Ουγγαρία
Η Ουγγαρία (στα ουγγρικά : Magyarország) είναι μια ενωτική συνταγματική δημοκρατία που βρίσκεται στην Κεντρική Ευρώπη. Έχει για πρωτεύουσα την Βουδαπέστη, επίσημη γλώσσα τα ουγγρικά και ως νόμισμα το φόριντ. Η σημαία της αποτελείται από τρεις οριζόντιες λωρίδες, κόκκινη, άσπρη και πράσινη και ο εθνικός της ύμνος είναι ο Himnusz. Επιφάνειας 93.030 km², εκτείνεται σε 250 km από τον βορρά στον νότο και σε 524 km από τα δυτικά στα ανατολικά. Έχει 2.009 km συνόρων με την Αυστρία στα δυτικά, την Σερβία, την Κροατία και την Σλοβενία στα νότια και στα νοτιοδυτικά, την Ρουμανία στα νοτιοανατολικά, την Ουκρανία στα βορειοανατολικά και την Σλοβακία στον βορρά.
Η Ουγγαρία είναι μια παλιά χώρα που ιδρύθηκε το 1000 από τον Στέφανο Α' της Ουγγαρίας της οποίας η κυριαρχία, που χάθηκε στη διάρκεια της Μάχης του Μόχατς το 1526 στην πραγματικότητα θα ξαναβρεθεί το 1920 ως αποτέλεσμα του Συμφώνου του Τριανόν. Αυτή η ανεξαρτησία έχει ως κυριότερη επίπτωση την απώλεια των δύο-τρίτων των κομητειών του παλιού Βασιλείου της Ουγγαρίας, την δημιουργία της Σλοβακίας, της Κροατίας και την προσάρτιση της Τρανσυλβανίας στην Ρουμανία. Η κατάσταση των ουγγρικών πληθυσμών που βρίσκονταν εκτός των νέων συνόρων χρησιομεύει ως κίνητρο για την εφαρμογή εκ μέρους της Ουγγαρίας μιας ρητά αλυτρωτικής πολιτικής που αποτελεί και εξήγηση για την συμμαχία της χώρας με την ναζιστική Γερμανία στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η παλιά ουγγρική κυριαρχία στην λεκάνη των Καρπαθίων βρίσκεται πάντα στην καρδιά των σχέσεων που η Ουγγαρία διατηρεί με τις γειτονικές της χώρες.
Με πληθυσμό 10.076.062 κατοίκων, η Ουγγαρία είναι μια μεσαία δύναμη σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Διαθέτει μια καπιταλιστικού τύπου οικονομία με έναν δημόσιο τομέα που συνεχίζει να παραμένει σημαντικός. Όπως πολλές πρώην σοσιαλιστικές χώρες, το παραγωγικό της μοντέλο για πολλά χρόνια κυριαρχούνταν από την βιομηχανία (κατασκευή φορτηγών, λεωφορείων, σιδηροδρομικού εξοπλισμού και μηχανών στα πλαίσια του Comecon). Η αγροτική δυναμικότητά της είναι πολυ αυξημένη αλλά ο συγκεκριμένος τομέας έχασε ένα σημαντικό μέρος των εργατικών του χεριών στον βωμό του εκσυγχρονισμού του. Όπως αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, η ουγγρική οικονομία έχει τριτογενοποιηθεί σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία χρόνια. Η Ουγγαρία, τέλος, διακρίνεται στον τομέα της έρευνας και της τεχνολογικής καινοτομίας. Μετρά έναν μεγάλο αριθμό βραβείων Νόμπελ ανά κάτοικο και οι επιστημονικές ανταλλαγές της είναι υψηλού επιπέδου.
Η Ουγγαρία είναι μέλος του Γκρουπ του Βιζεγκράντ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ, του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορείου και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Γεωγραφία
Η Ουγγαρία καταλαμβάνει έκταση 93.032 τ.χλμ. Τα 2/3 της χώρας αποτελούνται από εύφορες πεδιάδες, ενώ η χώρα περιβάλλεται από τις Άλπεις, τα Καρπάθια και τις Διναρικές Άλπεις. Συνορεύει με την Αυστρία, τη Σλοβακία, την Ουκρανία, τη Ρουμανία, την Κροατία και τη Σερβία.
