.
Το Σερ (γαλλικά: Cher) είναι γαλλικός νομός στην περιοχή Σαντρ-Βαλ ντε Λουάρ, στο κέντρο της Γαλλίας. Το όνομά του προέρχεται από τον ποταμό Σερ που τον διαρρέει. Η INSEE και το ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 18. Πρωτεύουσα είναι η Μπουρζ και μεγάλες πόλεις είναι οι Βιερζόν και Σαιντ-Αρμάν-Μονρόν.[2]
Γεωγραφία
Ο νομός Σερ είναι ένας από τους 6 νομούς ( Σερ, Ερ-ε-Λουάρ, Εντρ, Εντρ-ε-Λουάρ, Λουάρ-ε-Σερ και Λουαρέ) της διοικητικής περιοχής Σαντρ-Βαλ-ντε Λουάρ. Περιβάλλεται από τους νομούς Εντρ, Λουάρ-ε-Σερ, Λουαρέ, Νιέβρ, Αλιέ και Κρεζ. Καλύπτει έκταση 7.235 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Οι κύριοι ποταμοί του νομού είναι ο Λίγηρας, ο Αλιέ και ο Σερ, από τον οποίο έλαβε το όνομα. Την περιοχή διαρρέουν επίσης πολλοί παραπόταμοι.
Οι κάτοικοι του νομού ονομάζονται Μπερισόν, από την πρώην επαρχία Μπερί, ή Σεριάν, από την ονομασία του νομού.
Ιστορία
Ο Σερ είναι ένας από τους αρχικά 83 νομούς (σήμερα 101) που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, στις 4 Μαρτίου 1790 και αντικατέστησαν τη διαίρεση της χώρας σε επαρχίες, δουκάτα και κομητείες. Συγκροτήθηκε από το ανατολικό τμήμα της ιστορικής επαρχίας Μπερί και από μικρά τμήματα των επαρχιών Μπουρμποναί και Νιβερναί. Στο παρελθόν, με το νομό Εντρ σχημάτιζαν την επαρχία Μπερί, ενώ το νοτιοανατολικό άκρο του νομού αποτελούσε τμήμα του δουκάτου της Βουρβόνης.
Το 52 π.Χ., στην περιοχή έμενε η γαλατική φυλή των Βιτουρίγων, οι οποίοι συμμετείχαν στη συσπείρωση και εξέγερση των γαλατικών φυλών κατά των Ρωμαίων εισβολέων. Αρνήθηκαν να εφαρμόσουν το σχέδιο του αρχηγού της εξέγερσης Βερκιγγετόριξ, ο οποίος είχε υιοθετήσει την τακτική της καμένης γης ώστε οι Ρωμαίοι να μην βρίσκουν εφόδια, και δεν έκαψαν το Αβάρικο, την πρωτεύουσά τους. Η πόλη πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα και οι κάτοικοι σφαγιάστηκαν.[3]
Ο πύργος Μεάν-συρ-Υέβρ, από το χειρόγραφο Οι πολύ πλούσιες ώρες του δούκα του Μπερί, 1416
Ο νομός Σερ και οι παλιές επαρχίες πριν το 1790
Ενσωματωμένη στη Ρωμαϊκή Ακουιτανία, η περιοχή υπέστη το 475 την εισβολή των Βησιγότθων, στη συνέχεια, το 507 περίπου, των Φράγκων και στην Καρολίγγεια εποχή περιήλθε στους υποκόμητες της Μπουρζ, οι οποίοι ενώ αναγνώριζαν την κυριαρχία του βασιλιά, διατηρούσαν κάποια ανεξαρτησία έως το 1101, οπότε ο τελευταίος υποκόμης της Μπουρζ, Εντ Αρπέν πούλησε το φέουδο στον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο τον Α' στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει τους απαραίτητους χρηματικούς πόρους για την συμμετοχή του στην Α΄Σταυροφορία. Από τότε, η περιοχή, που αποτελούσε τμήμα της επαρχίας Μπερί, δεν έπαψε να ανήκει στο βασιλικό Στέμμα, παρά μόνο όταν κατά διαστήματα δίνονταν ως κτήμα (παραχωρούμενο στους μη πρωτότοκους βασιλόπαιδες) σε ορισμένα μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Το 1360 ο Γάλλος βασιλιάς Ιωάννης Β΄, ονόμασε το Μπερί δουκάτο προς όφελος του τρίτου γιου του, του Ιωάννη του Μπερί, ο οποίος ήταν μεγάλος προστάτης των τεχνών και των γραμμάτων και ανήγειρε ή αναστήλωσε πολλά κάστρα και πύργους σε όλη την επαρχία, συγκεκριμένα στην περιοχή του σημερινού νομού Σερ, ανάμεσα σε άλλα, το πολυτελές κάστρο Μεάν-συρ-Υέβρ, που χρησιμοποιούσε σαν κατοικία του. Επίσης, κατόπιν παραγγελίας του δημιουργήθηκαν μερικά περίφημα ιστορημένα χειρόγραφα, όπως οι Πολύ πλούσιες ώρες του δούκα του Μπερί.[4]
