.

Βερμούδες

Οι Βερμούδες (Αγγλικά: Bermuda/Μπερμιούντα) είναι νησιωτική χώρα στον Ατλαντικό Ωκεανό, με έκταση 53 km² και πληθυσμό 67.837 κατοίκους, με βάση εκτιμήσεις του 2009.[3]. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Χάμιλτον. Είναι υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου[4].

Η επίσημη γλώσσα των Βερμούδων είναι τα Αγγλικά, ενώ μερικοί κάτοικοι μιλούν Πορτογαλικά. Η επίσημη θρησκεία του νησιού είναι ο Χριστιανισμός. Το νησί είναι γνωστό και για το περίφημο «Τρίγωνο των Βερμούδων», καθώς και για τα κρεμμύδια που παράγει.

View Larger Map

Ιστορία

Προαποικιακή περίοδος

Οι Βερμούδες ανακαλύφθηκαν το 1503 από έναν Ισπανό εξερευνητή, τον Χουάν ντε Μπερμούντεθ[5]. Αναφέρονται στο σύγγραμμα Legatio Babylonica που εκδόθηκε το 1511 από τον μάρτυρα Πέτερ ντ' Ανγκιέρα, όπως και επίσης καταγράφονται στους χάρτες ναυσιπλοΐας των Ισπανών εκείνης της περιόδου. Τόσο οι Ισπανοί όσο και οι Πορτογάλοι χρησιμοποίησαν τα νησιά των Βερμούδων ως σημείο ανεφοδιασμού για πόσιμο νερό και φρέσκο κρέας. Θρύλοι της εποχής για πνεύματα και διαβολικά πλάσματα, οι οποίοι κράτησαν τους ναυτικούς σε απόσταση, αποδίδονται σήμερα στους κρωγμούς τοπικών πτηνών, καθώς και σε περιστασιακές άσχημες καιρικές συνθήκες. Αυτοί οι θρύλοι έδωσαν και στα νησιά αρχικά το προσωνύμιο «Νησιά των Διαβόλων».

Ο Μπερμούντεθ και ο Γκονθάλο Φερνάντεθ ντε Οβιέδο επέστρεψαν στις Βερμούδες το 1515 με την πρόθεση να αφήσουν στα νησιά ένα κοπάδι κάπρων, ως μελλοντικό απόθεμα φρέσκου κρέατος για τους διερχόμενους εξερευνητές. Δυστυχώς όμως ο άσχημος καιρός δεν επέτρεψε την προσέγγιση και την αποβίβαση.

Μερικά χρόνια αργότερα, ένα πορτογαλικό πλοίο κατά την επιστροφή του από το Σάντο Ντομίνγκο της Καραϊβικής προσάραξε ανάμεσα σε δύο υφάλους. Το πλήρωμα προσπάθησε να σώσει ότι μπορούσε και πέρασε τους επόμενους τέσσερις μήνες κατασκευάζοντας ένα νέο σκάφος από τους τοπικούς κέδρους, για να επιστρέψουν στην Πορτογαλία. Κάποιος από αυτό το πλήρωμα εικάζεται ότι έχει σκαλίσει την επιγραφή «R P 1543» στον ονομαζόμενο Ισπανικό βράχο του τωρινού αξιοθέατου του Σπίταλ Ποντ. Τα αρχικά πιθανότατα αντιπροσωπεύουν τη φράση «Rex Portugaline» (Πορτογαλικό βασίλειο), και αργότερα λανθασμένα αποδόθηκαν στους Ισπανούς, καθορίζοντας και το σημερινό όνομα των νησιών από τον Ισπανό Μπερμούντεθ.

Αγγλικός εποικισμός
Ο Τζον Σμιθ έγραψε μία από τις πρώτες ιστορίες των Βερμούδων, μαζί με την αντίστοιχη ιστορία της Βιρτζίνια και της Νέας Αγγλίας

