Περιφέρεια : Κρήτη
Νομός : Ρεθύμνης
-- Δήμος Νικηφόρου Φωκά --
Τα Φραντζεσκιανά Μετόχια είναι χωριό του δήμου Ρεθύμνης, της περιφερειακής ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχουν 250 κατοίκους. Απέχουν 12,5 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένα σε υψόμετρο 210 μ.[1]
Ιστορικά στοιχεία
Το όνομα του χωριού σημαίνει ότι ήταν το μετόχι κάποιου Φραγκίσκου ή Φραντζέσκο, όνομα το οποίο απαντάται στην βενετσιάνικη Κρήτη.[1] Ο Λευτέρης Κρυοβρυσανάκης αναφέρει ότι στο μετόχι εγκαταστάθηκε τον 17ο αιώνα κάποιος Έλληνας αξιωματικός από τη Σικελία που τον έλεγαν Φραντζέσκο, δημιουργώντας το μετόχι του Φραντζέσκου. Σε αυτό το μετόχι δίπλα άρχισαν να εγκαθίστανται και άλλες οικογένειες, όπως οι Δρουλίσκοι, και τελικά να μετατρέπεται σε χωριό, το οποίο πήρε το όνομά του από τον πρώτο οικιστή του.[2] Θα μπορούσε όμως να σημαίνει ότι στο χώρο αυτό βρίσκονταν μετόχια της μονής των Φραγκισκανών στο Ρέθυμνο.[1]
Το χωριό δεν αναφέρεται στις ενετικές απογραφές. Η παλαιότερη μνεία σε αυτό γίνεται στην απογραφή του 1834, η οποία πραγματοποιήθηκε από τους Αιγυπτίους, όπου αναφέρεται ως Metokhia με αμιγώς χριστιανικό πληθυσμό, με 24 οικογένειες να καταγράφονται να διαμένουν σε αυτό.[1] Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται στον δήμο Ατσιπόπουλου και είχε 251 κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 352 κατοίκους και υπαγόταν στον ίδιο δήμο. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου.[1] Το 1928 τα Φραντζεσκιανά Μετόχια ορίστηκαν έδρα κοινότητας, η οποία παρέμεινε μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, οπότε και το χωριό προσαρτήθηκε στον Δήμο Νικηφόρου Φωκά.[3]
Στα Φραντζεσκιανά Μετόχια λειτούργησε ένα από τα πρώτα σχολεία του νομού Ρεθύμνου. Η λειτουργία του άρχισε το 1837, γεγονός που το κατατάσσει ως το τέταρτο παλαιότερο του νομού, μετά το Αρρεναγωγείο στο Ρέθυμνο και τα σχολεία σε Πηγή και Μονή Αγίου Πνεύματος. Το 1860 έγινε αλληλοδιδακτικό και το 1864 κτίστηκε το πρώτο σχολικό κτίριο. Το 1899 το σχολείο επαναϊδρύθηκε και το 1909 άρχισε να λειτουργεί και Παρθεναγωγείο στο χωριό. Το 1968 κτίστηκε νέο σχολικό κτίριο, το οποίο λειτουργούσε ως διθέσιο σχολείο μέχρι το 2005, οπότε και συγχωνεύθηκε και το δημοτικό σχολείο Γωνιάς.[2]
Απογραφές πληθυσμού
Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | 1900 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός[1] | 352 | 297 | 281 | 323 | 284 | 280 | 212 | 216 | 264 | 250 |
Σημεία ενδιαφέροντος
Ο κεντρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Ευαγγελισμό της Θεότοκου. Βρίσκεται δίπλα στο παλιό σχολείο και κτίστηκε ή το 1837[2] ή το 1887[4]. Είναι μονόκλιτος και έχει πέτρινους τάφους. Οι κάτοικοι του χωριού απομάκρυναν τον τέμπλο του ναού το 1895 υπό τον φόβο λεηλασιών από τους Τούρκους και αργότερα το επανατοποθέτησαν.[2] Επίσης στο χωριό βρίσκεται το ιδιωτικό παρεκκλήσι της Αγίας Σοφίας.[2] Ο νεκροταφικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό.[4] Άλλοι ναοί που ανήκουν στην ενορία του χωριού είναι ο Προφήτης Ηλίας, ναός του 16ου αιώνα ο οποίος περιβάλλεται από ερείπια τα οποία πιθανόν να ήταν κελιά μοναχών, ο Άγιος Φανούριος και το Άγιο Πνεύμα.[2]
Το παλιό σχολείο, μαζί με το σπίτι του δασκάλου και την αυλή του, έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, γιατί είναι από τα λίγα δείγματα της ειδικής αρχιτεκτονικής σχολείων του τύπου αυτού, που υπάρχουν από το παρελθόν της Κρήτης. Αποτελεί αισθητικά ενδιαφέρουσα σύνθεση συνόλου, με την εξωτερική πέτρινη σκάλα, τον υπόστεγο ισόγειο χώρο που είναι προσπελάσιμος με δύο καμάρες και ενώνεται με την αυλή της εκκλησίας.[5] Το σπίτι του δασκάλου κτίστηκε το 1877 και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως Αγρονομείο και ως γραφείο της Κοινότητας.[6]