Το 1418, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου αλλά και του γαλλικού εμφυλίου πολέμου ανάμεσα στους Αρμανιάκ και τους Βουργουνδούς, ο 15χρονος δελφίνος Κάρολος, μελλοντικός Κάρολος Ζ΄, με τους συμβούλους του κατέφυγε στη Μπουρζ. Εκεί, το 1422 ανακηρύχθηκε βασιλιάς. Η περιοχή έγινε το κέντρο της αντίστασης κατά των Άγγλων και ο Κάρολος Ζ΄ την υπερασπίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, με τους εχθρούς του Άγγλους και τους συμμάχους τους Βουργουνδούς να τον αποκαλούν χλευαστικά «βασιλιά της Μπουρζ».
Σημαντικός υποστηρικτής και οικονομικός σύμβουλος του νεαρού βασιλιά ήταν ο πλούσιος έμπορος Ζακ Κερ, ο οποίος με την υποστήριξη της Ζαν ντ' Αρκ ξεκίνησε την εκστρατεία ανακατάληψης του βασιλείου του. Ο Κερ παραμένει και σήμερα η συμβολική φυσιογνωμία της Μπουρζ και το ανάκτορό του είναι ένα από τα πλέον σημαντικά αξιοθέατά της.[5]
Η περιοχή ενσωματώθηκε οριστικά στις βασιλικές κτήσεις το 1601.
Διοικητική διαίρεση
Τα διοικητικά διαμερίσματα του νομού Σερ
Ο νομός Σερ χωρίζεται σε 3 διοικητικά διαμερίσματα, 19 καντόνια και 287 κοινότητες.
| Διαμέρισμα | Καντόνια | Κοινότητες | Πληθυσμός
(απογραφή 2016) |
Έκταση
χμ² |
Πυκνότ.
Κάτ./χμ² |
Κωδ.
INSEE |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Μπουρζ | 11 | 128 | 173.054 | 2.783,87 | 62 | 181 |
| Σαιντ-Αμάν-Μονρόν | 5 | 116 | 63.921 | 2.683,72 | 24 | 182 |
| Βιερζόν | 5 | 43 | 70.135 | 1.767,36 | 40 | 183 |
| Σύνολο | 19 | 287 | 307.110 | 7.234,95 | 42 | 18 |
Πόλεις
Οι μεγαλύτερες πόλεις του νομού Σερ είναι:[6]
| Πόλη | Πληθυσμός
(2016) |
Διαμέρισμα |
|---|---|---|
| Μπουρζ | 65.555 | Μπουρζ |
| Βιερζόν | 26.365 | Βιερζόν |
| Σαιντ-Αμάν-Μονρόν | 9.830 | Σαιντ-Αμάν-Μονρόν |
| Σαιν-Ντουλσάρ | 9.486 | Μπουρζ |
| Σαιν-Φλοράν-συρ-Σερ | 6.618 | Μπουρζ |
| Μεάν-συρ-Yέβρ | 6.571 | Βιερζόν |
| Ωμπινύ-συρ-Nερ | 5.514 | Βιερζόν |
| Σαιν-Ζερμαίν-ντυ-Πυί | 5.081 | Μπουρζ |
Έμβλημα -Σημαία
Οικονομία
Η οικονομία του νομού στηρίζεται στην καλλιέργεια δημητριακών, τη βοοτροφία, την μελισσοκομία, την αμπελουργία, κυρίως γύρω από την Σανσέρ και τη βιομηχανία. στο νομό υπάρχουν βιομηχανίες μεταποίησης μετάλλων, αεροσκαφών, γεωργικών μηχανημάτων, όπλων, πορσελάνης, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι συγκεντρωμένες στις πόλεις Μπουρζ και Βιερζόν.[7][8]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η επίσημη σελίδα του νομού (γαλλικά)
Μπουρζ- Σερ (γαλλικά)
Παραπομπές
«Populations légales 2022» (Γαλλικά) Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 19 Δεκεμβρίου 2024.
