Αυλώνας Μεσσηνίας

Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας

Ο Αυλώνας,[4] αναφερόμενος επίσημα ως ο Αυλών και παλαιότερα ως το Καραμουσταφά ή ο Καραμουσταφάς, είναι ορεινός οικισμός κοντά στο Σιδηρόκαστρο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας.

Τοποθεσία

Ο Αυλώνας βρίσκεται περίπου 24 χιλιόμετρα προς τα βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας και περίπου 5,5 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από το Σιδηρόκαστρο. Έχει υψόμετρο 589[1][5] μέτρα και απέχει 15 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Κοντά στον Αυλώνα, προς τα βορειοανατολικά του, βρίσκεται επίσης η Καλίτσαινα σε απόσταση 2,5 περίπου χιλιομέτρων.

Ιστορία
Αρχαίος Αυλών

Ο Αυλών, ήταν αρχαία μεσσηνιακή πόλη την οποία αναφέρουν οι Παυσανίας,[6] Στράβων και Ξενοφών. Κανείς όμως, παλαιότερα, δεν είχε εξακριβώσει επακριβώς αν ήταν η σχετική τοποθεσία της πόλης αυτής κοντά στο χωριό,[7] στο οποίο δόθηκε παρόλα αυτά, το 1922, η ονομασία της, προς τιμήν, της αρχαίας πόλης. Σύμφωνα με νεότερες έρευνες η τοποθεσία του Αρχαίου Αυλώνα, τοποθετείται σήμερα, κατά πολύ δυτικότερα του χωριού, κοντά στους οικισμούς Βουνάκι, Αγιαννάκη και Άνω Καλό Νερό. Ο αρχαίος Αυλών, τοποθετείται συνεπώς δυτικότερα από το σημερινό χωριό, στο σημείο που έχει χαρακτηριστεί ως ο Αρχαιολογικός χώρος στο Βουνάκι, μαζί με την παράκτια και τη θαλάσσια περιοχή.[8][9] Έκεί υπάρχουν ευρήματα λειψάνων αρχαίας οχύρωσης και αρχαία οικοδομικά κατάλοιπα.[10][11]

Ονομασία

Το χωριό, το οποίο είναι χτισμένο ανάμεσα σε δυο λόφους των Νομίων Ορέων, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την γενικότερη ιστορία της Τριφυλίας. Η ίδρυσή του χρονολογείται μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα και το χωριό αρχικά είχε το όνομα ο Καραμουσταφάς, ονομασία που προέρχεται από τον Τούρκο αγά της περιοχής Καρά-Μουσταφά.[4] Η νεότερη ονομασία του χωριού ως ο Αυλών (αρσενικό γένος), προέρχεται από την παλαιότερη ιστορικά υπόθεση ότι στην ευρύτερη περιοχή του χωριού, πιθανώς βρισκόταν η αρχαία μεσσηνιακή πόλη γνωστή ως ο Αυλών. Κατά καιρούς, ανεπίσημα, το χωριό αναφέρεται εσφαλμένα σε διάφορες πηγές-αναφορές και ως η Αυλώνα (θηλυκό γένος).

Ενετοκρατία

Την εποχή της Ενετοκρατίας αναφερόταν ως Καρά Μουσταφά (Carà Mustafà). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο.[12] Το χωριό Καρά Μουσταφά (Carà Mustafà), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Αναφερόταν επίσης σε διάφορες αναφορές με τις ονομασίες το Καρα-μουσταφά ή το Καραμουσταφά ή το Καραμούσταφα ή ο Καραμουσταφάς.

Νεότερη ιστορία

Το Καρα-μουσταφά προσαρτήθηκε αρχικά στον παλαιό Δήμο Αυλώνος το 1835[13][14][15] και παρέμεινε σε αυτόν ως το 1912 που ο δήμος καταργήθηκε. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Καραμουσταφά στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Αυλώνος της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 315 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[16] Έδρα του Δήμου Αυλώνος τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν το χωριό Σιδηρόκαστρον. Το 1899 το χωριό μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[17] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[18] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 ο Καραμουσταφάς προσαρτάται και γίνεται έδρα στην Κοινότητα Καραμουσταφά,[19][20] στην οποία εντάσσονται και οι οικισμοί Καλλίσταινα (Καλίτσαινα) και Σκλαβέϊκα (Πτέρη). Το 1916 προσαρτάται στην κοινότητα αυτή και το Τρουκάκι (Πανόραμα), ενώ το 1922 ο Καραμουσταφάς και η κοινότητά του μετονομάζονται σε Αυλών και Κοινότητα Αυλώνος αντίστοιχα. Το χωριό παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας (με τις αλλαγές στην ονομασία του χωριού και της κοινότητας), από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», ο Αυλών υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Αυλώνα Μεσσηνίας,[21] [22] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ο Αυλών ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[23][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. Ο Αυλών σήμερα είναι η έδρα της Τοπικής Κοινότητας του Αυλώνος του Δήμου Τριφυλίας,[4] στην οποία υπάγονται επίσης οι οικισμοί Πανόραμα και Πτέρη.