Τον επόμενο αιώνα, τα νησιά δέχθηκαν συχνά επισκέψεις αλλά δεν αποικήθηκαν μόνιμα. Οι δύο πρώτες Αγγλικές αποικίες στη Βιρτζίνια είχαν αποτύχει, ενώ ο βασιλιάς της Αγγλίας Ιάκωβος Α' ξεκινούσε μία πιο εντατική προσπάθεια εποικισμού της Αμερικής με την χορήγηση βασιλικών προνομίων στην Εταιρία της Βιρτζίνια. Το 1609, ένας στόλος ξεκίνησε από την Αγγλία κάτω από τις διαταγές του ναυάρχου της Εταιρίας, Σερ Τζορτζ Σόμερς, για να αναβιώσει την αποικία του Τζεϊμστάουν που είχε ιδρυθεί πριν δύο χρόνια. Ο Σόμερς ήταν ιδιαίτερα έμπειρος καθώς είχε ταξιδέψει τόσο με τον Σερ Φράνσις Ντρέικ όσο και και με τον Σερ Γουόλτερ Ράλεϊ. Ο στόλος χωρίστηκε κατά τη διάρκεια μίας καταιγίδας και η ναυαρχίδα προσάραξε στα νησιά των Βερμούδων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επιβαίνοντές της να κατακτήσουν μία νέα ανεξερεύνητη περιοχή. Το ναυάγιο αυτό αναπαριστάται και στο σημερινό έμβλημα των νησιών. Το νησί κατακτήθηκε στο όνομα του βρετανικού στέμματος και τα προνόμια της Εταιρίας της Βιρτζίνια επεκτάθηκαν για να το περιλάβουν. Το 1612 αποικήθηκε ο οικισμός Σεντ Τζορτζ, που ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα των νησιών, ενώ σήμερα παραμένει η παλαιότερη αγγλική συνεχώς κατοικημένη πόλη του νέου κόσμου[4].

Το 1615, η αποικία πέρασε στον έλεγχο μίας νέας εταιρίας με το όνομα Εταιρία των νησιών Σόμερς. Η ονομασία νησιά Σόμερς δόθηκε τότε στις Βερμούδες και παραμένει ως σήμερα το τυπικά επίσημο όνομα του συμπλέγματος. Οι στενές επαφές της νέας εταιρίας με τη Βιρτζίνια διατηρήθηκαν μέχρι την απόσπαση των νησιών από τις αποικίες του νέου κόσμου.

Οι περισσότεροι ναυαγοί της ναυαρχίδας του στόλου του Σόμερς συνέχισαν το ταξίδι τους για την Αμερική με δύο πλοιάρια που κατασκεύασαν εκεί, φτάνοντας στο Τζεϊμστάουν το 1610. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Τζον Ρολφ, ο οποίος άφησε την οικογένειά του στις Βερμούδες, και παντρεύτηκε στη Βιρτζίνια την Ποκαχόντας, κόρη του Ποουατάν. Ο εντατικός αποικισμός των Βερμούδων ξεκίνησε το 1612 με την άφιξη γεωργών.
17ος αιώνας και η Εταιρία της αποικίας των Βερμούδων

Λόγω της περιορισμένης χερσαίας έκτασής τους, τα νησιά αντιμετώπισαν πρόβλημα υπερπληθυσμού. Τους δύο πρώτους αιώνες αποικισμού τους, ο πληθυσμός διατηρήθηκε σταθερός με έλεγχο της μετανάστευσης. Αναφέρεται συχνά ότι πριν την Αμερικανική επανάσταση, περισσότεροι από δέκα χιλιάδες κάτοικοι των Βερμούδων (περισσότεροι από το μισό του συνολικού πληθυσμού) μετανάστευσαν κυρίως προς τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, στις οποίες η Βρετανία καθοδηγούσε τη βιομηχανική μετεγκατάσταση. Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα περισσότερο από το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού των νησιών απασχολούταν συνεχώς σε θαλάσσια και ναυτικά επαγγέλματα.

Το αρχιπέλαγος, έχοντας περιορισμένη έκταση και φυσικούς πόρους, ευνόησε τη σύσταση των πρώτων νομοθετημάτων για τη διατήρηση του περιβάλλοντος στο νέο κόσμο. Το 1616 και το 1620 απαγορεύτηκε με νομοθετικές ρυθμίσεις το κυνήγι ορισμένων πτηνών και νεογνών χελωνών[6].