. «regions-et-departements.fr/departement-18-cher».
. «Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου, βιβλ. Ζ΄».
. «khanacademy.org/humanities/renaissance-reformation/northern-renaissance1/limbourg-brothers/a/limbourg-brothers-trs-riches-heures».
. «palais-jacques-coeur.fr/».
. «cartesfrance.fr/carte-france-departement/carte-departement-Cher».
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 53, σελ. 353
. «departement18.fr/-Entreprises-».Η Σαράντ-Μαριτίμ (γαλλικά: Charente-Maritime) είναι νομός της νοτιοδυτικής Γαλλίας, στην περιοχή της Νέας Ακουιτανίας. Έλαβε το όνομά του από τον ποταμό Σαράντ που τον διασχίζει και από τον Ατλαντικό ωκεανό.
Πριν το 2016 ο νομός Σαράντ-Μαριτίμ ανήκε διοικητικά στην περιοχή Πουατού-Σαράντ, η οποία συνενώθηκε με την Ακουιτανία και το Λιμουζέν και πλέον αποτελούν τη νέα διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.
Η INSEE και το Ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 17. Πρωτεύουσα είναι η Λα Ροσέλ.
Οι κάτοικοι του νομού ονομάζονται Σαρανταί (ζ) μαριτίμ.[2]
Τοπωνυμία
Το όνομα του νομού Σαράντ-Μαριτίμ (στα ελληνικά σημαίνει Θαλάσσια Σαράντ) προέρχεται από τον ποταμό Σαράντ. Όσον αφορά το επίθετο «θαλάσσια», αυτό προέρχεται από την γεωγραφική θέση του νομού στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού.
Αρχικά, ο νομός ονομάστηκε Κάτω-Σαράντ (Charente-Inférieure), λόγω της θέσης του στον κάτω ρου του ποταμού, από την ίδρυσή του το 1790 μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου 1941, οπότε και μετονομάστηκε σε Σαράντ-Μαριτίμ.
Στα σαιντονγκαί, την τοπική διάλεκτο, το όνομα του νομού είναι Chérente-Marine.
Γεωγραφικά στοιχεία
Το παλιό λιμάνι της Λα Ροσέλ, πρωτεύουσας του νομού
Θέση του νομού Σαράντ-Μαριτίμ στη Νέα Ακουιτανία
Ο νομός Σαράντ-Μαριτίμ είναι τμήμα της διοικητικής περιοχής Νέα Ακουιτανία. Έχει έκταση 6.864 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Διοικητικά αποτελείται από 5 διαμερίσματα και περιλαμβάνει 463 κοινότητες. Ο πληθυσμός του νομού είναι 642.191 (στην απογραφή του 2016).
Συνορεύει με τους νομούς: στα νότια με τη Ζιρόντ, στα ανατολικά με τη Σαράντ, στα βορειοανατολικά με το νομό Ντε-Σεβρ και τη Δορδόνη και στα βόρεια με τη Βαντέ. Στα δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό.
