεμόνα της, Κονσάλβο. Όμως είναι στεναχωρημένη, καθώς ο Κονσάλβο ισχυρίζεται ότι η τελευταία επιθυμία του πατέρα της, ήταν ''να νυμφευθεί ένα μέλος της οικογένειας του'' και επειδή έχει μόνο ένα γιο, έναν άπληστο αξιωματούχο, τον Οσμάν, ο πατέρας της μάλλον επιθυμούσε να τον παντρευτεί. Αυτή η είδηση είναι θλιβερή για την Αλμίρα, καθώς έχει ερωτευτεί σφοδρά τον ιδιωτικό γραμματέα της, έναν νεαρό από άγνωστη οικογένεια, που ονομάζεται Φερνάρντο. Ο Οσμάν δεν θέλει να νυμφευθεί την Αλμίρα, γιατί κι αυτός είναι ήδη ερωτευμένος με την πριγκίπισσα Εντίλια. Η Αλμίρα χαίρεται από την είδηση αυτή, όμως στεναχωριέται γιατί πιστεύει ότι ο Φερνάρντο φλερτάρει την Εντίλια. Όταν το μαθαίνει και ο Οσμάν, απογοητεύεται κι έτσι παρευρίσκεται σε μια γιορτή που έχει διοργανώσει η Μπελάντε, πριγκίπισσα της Αράντα.
Πράξη 2
Η πριγκίπισσα Μπελάντε έχει ερωτευτεί τον Οσμάν αλλά ο πατέρας του, ο Κονσάλβο δεν τη θεωρεί κατάλληλη για τον γιο του κι έτσι προσπαθεί να εμποδίσει τον έρωτά τους. Ο Οσμάν, αν και είναι ακόμα ερωτευμένος με την Εντίλια, πιστεύει ότι θα είναι καλύτερο να είσαι βασιλική προσωπικότητα, έτσι τώρα ποθεί την Αλμίρα. Εν τω μεταξύ, ο βασιλιάς Ραϋμόντο της Μαυριτανίας, μεταμφιεσμένος ως Μαυριτανός ''πρέσβης'' εμφανίζεται στο δικαστήριο της Αλμίρας και προσπαθεί να την κερδίσει με την αγάπη του. Όμως αυτή δεν ενδιαφέρεται, γιατί εξακολουθεί να αγαπά τον Φερνάρντο, αν και δεν του το έχει πει ποτέ. Και όταν πάει σε αυτόν για να εκφράσει τον έρωτά της, έρχεται ο Οσμάν, και επιθυμώντας την Αλμύρα όχι για τον εαυτό της, αλλά για το αξίωμά της, επρόκειτο να μαχαιρώσει τον Φερνάρντο όταν η Αλμίρα του αρπάζει το μαχαίρι. Κι όταν η Εντίλια μαθαίνει για τον έρωτα του Οσμάν με την Αλμίρα, ο υπηρέτης του Φερνάρντο, ο Ταμπάρκο, βρίσκει ερωτικές αλληλογραφίες των διάφορων ζευγαριών και κάθεται να τις διαβάσει.
Πράξη 3
Ο Ραϋμόντο είναι τώρα ερωτευμένος με την Εντίλια και προσπαθεί να την πείσει να παντρευτούν, όταν η Μπελάντε, για άλλη μια φορά, αρνείται στις προτάσεις του Κονσλάβο, να χωρίσει με τον Οσμάν. Ο Ταμπάρκο βρίσκει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα κι ένα οικογενειακό κειμήλιο, ένα ρουμπίνι, από τον Φερνάρντο στην Αλμίρα, το οποίο αναγνωρίζει ο Κονσλάνβο και συνειδητοποιεί πως ο Φερνάρντο είναι ο χαμένος του γιος. Έτσι τώρα η Αλμίρα μπορεί να παντρευτεί τον αγαπημένο της και η όπερα κλείνει με τα τρία ζευγάρια να παντρεύονται.
Gran teatro la fenice.jpg Αυτό το λήμμα που σχετίζεται με την Όπερα χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!.
|
Όπερες του Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ Αλμίρα (1705) | Νέρων (1705) | Φλορίντο (1708) | Ροντρίγκο (1707) | Αγριππίνα (1709) | Ρινάλντο (1711) | Ο πιστός ποιμένας (1712) | Θησέας (1713) | Άμαδις της Γαλατίας (1715) | Άκις και Γαλάτεια (1718) | Ραντάμιστο (1720) | Μούκιος Σκαιβόλας (1721) | Φλοριντάντε (1721) | Όθων (1723) | Φλάβιος (1723) | Ιούλιος Καίσαρ (1724) | Ταμερλάνος (1724) | Ροντελίντα (1725) | Σκιπίων (1726) | Αλέξανδρος (1726) | Άδμητος (1727) | Ριχάρδος Α' (1727) | Σιρόης (1728) | Πτολεμαίος (1728) | Λοθάριος (1729) | Παρθενόπη (1730) | Πώρος (1731) | Έτζιο (1732) | Σωσάρμης (1732) | Ορλάνδος (1733) | Αριάδνη εν Κρήτη (1734) | Ορέστης (1734) | Αριοδάντης (1735) | Αλτσίνα (1735) | Αταλάντη (1736) | Αρμίνιο (1737) | Ιουστίνος (1737) | Βερενίκη (1737) | Αλέξανδρος Σέβηρος (1738) | Φαραμόντο (1738) | Ξέρξης (1738) | Ο Ζευς στο Άργος (1739) | Ιμενέο (1740) | Δηιδάμεια (1741) |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
