.
Νικαράγουα
Η Νικαράγουα (República de Nicaragua)είναι χώρα της Κεντρικής Αμερικής με έκταση 148,000km² (μαζί με τις λίμνες) και πληθυσμό 5.891.199 με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009.[1]. Έχει χαρακτηρισθεί ως "Χώρα των λιμνών και των ηφαιστείων".
Πρόεδρος από το 2007 είναι ο Ντανιέλ Ορτέγκα και Αντιπρόεδρος ο Χάιμε Μοράλες Καράσο.
Γεωγραφία
Σύνορα
Η Νικαράγουα συνορεύει προς Β. με την Ονδούρα, Α. βρέχεται από την Καραϊβική, Ν. με την Κόστα Ρίκα και δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το μήκος ακτών της στον Ατλαντικό φθάνουν τα 540 χλμ, ενώ στον Ειρηνικό τα 350 χλμ. Είναι η μεγαλύτερη χώρα της Κ. Αμερικής και η περισσότερο πυκνοκατοικημένη.
Κλίμα
Η ακτή της Καραϊβικής κατακλύζεται από φοινικόδεντρα. Εδώ βασιλεύει η υγρασία και οι καθημερινές απότομες και σύντομες βροχοπτώσεις (κλίμα τροπικό) σε αντίθεση με την άλλη χώρα που το κλίμα της θεωρείται ξηρό και είναι περισσότερο πυκνοκατοικημένη.
Ιστορία
Το 1552 ο Ισπανός Χιλ Γκονσάλεσ Άβιλα ή Χιλ Γκονθάλεθ ντε Άβιλα είναι ο πρώτος που εξερευνά τις δυτικές ακτές αυτής της χώρας. Πρώτος Διοικητής της Χώρας φέρεται ο Πέδρο Άριας Ντάβιλα επί της διοίκησης του οποίου δημιουργήθηκαν οι πόλεις Γρανάδα και Λεόν το 1524. Σε όλη τη διάρκεια της ισπανικής κυριαρχίας η Νικαράγουα αποτελεί τμήμα της γενικής διοίκησης της Γουατεμάλας με πρωτεύουσα τη Λεόν. Το 1821 η Νικαράγουα μαζί με τη Γουατεμάλα το Ελ Σαλβαδόρ την Ονδούρα και την Κόστα Ρίκα ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους από την Ισπανία. Οι συντηρητικοί όμως της Νικαράγουα αντιδρούν στην ομοσπονδία αυτή και τον Ιανουάριο του 1822 η χώρα απετέλεσε τμήμα της μεξικανικής αυτοκρατορίας του Αγκουστίν Ιτουρμπίντε, γενόμενη έτσι μια από τις Ηνωμένες Επαρχίες της Κεντρικής Αμερικής. Οι φιλελεύθεροι όμως των χωρών αυτών αντιδρούν και μια μεξικάνικη στρατιά υπό τον στρατηγό Βινθέντε Φιλισόλα φθάνει στη Γουατεμάλα. Το 1823 η πτώση του Ιτουρμπίντε στο Μεξικό θεωρείται νίκη των φιλελευθέρων.
Το 1838 η Εθνοσυνέλευση της χώρας ανακήρυξε την Νικαράγουα ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα.
Εν τω μεταξύ άρχισαν οι πολιτικές διαμάχες μεταξύ των πόλεων Γρανάδας και Λεόν, που είχαν καταστεί κέντρα δύο ισχυρών αντιπάλων κομμάτων, των συντηρητικών και των φιλελευθέρων. Η πρωτεύουσα της χώρας μεταφέρθηκε επανειλημμένα από τη Λεόν στη Μανάγκουα, κέντρο των συντηρητικών. Η γενική, όμως, διαφθορά των τότε κρατικών υπαλλήλων συνέτεινε στην επιδείνωση της κατάστασης.
Το 1893 κηρύχθηκε η δικτατορία υπό του Χοσέ Σάντος Ζελάγια που διάρκεσε 16 χρόνια. Επειδή, όμως, απειλούνταν οικονομική κατάρρευση, ζητήθηκε η βοήθεια των ΗΠΑ. (Με τη δικαιολογία αυτή οι ΗΠΑ το 1910 με αντικυβερνητική συνωμοσία κατάφεραν να τον απομακρύνουν). Ακολουθεί δικτατορία φιλοαμερικανών. Πράγματι, τότε καταρτίσθηκε και το λεγόμενο οικονομικό «Σχέδιο Ντόσον» προς οικονομική εξυγίανση. Επειδή, όμως, εξερράγη νέος εμφύλιος πόλεμος το 1912, οι ΗΠΑ έστειλαν ναυτικές δυνάμεις (που διατηρήθηκαν εκεί μέχρι το 1933).
Το 1925 τη δικτατορία του Τσαμόρρο ανέστειλε η Προεδρία του Σολορσάνι. Τότε ιδρύθηκε και το Μαρξιστικό Κόμμα Εργασίας. Το 1926 ένοπλο τμήμα με επικεφαλής τον Αουγκούστο Σαντίνο ξεκινά αγώνα κατά των Αμερικανών και των συνεργατών τους. Υποστηριζόμενος και από ένοπλα τμήματα των χωρών της ευρύτερης περιοχής καταφέρνει ώστε το 1933 οι αμερικανικές δυνάμεις να αποσυρθούν.
