.
Ο Γεώργιος Ροϊλός (Στεμνίτσα Γορτυνίας, 1867 – Αθήνα, 28 Αυγούστου 1928) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους της «Ομάδας του Μονάχου» με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ιστορικά θέματα και την προσωπογραφία. Ως καθηγητής της Ελαιογραφίας στη θέση του Ιακωβίδη από το 1910 παρέκκλινε από τις ακαδημαϊκές τάσεις (ενταγμένες σ΄ένα τυποποιημένο κώδικα προτύπων) ενδιαφερόμενος κυρίως για την ανανέωση της διδασκαλίας με την επιβολή μεγαλύτερης ελευθερίας.[1]
ΒιογραφίαΣτους πίνακές του απεικόνισε ποικίλα θέματα: πολεμικά από τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και τους Βαλκανικούς πολέμους 1912–13 (πρωτοπόρος στο είδος αυτό μαζί με την Θάλεια Φλωρά-Καραβία), ιστορικά, πορτρέτα, τοπία, κ.λπ. Το πρώιμο έργο του εκφράζει κυρίως τον γερμανικό ακαδημαϊσμό της «Σχολής του Μονάχου». Ωστόσο το έργο της ώριμης περιόδου του, και κυρίως οι τοπιογραφίες, δείχνουν ότι ο Ροϊλός προσπάθησε να εισάγει τον ιμπρεσιονισμό στην Ελλάδα.
Ο Ροϊλός σπούδασε ζωγραφική αρχικά στο Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα, από το 1880 μέχρι το 1887, με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1888 πήγε με υποτροφία του κληροδοτήματος Κρήτση στο Μόναχο, για να συνεχίσει τις σπουδές του κοντά στον Νικόλαο Γύζη. Το 1890 πήγε στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές του κοντά στον Μπενζαμέν Κονστάν (Benjamin Constant) και τον Πωλ Λωράνς (Paul Laurence).[2]
Το 1894 επέστρεψε στην Αθήνα και ένα χρόνο αργότερα, ύστερα από το θάνατο του Σπύρου Προσαλέντη, διορίστηκε καθηγητής στην έδρα Αγαλματογραφίας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, για να φύγει κατόπιν το 1903 στο Λονδίνο, όπου έγινε μέλος του εκεί Καλλιτεχνικού Συνδέσμου και στη συνέχεια για άλλα δυο χρόνια στο Λίβερπουλ, όπου εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας της πόλης και πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις. Επέστρεψε στην Αθήνα ξανά το 1908 και από το 1910 έως το 1927 κατείχε την έδρα Ελαιογραφίας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.[3] Πέθανε το 1928 στην Αθήνα.
Θεματογραφία
Από τη σειρά «Η μάχη των Φαρσάλων»
Στους πίνακές του απεικόνισε ποικίλα θέματα: πολεμικά από τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και τους Βαλκανικούς πολέμους 1912–13 (πρωτοπόρος στο είδος αυτό μαζί με το Βασίλειο Χατζή που στρατεύθηκε στο αντιτορπιλικό «Έλλη» και την Θάλεια Φλωρά-Καραβία), ιστορικά, πορτρέτα, τοπία, κ.α.
" «Στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στρατεύθηκε και έζησε από κοντά όλη την ατμόσφαιρα του πολέμου, διάφορα επεισόδια του οποίου απεικόνισε σε πίνακες του. Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ξαναβρέθηκε στο μέτωπο[4] κρατώντας σημειώσεις και δίνοντας ζωγραφικές συνθέσεις από τα γεγονότα.»
