Σον-ε-Λουάρ

.

Γαλλία

Η Σον-ε-Λουάρ (γαλλικά: Saône-et-Loire) είναι γαλλικός νομός στη διοικητική περιοχή Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ. Το όνομά του προέρχεται από τους ποταμούς Σον και Λίγηρα, μεταξύ των οποίων βρίσκεται. Πρωτεύουσα του νομού είναι η Μακόν. Η INSEE και το ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 71.

Είναι ο πιο πολυπληθής νομός της περιοχής με πληθυσμό να ανέρχεται σε 555.023 κατοίκους κατά την απογραφή του 2016. Έχει έκταση 8.575 τετραγωνικά χιλιόμετρα και διοικητικά αποτελείται από 5 διαμερίσματα.

Οι κάτοικοι του νομού ονομάζονται Σον-ε-Λουαριάν.

Γεωγραφία

Ο Σον-ε-Λουάρ είναι μέρος της διοικητικής περιοχής Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ. Συνορεύει στο βορρά με το νομό Κοτ-ντ'Ορ, στα ανατολικά με το νομό Ζυρά, στα νοτιοανατολικά με το νομό Αιν, στα νότια με τους νομούς Ρον και Λουάρ, στα δυτικά με το νομό Αλιέ και στα βορειοδυτικά με το νομό Νιέβρ.

Με έκταση 8.575 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι ο έβδομος μεγαλύτερος νομός της Γαλλίας.

Ο νομός έχει περιοχές με χαμηλά όρη: δυτικά στην περιοχή γύρω από το Ωτέν, στα νοτιοδυτικά γύρω από το Σαρόλ και νότια, γύρω στο Μακόν.

Διαρρέεται από δύο κύριους ποταμούς, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και προέρχεται η ονομασία του, πολλούς παραπόταμους, κανάλια και διώρυγες. Οι κυριότεροι ποταμοί είναι:

ο Σον, που διασχίζει το νομό από βορρά προς νότο, σχηματίζει μεγάλη πεδιάδα και διαρρέει 46 κοινότητες. Ο Σον είναι ένας παραπόταμος του Ροδανού, στον οποίο εκβάλλει νοτιότερα, στην περιοχή της Λυών, συνδέοντας την περιοχή με τη Μεσόγειο Θάλασσα.
ο Λίγηρας σχηματίζει τα νοτιοδυτικά σύνορα του νομού και τελικά εκβάλλει στον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι πηγές του βρίσκονται νοτιότερα από τα όρια του νομού.

Η διώρυγα του Κέντρου συνδέει τον Σον με τον Λίγηρα μεταξύ Σαλόν-συρ-Σον και Ντιγκουάν, συνδέοντας έτσι τη Μεσόγειο με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Στα ανατολικά, ο νομός καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της πεδιάδας της Μπρες. Στα δυτικά, το βιομηχανικό της κέντρο βρίσκεται στο Λε Κρεζό και στο Μονσώ-λε-Μιν, περιοχές γνωστές από παλιά για τα ανθρακωρυχεία και τη μεταλλουργία.
Ιστορία
Βίβρακτα
Το αβαείο Κλυνύ
Προϊστορία

Από την προϊστορική εποχή, οι κοιλάδες του Σον και του Λίγηρα είχαν κατοικηθεί και χρησίμευαν ως διάδρομοι μετακίνησης. Υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν ανθρώπινη παρουσία από τη Νεολιθική εποχή, όπως στην περιοχή του Σαλόν-συρ-Σον.[2]
Ρωμαϊκή εποχή