Μεγαλύτεροι ποταμοί που διασχίζουν τη χώρα είναι ο Τίζα (579 χλμ) και ο Δούναβης (417 χλμ), που διασχίζει και τη Βουδαπέστη, ενώ χρησιμοποιείται και από τη ναυσιπλοΐα. Μεγαλύτερη λίμνη είναι η λίμνη Μπάλατον στα δυτικά της χώρας (592 τ.χλμ.)
Ιστορία
Κατοικημένη από Ιλλυριούς και στη συνέχεια από Κέλτες, η σημερινή Ουγγαρία περιήλθε υπό την εξουσία της Ρώμης ως επαρχία της Πανονίας. Με την πτώση της Αυτοκρατορίας στην περιοχή εισέβαλλαν Γότθοι, Ούννοι, Λογγοβάρδοι και τέλος οι Άβαροι, των οποίων η κυριαρχία διήρκεσε μέχρι την εποχή του Καρλομάγνου. Η χώρα πρωτοεμφανίζεται στην ιστορία ως ανεξάρτητο Βασίλειο το 1001.
Η καταγωγή των Ούγγρων (Μαγυάρων) είναι κάτι που προκαλεί διαφωνίες και συζητήσεις μεταξύ ιστορικών και ανθρωπολόγων. Κατά γενική ομολογία όμως οι επτά φυλές των Μαγυάρων ήρθαν στη κεντρική Ευρώπη από τα Ουράλια και ενώθηκαν υπό τον Άρπαντ γύρω στο 895. Οι νομάδες Μαγυάροι έκαναν επιδρομές που έφτασαν έως και την Ιβηρική χερσόνησο, μέχρι που ο βασιλιάς Στέφανος (997-1038) επέβαλε το Χριστιανισμό και καθιέρωσε τη μόνιμη εγκατάσταση τους στις σημερινές περίπου περιοχές που κατοικούν.
Το βασίλειο των Μαγυάρων, αν και δέχτηκε αρκετές εισβολές, με σημαντικότερη αυτή των Τατάρων στις αρχές του 13ου αιώνα, κατάφερε να αναδειχτεί σε σημαντική ευρωπαϊκή δύναμη. Η Ουγαρία γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθιση τον 12ο αιώνα μ.Χ. καθώς έγινε κέντρο εμπορίου και ενδιάμεσος σταθμός όσων ταξίδευαν στους Άγιους Τόπους είτε ως προσκυνητές είτε ως πολεμιστές. Η πρώτη μεγάλη καταστροφή της Ουγγαρίας έγινε το 1240 μ. Χ. από την επιδρομή των Μογγόλων και της "Χρυσής Ορδής". Μετά την αιφνιδιαστική αποχώρηση των Μογγόλων, ο Βασιλιάς Μπέλλα ΙV αναγκάστηκε να χτίσει την Χώρα του σχεδόν από την αρχή. Σύντομα το (μάλλον ασήμαντο πλέον) στέμμα της Ουγγαρίας πέρασε διαδοχικά στον Ροβέρτο του Αντζού (1308-1342), στον Λουδοβίκο τον Α΄ (1342-1382), για να καταλήξει ένα απλό πετράδι στο λαμπερό στέμμα του Σιγισμούνδου του Λουξεμβούργου (1387-1437), που ήταν στην εποχή του, ο ισχυρότερος Βασιλιάς της Ευρώπης (Βασιλιάς της Γερμανίας και τιτουλάριος της Βοημίας). Ήδη είχε αναφανεί ο Τουρκικός κίνδυνος και ο Σιγισμούνδος οργάνωσε μια σταυροφορία εναντίον τους. Ηττήθηκε όμως στην Νικόπολη και έτσι η Ουγγαρία βρισκόταν σε πολύ μεγάλο κίνδυνο από τους Οθωμανούς. Ο διάδοχος του Αλβέρτος εμπιστεύθηκε την άμυνα της Ουγγαρίας στον Ιωάννη Ουνιάδη, έναν πλούσιο γαιοκτήμονα της Τρανσυλβανίας. Αυτός σε ένα βάθος 20 ετών κατάφερε να αναχαιτίσει προσωρινά την Οθωμανική λαίλαπα χάνοντας αρχικά την μάχη της Βάρνας (1444), αλλά συντρίβοντας τελικά του Οθωμανούς στο Βελιγράδι (1456), σώζοντας έτσι την Ευρώπη για 70 χρόνια.
