Ισλανδία

Η Ισλανδία (Iceland, Ισλανδικά: Ísland) είναι νησιωτική χώρα της Βόρειας Ευρώπης στο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Βρίσκεται ανάμεσα στη Γροιλανδία, τη Σκωτία και τη Νορβηγία. Ο πληθυσμός της είναι 320.543 κάτοικοι[2], με βάση εκτιμήσεις του 2009, και πρωτεύουσά της το Ρέυκιαβικ. Κατά μια ερμηνεία, είναι η χώρα Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης στο θρυλικό του ταξίδι τον 4ο αιώνα π.Χ., περί τα 332-310 π.Χ. Εθνική εορτή στη χώρα είναι η 17η Ιουνίου.

Γεωγραφία
Δορυφορική φωτογραφία της Ισλανδίας το 2004, NASA.

Η Ισλανδία βρίσκεται στο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, λίγο νοτιότερα από τον Αρκτικό κύκλο. Ο Αρκτικός κύκλος διέρχεται από το νησί Γκρίμσεϊ βόρεια των ακτών της Ισλανδίας, αλλά όχι από την ίδια την ηπειρωτική χώρα. Σε αντίθεση με τη γειτονική Γροιλανδία, η Ισλανδία θεωρείται ότι ανήκει στην Ευρώπη και όχι τη Βόρειο Αμερική, αν και γεωλογικά το νησί δεν ανήκει σε καμία από τις δύο αυτές ηπειρωτικές πλάκες. Επίσης, λόγω πολιτιστικών, οικονομικών και γλωσσικών ομοιοτήτων, η Ισλανδία ομαδοποιείται με τις Σκανδιναβικές χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Η πιο κοντινή γη είναι η Γροιλανδία που απέχει 287 χλμ και τα νησιά Φερόε (420 χλμ.). Η κοντινότερη απόσταση από την ηπειρωτική Ευρώπη είναι 970 χλμ. από τη Νορβηγία.

Η Ισλανδία είναι το 18ο νησί σε έκταση στον κόσμο, και το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη μετά τη Μεγάλη Βρετανία. Το κύριο νησί της Ισλανδίας καταλαμβάνει έκταση 101.826 τετρ. χλμ., ενώ η συνολική έκταση του Ισλανδικού κράτους είναι 103.000 τετρ. χλμ.. Από τη συνολική έκταση το 62,7% καταλαμβάνει η τούνδρα, το 14,3% αποτελείται από παγετώνες και λίμνες, ενώ μόνο το 23% έχει βλάστηση[3]. Οι μεγαλύτερες λίμνες είναι η Θόρισβατν (Þórisvatn) με έκταση 83 ως 88 τετρ. χλμ. και η Θινγκβαλαβάτν (Þingvallavatn) με 82 τετρ. χλμ., ενώ επίσης μεγάλες είναι η Μυβάτν (Mývatn) και η Λογκουρίν (Lögurinn). Η λίμνη Οσκιουβάτν (Öskjuvatn) είναι η βαθύτερη της Ισλανδίας με βάθος 220 μ.

Η ακτογραμμή της Ισλανδίας με συνολικό μήκος 4.970 χλμ. έχει έντονο διαμελισμό με πάρα πολλά φιόρδ. Στις ακτές βρίσκονται και οι περισσότεροι οικισμοί, καθώς τα υψίπεδα του εσωτερικού της χώρας είναι ψυχρά, ορεινά και ακατοίκητα. Οι κύριες πόλεις είναι η πρωτεύουσα Ρέυκιαβικ, το Κόπαβογκουρ (Kópavogur), το Χαφναρφιόρδουρ (Hafnarfjörður), το Κεφλαβίκ και το Ακουρεΰρι[4] .
Γεωλογική δραστηριότητα
Ο καταρράκτης Ντέτιφος, με την πιο δυνατή ροή στην Ευρώπη, βρίσκεται στη βορειοανατολική Ισλανδία.
Το μεγάλο γκέιζερ της κοιλάδας Χαουκανταλούρ, το οποίο είναι και το παλαιότερο γνωστό στον κόσμο.

Η Ισλανδία είναι μία νεαρή γεωλογικά περιοχή, η οποία βρίσκεται πάνω στη μεσοωκεάνεια ράχη του Ατλαντικού. Η θέση αυτή σημαίνει έντονη γεωλογική δραστηριότητα και μεγάλο αριθμό ηφαιστείων, όπως τα Χέκλα (Hekla), Ελντγκιάου (Eldgjá), Χερδουμπρέιδ (Herðubreið) και Έλντφετλ (Eldfell). Το νησί είναι ένα από τα δύο μέρη παγκόσμια, στα οποία η μεσοωκεάνια ράχη ανέρχεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, παρέχοντας τη δυνατότητα άμεσης έρευνας των σχηματισμών της.