Οι Αιδούοι, ένας σημαντικός γαλατικός λαός, σύμμαχος των Ρωμαίων, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω στο 500 π.Χ. και είχαν την πρώτη τους πρωτεύουσα, τα Βίβρακτα, στα βορειοανατολικά του σημερινού νομού και τη δεύτερη, το Αυγουστόδουνο, στο σημερινό Ωτέν. Η παρουσία τους στο χώρο έφθανε πέρα από τον νομό Σον-ε-Λουάρ και περιλάμβανε τμήματα των σημερινών νομών Κοτ-ντ'Ορ, Νιέβρ, Ιόν και Αιν, καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Τα Βίβρακτα έγιναν πρωτεύουσα γύρω στο 150-120 π.Χ. Το 52 π.Χ., όπως αναφέρει ο Ιούλιος Καίσαρ στα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου, οι Αιδούοι έλαβαν μέρος στην εξέγερση των Γαλατών υπό τον Βερκιγγετόριξ κατά των Ρωμαίων.

Η δημιουργία του Αυγουστόδουνου (Augustodunumt: ο λόφος του Αυγούστου), κατ' επιθυμίαν του αυτοκράτορα Αυγούστου διότι τα Βίβρακτα συμβόλιζαν την εξέγερση των Γαλατών, χρονολογείται από το 16 π.Χ. περίπου. Από την αρχή, η πόλη ήταν περιτριγυρισμένη από τείχη μήκους 6 χιλιομέτρων, ενισχυμένα από 54 κυκλικούς πύργους.

Ο Χριστιανισμός άρχισε να διαδίδεται στην περιοχή από τον 3ο αιώνα. Ο παλαιότερος γνωστός επίσκοπος του Ωτέν είναι ο Reticius, που ήταν παρών στο Συμβούλιο της Ρώμης το 313.
Μεσαίωνας

Τον Μεσαίωνα, η περιοχή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως σταυροδρόμι μεταξύ του βορρά και του νότου του Βασιλείου της Γαλλίας και των συνόρων με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας. Πολλοί θρησκευτικοί και λαϊκοί άρχοντες μοιράζονταν εδάφη και δικαιώματα, όπως το αβαείο του Κλυνύ, έδρα του θρησκευτικού τάγματος των Βενεδικτίνων που εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, ο επίσκοπος του Ωτέν και η περιφέρειά του, ο κόμης του Σαλόν, ο κόμης του Μπρανσιόν και οι δούκες της Βουργουνδίας, καθώς ο νομός αποτελούσε τμήμα του δουκάτου της Βουργουνδίας.

Σύγχρονη εποχή

Ο νομός κατελήφθη δύο φορές από τα αυστριακά στρατεύματα: από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 1814 και από τον Ιούνιο του 1815 μέχρι τον Νοέμβριο του 1818.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Λαμαρτίνος ήταν ο πιο διάσημος από τους κατοίκους του Σον-ε-Λουάρ: ποιητής, επικεφαλής της Προσωρινής Κυβέρνησης τον Φεβρουάριο του 1848, υπουργός Εξωτερικών και κεντρική μορφή της πολιτικής σκηνής πριν εγκαταλείψει την πολιτική την εποχή της Δεύτερης Αυτοκρατορίας (1852-1870).[3]

Μεταξύ 1940 και Νοεμβρίου 1942 το βορειοανατολικό τμήμα του νομού κατελήφθη από τους Γερμανούς, οι οποίοι στη συνέχεια διέσχισαν τη γραμμή οριοθέτησης και εισέβαλαν στη νότια ζώνη. Σθεναρό πεδίο δράσης της γαλλικής αντίστασης, ο νομός ελευθερώθηκε το καλοκαίρι του 1944.