Το 1458, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Χώρας, η Ουγγρική Δίαιτα θα εκλέξει για Βασιλιά της όχι κάποιο γαλαζοαίματο, αλλά τον Ματθία Κορβίνο (1458-1490), νεότερο γιο του Ουνιάδη και τον σημαντικότερο Βασιλιά της εποχής πριν την Οθωμανική κατάκτηση. Ο Ματθίας κατάφερε να αναχαιτίσει περαιτέρω τους Οθωμανούς, έκανε μια σειρά από μεγάλα οχυρωματικά έργα στην Βούδα, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την Αναγέννηση, τις Τέχνες και τον Ανθρωπισμό και δημιούργησε τον λαϊκό Ουγγρικό πολιτισμό όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Μετά τον θάνατο του Ματθία, ένας ξεσηκωμός των χωρικών κατά της καταπίεσης των ευγενών, άνοιξε τον δρόμο στην Οθωμανική κατάκτηση και τον Σουλεΐμάν τον Μεγαλοπρεπή. Έφθασε στο σημείο να κατέχει μεγάλα τμήματα των γειτόνων του, όπως την Κροατία και μέρος της νότιας Ιταλίας, ενώ είχε άλλοτε ανταγωνιστικές και άλλοτε συμμαχικές σχέσεις με όλα τα ισχυρά βασίλεια της Ευρώπης, όπως η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Όλα αυτά, όμως, έφθασαν στο τέλος τους το 1526 με τη μάχη του Μόχατς. Οι Ούγγροι ηττήθηκαν από τους Οθωμανούς, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β΄ και το μεγαλύτερο μέρος της αριστοκρατίας σκοτώθηκε στη μάχη αυτή και η πρωτεύουσα Βούδα καταλήφθηκε. Η χώρα τότε διαιρέθηκε σε τρία κομμάτια. Το δυτικό τμήμα κατέλαβαν οι Αυστριακοί, το κεντρικό τμήμα με τη Βουδαπέστη οι Οθωμανοί και το υπόλοιπο αποτέλεσε ένα φόρου υποτελές στην Οθωμανική αυτοκρατορία Ουγγρικό βασίλειο.
Περίπου 160 χρόνια αργότερα, οι Ούγγροι έδιωξαν του Οθωμανούς με τη βοήθεια των Αυστριακών, που όμως προσάρτησαν την περιοχή στην χώρα τους, σχηματίζοντας την αυστροουγγρική αυτοκρατορία. Ακολούθησαν αρκετές εξεγέρσεις των Ούγγρων εναντίον των Αυστριακών. Σημαντικότερες είναι οι επαναστάσεις του 1703-1711 υπό τον Φέρεντς Ρακότσι και του 1848-1849 υπό τον Λάγιος Κόσουτ (Lajos Kossuth), που ηττήθηκε μόνο μετά τη συνδρομή των Ρώσων στους Αυστριακούς. Το 1867 η δυναστεία των Αψβούργων ήρθε σε συμφωνία με τους ανυπότακτους Ούγγρους, καθιερώνοντας την Αυστροουγγρική αυτοκρατορία, μια διπλή μοναρχία με θεωρητικά ίσα δικαιώματα μεταξύ Ούγγρων και Αυστριακών. Η αυτοκρατορία όμως είχε υπό τον έλεγχό της και άλλες περιοχές που κατοικούνταν από άλλες σημαντικές εθνότητες
Ουγγαρία, 1867-1920
Με τη δολοφονία του διαδόχου του αυτοκρατορικού θρόνου στο Σαράγεβο από Σέρβους εθνικιστές, δόθηκε η αφορμή για το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Με το τέλος του πολέμου η ηττημένη αυτοκρατορία διασπάστηκε στα κράτη - έθνη από τα οποία αποτελείτο, την Αυστρία, τη Γιουγκοσλαβία, την Τσεχοσλοβακία και την Ουγγαρία. Με την συνθήκη του Τριανόν (1920) η Ουγγαρία έχασε ένα σημαντικό τμήμα των εδαφών που θεωρούσε ιστορικά δικά της. Σε κάποια από αυτά τα εδάφη, όπως στη Ρουμανία, διέμενε και ένας σημαντικός πληθυσμός Ούγγρων.
