.
Ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν (1865-1935) ήταν Έλληνας νομομαθής και πολιτικός, βουλευτής, υπουργός, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, μέλος και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Κωνσταντίνος Ρακτιβάν
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας και ήταν γιος του εμπόρου Δημητρίου Ρακτιβάν (στην Αγγλία χρησιμοποιούσε το επώνυμο Ρακτιβάντ-Ractivand[1]), με καταγωγή από τη Βέροια, και της Μαρίας Ισμηρίδου, η οποία σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τον Θησέα Δημαρά. Αδερφός του ήταν ο Εμμανουήλ Ρακτιβάν, ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Έζησε για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας του και σε ηλικία 12 ετών, το 1877, μετακόμισε στην Αθήνα.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου έγινε διδάκτωρ το 1884. Ακολούθησε καριέρα δικαστικού διατελώντας την περίοδο 1887-1889 πρωτοδίκης Σύρου αλλά στη συνέχεια ιδιώτευσε με μεγάλη επιτυχία ως δικηγόρος και θεωρείτο ένας απο τους πιο επιτυχημένους νομικούς της εποχής. Το 1910 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αττικής, ενώ επανεκλέχτηκε το 1915 . Το 1911 ορίστηκε εισηγητής στην αναθεώρηση του συντάγματος. Το 1912 διορίστηκε υπουργός δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Βενιζέλου, κλείνοντας το δικηγορικό του γραφείο, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1915 . Την περίοδο 1912-1913 ήταν αντιπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στη Μακεδονία με σκοπό την οργάνωσή της, την περίοδο 1918-1920 υπουργός εσωτερικών και αντιπρόεδρος της τότε κυβέρνησης. Μετά την πολιτικά ταραγμένη περίοδο των ετών 1920 – 1922, επανήλθε στην πολιτική ζωή το 1923, με την εκλογή του ως προέδρου της Δ΄ συντακτικής συνέλευσης.
Ήταν ιδρυτικό μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, του οποίου διετέλεσε αντιπρόεδρος (1909) και πρόεδρος (1910-1912), και ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, απ' όπου παραιτήθηκε λίγο καιρό πριν τον θάνατό του. Με την συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας Αθηνών, το 1926, διορίστηκε τακτικό μέλος αυτής αλλά απείχε εκούσια από τις εργασίες της μέχρι το 1929, αναμένοντας τον διορισμό από νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση. Το 1933 εκλέχτηκε πρόεδρος της Ακαδημίας. Προς τιμήν του, η κεντρική πλατεία της Βέροιας, απ' όπου καταγόταν, είχε πάρει την ονομασία Ρακτιβάν (πλατεία Ρακτιβάν), όμως λόγω ενοποίησης της πλατείας με την έναντί της πλ. Ωρολογίου, ονομάζεται πλέον πλατεία Ωρολογίου. Έξωθεν του δικαστικού μεγάρου της πόλης, που βρίσκεται στην πλατεία αυτή, αλλά και έξω από το δημαρχείο της Βέροιας βρίσκεται η προτομή του μεγάλου πολιτικού.
Απεβίωσε το 1935 στην Αθήνα.
Συγγράμματα
Το επιστημονικό του έργο είναι πολύ μεγάλο, μεταξύ άλλων:
Μελέτη επί του νόμου 963 ΞΕ της 22 Μαΐου 1885 περί τόκου υπερημερίας και τόκου τόκω,
Τινά περί προκαταρκτικών συμβάσεων (1888),
Ζητήματα τινά σχετικά προς την δικαστικήν παράστασιν των ανηλίκων,
Τα κτήματα των μεταναστευσάντων εκ των Νέων Χωρών (1916),
Η συνταγματική προστασία της εργασίας (1933),
Έγγραφα και σημειώσεις εκ της πρώτης ελληνικής διοικήσεως της Μακεδονίας (1912-13) κ.ά.
Πηγές
Τσούκα, Π., Κωνσταντίνος Δ. Ρακτιβάν. Δικτυακός τόπος Συμβουλίου της Επικρατείας.
↑ National Archives
Κατάλογος μελών Ακαδημίας Αθηνών
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