Πρωτεύουσα του νομού είναι η Λα Ροσέλ με 75.736 κατοίκους (2016), που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων κατ'ευθεία γραμμή (470 οδικώς) νοτιοδυτικά του Παρισιού.[3]
Οι μεγαλύτεροι ποταμοί που διαρρέουν το νομό είναι ο Σαράντ και οι παραπόταμοί του, Μπουτόν και Σένι. Επίσης, οι ποταμοί Σεβρ Νιορταίζ, Σεντρ και Γαρούνας, στο κατάντη τμήμα του, το οποίο είναι οι εκβολές της Ζιρόντ, οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη.
Ο νομός αποτελεί το βόρειο τμήμα του λεκανοπεδίου της Ακουιτανίας. Χωρίζεται από την Οροσειρά της Αρμορικής με το Μαραί Πουατεβάν (Βάλτος του Πουατού) στα βορειοδυτικά και από το λεκανοπέδιο του Παρισιού με το Σέιγ ντυ Πουατού (Κατώφλι του Πουατού) στα βορειοανατολικά. Το υψηλότερο σημείο του νομού βρίσκεται στο δάσος Σαντμερλιέρ, κοντά στην κοινότητα Κοντρέ στα βορειοανατολικά και ανέρχεται στα 173 μέτρα.
Η συνολική επιφάνεια της ακτογραμμής του νομού είναι 433 χιλιόμετρα, εκ των οποίων 230 χιλιόμετρα είναι η ακτογραμμή των νησιών που περιλαμβάνει 5 νησιά:
Το Ιλ ντε Ρε, βρίσκεται κοντά στη Λα Ροσέλ, ανάμεσα στις ακτές του νομού και της Βαντέ. Το Σαιν-Μαρτέν-ντε-Ρε θεωρείται η ιστορική πρωτεύουσα του νησιού.
Το Ιλ ντ' Αι βρίσκεται ανάμεσα στο νησί Ολερόν και την παραθαλάσσια κωμόπολη Φουρά, στο βόρειο άκρο των εκβολών του ποταμού Σαράντ.
Το Ιλ ντε Μαντάμ είναι το μικρότερο από τα νησιά του νομού. Βρίσκεται στην αριστερή όχθη των εκβολών του ποταμού Σαράντ μεταξύ της χερσονήσου Φουρά και του νησιού Αι στα βόρεια, και του παραθαλάσσιου θέρετρου Πορ-ντε-Μπαρκ στο νότο, κοινότητα στην οποία ανήκει διοικητικά. Βρίσκεται απέναντι από το νησί Ολερόν και το διάσημο οχυρό Φορ Μπουαγιάρ.
Το Ιλ ντ'Ολερόν βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών. Το μεγαλύτερο από τα γαλλικά μητροπολιτικά νησιά μετά την Κορσική, με μήκος 30 χιλιόμετρα και πλάτος 8 χιλιόμετρα (το ευρύτερο πλάτος), έχει έκταση 174 χμ2 και σχεδόν 22.300 μόνιμους κατοίκους.[4] Το κύριο κέντρο είναι το Σαιν-Πιέρ-ντ'Ολερόν. Το 1966, το νησί Ολερόν ήταν το πρώτο νησί που συνδέθηκε με την ήπειρο με γέφυρα και ακολούθησε το 1988 η γέφυρα στο νησί Ρε.
Το Ιλ ντε Νολ, το μικρότερο απ' όλα, βρίσκεται στην παραθαλάσσια κωμόπολη Μπουρσφράνκ-λε-Σαπί, έχει μήκος 390 μέτρα, πλάτος 160 μέτρα και στενότατη απόσταση 90 μέτρων. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν για οστρακοκαλλιέργειες.
Συνοπτική ιστορία
Δείτε επίσης: Δουκάτο της Ακουιτανίας και Σαιντόνζ
Ο νομός Σαράντ-Μαριτίμ και οι παλιές επαρχίες από τις οποίες δημιουργήθηκε
Η δημιουργία του νομού
Ο νομός Σαράντ-Μαριτίμ είναι ένας από τους αρχικά 83 νομούς (πλέον 101) που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης στις 4 Μαρτίου 1790, με την κατάργηση των παλαιών επαρχιών. Το αρχικό όνομα του νομού ήταν Κάτω-Σαράντ έως το 1941, οπότε και έλαβε το σημερινό του όνομα.