Αμέσως μετά τη συνθηκολόγηση η Ουγγαρία δέχθηκε την εισβολή των Ρουμάνων, που κατέλαβαν μέχρι και τη Βουδαπέστη. Το 1919 οι κομμουνιστές εξεγέρθηκαν και εγκαθίδρυσαν την Ουγγρική Δημοκρατία των Σοβιέτ. Υπό την ηγεσία του ναυάρχου Μίκλος Χόρτυ, που για ένα διάστημα μετέφερε τη πρωτεύουσα στο Σέγκεντ, οι εισβολείς αποκρούστηκαν, και το κράτος των Σοβιέτ διαλύθηκε. Ακολούθησε ένα κύμα «λευκού τρόμου», και η εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου καθεστώτος: η Ουγγαρία παρέμενε μοναρχία, αλλά χωρίς βασιλιά, με τον Χόρτυ, τον «ναύαρχο χωρίς στόλο», να ασκεί τις εξουσίες του αντιβασιλέα.
Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου η Ουγγαρία σημείωσε σημαντική οικονομική πρόοδο. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ουγγαρία βρέθηκε στο πλευρό της Γερμανίας. Καταλήφθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα το 1945 και με τη βοήθειά τους εγκαθιδρύθηκε κομμουνιστικό καθεστώς το 1948.
Ουγγρική Επανάσταση 1956
Τον Οκτώβριο του 1956 πολίτες διαδηλώνουν με αίτημα την πραγματοποιήση πολιτικών αλλάγών. Οι Σοβιετικοί απέστειλαν στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και συναίνεσαν στην τοποθέτηση ως πρωθυπουργού του Ίμρε Νάγκυ. Ο Νάγκυ σχημάτισε κυβέρνηση με τη συμμετοχή και μη κομμουνιστών πολιτικών και ζήτησε την αποχώρηση των Σοβιετικών στρατευμάτων, οι οποίοι απομακρύνθηκαν στα τέλη του μήνα. Υπό την πίεση και της κοινής γνώμης συγκρότησε πολυκομματικό σύστημα κι ο Νάγκυ ανακοίνωσει την αποχώρηση της χώρας του από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Στις αρχές Νοεμβρίου οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στη χώρα: οι συγκρούσεις υπήρξαν αιματηρές με πολλά θύματα από τη μεριά των Ούγγρων, ενώ ο Νάγκυ συνελήφθεί και εκετελέσθηκε το 1958.[5] Στις 7 Σεπτεμβρίου 1967 η Σοβιετο-Ουγγαρική συμμαχία ανανεώθηκε για 20 χρόνια.
Το 1978 το «Στέμμα του Αγίου Στεφάνου» (εθνικό σύμβολο της χώρας και του λαού), που βρισκόταν σε αμερικανική ιδιοκτησία από το 1945 επέστρεψε στην Ουγγαρία.
Σταδιακά άρχισαν να υλοποιούνται οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ το 1990 διεξήχθησαν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές. Η χώρα έγινε δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004.
Η Αντιπολίτευση αναδείχθηκε νικήτρια δημοψηφίσματος στις 9 Μαρτίου του 2008 για τους τομείς της υγείας και της παιδείας, καθώς με περίπου 83% καταψηφίστηκαν οι προτεινόμενες από την κυβέρνηση μεταρρυθμίσεις.
Το Δεκέμβριο του 2008 δικαστήριο διέταξε τη διάλυση της ακροδεξιάς οργάνωσης Ουγγρική Φρουρά, που ιδρύθηκε το 2007 και κατηγορήθηκε για επιθέσεις με στόχο τους τσιγγάνους Ρομά.[6].
Δημογραφία
Η χώρα αριθμεί, με βάση εκτιμήσεις του 2009, 9.905.596 κατοίκους[7]. To προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι, με βάση εκτιμήσεις του 2009, τα 69,27 χρόνια και στις γυναίκες τα 77,87 χρόνια (73,44 στο σύνολο του πληθυσμού).[7]
Διακυβέρνηση
Αρχηγός κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από το κοινοβούλιο. Σημερινός πρόεδρος, από το 2010 είναι ο Παλ Σμιτ. Πρωθυπουργός από τις 29 Μαΐου του 2010 είναι ο Βίκτορ Ορμπάν. Στις 18 Απριλίου 2011 υπερψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο ένα νέο Σύνταγμα, παρά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης.