Ο νομός Σον-ε-Λουάρ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης στις 4 Μαρτίου 1790, σύμφωνα με το νόμο της 22ας Δεκεμβρίου 1789, από τμήματα της επαρχίας της Βουργουνδίας, περίπου εντός των παλαιών ορίων των περιοχών των πόλεων Ωτέν, Σαλόν, Σαρόλ και Μακόν.[4]

Από το 1960 έως το 2015, ήταν μέρος της περιοχής της Βουργουνδίας. Από την 1η Ιανουαρίου 2016, η περιοχή της Βουργουνδίας, συνενώθηκε με την όμορη περιοχή Φρανς-Κοντέ και πλέον αποτελούν τη νέα διοικητική περιοχή Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ.
Διοικητική διαίρεση
Τα διαμερίσματα του νομού Σον-ε-Λουάρ

Ο νομός Σον-ε-Λουάρ χωρίζεται σε 5 διοικητικά διαμερίσματα, 29 καντόνια και 565 κοινότητες.

Πόλεις
Χάρτης του νομού

Οι μεγαλύτερες πόλεις του νομού Σον-ε-Λουάρ είναι:

Έμβλημα-Σημαία

Οικονομία
Οι αμπελώνες της Βουργουνδίας

Οινοπαραγωγή

Η Βουργουνδία είναι διάσημη για την παραγωγή οίνου από την αρχαιότητα. Στο νομό Σον-ε-Λουάρ, κατά μήκος του ποταμού Σον υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις αμπελοκαλλιέργειας.

Ο αμπελώνας της Βουργουνδίας, ο οποίος περιλαμβάνει δύο αμπελώνες στο νομό, στην περιοχή του Σαλόν και στην περιοχή του Μακόν.

Ο αμπελώνας του Μπωζολαί, που εκτείνεται σε έκταση 55 χιλιομέτρων από την περιοχή του Μακόν έως βόρεια της Λυόν, και παράγει το διάσημο κρασί Μπωζολαί Νουβώ.

Σημαντική οικονομική δραστηριότητα επίσης αναπτύσσεται στους τομείς της ορνιθοτροφίας, κτηνοτροφίας και τυροκομίας.Βιομηχανία

Ο νομός είχε μια εξαιρετική βιομηχανική ανάπτυξη από τον 19ο αιώνα, ειδικότερα, στην περιοχή του Λε Κρεζό και την περιοχή εξόρυξης Μονσώ-λε-Μιν. Υψηλά εκβιομηχανισμένη περιοχή είναι επίσης ο άξονας Σαλόν-Μακόν με μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και εταιρείες διεθνούς κύρους.

Τουρισμός

Ο τουρισμός επίσης είναι ανεπτυγμένος στην περιοχή, κυρίως πράσινος τουρισμός, με μεγάλο ποδηλατικό δίκτυο πάνω από 120 χιλιόμετρα από το[5] Σαλόν έως το Μακόν, ένα μέσο για να ανακαλύψει ο ταξιδιώτης τα όμορφα βουκολικά τοπία και τα αξιοθέατα, όπως τα παλιά αβαεία, τους πύργους και τα κάστρα που είναι διάσπαρτα στην περιοχή.
Πολιτιστικά μνημεία

Με αιώνες παρουσίας στο ιστορικό προσκήνιο, ο νομός Σον-ε-Λουάρ έχει πολλά και αξιόλογα μνημεία, μερικά από τα οποία είναι:

το Αββαείο του Κλυνύ, ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά κέντρα του Μεσαίωνα.
το αρχαιολογικό πάρκο Σαλυτρέ, με μουσείο αφιερωμένο στην προϊστορία, που στεγάζει συλλογές από αντικείμενα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών στην περιοχή.
ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο στο όρος Μπεβραί, όπου βρισκόταν τα Βίβρακτα.
η πόλη Ωτέν, με ιστορικό κέντρο που φιλοξενεί πλούσια αρχιτεκτονική κληρονομιά, αναγνωρισμένη ως «Πόλη Τέχνης και Ιστορίας».
η εκκλησία της Sacré-Coeur ("Ιερή Καρδιά") στο Παραί-λε-Μονιάλ, σημαντικός τόπος προσκυνήματος από τον 12ο αιώνα.
το μεσαιωνικό κάστρο Μπερζέ, 12ος αιώνας.