Το 1649, ο Αγγλικός εμφύλιος πόλεμος και ο αποκεφαλισμός του βασιλιά Καρόλου του Α' στο Λονδίνο, οδήγησαν σε μία τοπική εμφύλια σύρραξη στις Βερμούδες, η οποία και τελείωσε με στρατιωτική επέμβαση. Η σύρραξη ενίσχυσε ένα έντονο αίσθημα αφοσίωσης στο στέμμα και προκάλεσε τον εξορισμό εκείνων που δεν δέχονταν τη βασιλική εξουσία, όπως οι Πουριτανοί και οι ανεξάρτητοι, στις νοτιότερες Μπαχάμες[7].

Τον 17ο αιώνα η Εταιρία των νησιών Σόμερς υποστήριξε τη γεωργία και τις αγροτικές εργασίες σε βάρος των ναυπηγείων των νησιών, καθώς χρειαζόταν να ενισχύσει το εισόδημα από γεωργικά προϊόντα. Η αγροτική παραγωγή παρέμεινε περιορισμένη, ενώ διαδόθηκαν μεταποιήσεις από την ξυλεία των νησιών, όπως τα κέδρινα κουτιά για τα καπνά, τα οποία στην Αγγλία τιμόταν περισσότερο από το περιεχόμενό τους. Η αποικία της Βιρτζίνια υπερίσχυε των Βερμούδων στην παραγωγή καπνών, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα, με συνέπεια οι κάτοικοι να ασχοληθούν περισσότερο με το θαλάσσιο εμπόριο από τις αρχές του 17ου αιώνα. Η τάση αυτή ήρθε σε αντίθεση με τις προθέσεις της Εταιρίας των νησιών Σόμερς, με συνέπεια τις διαμαρτυρίες και την τελική ανάκληση των προνομίων της εταιρίας από το βρετανικό στέμμα, και την οριστική διάλυσή της το 1684.
18ος αιώνας και το θαλάσσιο εμπόριο

Μετά τη διάλυση της Εταιρίας των νησιών Σόμερς, οι κάτοικοι των Βερμούδων εγκατέλειψαν τη γεωργία και αφιερώθηκαν στη ναυπηγική, μεταφυτεύοντας τοπικούς κέδρους (Juniperus bermudiana), ονομαστούς για την ποιότητα της ξυλείας τους, οι οποίοι επεκτάθηκαν σε όλη την έκταση των νησιών. Με την απόκτηση του ελέγχου των νησιών Τερκς, οι κάτοικοι των Βερμούδων σταδιακά αποψίλωσαν τα δάση που δημιούργησαν και ανέπτυξαν το εμπόριο αλατιού, στο οποίο και κατείχαν την πρώτη θέση παγκόσμια. Το εμπόριο αλατιού παρέμεινε η βασική δραστηριότητα των νησιών για όλο τον επόμενο αιώνα. Οι ναυτικοί τους ασχολήθηκαν γενικότερα με το εμπόριο, τη φαλαινοθηρία, την πειρατεία. Σκάφη των Βερμούδων ακολουθούσαν τις εμπορικές διαδρομές και επιτίθονταν σε εχθρικά πλοία, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τη δύναμή τους. Η κορβέτα των Βερμούδων, ως είδος πλοίου, ήταν ονομαστή για την ταχύτητά της και την ευκολία χειρισμού της.
19ος αιώνας και το οχυρό των Βερμούδων

Μετά την Αμερικανική επανάσταση, το Βασιλικό Ναυτικό της Βρετανίας ξεκίνησε τη βελτίωση των λιμανιών των Βερμούδων και κατασκεύασε το μεγαλύτερο ναυπηγείο στο νησί Άιρλαντ, στο δυτικό τμήμα του αρχιπελάγους, ως τη βασική ναυτική βάση του για τη φύλαξη των εμπορικών διαδρομών στο δυτικό Ατλαντικό ωκεανό. Κατά τον Αμερικανικό πόλεμο το 1812, οι βρετανικές επιθέσεις στην Ουάσινγκτον και τον κόλπο Τσέζαπικ έγιναν από τις Βερμούδες. Αντίστοιχα, στα νησιά συγκεντρώθηκαν Βρετανοί στρατιώτες πριν τις επιθέσεις στη Βαλτιμόρη και την Ουάσινγκτον, ενώ το 1816, ο Τζέιμς Άρνολντ, γιος του διάσημου Αμερικανού προδότη Μπένεντικτ Άρνολντ, οχύρωσε τη ναυτική βάση του Βασιλικού Ναυτικού για να αντιμετωπίσει πιθανές αμερικανικές επιδρομές[8]. Σήμερα, το Ναυτικό Μουσείο των Βερμούδων καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ναυτικής βάσης, εκθέτοντας αντικείμενα και ιστορικά στοιχεία της στρατιωτικής ιστορίας των νησιών.
20ος αιώνας και η οικονομική και πολιτική ανάπτυξη