Το 1934 ο Σαντίνο δολοφονείται κατόπιν εντολής του Διοικητή της Εθνοφρουράς στρατηγού Αναστάσιο Σομόζα (ή Σομόθα) ο οποίος και εγκαινιάζει (1937) νέα περίοδο δικτατορίας με την κατάσταση να βελτιώνεται. Το 1951 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ Νικαράγουας, Γουατεμάλας, Ελ Σαλβαδόρ, Ονδούρα και Κόστα Ρίκα, συνιστώντας έτσι την αποκαλούμενη «Οργάνωση των Κρατών της Κεντρικής Αμερικής (O.O.C.) με κύριο σκοπό τη διατήρηση της μεταξύ τους ειρήνης.
Το 1956 δολοφονείται ο Σομόζα και αναλαμβάνει ο γιος του. Οι αντιδράσεις αρχίζουν να κορυφώνονται.
Το 1961 ιδρύεται το «Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης» των Σαντινίστας, αριστερής ιδεολογίας, υπό τον Κάρλος Φονσέκα Αμαντόρ. Στόχο είχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστότως Σομόζα. Τελικά, το 1979, μετά από πολυετή εμφύλιο που σχεδόν κατέστρεψε τη χώρα, οι Σαντινίστας κέρδισαν και, με επικεφαλής τον Ντανιέλ Ορτέγκα, ανέλαβαν την εξουσία και προχώρησαν σε σοσιαλιστικές μεταρυθμίσεις στην οικονομία. Λίγο αργότερα όμως δημιουργήθηκε η ανταρτική οργάνωση «Κόντρας» που ισχυριζόταν πως ο Ορτέγκα κυβερνά δικτατορικά και παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να επιβάλει τον κομμουνισμό.Α π'την άλλη πλευρά οι Σαντινίστας ισχυρίζονταν πως επρόκειτο για επέμβαση των ΗΠΑ προκειμένου να ανατρέψει τη σοσιαλιστική κυβέρνηση και να επιβάλει δικούς της ανθρώπους, έτσι σύντομα ξέσπασαν νέες συγκρούσεις στη χώρα. Τελικά το 1990, και ενώ η χώρα απειλείται με λιμό, οι δύο πλευρές καταλήγουν σε ειρηνευτική συμφωνία και ορίζουν ελεύθερες εκλογές, υπό την επίβλεψη διεθνών παρατηρητών, την ίδια χρονιά. Τις εκλογές κέρδισε το κεντροδεξιό κόμμα της Βιολέτα Τσαμόρρο.
Αυτή η ενότητα του λήμματος χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε στην περαιτέρω ανάπτυξή της.
Δημογραφία
Στο δυτικό μισό της χώρας και βόρεια οι κάτοικοι είναι μίγμα Ινδιάνων και Ισπανών οι Ράμας, ενώ στο ανατολικό μισό και νότια είναι περισσότερο οι "Ίντιος Μπράβος" και οι "Μοσκίτος", Ινδιάνοι, Ζάμπιοι και άλλοι νέγροι από τη Τζαμάικα και άλλες νήσους της Καραϊβικής. Αυτό έχει ως συνέπεια να παρατηρείται διαφορετικός τρόπος ζωής στην ανατολική Νικαράγουα από τη δυτική αλλά και το κλίμα διαφέρει. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 71,54 χρόνια (69,35 χρόνια οι άνδρες και 73,75 οι γυναίκες).[1]
Διοικητική διαίρεση
Η χώρα διαιρείται στα ακόλουθα 18 διαμερίσματα: Ατλάντικο Νόρτε (Atlántico Norte). Ατλάντικο Σουρ (Atlantico Sur), Μποάκο (Boaco), Καράσο (Carazo), Τσιναντέγκα (Chinandega), Τσόνταλες (Chontales), Εστελί (Estelí), Γρανάδα (Granada), Χινοτέγκα (Jinotega), Λεόν (León), Μαντρίς (Madriz), Μανάγκουα (Managua), Μασάγια (Masaya), Ματαγκάλπα (Matagalpa), Νουέβα Σεγκόβια (Nueva Segovia), Ρίο Σαν Χουάν (Río San Juan), Ρίβας (Rivas). Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Μανάγκουα που βρίσκεται στην ομώνυμη λίμνη και σε υψόμετρο περίπου 55 μέτρα. Άλλες σημαντικέ πόλεις είναι η Λεόν (León), η Γρανάδα , η Μασάγια (Masaya), η Τσιναντέγκα (Chinandega), η Χυιγκάλπα (Juigalpa), η Κορίντο (Corinto), και η Χινοτέπε (Jinotepe).
Διακυβέρνηση
Το πολίτευμα είναι Προεδρική Δημοκρατία.Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εκλογές
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 16 ετών και άνω.
Εθνικός Ύμνος
Ο εθνικός ύμνος της χώρας ονομάζεται "Salve a ti, Nicaragua" και γράφτηκε το 1937 από τον Ιμπάρρα Μαγιόργκα.
Διεθνείς σχέσεις
Η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε το 2008 να αναγνωρίσει τις μη αναγνωρισμένες διεθνώς δημοκρατίες της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Ως αποτέλεσμα, η Τιφλίδα διέρρηξε τις διπλωματικές σχέσεις με τη Μανάγκουα, στις 29 Νοεμβρίου του 2008.[3]
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Δείτε επίσης
Λίμνη Νικαράγουα
Αρχιπέλαγος Σολεντινάμε
Διώρυγα Νικαράγουας
Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 1,2 CIA World Fact Book
↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ Εξπρές, Γεωργία: η κυβέρνηση Σαακασβίλι ανακοίνωσε την επίσημη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων της χώρας με τη Νικαράγουα., 30 Νοεμβρίου 2008.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
