.
Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας
-- Δήμος Νέστορος --
Η Μεταξάδα,[4] αναφερόμενη παλαιότερα και ως το Σαμπρίκι, είναι ορεινός οικισμός κοντά στην Χώρα και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.
Τοποθεσία
Η Μεταξάδα βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα προς τα βορειοανατολικά της Χώρας. Έχει υψόμετρο 538[1][5] μέτρα και απέχει 25 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Κοντά στην Μεταξάδα βρίσκονται προς τα νότιά της, ο Στυλιανός και η Μεταμόρφωση, σε αποστάσεις 4 και 7 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα και προς τα νοτιοανατολικά της το Μανιάκι σε απόσταση 8 περίπου χιλιομέτρων.
Ιστορία
Το χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής τόσο της Πυλίας, όσο και της Τριφυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Ο σημερινός οικισμός Μεταξάδα (παλαιότερα Σαπρίκι) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα παραγωγής μεταξιού της Μεσσηνίας και εκεί οφείλει το πιθανότερο και τη σύγχρονη ονομασία του. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση και η παλαιότερη ονομασία αντίστοιχα του χωριού Σκάρμιγκα ή Σκάρμηγκα (σήμερα η Μεταμόρφωση) πιθανώς προέρχεται από την κινεζική λέξη «Σκάρμινξ», που σημαίνει «δρόμος του μεταξιού». Το μετάξι μεταφερόταν στη συνέχεια μέσα από τον καρόδρομο, ο οποίος περνούσε από τα χωριά αυτά, προς το λιμάνι της Πύλου προς εξαγωγή ή/και περαιτέρω επεξεργασία. Η διαδρομή Σαπρίκι - λιμάνι Πύλου με φορτωμένα άλογα και μουλάρια, ήταν διάρκειας 8 ωρών περίπου. Οι μεταφορείς του μεταξιού ξεκινούσαν το απόγευμα από το Σαπρίκι, συνήθως έκαναν στάση στο Σκάρμηγκα για διανυκτέρευση και το πρωί συνέχιζαν το ταξίδι τους για την Πύλο.[6]
Β΄ Ενετοκρατία
Κύρια λήμματα: Τερριτόριο Ναβαρίνου, Τερριτόριο Μεθώνης και Τερριτόριο Αρκαδίας
Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν δυο ξεχωριστά χωριά στην ευρύτερη περιοχή. Το ένα χωριό αναφερόταν ως Μεταξάδα (Metaxada[7]) ή Άνω Μεταξάδα (Metaxada alta[8]) και το άλλο χωριό ως Σαπρίκη ή Σαπρίκι (Saprichi[9] ή Saprich[7]) Οι δυο οικισμοί αναφέρονται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο, μέσω της κτήσης τους (Stato da Mar), η οποία είναι γνωστή και ως Βασίλειο του Μορέως (1688-1715). Το χωριό Μεταξάδα (Metaxada), ανήκε, το 1689, στην επαρχία του Ναβαρίνου (Territorio di Navarin), ενώ το χωριό Σαπρίκι (Saprichi) ανήκε στην επαρχία της Αρκαδίας ή Αρκαδιάς (Territorio di Arcaadia). Οι επαρχίες αυτές ήταν οι δυο από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Με βάση την ενετική απογραφή Corner του 1689, το χωριό της Μεταξάδας είχε 17 κατοίκους και το χωριό του Σαπρικίου είχε 90 κατοίκους αντίστοιχα.[7] Το χωριό Άνω Μεταξάδα (Metaxada alta) αναφέρεται ότι ανήκε, μετά το 1700, στην επαρχία της Μεθώνης (Territorio di Modon).[8] Το χωριό Σαπρίκι, αναφερόταν ως Σαηρίκι ή Σαηρίκη κατά την Καταγραφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας του 1699, ως Saprichi, στην απογραφή Grimani του 1700 και επίσης ως Saprichi στην απογραφή Pacifico/Alberghetti του 1704.[10]
Νεότερη ιστορία
Επίσης το χωριό αναφερόταν τον 19ο αιώνα ως Sapriki σύμφωνα με τον Pouqueville το 1815, αλλά και σύμφωνα με την απογραφή του 1829, που έγινε από την «επιστημονική αποστολή του Μοριά» (Mission scientifique de Morée), τμήμα της γαλλικής αποστολής με την ονομασία Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée), η οποία ήταν αποστολή εκστρατευτικού σώματος 13.000-15.000 ανδρών, υπό την αρχηγία του Νικολάου - Ιωσήφ Μαιζώνος στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών 1828 και 1833.[10]
Διοικητική ιστορία