Επίσης ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα το οποίο περιλαμβάνει ελαιοτριβείο και οικία έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο διότι αποτελεί τυπικό δείγμα συγκροτήματος ελαιοτριβείου και κατοικίας, με αρχιτεκτονικά στοιχεία της ύστερης Ενετοκρατίας - πρώιμης τουρκοκρατίας, που βρισκόταν σε συνεχή χρήση μέχρι το 19ο αιώνα. Το ελαιοτριβείο αποτελείται από δυο χώρους που επικοινωνούν μέσω διπλής τοξοστοιχίας. Ανατολικά του ελαιοτριβείου βρίσκεται η οικία, στο ισόγειο της οποίας υπάρχουν τρία δωμάτια, το ένα φέρει τόξο παρόμοιο με αυτά του ελαιοτριβείου. Στη βόρεια πλευρά του αυλόγυρου υπάρχει σκεπαστή στέρνα στεγασμένη με ημισφαιρικό τρουλίσκο και τοξωτό άνοιγμα στη μία της πλευρά, η οποία συγκέντρωνε το νερό μέσω υδρορροής από το δώμα της οικίας.[7]
Προσωπικότητες
Ιωάννης Τρουλίσκος (1892 - ;) - ταγματάρχης, συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους[2]
Νίκος Μαμαγκάκης (1929 - 2013) - μουσικοσυνθέτης[2]
Ανδρέας Ροδινός (1912 - 1934) - λυράρης. Η μητέρα του, το γένος Μαμαγκάκη, ήταν από τα Φραντζεσκιανά Μετόχια[2]
Παραπομπές
Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 803.
«Φραντζεσκιανά Μετόχια». Ρεθυμνιώτικα Νέα. 26 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
«Φραντζεσκιανά Μετόχια (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινότητων - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019.
«Επαρχία Ρεθύμνου». www.imra.gr. Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου. 2010. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019.
«ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1829/34455/13-8-1987 - ΦΕΚ 510/Β/22-9-1987». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
«Σχολείο - σπίτι δασκάλου στα Φραντζεσκιανά Μετόχια Ρεθύμνου». odysseus.culture.gr. Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
«ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑ/ΑΡΧ/Β1/Φ38/ΚΗΡ/69921/2293 π.ε./24-1-2002 - ΦΕΚ 147/Β/12-2-2002». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
| Δημοτική Ενότητα Νικηφόρου Φωκά |
|---|
| Δημοτική Κοινότητα Ατσιποπούλου |
| Αγνά, τα |
| Ατσιπόπουλον, το |
| Βιολί Χαράκι, το |
| Πανόραμα, το |
| Τοπική Κοινότητα Αγίου Κωνσταντίνου |
| Άγιος Γεώργιος, ο |
| Άγιος Κωνσταντίνος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Άνω Βαλσαμονέρου |
| Άνω Βαλσαμόνερον, το |
| Μονοπάριον, το |
| Τοπική Κοινότητα Γερανίου |
| Γεράνιον, το |
| Πετρές, ο |
| Τοπική Κοινότητα Γωνιάς |
| Άγιος Ανδρέας, ο |
| Γωνιά, η |
| Τοπική Κοινότητα Ζουριδίου |
| Ζουρίδιον, το |
| Τοπική Κοινότητα Καλονύκτου |
| Καλονύκτης, ο |
| Τοπική Κοινότητα Κάτω Βαλσαμονέρου |
| Κάτω Βαλσαμόνερον, το |
| Τοπική Κοινότητα Μαλακίων |
| Άνω Μαλάκιον, το |
| Κάτω Μαλάκιον, το |
| Τοπική Κοινότητα Μούντρου |
| Βελονάδον, το |
| Μούντρος, ο |
| Τοπική Κοινότητα Πρινέ |
| Βεδέροι, οι |
| Πρινές, ο |
| Τοπική Κοινότητα Ρουστίκων |
| Παλαίλιμνος, ο |
| Ρούστικα, τα |
| Τοπική Κοινότητα Σαϊτουρών |
| Σαϊτούραι, αι |
| Τοπική Κοινότητα Φραντζεσκιανών Μετοχίων |
| Φραντζεσκιανά Μετόχια, τα |
|
Νομός Ρεθύμνης : Δήμος, Κοινότητα Ρεθύμνου | Ανωγείων | Αρκαδίου | Γεροποτάμου | Κουλούκωνα | Κουρήτων | Λάμπης | Λαππαίων | Νικηφόρου Φωκά | Σιβρίτου | Φοίνικα | Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε: Διοικητική διαίρεση νομού Ρεθύμνης |
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