Στην Ισλανδία υπάρχει επίσης πληθώρα από γκέιζερ (θερμοπίδακες, ισλ. Γκεϊσίρ, Geysir), με πιο γνωστά το Γκέιζερ (από το οποίο προέρχεται η διεθνής ονομασία του θερμοπίδακα) και το Στρόκουρ (Strokkur). Μετά από μία περίοδο αδράνειας, το Γκέιζερ επανήλθε ενεργά μετά από τους σεισμούς του 2000. Με το δυναμικό της γεωθερμίας να υφίσταται έντονη εκμετάλλευση, αλλά και επειδή πολλοί ποταμοί και καταρράκτες είναι κατάλληλοι για υδροηλεκτρικά έργα, οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε θερμό νερό και θέρμανση από φυσικές πηγές.

Όπως είναι φυσικό, το κλίμα είναι ψυχρό και το 10% της έκτασης του νησιού είναι καλυμμένο από παγετώνες. Παρόλα αυτά, το Ρεύμα του Κόλπου περνάει από τις ακτές τις χώρας και κάνει το κλίμα κάπως πιο ήπιο. Τα καλοκαίρια είναι ξηρά και δροσερά, ενώ οι χειμώνες σχετικά ήπιοι, για το γεωγραφικό πλάτος της χώρας, και με αρκετά ισχυρούς ανέμους. Η μέση θερμοκρασία στην πρωτεύουσα Ρέυκιαβικ είναι 11˚C τον Ιούλιο και -1 °C το Φεβρουάριο.
Στατιστικά στοιχεία

Έκταση: 103.000 τετρ. χλμ. (Ξηρά: 100.250 τετρ. χλμ., Ύδατα: 2.750 τετρ. χλμ.)
Μήκος ακτογραμμής: 4.970 χλμ.
Μέγιστο υψόμετρο: Όρος Χβαννανταλσνγιούκουρ: 2.110 μ.
Ελάχιστο υψόμετρο: Ατλαντικός ωκεανός: 0 μ.

Πηγή: CIA World Factbook

Δορυφορική εικόνα της Ισλανδίας:9 Σεπτεμβρίου 2002

Δορυφορική εικόνα της Ισλανδίας:28 Ιανουαρίου 2004

Διοικητική διαίρεση

Κύριο άρθρο: Περιφέρειες της Ισλανδίας
Οι οχτώ περιφέρειες της Ισλανδίας

Η Ισλανδία διαιρείται σε 8 περιφέρειες και επιπλέον σε 23 επαρχίες και 25 ανεάρτητες πόλεις και 76 δήμους. Οι περιφέρειες:

Πρωτεύουσα
Νότια Χερσόνησος
Δυτική
Δυτικά Φιόρδ
Βορειοδυτική
Βορειοανατολική
Ανατολική
Νότια

Ιστορία
Πρώιμη περίοδος (μέχρι το 930 μ.Χ.)

Η Ισλανδία αποτέλεσε το τελευταίο μεγάλο νησί του κόσμου που κατοικήθηκε. Οι πρώτοι έποικοι ήταν Σκανδιναβοί, κυρίως Νορβηγοί Βίκινγκ και οι Κέλτες δούλοι τους από την Ιρλανδία και τη Σκοτία. Μετανάστευσαν στο νησί στα τέλη του 9ου και τον 10ο αιώνα. Η περίοδος 874 - 930 θεωρείται η φάση του αρχικού εποικισμού της χώρας. Υπάρχει η άποψη ότι Ιρλανδοί μοναχοί επισκέφτηκαν το νησί περίπου τριάντα χρόνια πριν τους Βίκινγκ, αλλά αποχώρησαν πριν αυτοί κατοικήσουν το νησί.

Ο πρώτος Σκανδιναβός που ανακάλυψε το νησί ήταν ο Βίκινγκ Naddoddr, καθώς κατευθυνόμενος προς τις Νήσους Φερόες έχασε την πορεία του. Έμεινε εκεί ένα διάστημα και ονόμασε την περιοχή Snæland (Χώρα του χιονιού). Στη συνέχεια, και επίσης κατά λάθος, ο Σουηδός Βίκινγκ Γκάρνταρ Σβάβαρσον (Garðarr Svavarsson) βρέθηκε στην Ισλανδία. Ανακάλυψε ότι πρόκειται για νησί, και την ονόμασε Garðarshólmi. Ο πρώτος Σκανδιναβός που έπλευσε σκόπιμα προς την Ισλανδία ήταν ο Φλόκι Βίλκερδαρσον (Flóki Vilgerðarson), ο οποίος έδωσε στη χώρα και το σημερινό της όνομα: Ísland (Ισλανδία).