Ο νομός δημιουργήθηκε από τις ιστορικές επαρχίες Σαιντόνζ και Ωνί και μικρά τμήματα των ιστορικών επαρχιών Πουατού και Ανγκουμουά.
Αρχικά, η πρωτεύουσα του νομού ήταν η κοινότητα Σαιντ, η οποία ήταν παλαιότερα η πρωτεύουσα της επαρχίας Σαιντόνζ. Αυτό άλλαξε το 1810 με αυτοκρατορικό διάταγμα του Ναπολέοντα που μετέφερε την πρωτεύουσα στη Λα Ροσέλ.
Από το 1960 έως το 2015 ήταν νομός της διοικητικής περιοχής Πουατού-Σαράντ, η οποία μαζί με τις πρώην περιοχές Λιμουζέν και Ακουιτανία από το 2016 συγκροτούν τη νέα περιοχή Νέα Ακουιτανία.
Προϊστορία-Αρχαιότητα
Η περιοχή έχει κατοικηθεί από την παλαιολιθική εποχή. Κοντά στη Σαιντ, στο Σαιν-Σεζαίρ, ανακαλύφθηκε ένας σκελετός Νεάντερταλ 34.000 ετών. Στην περιοχή αυτών των ανασκαφών έχει κατασκευαστεί διαδραστικό προϊστορικό κέντρο που χρησιμοποιεί την τελευταία τεχνολογία επικοινωνίας.
Κατά τη διάρκεια της Γαλατο-ρωμαϊκής περιόδου, η πρωτεύουσα της Ακουιτανική Γαλατία ήταν το Santonum Mediolanum (σημερινό Σαιντ), η Αψίδα του Γερμανικού και το ρωμαϊκό αμφιθέατρο υπάρχουν ακόμη στην πόλη, μάρτυρες της παλιάς δόξας της.
Το δουκάτο της Ακουιτανίας
Με την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον 5ο αιώνα, οι Βησιγότθοι εισέβαλαν στην περιοχή, που παρέμεινε υπό την κυριαρχία τους μέχρι την άφιξη του Κλοβίς (466-511) το 507, που ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Φράγκων που ένωσε όλες τις φυλές των Φράγκων υπό την εξουσία του. Από τον 7ο αιώνα και μέσα στα όρια του βασιλείου των Φράγκων, δημιουργήθηκε το Δουκάτο της Ακουιτανίας. Το 1137, η Ελεονώρα της Ακουιτανίας, δούκισσα της Ακουιτανίας και κληρονόμος της περιοχής, παντρεύτηκε τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο Ζ', και οι δύο έλαβαν μέρος στη Β' Σταυροφορία, αλλά αποξενώθηκαν και ο γάμος τους ακυρώθηκε. Πολύ σύντομα η Ελεονώρα παντρεύτηκε τον δούκα της Νορμανδίας που αργότερα έγινε ο Ερρίκος Β' της Αγγλίας και η περιοχή βρέθηκε στην αγγλική κυριαρχία, τμήμα της αυτοκρατορίας των Πλανταγενετών, γεγονός που ήταν μία από τις αιτίες του Εκατονταετούς πολέμου που για περισσότερο από έναν αιώνα μαίνονταν στη Γαλλία.