Στις αρχές του 20ου αιώνα με την ανάπτυξη σύγχρονων μέσων μεταφοράς και συστημάτων επικοινωνίας, οι Βερμούδες έγιναν δημοφιλής προορισμός για πλούσιους Αμερικάνους, Καναδούς και Βρετανούς τουρίστες, που έφταναν στα νησιά με τακτικά ατμοπλοϊκά δρομολόγια. Παράλληλα, ο νόμος των ΗΠΑ το 1930 για την επιβολή φόρων σε εισαγόμενα προϊόντα, απέκλεισε τις εξαγωγές των νησιών σε άνθη και λαχανικά στις ΗΠΑ, ωθώντας τον πληθυσμό στην ενασχόληση με τον τουρισμό. Στο τέλος της δεκαετίας του 1930, οι αεροπορικές εταιρίες Ιμπίριαλ και Παναμέρικαν ξεκίνησαν τακτικά δρομολόγια υδροπλάνων από τη Νέα Υόρκη και τη Βαλτιμόρη, ενώ το 1948 κατασκευάστηκε το αεροδρόμιο Κίντλεϊ (σήμερα Διεθνές Αεροδρόμιο Βερμούδων) και δέχθηκε τις πρώτες εμπορικές πτήσεις. Με αυτό τον τρόπο, ενισχύθηκε ο τουρισμός που άκμασε τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, οι τουριστικές επιχειρήσεις σταδιακά παραχώρησαν τη θέση τους σε στη φιλοξενία διεθνών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην πρώτη θέση της τοπικής οικονομίας.

Η βάση του Βασιλικού Ναυτικού και οι γειτονικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις εξακολουθούσαν να αποτελούν σημαντικό παράγοντα της τοπικής οικονομίας μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Εκτός από κατασκευαστικές υπηρεσίες και έργα, οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονταν εφόδια και τρόφιμα που προμηθεύονταν από τοπικούς παραγωγούς και εμπόρους. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα, οι ΗΠΑ είχαν επίσης εγκαταστήσει στις Βερμούδες στρατιωτικά τμήματα.

Τη δεκαετία του 1960 καθιερώθηκε η καθολική ψήφος για τον ενήλικο πληθυσμό και αναπτύχθηκε ένα σύστημα δύο πολιτικών κομμάτων. Πριν από την καθολικότητα της ψήφου, η οποία εισήχθηκε με το τοπικό σύνταγμα το 1967, η ψήφος βασίζονταν στην ιδιοκτησία. Στις 10 Μαρτίου του 1973, ο τότε κυβερνήτης των Βερμούδων Ρίτσαρντ Σαρπλς δολοφονήθηκε από τοπικούς παραστρατιωτικούς της οργάνωσης Μαύρη Δύναμη, κατά τις κοινωνικές αναταραχές που σημάδεψαν εκείνη τη δεκαετία.
Γεωγραφία
Τοπογραφικός χάρτης του νησιωτικού συγκροτήματος των Βερμούδων.
Αεροφωτογραφία των Βερμούδων από τα βορειοανατολικά, όπου διακρίνονται οι οικισμοί Σεντ Τζορτζ και Σεντ Ντέιβιντ.