Εκλογή προέδρου 2010
Το Κοινοβούλιο εξέλεξε νέο πρόεδρο τον Ολυμπιονίκη και πρόεδρο του κοινοβουλίου Παλ Σμιτ, ο οποίος είχε προταθεί για το αξίωμα του προέδρου από τον πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπάν στις 23 Ιουνίου 2010[8].
| Υποψήφιος | Κόμμα στο οποίο πρόσκειται | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Παλ Σμιτ | Fidesz | 263 | 68,1 |
| Αντράς Μπάλογκ (András Balogh) | Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα | 59 | 15,3 |
| Δεν ψήφισαν[note 1] | 20 | 5,2 | |
| Άκυρα[note 2] | 44 | 11,4 | |
| Σύνολο ψήφων | 366 | 94,8 | |
| Σύνολο εδρών | 386 | 100,00 | |
↑ 20 βουλευτές προτίμησαν να μην εγγραφούν στον κατάλογο και να μην ψηφίσουν.
↑ 44 ψηφοδέλτια χωρίς σταυρό.
Εκλογές
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Βουλευτικές εκλογές 2010
Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, στις 11 Απριλίου και στις 25 Απριλίου 2010. Στον πρώτο γύρο των εκλογών η δεξιά αντιπολίτευση του κόμματος Ένωση Νεαρών Δημοκρατών (Fidesz) του Βίκτορ Ορμπάν πλειοψήφησε με ποσοστό 52,77% των ψήφων και 206 έδρες σε σύνολο 386 του εθνικού κοινοβουλίου. Οι σοσιαλιστές καταποντίστηκαν με 19% των ψήφων, ενώ για πρώτη φορά εισήλθε στο κοινοβούλιο το Εθνικιστικό κόμμα Jobbik (16,71% των ψήφων)[10]. Έπειτα και από τη διεξαγωγή του β΄ γύρου, στις 25 Απριλίου, η αντιπολίτευση συνταγματική πλειοψηφία δύο τρίτων. Ο Ορμπάν ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 29 Μαΐου[11].
Αποτελέσματα
Πρώτος γύρος, Εθνοσυνέλευση, 11 Απριλίου 2010
Η συμμετοχή στον πρώτο γύρο έφθασε το 64,36%.[12]
| Κόμματα | Ψήφοι (Λίστες) | Λίστα % | Έδρες περιφέρειας | Έδρες σε επίπεδο επαρχίας | Ποσοστό % σε επίπεδο επαρχίας | Σύνολο εδρών | Σύνολο εδρών % | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κόμμα | Αριθμός λιστών σε επίπεδο επαρχίας | |||||||
| Fidesz – Ουγγρική Ένωση Πολιτών (FIDESZ)[13] | 20 | 2.706.292 | 52,73 | 119 | 87 | 59,59 | 206 | 53,37 |
| Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (MSZP) | 20 | 990.428 | 19,30 | — | 28 | 19,18 | 28 | 7,25 |
| Κίνημα για μια Καλύτερη Ουγγαρία (JOBBIK) | 20 | 855.436 | 16,67 | — | 26 | 17,81 | 26 | 6.74 |
| Η Πολιτική Μπορεί να είναι Διαφορετική (LMP) | 20 | 383.876 | 7,48 | — | 5 | 3,42 | 5 | 1,3 |
| Ουγγρικό Δημοκρατικό Φόρουμ (MDF) | 17 | 136.895 | 2,66 | — | — | — | — | — |
| Κίνημα Πολιτών (CM) | 9 | 45.863 | 0,89 | — | — | — | — | — |
| Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών (Munkáspárt) | 4 | 5.606 | 0,11 | — | — | — | — | — |
| Ουγγρικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (MSZDP) | 4 | 4.117 | 0,08 | — | — | — | — | — |
| Összefogás Párt (ÖP) | 1 | 2.732 | 0,05 | — | — | — | — | — |
| Ουγγρικό Κόμμα για τη Δικαιοσύνη και τη Ζωή (MIÉP) | 2 | 1.286 | 0,03 | — | — | — | — | — |