Το Φορ Μπουαγιάρ
Νεότερη εποχή
Το 1568, η Λα Ροσέλ έγινε προτεσταντική, προπύργιο των Ουγενότων. Η διακήρυξη του Διατάγματος της Νάντης που υπεγράφη τον Απρίλιο του 1598 από τον βασιλιά Ερρίκο Δ' της Γαλλίας, χορήγησε στους Ουγενότους σημαντικές ελευθερίες και επανέφερε την ηρεμία και ευημερία στο τμήμα. Το 1627, έλαβε χώρα η πολιορκία της Λα Ροσέλ, καθώς η πόλη βλέποντας να χάνει τα προνόμια που είχε, αντιστάθηκε και εξεγέρθηκε, με τη βοήθεια των Άγγλων, κατά της πολιτικής ενοποίησης του γαλλικού κράτους που οργάνωναν ο Ρισελιέ και ο Λουδοβίκος ΙΓ'. Η πολιορκία διήρκεσε 13 μήνες, ο πληθυσμός υποβλήθηκε σε πείνα και παραδόθηκε και η Λα Ροσέλ επέστρεψε στην Καθολική βασιλική εξουσία χάνοντας πολλά από τα προνόμιά της. Από αυτή την εποχή χρονολογούνται οι οχυρώσεις στα νησιά του νομού.
Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, οι κοινότητες Λα Ροσέλ και Σαιντ γνώρισαν σημαντική αστική επέκταση.
Ο νομός, που δημιουργήθηκε το 1790, βρέθηκε μεταξύ της εξέγερσης της Βανδέας και της εξέγερσης της Γιρόνδης. Το 1806, ο Ναπολέων προκάλεσε έναν ηπειρωτικό αποκλεισμό για να στερήσει από την Αγγλία τις εμπορικές της δυνατότητες και έτσι μείωσε τη δραστηριότητα των παράκτιων λιμένων. Το 1810, ο Ναπολέων θέσπισε ένα διάταγμα το οποίο κατέστησε τη Λα Ροσέλ την πρωτεύουσα του νομού.
Το 1876 την περιοχή έπληξε ο μύκητας φυλλοξήρα και καταστράφηκε η παραγωγή κονιάκ. Ο νομός στράφηκε στη γεωργία, ειδικά στη γαλακτοπαραγωγή. Το 1890, εγκαινιάστηκε το λιμάνι της Λα Παλίς στη Λα Ροσέλ.
Το σιδηροδρομικό δίκτυο στο νησί Ολερόν εγκαινιάστηκε το 1904.
Β' Παγκόσμιος πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο νομός κατελήφθη από το γερμανικό στρατό και έγινε μέρος της κατεχόμενης Γαλλίας. Για την άμυνα κατά πιθανής απόβασης των Συμμαχικών δυνάμεων στην ακτή, η Οργάνωση Τοτ κατασκεύασε μια σειρά από οχυρωματικά έργα στην περιοχή, τμήμα του Τείχους του Ατλαντικού. Τα αμυντικά έργα, όπως τα οχυρά καταφύγια, είναι εμφανή, στις ακτές του νομού και στο νησί Ολερόν.
Στο τέλος του πολέμου υπήρχαν μόνο δύο θύλακες γερμανικής αντίστασης: Η Λα Ροσέλ, στα βόρεια και η Ρουαγιάν στο νότο. Παρά το γεγονός ότι καταστράφηκε σχεδόν εντελώς κατά τη διάρκεια βομβιστικής επιδρομής της RAF στις 5 Ιανουαρίου 1945, η πόλη Ρουαγιάν δεν απελευθερώθηκε από τη γαλλική αντίσταση μέχρι τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Η Λα Ροσέλ απελευθερώθηκε στις 9 Μαΐου 1945.
Διοικητική διαίρεση
Τα διαμερίσματα του νομού
Ο νομός Σαράντ-Μαριτίμ χωρίζεται σε 5 διαμερίσματα, 27 καντόνια και 463 κοινότητες:
| Διαμέρισμα | Καντόνια | Κοινότητες | Πληθυσμός
Απογραφή 2016 |
Έκταση
χμ² |
Πυκνότητα
Κάτ./χμ² |
Κωδ.
