Βασίλειος Βουδούρης

Ο Βασίλειος Βουδούρης (1840 - 19 Νοεμβρίου 1910) ήταν Έλληνας επιχειρηματιας, κτηματίας και πολιτικός που διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Προσωπογραφία Βασιλείου Βουδούρη, Νικόλαος Ξυδιάς Τυπάλδος

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα και ήταν γιος του Νικολάου Μπουντούρη, κτηματία και βουλευτή, και της Βασιλικής Γιουρδή. Καταγόταν από παραδοσιακές ναυτικές οικογένειες της Ύδρας και ήταν εγγονός του Βασίλειου Μπουντούρη. Το οικογενειακό επίθετο ήταν Μπουντούρης αλλά ο ίδιος, όπως και τα αδέρφια του, εμφανίζονται με το επώνυμο "Βουδούρης".

Κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε[1] με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και με τον Σταυρό των Ταξιαρχών.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 19 Νοεμβρίου 1910. Η νεκρόσιμη δοξολογία πραγματοποιήθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών ενώ ανάμεσα σε αυτούς που την παρακολούθησαν ήταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Ενταφιάστηκε στο μνήμα της οικογένειας στο κτήμα του Βατώντα Εύβοιας. Ήταν παντρεμένος με την Ευφροσύνη Μελά, κόρη του Λεόντος Μελά, και δεν είχαν αποκτήσει παιδιά. Ανήψια του ήταν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Νικόλαος Στράτος και Νικόλαος Καλογερόπουλος ενώ κληρονόμος της τεράστιας περιουσίας του ήταν ο αδελφός του Δημήτριος Μπουντούρης, υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού.

Πολιτική σταδιοδρομία

Το 1866 εξελέγη δημαρχιακός πάρεδρος στο δήμο Χαλκίδας. Εξελέγη[2] για πρώτη φορά βουλευτής Χαλκίδας στις εθνικές εκλογές του 1868 με το κόμμα του Δημήτριου Βούλγαρη. Επανεξελέγη[2] στις εκλογές του 1872 με το ίδιο κόμμα αλλά στη συνέχεια πολιτεύθηκε με το κόμμα του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, με το οποίο και εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1873 και 1875. Μετά το θάνατο του Δεληγεώργη συνεργάστηκε[1] με το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη εκλεγόμενος[2] βουλευτής στις εκλογές του 1879, του 1881, του 1882, του 1885, του 1887 και του 1892 Στις εκλογές του 1890 αν εξελέγη, η εκλογή του ακυρώθηκε. Μετά τον θάνατο του Τρικούπη συνεργάστηκε με τον Γεώργιο Θεοτόκη και τον Δημήτριο Ράλλη εκλεγόμενος[3] βουλευτής στις εκλογές του 1899, του 1902, του 1905, του 1906 και του 1910.

Το 1892 εξελέγη πρόεδρος[1] της Βουλής των Ελλήνων, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1895. Προηγουμένως είχε διατελέσει γραμματέας και αντιπρόεδρος του προεδρείου της Βουλής. Στην κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη είχε χρηματίσει υπουργός ναυτικών (1899 - 1901) ενώ σε αυτή του Δημήτριου Ράλλη υπουργός ναυτικών (1905) και αργότερα υπουργός στρατιωτικών.

Επιχειρηματική δράση

Υπήρξε ιδιοκτήτης[1]τεράστιων εκτάσεων στον Βατώντα της Εύβοιας, όπου και διατηρούσε έπαυλη, η οποία υπάρχει μέχρι και σήμερα. Παράλληλα συμμετείχε[1] σε αρκετές μεταλλευτικες επιχειρήσεις στον Βατώντα και το Μαντούδι με κύριο εξορυσσόμενο μετάλλευμα τον λευκόλιθο, τον οποίο εξήγαγε στην Ευρώπη και την Αμερική. Από την δραστηριότητά του αυτή σε συνδυασμό με άλλου είδους[1] επενδύσεις (τοκογλυφία, μεσολάβηση στην εκτέλεση δημοσίων έργων) είχε καταφέρει να αποκτήσει τεράστια περιουσία, με την οποία και στήριζε την πολιτική του καριέρα. Από το 1877 ήταν τακτικό μέλος του Γεωργικού Συμβουλίου Εύβοιας.

Παραπομπές

Αρχείο οικογένειας Μπουντούρη, από το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο
Μητρώο βουλευτών, σελ. 97, από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
Μητρώο βουλευτών, σελ. 108, από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων