Ο Βαλδουίνος Α' (1172 - 1206) ένατος κόμης της Φλάνδρας και του Αινώ, ήταν σταυροφόρος της Τέταρτης Σταυροφορίας και ο πρώτος αυτοκράτορας της Λατινικής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης (1204 -1206).
Ο Βαλδουίνος ήταν πρωτότοκος γιος του Βαλδουίνου Ε΄ της Φλάνδρας και της Μαργαρίτας Α΄ της Αλσατίας, αδελφής του Φιλίππου της Αλσατίας και κόμισσας της Φλάνδρας. Όταν πέθανε ο θείος του άτεκνος (1191) τον διαδέχθηκε στην Φλάνδρα σάν Βαλδουίνος ο 5ος. Το 1186 ο νεαρότατος Βαλδουίνος παντρεύτηκε την Μαρία της Καμπανίας, κόρη του Ερρίκου Α', κόμη της Καμπανίας. Ο χρονογράφος Γκίλσεμπερτ περιγράφει τον Βαλδουίνο σάν ξεμυαλισμένο με την γυναίκα του ενώ λεγόταν οτι δέν είχε σκοπό της ζωής του καμιά άλλη γυναίκα σάν σύζυγο. Ο αδελφός της Ερρίκος ο 2ος της Καμπανίας είχε γίνει βασιλιάς των Ιεροσολύμων (1190), και πέθανε χωρίς να αφήσει γιό παρα μονάχα δύο κόρες. Οι θείοι της Ριχάρδος Β' της Αγγλίας, και Φίλιππος Β' της Γαλλίας συμμετείχαν μαζί στην 3η Σταυροφορία, ενώ η γιαγιά του Βαλδουίνου ήταν θεία της Ισαβέλλας βασίλισσας των Ιεροσολύμων και ήθελε να την βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια. Οπότε είχαν και κοινά ενδιαφέροντα για την συμμετοχή τους σε αυτή. Η μητέρα του Μαργαρίτα πέθανε (1194), και ο πατέρας του το επόμενο χρόνο οπότε έμεινε ο μοναδικός κυβερνήτης στις κομητείες της Φλάνδρας και του Αινώ. Στα 8 χρόνια που κυβέρνησε την περιοχή προσπάθησε να κερδίσει τις χαμένες εκτάσεις, και με την Συνθήκη του Περόννε (1200), ο γαμπρός του βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος - Αύγουστος ο 2ος του επέστρεψε τα περισσότερα εδάφη του Αρτουά. Το Αρτουά είχε δοθεί στον Γάλλο βασιλιά σάν προίκα με άλλες περιοχές στον Γάλλο βασιλιά σάν προίκα στον γάμο του με την αδελφή του Ισαβέλλα που είχε πεθάνει το 1190
Πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης
Το 1195 ένωσε στην εξουσία του τις κομητείες Αινώ και Φλάνδρας. Το 1200 ορίσθηκε ως ένας από τους αρχηγούς της Δ΄ Σταυροφορίας και μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης εξελέγη αυτοκράτορας στις 9/5/1204. Ενώ η Λατινική αυτοκρατορία είχε υποσχεθεί να δοθεί στον πρώην εκλεγμένο αρχηγό της Σταυροφορίας Βονιφάτιο τον Μομφερατικό ο ηγέτης της 4ης Σταυροφορίας γηραιότατος δόγης της Βενετίας Ερρίκος Δάνδολος προτίμησε αυτόν. Ένας απο τους σημαντικότερους λόγους που οδήγησαν τον δόγη στην συγκεκριμένη επιλογή να προτιμήσει αυτόν απο όλους τους υπόλοιπους μνηστήρες γιατί ήταν νέος, γενναίος, μαχητικός και ευλαβής. Ο αδικημένος Βονιφάτιος εξευμενίστηκε με το βασίλειο της Θεσσαλονίκης και περιοχές της Κρήτης, κάτι που δέν τον άφησε ευχαριστημένο και γι'αυτό όσο ζούσαν οι δύο άντρες βρίσκονταν σε συνεχή διαμάχη μεταξύ τους. Η σύζυγος του περιχαρής πήγε να τον συναντήσει αλλά δέν πρόλαβε γιατί πέθανε στην διαδρομή απο πανώλη.