INSEE |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Ζονζάκ | 4 | 129 | 67.989 | 1.740,05 | 39 | 171 |
| Λα Ροσέλ | 9 | 58 | 215.707 | 852,65 | 253 | 173 |
| Ροσφόρ | 12 | 78 | 189.875 | 1.534,64 | 124 | 172 |
| Σαιντ | 6 | 88 | 116.057 | 1.320,29 | 88 | 174 |
| Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί | 3 | 110 | 52.563 | 1.415,97 | 37 | 175 |
| Σύνολο νομού | 27 | 463 | 642.191 | 6.863,60 | 94 | 17 |
Πόλεις
Τα διαμερίσματα του νομού και οι πρωτεύουσες
Οι κυριότερες πόλεις του νομού Σαράντ-Μαριτίμ είναι:
| Πόλη | Πληθυσμός
(2016) |
Διαμέρισμα |
|---|---|---|
| Λα Ροσέλ | 75.736 | Λα Ροσέλ |
| Σαιντ | 25.355 | Σαιντ |
| Ροσφόρ | 24.047 | Ροσφόρ |
| Ρουαγιάν | 18.372 | Ροσφόρ |
| Αιτρέ | 8.706 | Λα Ροσέλ |
| Περινί | 8.281 | Λα Ροσέλ |
| Τοναί-Σαράντ | 7.990 | Ροσφόρ |
| Σωζόν | 7.183 | Σαιντ |
| Λαγκόρ | 7.100 | Λα Ροσέλ |
| Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί | 7.066 | Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί |
| Ζονζάκ | 3.432 | Ζονζάκ |
Οικονομία
Η οικονομία του νομού βασίζεται σε τρεις μεγάλους τομείς: τον τουρισμό, τη ναυτιλία και τη βιομηχανία. Τα αλκοολούχα ποτά κονιάκ και πινώ είναι δύο από τα σημαντικά προϊόντα του νομού. Τα σημαντικότερα γεωργικά προϊόντα είναι αραβόσιτος, καλαμπόκι και ηλίανθος.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οικογένειες συρρέουν από όλη την Ευρώπη για να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα στα παραθαλάσσια θέρετρα και να απολαύσουν τα τοπικά θαλασσινά. Το Ρουαγιάν, δημοφιλές για τις εκτεταμένες παραλίες και τα αξιοθέατα του, είναι ένα από τα πιο διάσημα παραθαλάσσια θέρετρα της ατλαντικής ακτής.
Σημαντικό κεφάλαιο της οικονομίας είναι η καλλιέργεια οστρακοειδών. Τα στρείδια και τα μύδια που καλλιεργούνται εδώ εξάγονται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Ροσφόρ είναι μια ναυπηγική περιοχή και υπήρξε μεγάλη ναυτική βάση από το 1665.
Η Λα Ροσέλ είναι η έδρα της βιομηχανικής παραγωγής του νομού. Ακριβώς έξω από την πόλη υπάρχει το εργοστάσιο της γαλλικής εταιρείας κατασκευών Alstom, όπου κατασκευάζονται υλικά για τους Γαλλικούς σιδηρόδρομους, το μετρό και γίνονται εξαγωγές σε άλλες χώρες. Είναι επίσης ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός, με το γραφικό μεσαιωνικό λιμάνι και τα τείχη της πόλης.
Τουρισμός
Το κάστρο του Ζονζάκ
Ο τουρισμός είναι από τους κύριους τομείς της οικονομικής ανάπτυξης του νομού. Με τα 460 χιλιόμετρα ακτών με ωραίες ακρογιαλιές, το ήπιο κλίμα και τη σημαντική ιστορική κληρονομιά του, ο νομός Σαράντ-Μαριτίμ αποτελεί πόλο τουριστικής έλξης. Τα αρχιτεκτονικά μνημεία, τα νησιά, οι παλιές εκκλησίες αλλά και τα κέντρα θαλασσοθεραπείας και οι σπεσιαλιτέ της περιοχής προσελκύουν επισκέπτες σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Μερικά από τα αξιοθέατα του νομού. Πολλές τοποθεσίες αναφέρονται ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Οδηγός της Σαράντ-Μαριτίμ (αγγλικά, γαλλικά)
Η επίσημη σελίδα του νομού (γαλλικά)
Παραπομπές
«Populations légales 2022» (Γαλλικά) Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 19 Δεκεμβρίου 2024.
. «habitants.fr».