Πρώτος μόνιμος έποικος θεωρείται ο Νορβηγός φύλαρχος Ινγκόλφ Άρναρσον (Ingólfur Arnarson).[5] Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην νοτιοδυτική Ισλανδία σε μία περιοχή που ο ίδιος ονόμασε Ρέυκιαβικ (Reykjavík), που σημαίνει Όρμος του καπνού. Ο τόπος αυτός έμελλε να γίνει στο μέλλον πρωτεύουσα της χώρας. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι πρώτος μόνιμος κάτοικος της Ισλανδίας πρέπει να θεωρείται ο Náttfari, σκλάβος του Γκάρνταρ Σβάβαρσον, που παρέμεινε στο νησί όταν ο κύριός του επέστρεψε στη Σκανδιναβία.
Map of Iceland el.svg
Χάρτης της Ισλανδίας
Πληθυσμός Υψόμετρο
πάνω από 100.000 Circular map symbol.svg πάνω από 1.000 μ. Pink rectangle.png
πάνω από 10.000 Circular map symbol 3.svg έως 2.000 μ. Green rectangle 2.png
πάνω από 10.000 Circular map symbol 3.svg έως 1.000 μ. Green rectangle.png
πάνω από 1.000 Circular map symbol 4.svg έως 500 μ. Light brown rectangle.png
κάτω από 1.000 Symbol code ww 00.svg έως 200 μ. Green rectangle 3.png
μόνιμο παγοκάλυμμα White rectangle with blue dots.png
Εποχή των Βίκινγκ

Οι Ισλανδοί είναι περήφανοι για αυτό που ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αποτελεί «το αρχαιότερο κοινοβούλιο του κόσμου», το Αλθίνγκι (Alþingi). Ιδρύθηκε το 930 και ήταν μία σύναξη των αρχηγών των διάφορων περιοχών της χώρας, που συγκαλούνταν κάθε καλοκαίρι, και όπου συζητούνταν διάφορα νομοθετικά ζητήματα. Το Αλθίνγκι είχε μόνο νομοθετική και δικαστική εξουσία, χωρίς να διαθέτει άμεσα εκτελεστικά όργανα των αποφάσεών του.

Η περίοδος της Ισλανδικής κοινοπολιτείας, όπως ονομάζεται η περίοδος αυτή, υπήρξε εποχή ανάπτυξης για το νησί. Το διάστημα αυτό Ισλανδοί δημιούργησαν οικισμούς στις γειτονικές περιοχές της νοτιοδυτικής Γροιλανδίας και έφτασαν ως τα ανατολικά του Καναδά, χωρίς όμως να μπορέσουν να εγκατασταθούν μόνιμα.

Οι κάτοικοι της Ισλανδίας αυτή την περίοδο ήταν παγανιστές και λάτρευαν θεούς όπως ο Οντίν, ο Θωρ και ο Λόκι. Σταδιακά όμως, χωρίς να λείπουν και οι αντεγκλήσεις, ο Χριστιανισμός κέρδισε έδαφος, κυρίως κατά τις αρχές του 11ου αιώνα.

Κατά τη διάρκεια του 11ου και του 12ου αιώνα που ακολούθησαν, η ευρεία ελευθερία και αυτονομία που απολάμβαναν οι τοπικές κοινότητες έδωσε τη θέση της στη συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια ορισμένων οικογενειών, γεγονός που έβλαψε ανεπανόρθωτα την Ισλανδική Κοινοπολιτεία.
Περίοδος της κυριαρχίας Νορβηγίας και Δανίας

Η Ισλανδική Κοινοπολιτεία παρέμεινε ανεξάρτητη μέχρι το 1262, οπότε με συνθήκη προσχώρησε στον έλεγχο της Νορβηγικής μοναρχίας. Η συνθήκη αυτή έβαλε τέρμα στη βιαιότερη περίοδο της Ισλανδικής ιστορίας, που ξεκίνησε το 1220 και χαρακτηριζόταν από αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ φατριών του νησιού.

Η κτήση της Ισλανδίας βρέθηκε στον έλεγχο της Δανίας-Νορβηγίας στα τέλη του 14ου αιώνα όταν η Δανία και η Νορβηγία αποτέλεσαν ένα κράτος με την Ένωση του Κάλμαρ (1397-1520). Όταν τα δύο βασίλεια χωρίστηκαν με τη Συνθήκη του Κιέλου το 1814, η Ισλανδία έμεινε στη δικαιοδοσία της Δανίας.
19ος και αρχές 20ού αιώνα
Παλιός (1888) χάρτης της Ισλανδίας

Στις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε να δημιουργείται η εθνική συνείδηση των Ισλανδών. Το Αλθίνγκι, που ήταν ενεργό την προηγούμενη περίοδο αποκλειστικά σαν δικαστικός οργανισμός, καταργήθηκε το 1800. Ένας νέος οργανισμός με το ίδιο όνομα ιδρύθηκε το 1843 σαν συμβουλευτικό σώμα.

