.
Περιφέρεια: Πελοπόννησος
Νομός: Λακωνίας
Το Λιμένι, επίσημα Λιμένιον,[1] είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, έχει 11 μόνιμους κατοίκους. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Αρεοπόλεως και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Οιτύλου, του Δήμου Ανατολικής Μάνης.[2]
Λιμένι
Λιμένι
Γεωγραφικές πληροφορίες
Το Λιμένι Λακωνίας βρίσκεται σε υψόμετρο 20 μέτρων,[3] απέχει 5 χιλιόμετρα από την Αρεόπολη,[4] της οποίας αποτελεί επίνειο.[5] Το Λιμένι απέχει 154 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά.[3] Είναι κτισμένο σε κόλπο στις δυτικές ακτές της μέσης Μάνης, απέναντι από το Καραβοστάσι, το οποίο είναι το επίνειο του Οιτύλου.[6] Ο κόλπος αποτελεί το ασφαλέστερο φυσικό λιμάνι στις δυτικές ακτές της Μάνης.[3]
Ιστορικά στοιχεία
Το Λιμένι αναπτύχθηκε υπό την κυριαρχία της οικογένειας Μαυρομιχάλη, η οποία είχε την έδρα της στην Αρεόπολη. Μετά τα Ορλωφικά το 1770 η ισχύ τους αυξανόταν διαρκώς μέχρι τα πρώτα μεταεπαναστατικά χρόνια και αυτό αντικατοπτρίστηκε στην ανάπτυξη τόσο της Αρεόπολης όσο και του Λιμενίου, όπου κτίστηκαν εκκλησίες και μεγάλα αρχοντικά, όπως το παλάτι του Πετρόμπεη, ο οποίος ήταν ο τελευταίος μπέης της Μάνης.[6] Ο περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ ανέφερε ότι στο Λιμένι βρίσκονται 5-6 αποθήκες και δύο πύργοι. Επισήμανε επίσης ότι βόρεια του πύργου του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη υπάρχει μοναστήρι με μικρό κήπο.[6] Σήμερα το Λιμένι έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό με καταλύματα, χώρους εστίασης και διάφορα καταστήματα.[7]
Σημεία ενδιαφέροντος
Το Λιμένι
Το Λιμένι χαρακτηρίζεται από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Μάνης, με τα κτίρια κτισμένα δίπλα στη θάλασσα. Σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο είναι κτισμένο το λεγόμενο Παλάτι του Πετρόμπεη. Αποτελείται από ένα μακρόστενο κτίριο με την πρόσοψη στραμμένη προς τη θάλασσα και με δίρριχτη στέγη, με διαστάσεις 5,5 επί 17 μέτρα, το οποίο στο νότιο άκρο του έχει τετραώροφο πύργο. Στη βόρεια πλευρά βρίσκεται το μόνοχωρο μαγειρίο. Η κύρια πύλη προστατεύεται με προτείχισμα. Αν και λιτό όσον αφορά τη δομή ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα σπίτια της ίδιας περιόδου χάρις στην ποιότητα κατασκευή και το μέγεθός του και συμβολίζει την προεπαναστατική ακόμη των Μαυρομιχαλέων. Στο Λιμένι για λόγους άμυνας έχει κατασκευαστεί στρογγυλή ντάπια (προμαχώνας) και σπηλιές στους γκρεμούς γύρω από τον κόλπο, τα αποκαλούμενα καταφύγια, έχουν οχυρωθεί.[8]
Στο βόρειο άκρο του οικισμού σώζεται η ερειπωμένη μονή της Παναγίας Ευρέτριας ή Βρετής. Το παλαιότερο τμήμα της μονής είναι το διώροφο κτίριο στη νότια πτέρυγα, μεγαλιθικής αρχιτεκτονικής. Ο ναός και ο τριώροφος πύργος της μονής χρονολογούνται από το πρώτο μισό του 18ου αιώνα και τα υπόλοιπα τρία διώροφα κτίρια που αποτελούν τα κελιά της μονής είναι μεταγενέστερα. Τα κτίρια σχηματίζουν οχυρό περίβολο με την κύριο είσοδο στην πλευρά της θάλασσας.[9]
Διοικητικές μεταβολές
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές οικισμών - Λιμένι Λακωνίας (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινοτήτων - Κοινότητα Αρεοπόλεως (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμων - Δήμος Αρεοπόλεως (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμων - Δήμος Οιτύλου (1997 - 2010) (εξωτερικός σύνδεσμος)
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμων - Δήμος Ανατολικής Μάνης (εξωτερικός σύνδεσμος)
| Χώρα | Ελλάδα |
|---|---|
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λακωνίας |
| Δήμος | Ανατολικής Μάνης |
| Δημοτική Ενότητα | Οιτύλου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Λακωνίας |
| Υψόμετρο | 20 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 18 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 23062 |
| Τηλ. κωδικός | 2733 |
Παραπομπές
«Ε.Ε.Τ.Α.Α. - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΟΙΚΙΣΜΩΝ - Λιμένι (Λακωνίας)». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2022.
«Απογραφή 2011 - Μόνιμος πληθυσμός (ΦΕΚ 3465Β - 28/12/2012, σελ. 279 από 408)» (PDF).
Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 439. ISBN 9603201332.
«Λιμένι, Πόλεις και χωριά της Λακωνίας». Lakonia Mobi. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2022.
Κόμης, Κώστας (2005). Πληθυσμός και Οικισμοί της Μάνης. 15ος-19ος αιώνας (β΄ έκδοση). Ιωάννινα: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. σελ. 376.
Σαΐτας, Γιάννης (1992). Μάνη. Αθήνα: Μέλισσα. σελ. 104.
«Λιμένι Λακωνίας: Ένα ξεχωριστό παραθαλάσσιο θέρετρο». EXPLORING GREECE TV. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2022.
Σαΐτας, Γιάννης (1992). Μάνη. Αθήνα: Μέλισσα. σελ. 105.
«ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ «ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΥΡΕΤΡΙΑΣ» ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΙ ΜΑΝΗΣ». KiViK.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022.
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΙΤΥΛΟΥ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Αλίκων |
| Άλικα, τα |
| Κυπάρισσος, η |
| Μάραθος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Άνω Μπουλαριών |
| Άνω Μπουλαριοί, οι |
| Βαθιά, η |
| Γιαλιά, τα |
| Κάτω Μπουλαριοί, οι |
| Λεοντάκης, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αρεοπόλεως |
| Αρεόπολις, η |
| Δρυάλια, τα |
| Λαγοκοίλι, το |
| Λιμένι, το |
| Ομαλαί, οι |
| Σωτήρας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Βάθειας |
| Βάθεια, η |
| Κάποι, οι |
| Μιαναί, οι |
| Τοπική Κοινότητα Βάχου |
| Βάχος, ο |
| Σκάλα, η |
| Τοπική Κοινότητα Γέρμας |
| Αβραμιάνικα, τα |
| Γέρμα, η |
| Τοπική Κοινότητα Γερολιμένος |
| Γερολιμήν, ο |
| Οχιά, η |
| Τοπική Κοινότητα Δρυάλου |
| Αγία Βαρβάρα, η |
| Δρύαλος, ο |
| Καφιόνα, η |
| Παλαιόχωρα, η |
| Τσόπακας, ο |
| Φραγκούλιας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Καρέας |
| Καρέα, η |
| Μπουτσελιάνικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Κελεφά |
| Κελεφά, η |
| Τοπική Κοινότητα Κοίτας |
| Άγιος Γεώργιος, ο (Τ.Κ.Κοίτας) |
| Ανω Γαρδενίτσα, η |
| Αρχιά, η |
| Καλονιοί, οι |
| Κάτω Γαρδενίτσα, η |
| Κεχριάνικα, τα |
| Κοίτα, η |
| Νόμια, η |
| Ψίον, το |
| Τοπική Κοινότητα Κούνου |
| Αγία Κυριακή, η |
| Άγιος Αθανάσιος, ο |
| Δρυ, το |
| Ελαία, η |
| Καλόπυργος, ο |
| Καραβάς, ο |
| Κέρια, η |
| Κηπούλα, η |
| Κούνος, ο |
| Λαγουδιαί, οι |
| Πάγκια, τα |
| Σταυρίον, το |
| Τροχάλακας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Κρυονερίου |
| Κάτω Καρέα, η |
| Κρυονέρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Μίνας |
| Αγγειαδάκι, το |
| Άγιος Γεώργιος, ο (Τ.Κ.Μίνας) |
| Βάμβακα, η |
| Έρημος, η |
| Καρύνια, η |
| Κουλούμι, το |
| Κουτρέλα, η |
| Λάκκος, ο |
| Μέζαπος, ο |
| Μερμυγκιάνικα, τα |
| Μίνα, η |
| Μπρίκι, το |
| Πολεμίτας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Νέου Οιτύλου |
| Νέο Οίτυλον, το |
| Τοπική Κοινότητα Οιτύλου |
| Αρφίγκια, τα |
| Ελαιοχώρι, το |
| Καραβοστάσι, το |
| Οίτυλον, το |
| Χοτάσια, η |
| Τοπική Κοινότητα Πύργου Διρού |
| Βελούσι, το |
| Γκλέζι, το |
| Καλός, ο |
| Καμπινάρες, οι |
| Μαρματσούκα, η |
| Νικάνδρει, το |
| Ξεπαπαδιάνικα, τα |
| Πύργος Διρού, ο |
| Τριανταφυλλιά, η |
| Χαριά, η |
| Χαρούδα, η |
| Τοπική Κοινότητα Τσικκαλιών |
| Κοτράφι, το |
| Μουντανίστικα, τα |
| Ξερόλακκος, το |
| Συχαλάσματα, τα |
| Τσικκαλιά, τα |
|
Νομός Λακωνίας: Δήμος, Κοινότητα Σπάρτης | Ανατολικής Μάνης | Ασωπού | Βοιών | Γερονθρών | Γυθείου | Έλους | Ζάρακα | Θεραπνών | Κροκέων | Μολάων | Μονεμβασίας | Μυστρά | Νιάτων | Οινούντος | Οιτύλου | Πελλάνας | Σκάλας | Σμήνους | Φαρίδος | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Λακωνίας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
