.
Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας
-- Δήμος Κορώνης --
Η Κορώνη είναι παραλιακή κωμόπολη του Νομού Μεσσηνίας. Απέχει 52 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Καλαμάτα και έχει 1.668 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Είναι φημισμένη για το Βενετσιάνικο κάστρο που δεσπόζει πάνω από την πόλη. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, ενώ μέχρι πρόσφατα αποτελούσε έδρα του Δήμου Κορώνης
Κορώνη Μεσσηνίας
Τ.δ. Κορώνης -- η Κορώνη [ 1.668 ]
Ιστορικά στοιχεία
Αρχαιότητα
Στην αρχαιότητα στη θέση της σημερινής Κορώνης βρισκόταν η αρχαία πόλη Ασίνη. Η Ασίνη αναφέρεται από το Στέφανο Βυζάντιο, τον Στράβωνα[1] και αναγράφεται στο Συνέκδημο του Ιεροκλέους. Αργότερα, μνημονεύεται στον κατάλογο των πόλεων που περιλαμβάνονται στο λεγόμενο «Τακτικό της Εικονομαχίας» ως έδρα επισκοπής (ο Ασίνας), υπαγόμενης στη μητρόπολη Κορίνθου.
Η αρχαία Κορώνη βρισκόταν βορειότερα στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Πεταλίδι. Ο Στράβων προσδιορίζει τη θέση της μεταξύ της Ασίνης και της πόλης Θουρίας.[2] Ο Παυσανίας αναφέρει δύο εκδοχές για την ονομασία της. Σύμφωνα με την πρώτη η Κορώνη πήρε το όνομά της από την Κορώνεια της Βοιωτίας καθώς ιδρύθηκε από αποίκους από την πόλη αυτή με αρχηγό τον Επιμηλίδη. Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή πήρε το όνομά της από μία χάλκινη κορώνη (νόμισμα) που βρέθηκε κατά την ανέγερση των τειχών της.[3]
Βυζαντινή περίοδος
Η Κορώνη σε Βενετικό χάρτη του 1686
Κατά τον 7ο ή 8ο πιθανότατα αιώνα, οι κάτοικοι της πρωτοβυζαντινής Κορώνης (σημερινό Πεταλίδι Μεσσηνίας), ίσως εξαιτίας των σλαβικών και αραβικών επιδρομών, μετοίκησαν στην οχυρή ακρόπολη της Ασίνης, η οποία μετονομάστηκε σε Κορώνη.
Στην πόλη γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα ο άγιος Θεόδωρος Κυθήρων και στα τέλη του 10ου αιώνα την επισκέφθηκε ο όσιος Νίκων. Τον 11ο αιώνα, σε επιστολή του Μιχαήλ Ψελλού μνημονεύεται επίσκοπος Κορώνης, ενώ σε συνοδικό γράμμα του 1084 του πατριάρχη Νικολάου Β´, η Κορώνη ἀναφέρεται ως Σαρσοκορώνη. Το 1104, ο Λανδόλφος κατέφυγε με τα δεκαοκτώ πλοία του στο λιμάνι της Κορώνης, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει, όπως είχε εντολή από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α´ Κομνηνό, τους Γενουάτες.
Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Κορώνη συγκαταλέγεται στις πόλεις της Αυτοκρατορίας, στις οποίες οι Βενετοί, με σειρά χρυσόβουλων των Κομνηνών, διαθέτουν προνόμια για την ελεύθερη εμπορική διακίνησή τους. Το 12ο αιώνα, την πόλη επισκέφθηκε ο Άραβας γεωγράφος Εδρισι και το 1199 Γενουάτης πειρατής προσέβαλε την Κορώνη. Τέλος, το 1204, η πόλη περιήλθε στους Φράγκους, μετά από συμφωνία με τους κατοίκους της.
Κορώνη Μεσσηνίας
Από εκκλησιαστική άποψη, στις αρχές του 9ου αιώνα, με την ίδρυση της μητρόπολης Πατρών, η επισκοπή Κορώνης υπάγεται σε αυτήν και αναφέρεται διαδοχικά στα Τακτικά καθ' όλη τη διάρκεια της μέσης βυζαντινής περιόδου.
Βενετοκρατία-Τουρκοκρατία
Τμήμα του κάστρου της Κορώνης
Η Κορώνη καταλήφθηκε το 1205 από τους Σταυροφόρους της Δ΄Σταυροφορίας. Το 1209 περιήλθε στην κυριαρχία των Βενετών, όπως και η γειτονική της Μεθώνη. Την περίοδο της Βενετοκρατίας χτίστηκε το κάστρο της πόλης. Το 1500 η πόλη πολιορκήθηκε από τον Σουλτάνο Βαγιαζίτ Β΄ ο οποίος την κατέλαβε τη χρονιά αυτή. Από το 1532 κατέλαβε την πόλη ο Γενοβέζος ναύαρχος Ανδρέας Ντόρια. Δύο χρόνια αργότερα ο ναύαρχος του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα ανακατέλαβε την πόλη. Μετά τον έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο η Κορώνη πέρασε στον έλεγχο των Βενετών όπως και η υπόλοιπη Πελοπόννησος. Η κυριαρχία τους αυτή διήρκεσε μέχρι το 1715 οπότε η Πελοπόννησος πέρασε πάλι στην κυριαρχία των Οθωμανών.[4] Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από τους Έλληνες. Τελικά παραδόθηκε στον στρατηγό Μαιζών το 1828, ο οποίος είχε αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο, λίγο μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Έχω μπάρμπα στην Κορώνη
Δείτε επίσης
Νέα Κορώνη Μεσσηνίας
Χαρακοποιό Μεσσηνίας
Βασιλίτσι Μεσσηνίας
Χρυσοκελαριά Μεσσηνίας
Κόμποι
Βουνάρια
Ακριτοχώρι
Παραπομπές
↑ Στράβων Γεωγραφικά/ΣΤ τῇ δὲ Μεθώνῃ συνεχής ἐστιν ὁ Ἀκρίτας, ἀρχὴ τοῦ Μεσσηνιακοῦ κόλπου: καλοῦσι δ' αὐτὸν καὶ Ἀσιναῖον ἀπὸ Ἀσίνης, πολίχνης πρώτης ἐν τῷ κόλπῳ, ὁμωνύμου τῇ Ἑρμιονικῇ. αὕτη μὲν οὖν ἡ ἀρχὴ πρὸς δύσιν τοῦ κόλπου ἐστί, πρὸς ἕω δὲ αἱ καλούμεναι Θυρίδες
↑ Στράβων Γεωγραφικά/ΣΤ οἱ δὲ τὴν μεταξὺ Ἀσίνην τῶν Μεσσηνίων πόλεων οἰκειότατα βαθύλειμον λεχθεῖσαν, ἧς πρὸς θαλάττῃ πόλις Κορώνη καὶ ταύτην δέ τινες Πήδασον λεχθῆναί φασιν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ.