Το 1874, η Δανία αναγνώρισε στην Ισλανδία αυτονομία, η οποία επεκτάθηκε περαιτέρω το 1904. Η Πράξη της ένωσης της 1ης Δεκεμβρίου του 1918 αναγνώρισε στην Ισλανδία ανεξαρτησία, με κοινό βασιλιά με τη Δανία, ενώ η Δανία ορίστηκε αρμόδια για την άμυνα της Ισλανδίας και για την αντιπροσώπευσή της στις εξωτερικές της σχέσεις.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κατοχή της Δανίας από τη Γερμανία δημιούργησε προβλήματα στην Ισλανδία. Το κοινοβούλιο της χώρας αποφάσισε η χώρα να παραμείνει ουδέτερη. Στις 10 Μαΐου του 1940 το Ηνωμένο Βασίλειο εισέβαλε και κατέλαβε τη χώρα, χωρίς να αντιμετωπίσει αντίσταση, ενώ τον Ιούλιο του 1941 η κυριαρχία της Βρετανίας μεταβιβάστηκε στις Η.Π.Α..

Στις 17 Ιουνίου του 1944, μετά από δημοψήφισμα, η Ισλανδία απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Δανία και υιοθέτησε το δημοκρατικό πολίτευμα. Η Δανία αναγνώρισε την ανεξαρτησία.
Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Παρά τις εσωτερικές αντιδράσεις, το 1949 η Ισλανδία έγινε μέλος του NATO, προσχώρηση στην οποία αντιτάσσονταν πολλοί Ισλανδοί, όπως φάνηκε στα επεισόδια του 1949 στο Ρέυκιαβικ. Μετά από τη σύντομη αποχώρηση το 1946, οι Η.Π.Α. εγκαταστάθηκαν και πάλι στο αεροδρόμιο του Κέφλαβικ, το 1951, όπου και παρέμειναν ως την αποχώρησή τους το Σεπτέμβριο του 2006. Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η θέση της Ισλανδίας στα σημεία εξόδου του των σοβιετικών υποβρυχίων στον Ατλαντικό είχε στρατηγική σημασία για τις Η.Π.Α.
Πολιτικά
Το κτίριο του Αλθίνγκι, Ρέυκιαβικ

Το Ισλανδικό κοινοβούλιο (Αλθίνγκι) έχει 63 μέλη και ιδρύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα σαν συμβουλευτικό σώμα υπό τον Δανό βασιλιά. Θεωρείται δε επανίδρυση της ομώνυμης σύναξης που είχε ιδρυθεί το 930 και έπαψε τις λειτουργίες της το 1799.

Αρχηγός της χώρας θεωρείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει περισσότερο εθιμοτυπικό ρόλο, όπως και στην Ελλάδα. Η εκτελεστική εξουσία ανήκει στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό της χώρας. Η κυβέρνηση διορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και έχει σύνθεση που καθορίζεται από το κόμμα που κατέχει την πλειοψηφία των βουλευτών ή, σε περίπτωση που δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία, από συνασπισμό κομμάτων. Στην πράξη, σχεδόν πάντα οι κυβερνήσεις της Ισλανδίας ήταν κυβερνήσεις συνασπισμού. Το κοινοβούλιο, ο πρόεδρος, η κυβέρνηση, καθώς και τα δημοτικά συμβούλια, εκλέγονται κάθε 4 χρόνια.

Η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε τα καθήκοντά της στις 25 Μαΐου του 2007. Είναι κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στο δεξιό Κόμμα Ανεξαρτησίας και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Συμμαχία υπό την πρωθυπουργία του Γκέιρ Χάαρντε του Κόμματος Ανεξαρτησίας.[6] Το Κόμμα Ανεξαρτησίας κυβερνούσε συνεχώς την Ισλανδία από το 1991 ως το 2007 σε συμμαχία με το Προοδευτικό Κόμμα. Ο Χάαρντε ήταν επίσης ο πρωθυπουργός της τελευταίας συμμαχικής κυβέρνησης με το Προοδευτικό Κόμμα που κράτησε από τον Ιούνιο του 2006 ως το Μάιο του 2007.

Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες στη χώρα είναι ηλικίας άνω των 18 ετών.
Ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στις 16 Ιουλίου 2009 η Ισλανδική βουλή αποφάσισε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη ζώνη του ευρώ. Το ενδιαφέρον για την ένταξη παρακινήθηκε κυρίως από την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα μετά την τελευταία οικονομική κρίση.Ωστόσο αυτή η απόφαση της βουλής θα πρέπει πρώτα να επικυρωθεί από δημοψήφισμα[7].
Εκλογές
Προεδρικές εκλογές

Προεδρικές εκλογές 2004 (26 Ιουνίου 2004) Υποψήφιοι Ψήφοι %
Όλαφουρ Γκρίμσον 90.662 85,6
Baldur Ágústsson 13.250 12,3
Ástþór Magnússon 2.001 1,9
Σύνολο έγκυρων ψηφοδελτίων (συμμετοχή 63,0%) 105.913 100,0
Λευκά 27.627
Άκυρα 834
Πηγή: Ruv.is. Και οι τρεις υποψήφιοι κατήλθαν στις εκλογές ως ανεξάρτητοι
Βουλευτικές εκλογές 2009

Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 25 Απριλίου του 2009. Οι εκλογές έγιναν πρόωρα μετά την παραίτηση της κυβέρνησης λόγω της οικονομικής κρίσης.
Αποτελέσματα

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το οποίο είναι υπέρ της ένταξης στην ΕΕ κέρδισε 31,9% των ψήφων και ο εταίρος του στον συνασπισμό, Κίνημα Αριστερών Πρασίνων έλαβε 23,3%.[8] Είναι η πρώτη φορά που τα κεντροαριστερά κόμματα πέτυχαν τόσο μεγάλη εκλογική νίκη.

Αλθίνγκι, 25 Απριλίου 2009 Κόμματα Αρχηγός Ψήφοι % +/–% Έδρες +/–
Συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών (Samfylkingin) Γιόχαννα Σιγκουρδαντόττιρ 55.758 29,8 +3,0 20 +2
Κόμμα Ανεξαρτησίας (Sjálfstæðisflokkurinn) Μπγιάρνι Μπενέντικτσον, ο νεότερος (Bjarni Benediktsson) 44.369 23,7 -12,9 16 –9
Κίνημα Αριστερών Πρασίνων (Vinstrihreyfingin – grænt framboð) Στάινγκριμουρ Γ. Σιγφούσον (Steingrímur J. Sigfússon) 40.580 21,7 +7,4 14 +5
Προοδευτικό Κόμμα (Framsóknarflokkurinn) Σιγμούντουρ Δαβίδ Γκουνλάουγκσον (Sigmundur Davíð Gunnlaugsson) 27.699 14,8 +3,1 9 +2
Κίνημα των Πολιτών (Borgarahreyfingin) Χέρμπερτ Σβάινμπγιορνσον (Herbert Sveinbjörnsson) 13.519 7,2 +7,2 4 +4
Φιλελεύθερο Κόμμα (Frjálslyndi flokkurinn) Γκουδγιόν Αρνάρ Κριστγιάνσον (Guðjón Arnar Kristjánsson) 4.148 2,2 -5,1 0 –4
Κίνημα Δημοκρατίας (Lýðræðishreyfingin) Άστμπορ Μάγνουσον (Ástþór Magnússon) 1.107 0,6 +0,6 0 –
Σύνολα 187.180 100,0 63 —
Λευκά: 6.226 (3,2%), Άκυρα: 528 (0,3%), Συμμετοχή: 85,1%. Πηγή: Morgunblaðið[9]
Βουλευτικές εκλογές 2007

Βουλευτικές εκλογές 2007 (12 Μαΐου 2007) Κόμματα Ψήφοι % +/–% Έδρες +/–
Κόμμα Ανεξαρτησίας (Sjálfstæðisflokkurinn) 66.749 36,6 +2,9 25 +3
Σοσιαλδημοκρατικός Συνασπισμός (Samfylkingin) 48.742 26,8 –2,4 18 –2
Αριστερό-Πράσινο Κίνημα (Vinstrihreyfingin - grænt framboð) 26.136 14,3 +5,5 9 +4
Προοδευτικό Κόμμα (Framsóknarflokkurinn) 21.349 11,7 –6,0 7 –5
Φιλελεύθερο Κόμμα (Frjálslyndi flokkurinn) 13.233 7,3 –0,1 4 ±0
Ισλανδικό Κίνημα– Ζωντανή Χώρα (Íslandshreyfingin - lifandi land) 5.953 3,3 +3,3 — —
Σύνολο (συμμετοχή 83,6%) 185.,071 100 63
Πηγή: http://www.mbl.is/mm/frettir/kosningar/
Δημοψηφίσματα 2010 και 2011

Σε δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στις 6 Μαρτίου 2010, οι πολίτες καταψήφισαν με 93,2% έναντι 1,8% "ναι" την πρόταση για την πληρωμή από το Ρέικιαβικ 3,9 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία καταβλήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία για αποζημιώσεις πολιτών τους που ζημιώθηκαν από την πτώχευση της διαδικτυακής ισλανδικής τράπεζας Icesave τον Οκτώβριο του 2008.[10] Η συμμετοχή ήταν 62,7%.