Κάτοικοι

Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 125 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.

Εξέλιξη Πληθυσμού του Αυλώνος Μεσσηνίας Απογραφή Πληθυσμός Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού
1844 280[24]
1851 315[16]
1879 567[25]
1889 521[26]
1896 531[27]
1907 600[28]
1920 571[29]
1928 621[30]
1940 596[31]
1951 572[32]
1961 485[33]
1971 389[34]
1981 381[35]
1991 285[36]
2001 302[37]
2011 125[38]

Κτίρια – εκδηλώσεις – αξιοθέατα

Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια, την πλατεία με τον αιωνόβιο πλάτανο,[39] στο νοτιοδυτικό μέρος της οποίας βρίσκεται το Μνημείο των πεσόντων υπέρ πατρίδος και η προτομή του γιατρού και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Παναγιώτη Θ. Κανελλόπουλου (1906–1979),[40] το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και το Πολιτιστικό Λαογραφικό Κέντρο Αυλώνος, υπάρχει η εκκλησία του χωριού, ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος χτίστηκε το 1831[41][39] και υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας. Υπάρχει επίσης το εκκλησάκι της Παναγίας, στην Λώζενα. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται επίσης η προτομή του ιδρυτή των πολυκαταστημάτων "ΜΙΝΙΟΝ" Γιάννη Δ. Γεωργακά (1913–2002), ο οποίος καταγόταν από τον Αυλώνα και διετέλεσε επίσης πρώτος πρόεδρος του Δ.Σ. του "Συλλόγου Αυλωνιτών της Αθήνας".[42] Στο χωριό πραγματοποιούν διάφορα πολιτιστικά δρώμενα ο "Σύλλογος Αυλωνιτών Τριφυλίας" και ο "Πολιτιστικός Λαογραφικός Σύλλογος Αυλώνος".

Η Νέδα

Κύριο λήμμα: Νέδα (ποταμός)

Σημαντικό αξιοθέατο κοντά στο χωριό είναι η περιοχή με το φαράγγι, το ποτάμι και τους καταρράκτες της Νέδας.[39]

Δείτε επίσης

Κυπαρισσία
Δήμος Τριφυλίας
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
πρώην Δήμος Αυλώνα Μεσσηνίας