Εισέπραξε το 1/4 της αυτοκρατορίας και τα 5/8 της Πόλης. Τα υπόλοιπα 3/8 της Πόλης με επέμβαση του αρχηγού της Σταυροφορίας γηραιότατου Βενετού δόγη Δάνδολου δόθηκαν στους Βενετούς, ώστε να μπορεί να εξασκεί επιρροή στον νέο αυτοκράτορα, και να απαλλαγούν οι Βενετοί απο την φορολογία. Με την παρέμβαση του Δάνδολου πρώτος Λατίνος αρχιεπίσκοπος στην Κων/πολη εξελέγη ο Θωμάς Μοροζίνι. Η περιοχή επικρατείας του ήταν εκτός απο την πόλη της Κων/πολης τμήματα της Θράκης και της Ασίας όπως και τα νησιά Λέσβος, Χίος, Λήμνος, Ίμβρος και Τένεδος. Για να ικανοποιηθεί ο μεγάλος του ανταγωνιστής Βονιφάτιος ο Μομφερατικός του δόθηκε η Θεσσαλονίκη και οι περιοχές της Μακεδονίας. Το καλοκαίρι που ακολούθησε ο αδελφός του Ερρίκος κατέλαβε την Βιθυνία.
Θάνατος και θρύλοι γύρω απο το όνομα του
Επιδεικνύοντας παντελή έλλειψη διπλωματικότητας προσέβαλε τον βασιλιά των Βουλγάρων Ιωαννίτση ή Σκυλογιάννη και τον προκάλεσε σε πόλεμο. Κατά τη διάρκεια εκστρατείας για την απόκρουσή του συγκρούστηκε μαζί του κοντά στην Αδριανούπολη και συνελήφθη αιχμάλωτος το 1205. Πέθανε κατά την κράτησή του υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες περί το 1205/6, πιθανότατα δολοφονήθηκε από τον Ιωαννίτση. Ένας Βουλγαρικός θρύλος λέει οτι τον σκότωσε βίαια ο Καλογιάννης γιατί ήθελε να ξελογιάσει την γυναίκα του. Ο Βυζαντινός ιστορικός Γ.Ακροπολίτης λέει οτι χρησιμοποιούσε το κρανίο του σάν κύπελλο. Ο Καλογιάννης που είχε ασπαστεί τον Καθολικισμό ανέφερε στον πάπα Ιννοκέντιο 3ο οτι απλά πέθανε στην φυλακή, κρύβοντας το πιθανό του έγκλημα. ένας πύργος στο τσαρικό φρούριο του Τάρνοβο αναγνωρίστηκε πάντα σάν "πύργος του Βαλδουίνου" Το 1225, 20 χρόνια αργότερα εμφανίστηκε ένας άντρας στην Φλάνδρα που ισχυρίστηκε οτι είναι ο αυτοκράτορας Βαλδουίνος, και περιπλέχτηκε σε μιά σειρά εξεγέρσεων στην ηγεμονία της κόρης του Ιωάννας. Πολλοί παλίοί γνωστοί του Βαλδουίνου αναγνώρισαν την πλάνη και εκτέλεσαν τον άγνωστο άντρα (1226)
Κληρονόμοι
Με την σύζυγο του Μαρία της Καμπανίας είχε δύο κόρες
* Ιωάννα της Κωνσταντινούπολης
* Μαργαρίτα Β΄ της Φλάνδρας
Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- John C. Moore, 'Baldwin IX of Flanders, Philip Augustus and the Papal Power', Speculum, volume 37, issue 1 (January 1962), 79-89
- Robert Lee Wolff, 'Baldwin of Flanders and Hainault, First Latin Emperor of Constantinople: His Life, Death, and Resurrection, 1172-1255', Speculum, volume 27, issue 3 (July, 1952), 281-322
Εγκυκλοπαίδεια Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