↑ Ελλάδος_περιήγησις/Μεσσηνιακά, XXXIV-4 Ἐπιμηλίδην φασὶν ἀποσταλέντα οἰκιστὴν καλέσαι Κορώνειαν, εἶναι γὰρ αὐτὸν ἐκ Κορωνείας τῆς Βοιωτῶν, τοὺς δὲ Μεσσηνίους ἐξ ἀρχῆς τε οὐ κατορθοῦν περὶ τὸ ὄνομα καὶ μᾶλλον ἔτι ἀνὰ χρόνον ἐκνικῆσαι τὸ ἐκείνων ἁμάρτημα. λέγεται δὲ καὶ ἕτερος λόγος, ὡς τοῦ τείχους τὰ θεμέλια ὀρύσσοντες ἐπιτύχοιεν κορώνῃ χαλκῇ.
↑ Δήμος Κορώνης, Κορώνη
Πηγές
Αναγνωστάκης, Ηλίας (2002). Παράκτιοι οικισμοί της πρωτοβυζαντινής Μεσσηνίας. Η σιωπή των πηγών και η αποσπασματική μαρτυρία της αρχαιολογίας. Π. Γ. Θέμελη - Βούλα Κόντη. Πρωτοβυζαντινή Μεσσήνη και Ολυμπία. Αστικός και αγροτικός χώρος στη Δυτική Πελοπόννησο. Πρακτικά του Διεθνούς Συμποσίου, Αθήνα 29-30 Μαΐου 1998. Αθήνα. σελ. 148-151.
Αναγνωστάκης, Ηλίας (Αύγουστος 2005). Μετονομασίες-μετοικεσίες. Η περίπτωση της Κορώνης. Ομηρική Αίπεια-αρχαία Κορώνη-Πεταλίδι:παρελθόν-παρόν και μέλλον, Επιστημονικό Συνέδριο δήμου Πεταλιδίου, Πεταλίδι 5-7 Αυγούστου 2005.. Πεταλίδι.
| ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΟΡΩΝΗΣ |
|---|
| Τοπική Κοινότητα Ακριτοχωρίου |
| Ακριτοχώρι, το |
| Τοπική Κοινότητα Βασιλιτσίου |
| Άγιος Γεώργιος, ο |
| Βασιλίτσι, το |
| Κούκουρας, ο |
| Λακούλες, οι |
| Λιβαδάκια, τα |
| Φανερωμένη, η |
| Τοπική Κοινότητα Βουναρίων |
| Βουνάρια, τα |
| Γιαλικά, τα |
| Τοπική Κοινότητα Καπλανίου |
| Εξοχικόν, το |
| Ζιζάνι, το |
| Καπλάνι, το |
| Τοπική Κοινότητα Κόμπων |
| Κόμποι, οι |
| Περούλια, τα |
| Τοπική Κοινότητα Κορώνης |
| Κορώνη, η |
| Ρίον, το |
| Τοπική Κοινότητα Υαμείας |
| Υάμεια, η |
| Τοπική Κοινότητα Φαλάνθης |
| Μυστράκι, το |
| Φαλάνθη, η |
| Χωματερόν, το |
| Τοπική Κοινότητα Χαρακοπίου |
| Αγία Τριάδα, η |
| Άγιος Ισίδωρος, ο |
| Άγιος Ιωάννης, ο |
| Κοτρωνάκια, τα |
| Μυρτιά, η |
| Ποταμιά, η |
| Χαρακοπιό, το |
| Τοπική Κοινότητα Χρυσοκελλαριάς |
| Άγιοι Ανάργυροι, οι |
| Χρυσοκελλαριά, η |
Νομός Μεσσηνίας : Δήμος, Κοινότητα Καλαμάτας | Αβίας | Αετού | Αιπείας | Ανδανίας | Ανδρούσας | Άριος | Αριστομένους | Αρφαρών | Αυλώνα | Βουφράδων | Γαργαλιάνων | Δωρίου | Είρας | Θουρίας | Ιθώμης | Κορώνης | Κυπαρισσίας | Λεύκτρου | Μεθώνης | Μελιγαλά | Μεσσήνης | Νέστορος | Οιχαλίας Μεσσηνίας | Παπαφλέσσα | Πεταλιδίου | Πύλου | Φιλιατρών | Χιλιοχωρίων | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας. |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
