.
Ο Ομουρτάγ ή Ομουρτάγκ ήταν βούλγαρος χάνος (bg|КНѪЗЪ) (8ος-9ος μ.Χ). Στις βυζαντινές πηγές αναφέρεται ως "Μορτάγων" ή "Μοντράγων". Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του (814 μ.Χ.-831 μ.Χ.) και ενώ οι Βούλγαροι είχαν ήδη διαβεί τον Δούναβη και είχαν εγκατασταθεί σε εδάφη πρώην ελεγχόμενα από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, προσπάθησε να αντισταθεί στον βυζαντινό πολιτικό έλεγχο και στη διατήρηση της ειδωλολατρικής θρησκείας των Βουλγάρων (η οποία χαρακτηριζόταν από πίστη σε έναν υπέρτατο Θεό, εξύμνηση του πολέμου και προγονολατρεία). Η πολιτική του Ομουρτάγκ ήταν εμφανώς αντιχριστιανική. Για να περιορίσει την επίδραση του Βυζαντίου στη χώρα του, φόνευσε ορισμένους χριστιανούς αιχμαλώτους, για τον λόγο ότι αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την πίστη τους. Ωστόσο, ένας από τους γιους του, ο Ενραβότας, είχε ασπασθεί, από έναν αιχμάλωτο από την Αδριανούπολη, τον χριστιανισμό και εκτελέσθηκε από τον γιο και διάδοχο του Ομουρτάγκ, Μαλαμίρ. [3] .
Το 822 μ.Χ. , ενώ στη βυζαντινή αυτοκρατορία μαινόταν εμφύλιος πόλεμος λόγω της στάσεως του Θωμά (του επιλεγομένου Σλάβου), ο Ομουρτάγ εισέβαλε στα βυζαντινά εδάφη, είτε για να βοηθήσει τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Β' είτε απλώς για λεηλασία. Ο Θωμάς, ο οποίος τότε πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη αναγκάσθηκε να λύσει την πολιορκία και στράφηκε κατά των επιδρομέων Βουλγάρων. Στη σύγκρουση, όμως, μεταξύ Βουλγάρων και στρατού του Θωμά, ο Θωμάς ο Σλάβος υπέστη συντριπτική ήττα και μόλις κατόρθωσε να διαφύγει. Στη συνέχεια, όμως, ο Ομουρτάγ επέστρεψε στα εδάφη του, αρκούμενος σε λάφυρα και αιχμαλώτους. Ο Θωμάς, μετά την αποχώρηση των Βουλγάρων, η οποία μπορεί να οφειλόταν και στην επέλευση του χειμώνα, ανασυγκρότησε τον στρατό του και συνέχισε τις επιθέσεις κατά της Κωνσταντινουπόλεως. [4]
Σε μια στήλη που προορίσθηκε να στηθεί στον τάφο του, ο Ομουρτάγ διέταξε να χαραχθεί η ακόλουθη επιγραφή: "Ο άνθρωπος πεθαίνει, ακόμη κι αν έζησε ενάρετα, κι ένας άλλος γεννιέται, κι ο μεταγενέστερος ας δει αυτό για να θυμάται αυτόν που το έκανε. Το όνομα του πρίγκηπα είναι Ομουρτάγκ, ο Υπέρτατος Κάνος. Ο θεός του χαρίζει εκατόχρονη ζωή". [5].
Οικογένεια
Είχε τέκνα:
Ενραβότα, Χριστιανός.
Ζβινίτσα, προαπεβίωσε του πατέρα του.
Μαλαμίρ, χάνος των Βουλγάρων.
Παραπομπές
p14551.htm#i145505.
Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
βλ. D. Obolensky : Η Βυζαντινή Κοινοπολιτεία-Η Ανατολική Ευρώπη (500-1453) α' τόμος, εκδόσεις Βάνιας, 1991, μτφρ. Γιάννης Τσεβρεμές, σελ.141-143
βλ. Ι. Καραγιαννόπουλος : Ιστορία Βυζαντινού Κράτους-Β' Τόμος -Ιστορία Μέσης Βυζαντινής Περιόδου (565-1081 μ.Χ.), ανατύπωση ε', εκδοτικός οίκος Βάνιας, 1993
βλ. Ντ. Ομπολένσκι ο.π. σελ. 143
|
Μεγάλη Βουλγαρία (632–681) 1η Βουλγαρική Αυτοκρατορία (681–1018) Ασπαρούχ · Τέρβελ · Κορμέσιι · Σεβάρ · Κορμισός · Βίνεχ · Τέλετς · Σαμπίν · Ούμορ · Τόκτου · Πάγκαν · Τέλεριγκ · Κάρνταμ · Κρούμος · Ομούρταγ · Μαλαμίρ · Πρεσιάνος Α΄ · Βόρις Α΄ · Βλαδίμηρος · Συμεών Α' · Πέτρος ο Α' (Καλόγηρος) · Βόρις Β΄,· Ρομάν · Σαμουήλ · Γαβριήλ Ρωμανός · Ιβάν Βλαντισλάβ · Πέτρος Δελεάνος (Πέτρος Β΄) διεκδικητής · Κωνσταντίνος Μπόντιν (Πέτρος Γ΄) διεκδικητής 2η Βουλγαρική Αυτοκρατορία (1186–1396) Ιβάν Ασέν Α΄Πέτρος Δ' · · Πέτρος Δ' · Καλογιάννης · Μπορίλ · Ιβάν Άσεν Β' · Καλιμάν - Ασέν Α' · Μιχαήλ - Ασέν Α' · Καλιμάν - Ασέν Β' · Μήτσο - Ασέν · Κωνσταντίνος Τίκη · Ιβαήλος · Ιβάν Άσεν Γ' · Γεώργιος Τέρτερ Α' · Σμίλετς · Τσάκας · Θεόδωρος Σβετοσλάβ · Γεώργιος Τέρτερ Β'· Μιχαήλ - Σισμάν · Ιβάν Στεφάν · Ιβάν Αλεξάντερ · Ιβάν Σισμάν · Ιβάν Σρατσιμίρ Βασίλειο της Βουλγαρίας (1908–1946) |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
