.
Περιφέρεια: Πελοπόννησος
Νομός: Λακωνίας
Τα Άλικα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Οιτύλου, του δήμου Ανατολικής Μάνης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Οιτύλου του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.[3][4]
Τα Άλικα είναι χαρακτηρισμένα παραδοσιακός οικισμός, καθώς είναι πολλές οι εκκλησίες και τα πυργόσπιτα του οικισμού που έχουν κριθεί ως διατηρητέα.
Γεωγραφία
Τα Άλικα είναι πεδινό χωριό στο νότιο τμήμα του νομού Λακωνίας. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της χερσονήσου της Μάνης, από την πλευρά του Μεσσηνιακού κόλπου, πάνω στην επαρχιακή οδό Φλομοχωρίου-Γερολιμένα και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 100. Απέχει 90 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης.[3][4][5][6]
Άλικα Λακωνίας (Πληροφορία για την φωτογραφία)
Τοπική κοινότητα
Η τοπική κοινότητα Αλίκων είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 6,293 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Κυπάρισσος και Μάραθος.[1]
Πληθυσμός
Μόνιμος [7][8][9]
Έτος Πληθυσμός
1991 160 (219)
2001 141 (166)
2011 82 (148)
Πραγματικός (de facto) [1][3][4]
Έτος Πληθυσμός
1961 80 (115)
1971 45 (65)
1981 135 (205)
1991 180 (238)
2001 235 (319)
2011 80 (147)
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και ορίστηκε έδρα του δήμου Καινιπόλεως του νομού Λακωνίας. Το 1841 προσαρτήθηκε στον δήμο Μέσσης και το 1899 εντάχθηκε στον νομό Λακωνικής. Το 1909 υπήχθη στον νομό Λακωνίας και το 1927 ορίστηκε έδρα της κοινότητας Αλίκων. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αλίκων και προσαρτήθηκε στον δήμο Οιτύλου. Με το ΦΕΚ 874Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Οιτύλου και προσαρτήθηκε στον δήμο Ανατολικής Μάνης.[2]
Αξιοθέατα και διατηρητέα
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, διατηρητέος ναΐσκος, μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος (1, 80 x 5) με κτιστό τέμπλο, που κοσμείται με καλοδιατηρημένες, λαϊκότροπες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες
Ο ναός του Αγίου Νικολάου, διατηρητέος, μονόχωρος με δίρριχτη στέγη από σχιστοπλάκες, που ανήκει στον τύπο των μεγαλιθικών μανιάτικων ναών με χρήση αρχαίου υλικού στην τοιχοποιΐα του. Eντοιχισμένα στην πρόσοψή του διατηρούνται το άνω τμήμα επιγραφής ρωμαϊκών χρόνων, ιωνικό κιονόκρανο και άλλα γλυπτο-αρχιτεκτονικά μέλη από αρχαία κτίσματα
Η εκκλησία του Αη Στράτηγου βορειοανατολικά του χωριού στη θέση «Μασχάλες» ή «Σκεντρίνες», κοντά σε παλαιό νεκροταφείο. Καταχωσμένος ναΐσκος του 10ου αιώνα, εσωτερικών διαστάσεων 5.35 Χ 5μ. Το ιερό απολήγει σε ημικυλινδικό τοίχο με τρείς κόγχες στο εσωτερικό.
Η εκκλησία Γέννησης της Θεοτόκου, οικοδομημένη από πορώδες ερυθρό μάρμαρο σκοτεινού χρώματος, από αρχαίο λατομείο.
Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, στη νότια έξοδο του οικισμού όπου, το 1958, επισημάνθηκαν τα κατάλοιπα μεγάλης τρίκλιτης βασιλικής του 6ου αιώνα. Πιθανόν οι εντοιχισμένοι κίονες της εκκλησίας να ανήκαν στη παλιά αυτή βασιλική
Το ερειπωμένο εκκλησάκι του Αγίου Φιλίππου, στη βορειοανατολική είσοδο του οικισμού
[6][10][10][11][12]
| Χώρα | Ελλάδα |
|---|---|
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λακωνίας |
| Δήμος | Ανατολικής Μάνης |
| Δημοτική Ενότητα | Οιτύλου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Λακωνίας |
| Υψόμετρο | 100 |
| Έκταση | 6,293 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 60 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 23 062 |
Παραπομπές
https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=12985
ΠΛ 2:466
ΠΛΜ 6:412
Εκδόσεις «Ελλάδα»
«Διακοπές», σ. 506, 508-9
https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
http://listedmonuments.culture.gr/fek.php?ID_FEKYA=11979&v17=[νεκρός σύνδεσμος]
«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2022.