| Σύνολο (συμμετοχή 64,37%)[14] | 20 max | 5.169.836 | 100 | 119[15] | 146 | 100 | 265 | 68,65[16] |
| Πηγ | ||||||||
Δεύτερος γύρος, Εθνοσυνέλευση, 25 Απριλίου 2010
| Κόμματα | Ατομικές ψήφοι | Περιφερειακές ψήφοι | Σύνολο ψήφων | % | Μερικοί ψήφοι | Έδρες στις περιφέρειες | Έδρες στις επαρχίες | Έδρες (εθνική λίστα) | Σύνολο εδρών |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Fidesz – Ουγγρική Ένωση Πολιτών (Fidesz – Magyar Polgári Szövetség) | 620.232 | 2.706.292 | 3.326.524 | 52,73 | 135.592 | 172 | 87 | 3 | 262 |
| Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Magyar Szocialista Párt, MSZP) | 326.361 | 990.428 | 1.316.789 | 19,30 | 1.221.523 | 2 | 28 | 29 | 59 |
| Κίνημα για μια Καλύτερη Ουγγαρία (Jobbik Magyarországért Mozgalom) | 141.415 | 855.436 | 996.851 | 16,67 | 925.252 | 0 | 26 | 21 | 47 |
| Η Πολιτική Μπορεί να Είναι Διαφορετική (Lehet Más a Politika) | 43.437 | 383.876 | 427.313 | 7,48 | 471.305 | 0 | 5 | 11 | 16 |
| Σύνολο | 1.152.693 | 5.132.531 | 6.285.224 | 96,18 | 2.753.672 | 176 | 146 | 64 | 386 |
| Πηγή:[19][20] | |||||||||
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Παραπομπές
↑ European State Mottos
↑ Τέθηκε σε ισχύ στις 20 Αυγούστου 1949, αναθεωρήθηκε στις 19 Απριλίου 1972, 18 Οκτωβρίου 1989 και το 1997.
↑ "Total population - At 1 January". Eurostat. Ανακτήθηκε την 2009-05-26.
↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Εισαγωγή στην ιστορία του μεταπολεμικού κόσμου, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2004, σελ.153
↑ Ναυτεμπορική, Ουγγαρία: Απόφαση για διάλυση της ακροδεξιάς Ουγγρικής Φρουράς, 17 Δεκεμβρίου 2008.
↑ 7,0 7,1 CIA World Factbook
↑ Capital.gr, Ουγγαρία: Πρόταση πρωθυπουργού για νέο πρόεδρο, 23-6-2010.
↑ http://www.politics.hu/20100630/pal-schmitt-elected-new-president-of-hungary
↑ Ουγγαρία: Β' γύρος εκλογών με ενίσχυση δεξιάς, ακροδεξιάς, NewsIT, 25-04-2010.
↑ Απογευματινή, Ουγγαρία: Νέος πρωθυπουργός ο Βίκτορ Ορμπάν, 28-05-2010.
↑ Informative Data on the Number and Proportion of Those Turning out at the Parliamentary Elections
↑ Κοινή λίστα με το Χριστιανοδημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (KDNP)
↑ Στις εκλογές του 2004 η προσέλευση ήταν της τάξης του 38,5%
↑ Επί συνόλου 176 εδρών, οι 119 αποφασίστηκαν στον πρώτο γύρο.
↑ Επί συνόλου 386 εδρών, οι 265 αποφασίστηκαν στον πρώτο γύρο.
↑ "View of Parliament (1st round)". Valasztas.hu. Ανακτήθηκε την 12-04-2010.
↑ "TOPLIST (1st round)". Valasztas.hu. Ανακτήθηκε την 12-04-2010.
↑ "View of Parliament (2nd round)". Valasztas.hu. Ανακτήθηκε την 25-04-2010.
↑ "TOPLIST (2nd round)". Valasztas.hu. Ανακτήθηκε την 25-04-2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ουγγαρία Παρουσίαση στην ιστοσελίδα της ΕΕ
Τουρισμός στην Ουγγαρία (Αγγλικά)
Η Ουγγαρία κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