Σε ένα δεύτερο δημοψήφισμα, που διεξήχθη στις 9 Απριλίου 2011, οι ψηφοφόροι καταψήφισαν για 2η φορά μέσα σε 1 χρόνο την πρόταση για αποζημίωση στην Βρετανία και στην Ολλανδία αναφορικά με την κατάρρευση της τράπεζας Icesave.[11] Ειδικότερα, το 59,77% των ψηφοφόρων καταψήφισαν την πρόταση έναντι 40,22% που την υποστήριξαν. Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 75,34%.[12]
Εκλογές για Συντακτική Συνέλευση 2010

Στις 27 Νοεμβρίου 2010 διεξήχθησαν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση. Η τελευταία, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας θα αναθεωρήσει ευρέα μέρη του Συντάγματος, όπως τις αρμοδιότητες του Προέδρου, περιβαλλοντικά ζητήματα και την συμμετοχή των πολιτών στην δημοκρατική διαδικασία. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν μόλις 36%. Εξελέγησαν 25 συνολικά μέλη, εκ των οποίων 15 άνδρες και 10 γυναίκες.[13][14]
Στρατός

Η Ισλανδία δεν διαθέτει τακτικό στρατό. Ως το 2006 έδρευε στο Κεφλαβίκ, επανδρωμένη από τις Η.Π.Α., στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ. Η Ισλανδία διαθέτει σώμα ακτοφυλακής (Landhelgisgæslan) και ομάδα ειδικών αποστολών (Sérsveitin).
Οικονομία

Με βάση τους οικονομικούς δείκτες η Ισλανδία είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το ακαθάριστο κατά κεφαλή εισόδημα το 2007 ήταν $63.830 (4η χώρα στον κόσμο, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).

Η οικονομία της χώρας βασίζεται στην αλιεία, που αποφέρει το 60% των εσόδων από εξαγωγές και απασχολεί το 8% του εργατικού δυναμικού. Η Ισλανδία δεν έχει κάποιο άλλο φυσικό πόρο πέρα από ψάρια και άφθονη υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια. Για αυτόν τον λόγο η οικονομία της είναι ευάλωτη στις μεταβολές των διεθνών τιμών των ψαριών και των προϊόντων επεξεργασίας τους. Η μόνη επεξεργασία πρώτων υλών που γίνεται στη χώρα είναι αυτή του τσιμέντου. Τα περισσότερα κτήρια είναι από αυτό το υλικό και το (ακριβό) ξύλο χρησιμοποιείται σπάνια. Η εξάρτηση της οικονομίας από την αλιεία είναι ο βασικός λόγος αποθάρρυνσης των Ισλανδών από το ενδεχόμενο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει ανησυχία ότι με τις ρυθμίσεις που θα επιβληθούν από την Ε.Ε. η χώρα θα χάσει τον έλεγχο στη διαχείριση των αλιευτικών πρώτων υλών της.[15] Αν και η Ισλανδική οικονομία βασίζεται στην αλιεία, ο κλάδος αυτός γίνεται λιγότερο σημαντικός καθώς αναπτύσσονται ο τουρισμός (κυρίως η οικοτουριστική προσέγγισή του), οι βιομηχανίες σύγχρονης τεχνολογίας (κυρίως παραγωγή λογισμικού και Βιοτεχνολογία). Η ανάπτυξη της χώρας ήταν 4,3% το 2003 και 5,2% το 2004. Η ανεργία το 4ο τρίμηνο του 2004 (2,5%) ήταν η 2η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ζώνη μετά από αυτή του Λιχτενστάιν.