https://naoistimani.blogspot.com/p/blog-page_29.html
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)
eetaa.gr
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΙΤΥΛΟΥ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Αλίκων |
| Άλικα, τα |
| Κυπάρισσος, η |
| Μάραθος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Άνω Μπουλαριών |
| Άνω Μπουλαριοί, οι |
| Βαθιά, η |
| Γιαλιά, τα |
| Κάτω Μπουλαριοί, οι |
| Λεοντάκης, ο |
| Τοπική Κοινότητα Αρεοπόλεως |
| Αρεόπολις, η |
| Δρυάλια, τα |
| Λαγοκοίλι, το |
| Λιμένι, το |
| Ομαλαί, οι |
| Σωτήρας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Βάθειας |
| Βάθεια, η |
| Κάποι, οι |
| Μιαναί, οι |
| Τοπική Κοινότητα Βάχου |
| Βάχος, ο |
| Σκάλα, η |
| Τοπική Κοινότητα Γέρμας |
| Αβραμιάνικα, τα |
| Γέρμα, η |
| Τοπική Κοινότητα Γερολιμένος |
| Γερολιμήν, ο |
| Οχιά, η |
| Τοπική Κοινότητα Δρυάλου |
| Αγία Βαρβάρα, η |
| Δρύαλος, ο |
| Καφιόνα, η |
| Παλαιόχωρα, η |
| Τσόπακας, ο |
| Φραγκούλιας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Καρέας |
| Καρέα, η |
| Μπουτσελιάνικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Κελεφά |
| Κελεφά, η |
| Τοπική Κοινότητα Κοίτας |
| Άγιος Γεώργιος, ο (Τ.Κ.Κοίτας) |
| Ανω Γαρδενίτσα, η |
| Αρχιά, η |
| Καλονιοί, οι |
| Κάτω Γαρδενίτσα, η |
| Κεχριάνικα, τα |
| Κοίτα, η |
| Νόμια, η |
| Ψίον, το |
| Τοπική Κοινότητα Κούνου |
| Αγία Κυριακή, η |
| Άγιος Αθανάσιος, ο |
| Δρυ, το |
| Ελαία, η |
| Καλόπυργος, ο |
| Καραβάς, ο |
| Κέρια, η |
| Κηπούλα, η |
| Κούνος, ο |
| Λαγουδιαί, οι |
| Πάγκια, τα |
| Σταυρίον, το |
| Τροχάλακας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Κρυονερίου |
| Κάτω Καρέα, η |
| Κρυονέρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Μίνας |
| Αγγειαδάκι, το |
| Άγιος Γεώργιος, ο (Τ.Κ.Μίνας) |
| Βάμβακα, η |
| Έρημος, η |
| Καρύνια, η |
| Κουλούμι, το |
| Κουτρέλα, η |
| Λάκκος, ο |
| Μέζαπος, ο |
| Μερμυγκιάνικα, τα |
| Μίνα, η |
| Μπρίκι, το |
| Πολεμίτας, ο |
| Τοπική Κοινότητα Νέου Οιτύλου |
| Νέο Οίτυλον, το |
| Τοπική Κοινότητα Οιτύλου |
| Αρφίγκια, τα |
| Ελαιοχώρι, το |
| Καραβοστάσι, το |
| Οίτυλον, το |
| Χοτάσια, η |
| Τοπική Κοινότητα Πύργου Διρού |
| Βελούσι, το |
| Γκλέζι, το |
| Καλός, ο |
| Καμπινάρες, οι |
| Μαρματσούκα, η |
| Νικάνδρει, το |
| Ξεπαπαδιάνικα, τα |
| Πύργος Διρού, ο |
| Τριανταφυλλιά, η |
| Χαριά, η |
| Χαρούδα, η |
| Τοπική Κοινότητα Τσικκαλιών |
| Κοτράφι, το |
| Μουντανίστικα, τα |
| Ξερόλακκος, το |
| Συχαλάσματα, τα |
| Τσικκαλιά, τα |
|
Νομός Λακωνίας: Δήμος, Κοινότητα Σπάρτης | Ανατολικής Μάνης | Ασωπού | Βοιών | Γερονθρών | Γυθείου | Έλους | Ζάρακα | Θεραπνών | Κροκέων | Μολάων | Μονεμβασίας | Μυστρά | Νιάτων | Οινούντος | Οιτύλου | Πελλάνας | Σκάλας | Σμήνους | Φαρίδος | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Λακωνίας |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