. «distancefromto». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2019.
στην απογραφή του 2016
Νομοί της Γαλλίας
01 Αιν 02 Αιν 03 Αλλιέ 04 Αλπ-ντε-Ωτ-Προβάνς 05 Ωτ-Αλπ 06 Αλπ-Μαριτίμ 07 Αρντές 08 Αρδέννες 09 Αριέζ 10 Ωμπ 11 Ωντ 12 Αβερόν 13 Μπους-ντυ-Ρον 14 Καλβαντός 15 Καντάλ 16 Σαράντ 17 Σαράντ-Μαριτίμ 18 Σερ 19 Κορέζ 2A Νότια Κορσική 2B Άνω Κορσική 21 Κοτ-ντ'Ορ 22 Κοτ-ντ'Αρμόρ 23 Κρεζ 24 Δορδόνη 25 Ντου 26 Ντρομ 27 Ερ 28 Ερ-ε-Λουάρ 29 Φινιστέρ 30 Γκαρ 31 Ωτ-Γκαρόν 32 Ζερς 33 Ζιρόντ 34 Ερώ 35 Ιλ-ε-Βιλαίν 36 Εντρ 37 Εντρ-ε-Λουάρ 38 Ιζέρ 39 Ζυρά 40 Λαντ 41 Λουάρ-ε-Σερ 42 Λουάρ 43 Ωτ-Λουάρ 44 Λουάρ-Ατλαντίκ 45 Λουαρέ 46 Λοτ 47 Λοτ-ε-Γκαρόν 48 Λοζέρ 49 Μαιν-ε-Λουάρ 50 Μανς 51 Μαρν 52 Ωτ-Μαρν 53 Μαγιέν 54 Μερτ-ε-Μοζέλ 55 Μεζ 56 Μορμπιάν 57 Μοζέλ 58 Νιέβρ 59 Νορ 60 Ουάζ 61 Ορν 62 Πα-ντε-Καλαί 63 Πουί-ντε-Ντομ 64 Ατλαντικά Πυρηναία 65 Άνω Πυρηναία 66 Ανατολικά Πυρηναία 67 Κάτω Ρήνος 68 Άνω Ρήνος 69 Ρον 70 Ωτ-Σον 71 Σον-ε-Λουάρ 72 Σαρτ 73 Σαβοΐα 74 Άνω Σαβοΐα 75 Παρίσι 76 Σεν-Μαριτίμ 77 Σεν-ε-Μαρν 78 Ιβλίν 79 Ντε-Σεβρ 80 Σομ 81 Ταρν 82 Ταρν-ε-Γκαρόν 83 Βαρ 84 Βωκλύζ 85 Βαντέ 86 Βιέν 87 Ωτ-Βιέν 88 Βοζ 89 Ιόν 90 Έδαφος του Μπελφόρ 91 Εσόν 92 Ω-ντε-Σεν 93 Σεν-Σαιν-Ντενί 94 Βαλ-ντε-Μαρν 95 Βαλ-ντ'Ουάζ
Υπερπόντιοι νομοί
971 Γουαδελούπη
972 Μαρτινίκα
973 Γαλλική Γουιάνα
974 Ρεϋνιόν
976 Μαγιότ
|
Χώρες της Ευρώπης
|
|||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Κυρίαρχα κράτη |
Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία3 | Γερμανία | Γεωργία1 | Δανία | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο3 | Ιρλανδία | Ισλανδία | Ισπανία3 | Ιταλία | Καζακστάν1 | Κροατία | Κύπρος2 | Λετονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία3 | Ολλανδία3 | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία | |
|
|||||||
| Εξαρτημένα εδάφη |
|
||||||||
| Μερικώς αναγνωρισμένα κράτη | |||||||||
|
1. Διηπειρωτικές χώρες με επικράτεια στην Ευρώπη και στην Ασία. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Κράτη που περιλαμβάνουν υπερπόντια εδάφη και σε άλλες ηπείρους με τη μητροπολιτική περιοχή να βρίσκεται στην Ευρώπη.
|
|||||||||
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