Το Σαμπρίκι[11] προσαρτήθηκε, το 1835,[12] στον παλαιό Δήμο Φλεσιάδος ή Φλεσσιάδος[13] με έδρα αρχικά τον οικισμό Παιδεμένον (σήμερα η Φλεσιάδα) και λίγο αργότερα, από το 1840,[14] τον οικισμό Λιγούδιστα (σήμερα η Χώρα), όπου και παρέμεινε ως το 1912 που ο δήμος αυτός καταργήθηκε. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Σαμπρίκι στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Φλεσιάδος της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 174 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[15] Έδρα του Δήμου Φλεσιάδος τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν η κωμόπολη Λιγούδιστα. Το χωριό από το 1835 ως το 1879 αναφερόταν επίσημα ως το Σαμπρίκι, ενώ από το 1879 ως το 1889 αναφερόταν ως Σαπρίκη. Από το 1889 ως το 1896 αναφερόταν ως το Σαπρίκιον και από το 1896 ως το 1907 ως το Σαπρίκι. Το 1899 το χωριό, όπως και ο Δήμος Φλεσιάδος, μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[16] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[17] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Από το 1907 ως και το 1927 το χωριό αναφερόταν και πάλι ως το Σαμπρίκι. Το 1912 το Σαμπρίκι προσαρτάται ως έδρα στην Κοινότητα Σαμπρικίου.[18][19] Στην ίδια κοινότητα προσαρτήθηκαν επίσης οι οικισμοί Ποταμιά και Βεριστιά (ο Σταυρός). Το 1927[20] η Κοινότητα Σαμπρικίου και το Σαμπρίκι μετονομάζονται σε Κοινότητα Μεταξάδας και Μεταξάδα αντίστοιχα. Το χωριό παρέμεινε ως έδρα της Κοινότητας Μεταξάδας, με την αλλαγή της ονομασίας, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», η Μεταξάδα υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Νέστορος,[21][22] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» η Μεταξάδα ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[23][24] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Η Μεταξάδα σήμερα είναι η έδρα της Τοπικής Κοινότητας της Μεταξάδας του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[4] στην οποία υπάγονται και οι οικισμοί Ποταμιά και Σταυρός), οι οποίοι σήμερα και οι δυο τους, με βάση την απογραφή του 2011, είναι άνευ μόνιμων κατοίκων.
Κάτοικοι
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 109 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.
Εξέλιξη Πληθυσμού της Μεταξάδας Μεσσηνίας Απογραφή Πληθυσμός Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού
1689 107[7]
1844 177[25]
1851 174[15]
1879 209[26]
1889 265[27]
1896 338[28]
1907 359[29]
1920 322[30]
1928 315[31]
1940 329[32]
1951 349[33]
1961 279[34]
1971 196[35]
1981 150[36]
1991 132[37]
2001 144[38]
2011 109[39]
Επισήμανση: Ο πληθυσμός όπως αναφέρεται στο παραπάνω διάγραμμα, περιλαμβάνει το συνολικό άθροισμα των κατοίκων του οικισμού Μεταξάδα και του οικισμού Σαπρίκι, οι οποίοι οικισμοί, στην ενετική απογραφή του 1689 αναφέρονταν ξεχωριστά, ως εξής:
1689: Metaxada 17 κάτοικοι και Saprich 90 κάτοικοι. Σύνολο: 107 κάτοικοι.
Κτίρια – εκδηλώσεις – αξιοθέατα
Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια, υπάρχει η εκκλησία του χωριού, ο Ενοριακός Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασιου, οποίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας και εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου. Διάφορες εκδηλώσεις όπως είναι οι ιπποδρομίες της Μεταξάδας,[40] οι οποίες είναι πολύ γνωστές, στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, αλλά και άλλα πολιτιστικά δρώμενα, πραγματοποιούνται επίσης κατά τη διάρκεια του πανηγυριού, που γίνεται κάθε χρόνο στο χωριό, με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, καθώς κοντά στο χωριό υπάρχει και το παλαιό και ιστορικό Μοναστήρι της Μεταξάδας, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και είναι ένα από τα σημαντικά μνημεία της μεταβυζαντινής εποχής στην περιοχή.
Ιερά Μονή Μεταξάδας
Κοντά στο χωριό βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, εντός της παλαιάς Μονής, που ήταν γνωστή και ως η Μονή του Αγίου Γεωργίου,[41] ή Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου[42] ή Ιερά Μονή της Αγιάς ή Μοναστήρι της Αγιάς ή Μοναστήρι της Αγυιάς[43] ή απλά αναφερομένης ως το Μοναστήρι της Μεταξάδας,[40] το οποίο υπάγεται επίσης στην Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Δείτε επίσης
Χώρα
Δήμος Πύλου - Νέστορος
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
πρώην Δήμος Νέστορος
Παραπομπές
Μεταξάδα Αρχειοθετήθηκε 2017-09-10 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: buk.gr
Ταχυδρομικός Κώδικας Μεταξάδα Μεσσηνίας.
Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Πύλος: 27230
Δημοτική Ενότητα Νέστορος Αρχειοθετήθηκε 2017-12-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
Μεταξάδα Αρχειοθετήθηκε 2014-04-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: moriasnow.gr.