Παραπομπές

«Populations légales 2022» (Γαλλικά) Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 19 Δεκεμβρίου 2024.
« Entre Loire et Saône : les hommes de l'âge de la pierre », article de Jean Combier paru dans la revue « Images de Saône-et-Loire » n° 100 de mars 1995, pages 28 à 32.
« De la 2e République au Second Empire : l'exemple de Saône-et-Loire », article de François Nosjean paru dans la revue « Images de Saône-et-Loire » n° 106 d'août 1996, pages 12 à 18.
Henri Nicolas, Quand l'Assemblée constituante esquissait les contours du département de Saône-et-Loire, revue « Images de Saône-et-Loire » n° 6 (octobre 1970), pp. 2-3.
. «Voie Verte».

Νομοί της Γαλλίας

01 Αιν 02 Αιν 03 Αλλιέ 04 Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς 05 Ωτ-Αλπ 06 Αλπ-Μαριτίμ 07 Αρντές 08 Αρδέννες 09 Αριέζ 10 Ωμπ 11 Ωντ 12 Αβερόν 13 Μπους-ντυ-Ρον 14 Καλβαντός 15 Καντάλ 16 Σαράντ 17 Σαράντ-Μαριτίμ 18 Σερ 19 Κορέζ 2A Νότια Κορσική 2B Άνω Κορσική 21 Κοτ-ντ'Ορ 22 Κοτ-ντ'Αρμόρ 23 Κρεζ 24 Δορδόνη 25 Ντου 26 Ντρομ 27 Ερ 28 Ερ-ε-Λουάρ 29 Φινιστέρ 30 Γκαρ 31 Ωτ-Γκαρόν 32 Ζερς 33 Ζιρόντ 34 Ερώ 35 Ιλ-ε-Βιλαίν 36 Εντρ 37 Εντρ-ε-Λουάρ 38 Ιζέρ 39 Ζυρά 40 Λαντ 41 Λουάρ-ε-Σερ 42 Λουάρ 43 Ωτ-Λουάρ 44 Λουάρ-Ατλαντίκ 45 Λουαρέ 46 Λοτ 47 Λοτ-ε-Γκαρόν 48 Λοζέρ 49 Μαιν-ε-Λουάρ 50 Μανς 51 Μαρν 52 Ωτ-Μαρν 53 Μαγιέν 54 Μερτ-ε-Μοζέλ 55 Μεζ 56 Μορμπιάν 57 Μοζέλ 58 Νιέβρ 59 Νορ 60 Ουάζ 61 Ορν 62 Πα-ντε-Καλαί 63 Πουί-ντε-Ντομ 64 Ατλαντικά Πυρηναία 65 Άνω Πυρηναία 66 Ανατολικά Πυρηναία 67 Κάτω Ρήνος 68 Άνω Ρήνος 69 Ρον 70 Ωτ-Σον 71 Σον-ε-Λουάρ 72 Σαρτ 73 Σαβοΐα 74 Άνω Σαβοΐα 75 Παρίσι 76 Σεν-Μαριτίμ 77 Σεν-ε-Μαρν 78 Ιβλίν 79 Ντε-Σεβρ 80 Σομ 81 Ταρν 82 Ταρν-ε-Γκαρόν 83 Βαρ 84 Βωκλύζ 85 Βαντέ 86 Βιέν 87 Ωτ-Βιέν 88 Βοζ 89 Ιόν 90 Έδαφος του Μπελφόρ 91 Εσόν 92 Ω-ντε-Σεν 93 Σεν-Σαιν-Ντενί 94 Βαλ-ντε-Μαρν 95 Βαλ-ντ'Ουάζ

Υπερπόντιοι νομοί
971 Γουαδελούπη
972 Μαρτινίκα
973 Γαλλική Γουιάνα
974 Ρεϋνιόν
976 Μαγιότ

Εγκυκλοπαίδεια Γαλλίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License