Τον Οκτώβριο του 2006, η Ισλανδία ξανάρχισε, πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια, τη φαλαινοθηρία για εμπορικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων απειλούμενων ειδών φάλαινας, αψηφώντας το διεθνές μορατόριουμ στο εμπόριο φαλαινών.[16][17]
Οικονομική κρίση 2008-2009

Το φθινόπωρο του 2008 η χώρα συμπαρασύρθηκε στη δίνη της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η κυβέρνηση εισήγαγε επείγουσα νομοθεσία και της δόθηκαν ενισχυμένες εξουσίες επί του τραπεζικού τομέα, ενώ κλειδώθηκε προσωρινά και η ισοτιμία της κορόνας έναντι του ευρώ (131 κορόνες προς 1 ευρώ). Νωρίτερα, το εθνικό νόμισμα είχε δεχτεί ισχυρή επίθεση από κερδοσκόπους. Η Ρωσία φερόταν έτοιμη να παράσχει δάνειο ύψους 4 δισ. ευρώ.[18] To Νοέμβριο εγκρίθηκε η χορήγηση δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και από σκανδιναβικά κράτη προς τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες ενάντια στην οικονομική κρίση συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν τον Ιανουάριο του 2009, όταν για πρώτη φορά από το 1949 (οπότε είχαν εκδηλωθεί διαδηλώσεις εναντίον του ΝΑΤΟ), η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση δακρυγόνων.[19] Υπό το βάρος της κατάρρευσης της εθνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε (επικαλούμενος όμως λόγους υγείας) και προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 9 Μαΐου.[20] Η νέα πρωθυπουργός, Γιόχανα Σιγκουρδαντότιρ προκήρυξε γενικές εκλογές για τις 25 Απριλίου.[21]
Δημογραφία
Η εξέλιξη του πληθυσμού της Ισλανδίας. Στον κατακόρυφο άξονα φαίνεται ο πληθυσμός σε χιλιάδες.

Σύμφωνα με την εκτίμηση του 2008 η Ισλανδία έχει 319.355 κατοίκους. Η πυκνότητα του πληθυσμού είναι 3.1 κατ./χλμ².

Η απομονωμένη θέση της Ισλανδίας είχε σαν αποτέλεσμα περιορισμένη μετανάστευση προς τη χώρα για αιώνες. Η γενετική ομοιομορφία του πληθυσμού αξιοποιείται σήμερα από τους επιστήμονες για τη διεξαγωγή μελετών Γενετικής. Η γλώσσα της χώρας είναι η Ισλανδική και η κυριότερη θρησκεία ο Λουθηρανισμός.
Στατιστικά στοιχεία

Πληθυσμός: 306.694 κατ. (2009)
Ρυθμός αύξησης πληθυσμού: 0,783% (2008)
Βρεφική θνησιμότητα: 0.325% (2008)
Προσδόκιμο ζωής: 80,67 χρόνια (Άντρες: 78,53 χρ., Γυναίκες: 82,9 χρ.) (2009)
Θρησκείες: Λουθηριανισμός: 82,1%, Καθολικισμός: 2,4%, Ελεύθερη Εκκλησία Ρέυκιαβικ: 2,3% Ελεύθερη Εκκλησία Hafnarfjorour: 1,6%, άλλα χριστιανικά: 2,8%, λοιπά θρησκεύματα/άθεοι: 9% (2006)
Αναλφαβητισμός: 1% (2003)

Πηγή: CIA World Factbook
Πολιτισμός

Κάποιοι σύγχρονοι διάσημοι Ισλανδοί είναι η τραγουδίστρια Μπγιόρκ (Björk), το ροκ συγκρότημα Σίγκουρ Ρος (Sigur Rós) και ο συγγραφέας Χαλντόρ Λάξνες (Halldór Laxness), που βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1955. Η Ισλανδική κοινωνία είναι πολύ «φιλική προς τις γυναίκες», αφού είναι αρκετά συνηθισμένο να βρίσκονται γυναίκες σε ηγετικές θέσεις στη διοίκηση και σε επιχειρήσεις.
Αθλητισμός

Ο σύγχρονος αθλητισμός εμφανίστηκε στην Ισλανδία στα τέλη του 19ου αιώνα και σύντομα γνώρισε μεγάλη δημοφιλία. Τα δύο πιο δημοφιλή αθλήματα στην Ισλανδία είναι το ποδόσφαιρο και το χάντμπολ και ακολουθούν το μπάσκετ,το γκολφ,ο στίβος κλπ.,ενώ οι μεγαλύτερες αθλητικές επιτυχίες της χώρας προέρχονται από το χάντμπολ.

Η εθνική χάντμπολ ανδρών της Ισλανδίας συνήθως προκρίνεται σε όλες τις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις και συχνά διακρίνεται. Συγκεκριμένα ήρθε δεύτερη στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008 και τέταρτη του 1992. Ενώ το 2010 ήρθε τρίτη στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και το 2002 τέταρτη ,επίσης το 1997 ήταν πέμπτη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αρκετοί Ισλανδοί χαντμπολίστες αγωνίζονται σε κορυφαία πρωταθλήματα και ομάδες της Ευρώπης. Στο ποδόσφαιρο οι μοναδικές επιτυχίες της Ισλανδίας είναι η πέμπτη θέση της εθνικής ελπίδων (κάτω των 21) στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2011, καθώς και η παρουσία της εθνικής γυναικών στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2009. Η Ισλανδία δεν έχει καμία ποδοσφαιρική επιτυχία σε επίπεδο εθνικής ανδρών ή συλλόγων.