Οι Βερμούδες (επίσημα γνωστές ως Νησιά των Βερμούδων ή Νησιά Σόμερς) αποτελούν μία υπερπόντια περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό. Τα νησιά βρίσκονται ανοιχτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, σε απόσταση περίπου 1.770 χλμ. βορειοανατολικά από το Μαϊάμι της Φλόριντα και περίπου 1.350 χλμ. νότια του Χάλιφαξ στη Νέα Σκοτία του Καναδά. Το πλησιέστερο σημείο ξηράς είναι το ακρωτήριο Χάτερας στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, σε απόσταση περίπου 1.030 χλμ δυτικά βορειοδυτικά. Οι αντίποδες των νησιών αντιστοιχούν κοντά στο Περθ στη Δυτική Αυστραλία. Το νησιωτικό σύμπλεγμα αποτελείται από περίπου 138 νησιά, τα οποία έχουν συνολική έκταση 71,7 τετρ. χλμ.
Γεωλογική ιστορία

Η όψη των Βερμούδων από ψηλά αποκαλύπτει τα κύρια χαρακτηριστικά των νησιών, τα οποία εκτείνονται κατά μήκος ενός άξονα από βορειοανατολικά προς νοτιοδυτικά, ενώ περιβάλλονται από υποθαλάσσιους υφάλους, σχηματίζοντας μία ηφαιστειακή καλντέρα. Τα νησιά βρίσκονται στο νότιο τμήμα της, ενώ μέσα στο σύμπλεγμα εντοπίζεται και μία δεύτερη μικρότερη καλντέρα, η οποία σχηματίζει τους κόλπους Γκρέιτ και Χάρινγκτον. Το ηφαίστειο σχηματίστηκε πάνω στο ρήγμα μεταξύ των τεκτονικών πλακών του βόρειου Ατλαντικού, οι οποίες απομακρύνονται μεταξύ τους, σχηματίζοντας την υποθαλάσσια οροσειρά του Ατλαντικού.

Οι Βερμούδες σήμερα, με την πάροδο χιλετηρίδων από το σχηματισμό τους, βρίσκονται δυτικά της μεσοωκεάνιας Ατλαντικής ράχης. Νεώτερα νησιά, όπως η Ισλανδία και οι Αζόρες, βρίσκονται πιο κοντά στη μεσοωκεάνια ράχη. Δύο υποθαλάσσια όρη νοτιοδυτικά των νησιών, σχηματίζουν τα αβαθή Άργκους και Τσάλεντζερ, τα οποία δεν φτάνουν μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας αλλά φιλοξενούν κορραλιογενείς υφάλους και αποτελούν δημοφιλή προορισμό αλιείας. Αν και η ηφαιστειακή βάση των Βερμούδων είναι πυρογενής, τα νησιά καλύπτονται από ασβεστολιθικά πετρώματα που δημιουργήθηκαν από ασβεστοπαραγωγούς θαλάσσιους οργανισμούς. Η δημιουργία του ασβεστόλιθου έγινε υποθαλάσσια αλλά κατά την εποχή των παγετώνων και της χαμηλότερης στάθμης της επιφάνειας της θάλασσας, τα πετρώματα αναδύθηκαν και διαβρώθηκαν σε αμμώδη κάλυψη. Η άμμος δημιούργησε θίνες, οι οποίες με τη σειρά τους μετεξελίχθηκαν σε ψαμμίτη. Στο βυθό που περιβάλλει το αρχιπέλαγος συχνή είναι η παρουσία κορραλιών. Οι κορραλιογενείς ύφαλοι βρίσκονται πολύ κοντά στις νότιες ακτές, ενώ στα βόρεια απέχουν από τις Βερμούδες ως και 10 χλμ.

Τα νησιά αποτελούν ένα από τα πιο βόρεια ενδιαιτήματα των κορραλιών, ενώ οι ύφαλοι προστατεύουν τις ασβεστολιθικές ακτές από τη διάβρωση των κυμάτων. Οι Βερμούδες καλύπτονται από κοκκινόχωμα με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο, αλλά χαμηλή σε μαγνήσιο. Τα φυτά έχουν κατά βάση ένα υποκίτρινο χρώμα φύλλων, το οποίο οφείλεται στα χαμηλά επίπεδα μαγνήσιου που χρησιμοποιείται στην παραγωγή χλωροφύλλης. Τα εδάφη χαρακτηρίζονται αλκαλικά, λόγω της ασβεστολιθικής προέλευσής τους, ενώ το υψηλό εδαφικό πορώδες απορροφά το βρόχινο νερό, κάνοντας την παρουσία μόνιμων επιφανειακών απορροών σπάνια. Τα εδάφη συγκρατούν το αλάτι από το θαλασσινό νερό, κάνοντας την παρουσία πόσιμου φυσικού νερού επίσης σπάνια. Αν και η έλλειψη πόσιμου νερού είναι μεγάλη, τα νησιά έχουν πλούσια χλωρίδα, ως συνέπεια των υψηλών τιμών βροχόπτωσης. Οι κάτοικοι συλλέγουν νερό στις στέγες ή σε υδατοδεξαμενές στις λοφοπλαγιές.
Το κλίμα των Βερμούδων καθορίζεται εν μέρει από τη θέση τους, ανατολικά του θερμού Ρεύματος του Κόλπου, το οποίο τροφοδοτεί το Υψηλό των Βερμούδων.
Χλωρίδα

