Το Σελλί είναι ένα χωριό του νομού Ρεθύμνης.

Βρίσκεται σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από την πόλη του Ρεθύμνου, στην επαρχία Ρεθύμνου, στους πρόποδες του όρους Βρύσινα. Το όνομα οφείλεται στη βυζαντινή λέξη σέλλα, σελλίν, σελλία διάλιθα = δίφρος, κάθισμα γενικά. Στην Κρήτη η λέξη σημαίνει αυχένα βουνού, ορεινή δίοδο και οι οικισμοί σε αυτά ονομάζονται Σελλιά ή Σελλί.

Ο οικισμός φαίνεται να αναπτύσσεται πριν το 1411. Συνήθως οικισμοί ιδρύονταν εκεί όπου υπήρχε νερό και γύρω από αυτό αρκετός χώρος, ώστε να αναπτυχθεί ζωή και οι άνθρωποι να ευημερούν. Επίσης την ίδια περίοδο οι κάτοικοι των παραλίων της Κρήτης εγκατέλειπαν τους οικισμούς τους εξ αιτίας των πειρατών και εγκαθίσταντο στο εσωτερικό της μεγαλονήσου.

Μετά το 1441 το Σελλί αναφέρεται από τον Barozzi το 1577 στην επαρχία Ρεθύμνης (Celli et Acheriones), από τον Καστοφύλακα Selli με 172 κατοίκους το 1583 και από το Βασιλακάτα Seli το 1630. Περιλαμβάνεται επίσης στη μνημειώδη δίτομη έκδοση Isolario του Y.Coronelli (1686, Βενετία).

Κατά την τουρκοκρατία το 1657 και το 1658 αναφέρονται ονόματα κατοίκων του χωριού για ιδιωτικές υποθέσεις τους. Από το 1734 και μετά δεν υπάρχουν σχετικές πληροφορίες για το χωριό ή τους κατοίκους του. Κατά τους αγώνες κατά των Τούρκων το Σελλί αναφέρεται μέσα από την παράδοση και από επώνυμους επαναστάτες και καπεταναίους.

Στην απογραφή του 1900 υπάγεται στο δήμο Βρυσιναίων με 179 κατοίκους, το 1920 στον αγροτικό δήμο Πρασών με 160 κατοίκους και το 1928 και 1940 ως έδρα κοινότητας με 170 κατοίκους.

Οι κάτοικοι του οικισμού ασχολούνται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη είναι η κτηνοτροφία λόγω της ύπαρξης εκτεταμένων βοσκότοπων στις πλαγιές του όρους Βρύσινα. Επίσης γύρω από τον οικισμό υπάρχουν πολλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις, όπου ευδοκιμούν δημητριακά, κηπευτικά, οπωροφόρα δέντρα, αμπέλια, κλπ. Όπως συμβαίνει και στο μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης ιδιαίτερα καλλιεργείται η ελιά που αποτελεί και το κύριο εισόδημα των γεωργών της περιοχής.

Από το 1950 και μετά αρκετοί κάτοικοι του χωρίου όπως και της Κρήτης γενικότερα έχουν μεταναστεύσει. Αυτοί έχουν εγκατασταθεί στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλα αστικά κέντρα της Ελλάδας. Επίσης αρκετοί μετανάστευσαν σε χώρες του εξωτερικού. Για το λόγο αυτό ο αριθμός των κατοίκων έχει μειωθεί δραστικά.
Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικά.

Δημοτική Ενότητα Ρεθύμνης
Δημοτική Κοινότητα Ρεθύμνης
Αγία Ειρήνη, η
Ανώγεια, τα
Γάλλος, ο
Γιαννούδιον, το
Μεγάλο Μετόχι, το
Μικρό Μετόχι, το
Ξηρόν Χωρίον, το
Ρέθυμνον, το
Τρία Μοναστήρια, τα
Τοπική Κοινότητα Αρμένων
Άγιος Γεώργιος, ο
Αρμένοι, οι
Σωματάς, ο
Φωτεινός, ο
Τοπική Κοινότητα Γουλεδιανών
Γενή, η
Γουλεδιανά, τα
Τοπική Κοινότητα Καρές
Αμπελάκιον, το
Καρέ, η
Τοπική Κοινότητα Καστέλλου
Κάστελλος, ο
Τοπική Κοινότητα Κούμων
Κούμοι, οι
Τοπική Κοινότητα Μαρουλά
Δίλοφο, το
Μαρουλάς, ο
Τοπική Κοινότητα Όρους
Όρος, το
Τοπική Κοινότητα Πρασιών
Πρασιαί, αι
Τοπική Κοινότητα Ρουσσοσπιτίου
Ρουσσοσπίτιον, το
Τοπική Κοινότητα Σελλίου
Μύρθιος, η
Σελλίον, το
Τοπική Κοινότητα Χρομοναστηρίου
Καπεδιανά, τα
Μύλοι, οι
Πρινέδες, οι
Χρομοναστήριον, το

Νομός Ρεθύμνης : Δήμος, Κοινότητα Ρεθύμνου | Ανωγείων | Αρκαδίου | Γεροποτάμου | Κουλούκωνα | Κουρήτων | Λάμπης | Λαππαίων | Νικηφόρου Φωκά | Σιβρίτου | Φοίνικα | Ζωνιανών Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε: Διοικητική διαίρεση νομού Ρεθύμνης