Στα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα η χώρα δεν έχει σημειώσει κάποια επιτυχία,όμως υπάρχουν κάποιες σποραδικές επιτυχίες σε ατομικά αθλήματα όπως στίβος,τζούντο,κολύμβηση και γυμναστική. Η Ισλανδία έχει κατακτήσει συνολικά 4 Ολυμπιακά μετάλλια στην ιστορία της (δύο αργυρά,δύο χάλκινα).
Διάφορα στοιχεία

Η Ισλανδία έχει 600 πηγές θερμού ύδατος.
Στην Ισλανδία είναι υποχρεωτικό τα φώτα των κινούμενων οχημάτων να είναι αναμμένα ακόμα και τη μέρα.
Η Ισλανδία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που απέκτησε γυναίκα πρόεδρο, την Βιγκντίς Φιννμπογκαντόττιρ (Vigdís Finnbogadóttir) το 1980.
Η Ισλανδία αξιολογήθηκε το 2004 από τους Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 167 χώρες όσων αφορά την ελευθερία του τύπου (μαζί με άλλες 7 χώρες). Ακόμα βρίσκεται στην 1η θέση του Δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης του Ο.Η.Ε. ανάμεσα σε 177 χώρες.[22]

Συγκοινωνίες

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Δείτε επίσης

Πυθέας ο Μασσαλιώτης

Αναφορές

↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "Ισλανδία". Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ανακτήθηκε την 01-10-2009.
↑ Eurostat
↑ "National Land Survey of Iceland". www.statice.is. unknown. Ανακτήθηκε την 6 August 2006.
↑ "CIA - The World Factbook -- Iceland". Geography. United States Government. 20 July 2006. Ανακτήθηκε την 6 August 2006.
↑ History of Medieval Greenland
↑ "Κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού". skai.gr. 23 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Iceland moves towards joining EU". BBC. 16 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Leftists take early lead in Iceland". Al-Jazeera. 26 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Kosningar 2009". mbl.is. Ανακτήθηκε την 26/04/2009.
↑ "Iceland rejects plan to repay Icesave debts". IceNews. 7 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε την 7 Μαρτίου 2010.
↑ The Sydney Morning Herald
↑ Deutsche Welle
↑ http://www.huffingtonpost.com/silja-b/you-say-you-want-a-consti_b_790359.html
↑ Πλήρης κατάλογος των 25 μελών που εξελέγησαν το Νοέμβριο του 2010
↑ "Iceland's bank shares suspended". BBC. 6 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Η Ισλανδία δεύτερη χώρα που αψηφά το μορατόριουμ φαλαινοθηρίας". in.gr. 17 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ Η Ισλανδία ξεκινά πάλι τη φαλαινοθηρία
↑ "Οικονομικό SOS εκπέμπει η Ισλανδία, ελπίζει σε ρωσική βοήθεια 4 δισ. ευρώ". in.gr. 7 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Iceland's Government Topples Amid Financial Mess". Associated Press μέσω abcnews. 26 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Πρόωρες στην Ισλανδία". Ελευθεροτυπία. 24 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ "Ισλανδία. Προκηρύχτηκαν γενικές εκλογές για τις 25 Απριλίου". express.gr. 24 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε την 31/08/2009.
↑ UNDP - HUMAN DEVELOPMENT REPORT 2007/2008

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Κοινά έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Ισλανδία

Wikitravel: Ισλανδία (ταξιδιωτικός οδηγός)
Επίσημη «είσοδος» στην Ισλανδία
Κυβερνητική ιστοσελίδα
Εμπορικό Επιμελητήριο της Ισλανδίας
Íslenska, Γερμανικό περιοδικό για την Ισλανδία
Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας: Δωρεάν on-line μαθήματα Ισλανδικής γλώσσας και πολιτισμού
Στοιχεία για τη γεωγραφία της Ισλανδίας
Στοιχεία για την ιστορία της Ισλανδίας
Διάφορα στατιστικά και άλλα στοιχεία για την Ισλανδία
Στοιχεία από το BBC

Σελίδες στα ελληνικά

Σχέσεις Ελλάδας-Ισλανδίας από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών
Σπουδές στην Ισλανδία, ένα σάιτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αφιέρωμα της Οικολογικής Επιθεώρησης
Aφιέρωμα του περιοδικού Focus
Παγκόσμια και Ελληνική Γεωγραφία > Ισλανδία
Nordic Experts > Ισλανδία

Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.