Από τα 165 διαφορετικά είδη φυτών που καταγράφονται σήμερα στις Βερμούδες, τα 14 είναι ενδημικά, ενώ τα 25 βρίσκονται υπό εξαφάνιση. Το 1503 κατά την ανακάλυψη των νησιών, στη χλωρίδα κυριαρχούσε το υπολειπόμενο δάσος των τοπικών κέδρων (juniperus bermudiana). Η υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στη βόρεια λεκάνη της καλντέρας έδειξε ότι η περιοχή ήταν γεμάτη κέδρους όταν βρίσκοταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο κέδρος αποτελεί ενδημικό είδος των νησιών, αν και συγγενή είδη εντοπίζονται και στη Βόρεια Αμερική. Η ξυλεία του είναι ασυνίθιστα βαθυκόκκινη, χαρακτηριστική της υψηλής περιεκτικότητας του εδάφους σε σίδηρο. Ο εποικισμός των νησιών οδήγησε στη αποψίλωση του δάσους των κέδρων μέχρι το 19ο αιώνα, καθώς το ξύλο τους χρησιμοποιήθηκε στη ναυπηγική, ενώ αναβίωσε στη συνέχεια με τη στροφή των κατοίκων σε άλλες δραστηριότητες.
Πανίδα

Η τοπική πανίδα ήταν αρκετά περιορισμένη πριν την άφιξη των πρώτων εξερευνητών. Το πλέον χαρακτηριστικό είδος ήταν η σαύρα των βράχων (Eumeces longirostris), σε μεγάλους πληθυσμούς, οι οποίοι σταδιακά εξολοθρεύτηκαν από εισαγόμενα είδη. Επίσης, ένα ακόμα ενδημικό είδος αποτελεί το τοπικό καβούρι, που εμφανίζεται σε δύο γένη, ένα από τα οποία είναι το γιγάντιο χερσαίο (Cardisoma quantami).
Κλίμα

Αντίθετα από τη γενική εντύπωση, οι Βερμούδες δεν βρίσκονται στους τροπικούς, αλλά σε μέσα πλάτη στην εύκρατη ζώνη. Το θερμό εύκρατο ή υποτροπικό κλίμα επηρεάζεται από τις αρκτικές αέριες μάζες, τους αληγείς ανέμους και το Ρεύμα του Κόλπου. Το υγρό κλίμα των νησιών δίνει υψηλές τιμές θερμοκρασίας το καλοκαίρι, αν και η αισθητή θερμοκρασία είναι χαμηλότερη. Τα υψηλά βαρομετρικά συστήματα του θέρους ευνοούν θερμοκρασίες από 10 ως 20 βαθμούς χαμηλότερες σε σύγκριση με βορειότερες περιοχές, όπως η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και περιοχές της Αλάσκα. Οι χειμερινές θερμοκρασίες είναι χαμηλές, ενώ συνδυάζονται με ισχυρούς ανέμους και βροχοπτώσεις, με συνέπεια τη ακόμα πιο χαμηλή αισθητή θερμοκρασία.
Διοικητική υποδιαίρεση
Διοικητική υποδιαίρεση των Βερμούδων.