Παραπομπές

Αυλώνας, από την ιστοσελίδα: buk.gr
Ταχυδρομικός Κώδικας Αυλώνας Μεσσηνίας.
Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Κυπαρισσία: 27610
2) Δ.Κ. Αυλώνος: Ο Αυλών, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
Αυλώνα, από την ιστοσελίδα: moriasnow.gr.
Παυσανίας, «Ἑλλάδος περιήγησις», «Μεσσηνιακά», IV.36.7: [...] "ἀφικομένων δὲ ἐς Κυπαρισσιὰς ἐκ Πύλου σφίσι πηγὴ ὑπὸ τῇ πόλει πλησίον θαλάσσης ἐστί: ῥυῆναι δὲ Διονύσῳ τὸ ὕδωρ λέγουσι θύρσῳ πλήξαντι ἐς τὴν γῆν, καὶ ἐπὶ τούτῳ Διονυσιάδα ὀνομάζουσι τὴν πηγήν. ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνος ἐν Κυπαρισσιαῖς ἱερὸν καὶ Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Κυπαρισσίας. ἐν δὲ Αὐλῶνι καλουμένῳ ναὸς Ἀσκληπιοῦ καὶ ἄγαλμά ἐστιν Αὐλωνίου: κατὰ τοῦτο ὁ ποταμὸς ἡ Νέδα μεταξὺ τῆς τε Μεσσηνίας ἤδη καὶ τῆς Ἠλείας διέξεισιν". [...].
Dana Facaros, Linda Theodorou, "Peloponnese and Athens", New Holland Publishers, 2008, ISBN 1860113966, ISBN 9781860113963, σελ. 261, South of the Neda Gorge.
Αρχαιολογικός Χώρος στην περιοχή Βουνάκι, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ07/44205/1920/16-11-1987 - ΦΕΚ 714/Β/10-12-1987, [...] Κήρυξη του λόφου Βουνάκι περιοχής Αηγιαννάκη Μεσσηνίας ως αρχαιολογικού χώρου: "Για την αποτελεσματικότερη προστασία των αρχαιοτήτων της περιοχής, κηρύσσουμε ως αρχαιολογικό χώρο τον λόφο Βουνάκι, στον Αηγιαννάκη Μεσσηνίας, σύμφωνα με το απόσπασμα χάρτη που συνοδεύει την Απόφαση, δεδομένου ότι στην περιοχή έχουν εντοπισθεί λείψανα οχύρωσης, θεμέλια από σπίτια και πιστεύεται πως στη θέση αυτή τοποθετείται ο αρχαίος Αυλών, που αναφέρει ο Παυσανίας (Παυσανίας, Μεσσηνιακά σελ.210, σημ.3)." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Αρχαιολογικός Χώρος στην περιοχή Βουνάκι, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/61816/3642π.ε./12-1-1998 - ΦΕΚ 106/Β/12-2-1998, [...] Κήρυξη θαλάσσιου αρχαιολογικού χώρου στην περιοχή Βουνάκι στον Άγιο Γιαννάκη Μεσσηνίας: "Κηρύσσουμε ως αρχαιολογικό χώρο,την θαλάσσια έκταση στην περιοχή "Βουνάκι", Αη Γιαννάκη Μεσσηνίας, για την καλύτερη προστασία της παράκτιας Ζώνης του ήδη κηρυγμένου αρχ/κού χώρου της περιοχής." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Αρχαιολογικοί Χώροι, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
Αρχαιολογικός Χώρος στην περιοχή Βουνάκι, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ07/19860/1119/29-4-1997 - ΦΕΚ 407/Β/20-5-1997, [...] "Καθορισμός ζώνης Α προστασίας αρχαιολογικού χώρου του λόφου "Βουνάκι" περιοχή Άη-Βουνάκη Μεσσηνίας - Χρήσεις γης εντός Ζώνης Α - Οριοθέτησης Ζώνης Β Προστασίας." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 115 (Territorio d' Arcadia - Carà Mustafà), p. 131 (Messenia - Arcadia).
21-04-1835
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Καραμουσταφάς (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αυλώνος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σ. 582.
ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899.
ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Καραμουσταφά (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αυλώνα (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 40.
Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 124.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 90.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 106.
Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 395.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 238.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 278.
Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 306.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951", σελ. 149.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 144.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 140.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 150.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 183.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 181.
"Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
"Νέδα: Η φύση σε έξαρση", αναδημοσίευση του άρθρου της 18/04/2008, της εφημερίδας Τα Νέα, στην ιστοσελίδα: www.avlona-messinias.gr
"Μνημείο των πεσόντων υπέρ πατρίδος", από την ιστοσελίδα: www.avlona-messinias.gr
Αμβροσίου Καρατζά, "Ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Αυλώνος, (pdf), από την ιστοσελίδα: www.avlona-messinias.gr

"Η προτομή του Γιάννη Δ. Γεωργακά", από την ιστοσελίδα: www.avlona-messinias.gr

Πηγές

Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΥΛΩΝΟΣ
Τοπική Κοινότητα Αγαλιανής
Αγαλιανή, η
Βλασσάδα, η
Ξυφάρα, η
Παλιοβλασσάδα, η
Πηγαδούλια, τα
Τοπική Κοινότητα Αυλώνος
Αυλών, ο
Πανόραμα, το
Πτέρη, η
Τοπική Κοινότητα Βανάδας
Βανάδα, η
Τοπική Κοινότητα Ελαίας
Αγιαννάκης, ο
Ελαία, η
Φόνισσα, η
Τοπική Κοινότητα Καλιτσαίνης
Καλίτσαινα, η
Τοπική Κοινότητα Καλού Νερού
Άνω Καλόν Νερόν, το
Βουνάκι, το
Δρεκολαίικα, τα
Κάκκαβας, ο
Καλόν Νερόν, το
Μάρμαρο, το
Στάση Σιδηροκάστρου, η
Τοπική Κοινότητα Καρυών
Καρυαί, οι
Τοπική Κοινότητα Πλατανίων
Πλατάνια τα
Τοπική Κοινότητα Προδρόμου
Πρόδρομος, ο
Τοπική Κοινότητα Σιδηροκάστρου
Σιδηρόκαστρον, το