Ο Εμμανουήλ Μπακλατζής (Μονή Σελίνου Χανίων, 1900 - Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1971)[1], του Γεωργίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος, βουλευτής και Πρόεδρος της Βουλής. Υπήρξε πρόεδρος της ομάδας «Σοσιαλιστική Κίνηση».[2]
Βιογραφία
Σπουδές και δικηγορία
Γεννήθηκε στο χωριό Μονή των Χανίων και καταγόταν από φτωχή οικογένεια γεωργών.[3] Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του στα Χανιά, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετά την κτήση του πτυχίου του διορίστηκε επόπτης της αγροφυλακής στο νομό Λασιθίου. Κατά την περίοδο των σπουδών του στην Αθήνα ήταν και εκλεγμένος πρόεδρος των Κρητών φοιτητών και σπουδαστών (1924).[4] Το 1925 άρχισε τη δικηγορία στα Χανιά. Εξέδωσε την εφημερίδα «Παρατηρητής», το 1926 με έδρα τα Χανιά και αργότερα την «Αθηναϊκή». Ήταν μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων.[5]
Συμμετοχή σε αγώνες
Το 1935 πήρε μέρος στο κίνημα του Βενιζέλου και καταδικάστηκε σε ειρκτή από το Έκτακτο Στρατοδικείο της Σούδας.[6] Το 1938 ήταν ένας από τους 4 αρχηγούς της εξέγερσης κατά της δικτατορίας Μεταξά στα Χανιά. Το κίνημα απέτυχε και ο Μπακλατζής διέφυγε προς την Κύπρο, όπου παρέμεινε επί επταετία.[6]
Για τους αγώνες του είχε μηνυθεί επανειλημμένα, όμως δήλωνε ως κατηγορούμενος «δεν θα δολοφονήσωμεν την αλήθειαν, διά να μην δολοφονηθώμεν».[3] Ήταν γνωστή και η πολεμική του εναντίον του εισαγγελέα εφετών Κρήτης, όπως και το τηλεγράφημα που είχε επιδοθεί προς το βασιλιά Κωνσταντίνο, με το οποίο του ζητούσε να παραιτηθεί για το καλό του Έθνους.[4]Η ενέργεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα να καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο.[7]
Πολιτική σταδιοδρομία
Μετά την επιστροφή του από την Κύπρο εγκαταστάθηκε ξανά στα Χανιά όπου εργάστηκε ως δικηγόρος και εξέδωσε ξανά την εφημερίδα «παρατηρητής», η οποία είχε κλείσει από το μεταξικό καθεστώς.[6]
Από το 1947 ως το 1948 διετέλεσε Γενικός Διοικητής Κρήτης.[8]
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το κόμμα των Φιλελευθέρων το 1936 και μετά με την ΕΠΕΚ στις εκλογές του 1950, του 1951, του εκλογές του 1952 και στις εκλογές του 1956.[9]
Υπήρξε πρωτοπόρος σοσιαλιστής και υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος (1950-51, 1951-52, 1964-65) και το 1965 (Ιούλιος ως Νοέμβριος) ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.[2]
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 πολιτεύτηκε με την Ένωση Κέντρου και εξελέγη με αυτήν βουλευτής Χανίων στις εκλογές του 1961, 1963 και 1964. [9]
Πέθανε φτωχός και υποφέροντας από καρκίνο στην Αθήνα, σε ηλικία 71 ετών, και κηδεύτηκε στα Χανιά στις 2 Δεκεμβρίου 1971.[3]
Παραπομπές
«Μανώλης Μπακλατζής, Στ´ αποκαλυπτήρια της προτομής του», Χαρίδημος Πολυχρονίδης, «Χανιώτικα νέα», 22-8-1990.
Λήμμα για τον Μπακλατζή, Εγκυκλοπαίδεια Δομή.
Τα Νέα, φύλλο 1-12-1971, σελ. 12.
Κρήτη, Το Αφιέρωμα, Βιογραφίες, εκδόσεις Αρσινόη, 1985, τ. 10, σελ. 121.
Ιστοσελίδα Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων
Κέντρο Πολιτισμού η οικία Μπακλατζή, Χανιώτικα νέα, 25-12-2010, ανάκτηση 5-9-2015.
Το κίνημα των Χανίων κατά της 4ης Αυγούστου και η αυτοδιάλυση του (28 - 29 Ιουλίου 1938), Ιστορικά Θέματα.
Ναπολέων Σαραντίδης, Αφιέρωμα: Απο την Νομαρχία στην Αντιπεριφέρεια Χανίων (1899 - 2014) , flashnews.gr, 17-5-2014, ανάκτηση 5-9-2015.
Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 80, αρ. 711).(pdf)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