Οι Βερμούδες, με βάση το παλαιότερο βρετανικό σύστημα διοικητικής υποδιαίρεσης, διαιρούνται ως προς τις διοικητικές περιφέρειες σε εννιά τμήματα, που προσδιορίζονται με τον όρο parish, και σε δύο δήμους. Τα εννιά διοικητικά τμήματα είναι τα εξής:

Ντεβονσάιρ
Χάμιλτον
Πάτζετ
Πεμμπρόουκ
Σεντ Τζορτζ
Σάντις
Σμιθς
Σαουθάμπτον
Γουόργουικ

Ενώ οι δύο δήμοι των Βερμούδων είναι:

η πόλη του Χάμιλτον
και η πόλη του Σεντ Τζορτζ

Παράλληλα, τρεις οικισμοί έχουν τον ανεπίσημο προσδιορισμό της κοινότητας ή κωμόπολης:

Φλατς
Σόμερσετ
Τάκερς

Διακυβέρνηση

Κυβερνήτης των Βερμούδων είναι ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν. Η Βασίλισσα της Αγγλίας εκπροσωπείται από τον Κυβερνήτη Σερ Ρίτσαρντ Γκόζνεϊ (από τις 12 Δεκεμβρίου 2007) και Πρωθυπουργός είναι η Πόλα Κοξ[9].
Εκλογές

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[3].

Στις γενικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 18 Δεκεμβρίου του 2007, το Προοδευτικό Εργατικό Κόμμα (PLP) κέρδισε τρίτη κυβερνητική θητεία με 22 έδρες έναντι 14 για το αντιπολιτευόμενο Ενωμένο Κόμμα των Βερμούδων (UBP). Αμφότερα τα κόμματα κέρδισαν ίδιο αριθμό εδρών με τις προηγούμενες εκλογές, οι οποίες είχαν διεξαχθεί το 2003.[10] Μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού Γιούαρτ Μπράουν, στις 29 Οκτωβρίου 2010, πρωθυπουργός ανέλαβε η Πόλα Κοξ.
Δημογραφία

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 80,43 χρόνια (77,2 χρόνια οι άνδρες και 83,72 οι γυναίκες).[3]
Μεταφορές

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Βερμούδες

Η πόλη του Σεντ Τζορτζ και το λιμάνι της.

Το οίκημα Στιούαρτ Χολ (κτ. 1707) στο Σεντ Τζορτζ.

Η πόλη Σεντ Τζορτζ.

Η περιοχή Κοσγουέι.

Ο κόλπος Σίνκι στις νότιες ακτές των Βερμούδων.

Ο κόλπος Γουόργουικ.

Ο φάρος του λόγου Γκιμπς, ο οποίος λειτουργεί καθημερινά ακόμα και σήμερα.

Ο φάρος Σεντ Ντέιβιντ, που επίσης λειτουργεί καθημερινά.

Παραπομπές

↑ 1,0 1,1 Bermuda leads in GDP per capita, The Royal Gazette, 07/12/08
↑ Σε ίδια αξία με το αμερικανικό δολάριο.
↑ 3,0 3,1 3,2 CIA World Factbook
↑ 4,0 4,1 "Bermuda - History and Heritage". Smithsonian.com. November 6, 2007. Ανακτήθηκε την December 3, 2008.
↑ "Bermuda". U.S. State Department. May, 2008. Ανακτήθηκε την 3 Δεκεμβρίου 2008.
↑ Meggs, Martin - Planner (Information Systems, Department of Planning - "Developing a small Island GIS: the Bermuda Experience," Bermuda.
↑ Forbes, Keith: "About Bermuda Online", The Royal Gazette Ltd. Accessed September 22, 2007
↑ Howes, James: "Attack on Baltimore Launched from Bermuda in 'War of 1812'"2005
↑ Smith, Tim. The Royal Gazette: Breaking News: New Governor sworn in. 12 December, 2007. Accessed 13, December 2007
↑ "Bermuda's ruling party wins election focused on corruption, racial resentment", Associated Press (International Herald Tribune), 19 Δεκεμβρίου 2007.

Δείτε επίσης

Φορολογικός παράδεισος

Χώρες της Βόρειας Αμερικής

Εξηρτημένα εδάφη Δανία: Γροιλανδία

Γαλλία: Άγιος Βαρθολομαίος | Άγιος Μαρτίνος | Γουαδελούπη | Μαρτινίκα | Σαιν Πιερ και Μικελόν

Ολλανδία: Αρούμπα | Ολλανδικές Αντίλλες

Ηνωμένες Πολιτείες: Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι | Νήσος Ναβάσσα | Πουέρτο Ρίκο
* ^ Τμήμα της Βορείου Αμερικής αποτελεί η νησιωτική Επαρχία της Κολομβίας του Αγίου Ανδρέα και Πρόνοιας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License