Συλλογικό έργο, «Χορός από μετάξι», έκδοση: "Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας", Καλαμάτα 2009, ISBN 978-960-9424-05-9, σελ. 29-30.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών Αρχειοθετήθηκε 2015-12-09 στο Wayback Machine.», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-06 στο Wayback Machine., Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Απογραφή 1689, Νο 36 Metaxada Νο151 Saprich - Απογραφή 1879, Νο 36 (αταύτιστο από Σπ. Λάμπρου), Νο 151 Σαπρίκη, σελ. 700-701 & 706-707.
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 110 (Secondo Territorio di Modon - Metaxada alta), p. 125 (Messenia - Modon).
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 115 (Nono Territorio d' Arcadia - Saprichi), p. 131 (Messenia - Arcadia olim Cyparissia).
Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνικής Μεσσηνίας ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Αναστατικές Εκδόσεις Δ. Ν. Καραβία, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-258-103-2, Οικιστική εξέλιξη 1[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 1 Σαηρίκι/Σαπρίκη - Απογραφή Corner (1689): Saprichi - Καταγραφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας 1699: Σαηρίκι -κη - Απογραφή Grimani (1700): Saprichi και Οικιστική εξέλιξη 2[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 17, Απογραφή Pacifico/Alberghetti (1704): Saprichi - Pouqueville (1815): Sapriki, Απογραφή Expedition Scientifique de Moree (1829): Sapriki.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Σαμπρίκι (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
21-04-1835.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Φλεσσιάδος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 581.
ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899.
ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Σαμπρικίου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 42.
Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 125.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 92.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 107.
Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 396.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 240.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 279.
Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 308.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 150.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 145.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 140.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 151.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 184.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 184.
"Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
"Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, Ενότητα: "Ο δρόμος της Μεταξάδας", σελ. 239.
Ι.Μονή Αγίου Γεωργίου Αρχειοθετήθηκε 2016-04-07 στο Wayback Machine., ΥΑ 15904/24-11-1962 - ΦΕΚ 473/Β/17-12-1962 και ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/2870/39984/4-10-1990 - ΦΕΚ 674/Β/24-10-1990 [...]: "Χαρακτηρίζομεν ως αρχαιολογικούς χώρους: ΝΟΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ > Επαρχία Τριφυλίας > 1) Μονή Αγίου Γεωργίου, παρά το όρος Αιγάλεω (Αγιά) της περιφερείας Μεταξάδας". [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, Μεταξάδα Αρχειοθετήθηκε 2018-05-16 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.magicmessinia.gr
Παναγιώτης Γλιάτας, «Η πάλαι ποτέ Ιερά Μονή της Αγιάς στη Μεσσηνία[νεκρός σύνδεσμος]», περιοδικό "Θεολογία" 3/2015, σελ. 175-212, από την ιστοσελίδα: www.ecclesia.gr
Πηγές
Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Παναγιώτης Γλιάτας, «Η πάλαι ποτέ Ιερά Μονή της Αγιάς στη Μεσσηνία[νεκρός σύνδεσμος]», περιοδικό "Θεολογία" 3/2015, σελ. 175-212, από την ιστοσελίδα: www.ecclesia.gr
Συλλογικό έργο, «Χορός από μετάξι», έκδοση: "Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας", Καλαμάτα 2009, ISBN 978-960-9424-05-9, σελ. 29-30.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Δήμος Πύλου - Νέστορος, από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
Οι δρόμοι του μεταξιού και η Μεσσηνία, 05/07/2015, από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ "Αριστομένης ο Μεσσήνιος".
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΝΕΣΤΟΡΟΣ |
|---|
| Δημοτική Κοινότητα Χώρας |
| Στυλιανός, ο |
| Χώρα, η |
| Τοπική Κοινότητα Αμπελοφύτου |
| Αμπελόφυτον, το |
| Τοπική Κοινότητα Κορυφασίου |
| Κορυφάσι, το |
| Πισάσκι, το |
| Τοπική Κοινότητα Μεταξάδας |
| Μεταξάδα, η |
| Ποταμιά, η |
| Σταυρός, ο |
| Τοπική Κοινότητα Μυρσινοχωρίου |
| Μυρσινοχώρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Παλαιού Λουτρού |
| Παλαιόν Λουτρόν, το |
| Τοπική Κοινότητα Ρωμανού |
| Πετροχώρι, το |
| Ρωμανός, ο |
| Τοπική Κοινότητα Φλεσιάδος |
| Φλεσιάς, η |
Νομός Μεσσηνίας : Δήμος, Κοινότητα Καλαμάτας | Αβίας | Αετού | Αιπείας | Ανδανίας | Ανδρούσας | Άριος | Αριστομένους | Αρφαρών | Αυλώνα | Βουφράδων | Γαργαλιάνων | Δωρίου | Είρας | Θουρίας | Ιθώμης | Κορώνης | Κυπαρισσίας | Λεύκτρου | Μεθώνης | Μελιγαλά | Μεσσήνης | Νέστορος | Οιχαλίας Μεσσηνίας | Παπαφλέσσα | Πεταλιδίου | Πύλου | Φιλιατρών | Χιλιοχωρίων | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας. |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