Ζωγραφίζοντας εκ του φυσικού τη γρήγορη εναλλαγή των πολεμικών γεγονότων μέσα στη σκόνη της μάχης οργάνωνε τη σύνθεσή του χωρίς ένα κεντρικό στοιχείο να συγκεντρώνει την προσοχή και να στατικοποιεί τον πίνακα. Για παράδειγμα, τοποθέτησε το βασιλιά Κωνσταντίνο έκκεντρα και όχι μεγαλύτερο ή επιβλητικότερο από τους άλλους.[5] Στο πρώιμο έργο του εκφράζει κυρίως τον γερμανικό ακαδημαϊσμό[6] της «Σχολής του Μονάχου». Ωστόσο το έργο της ώριμης περιόδου του, και κυρίως οι τοπιογραφίες, δείχνουν ότι ο Ροϊλός προσπάθησε να εισάγει τον ιμπρεσιονισμό στην Ελλάδα[7] Εκτός από την προσωπογραφία και τις ιστορικές σκηνές, ο Ροϊλός ζωγράφισε θρησκευτικά και μυθολογικά θέματα,[8] ηθογραφίες[9] και νεκρές φύσεις, ενώ ασχολήθηκε και με τη χαλκογραφία και τη γελοιογραφία (εφημ. Άστυ, Ρωμηός και περιοδικό Εστία).
Ελαιογραφίες
Γυναικεία προσωπογραφία (1884, Εθνική Πινακοθήκη)
Ανδρική προσωπογραφία (1884, Εθνική Πινακοθήκη)
Αυτοπροσωπογραφία του Καλλιτέχνη (1889, Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ.Κουτλίδη)
Η μάχη των Φαρσάλων, 23 Απριλίου 1897 (Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ. Κουτλίδη)
Η μάχη των Φαρσάλων (Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ. Κουτλίδη)
Η μάχη των Φαρσάλων (1901) Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ, Μέτσοβο
Ο Πόλεμος τους 1897 (Συλλ. Ευταξία)
Ανάμνηση του 1897 (Ιδιωτ. Συλλ.)
Ο Θάνατος του λοχία των Ευζώνων (Συλλ. Λεβέντη)
Προσωπογραφία του Δ.Βικέλα (Εθνική Πινακοθήκη)
Προσωπογραφία του Ίωνα Δραγούμη, Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
Προσωπογραφία του Σοφοκλή Δούσμανη, Πειραιάς, Ναυτικό Μουσείο
Καζανάκι και κοφίνι με κεράσια (Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ. Κουτλίδη)
Στρατιώτης (Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ. Κουτλίδη)
Η έξοδος του ελληνικού στρατού από τα στενά της Κρέσνας (Ιδιωτ. Συλλ.)
Έφοδος των Ευζώνων (Ιδιωτ. Συλλογή)
Έλληνες ναυτικοί περισυλλέγουν το σώμα του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄στο Βόσπορο (Εθνική Πινακοθήκη).
Μάχη Ιερολοχιτών-Μάχη του Δραγατσανίου (Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών)
Παιδομάζωμα (Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ. Κουτλίδη)
Στο χειρουργείο (Εθνική Πινακοθήκη)
Προσωπογραφία του Αλεξάνδρου Σούτσου
Προσωπογραφία του Ι. Γκούρα (1920, Εθνικό και Ιστορ. Μουσείο)
Προσωπογραφία Γεωργίου Μπούμπουλη (1905), Μουσείο Μπουμπουλίνας, Σπέτσες
Προσωπογραφία Ευφροσύνης Μπούμπουλη (1905), Μουσείο Μπουμπουλίνας, Σπέτσες[10]
Χωριό - Σπίτια (Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας)
Τοπίο με ποτάμι (Εθνική Πινακοθήκη, Συλλ. Κουτλίδη) κ.α.
Οι ποιητές (Συλλογή Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" Διαστάσεις: 1.21 x 1.77
Παραπομπές
Χρύσανθος Χρήστου, Η ελληνική ζωγραφική 1832-1922 (1982)
(επιμ) Λαμπράκη-Πλάκα, Μαρίνα (1999). Εθνική Πινακοθήκη /100 χρόνια, Τέσσερις αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής, Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, σελ. 681.
Παγκόσμιο Βιογραφικό λεξικό, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, τόμ. 9Α., σσ. 94-95
Θάλεια Φλωρά-Καραβία: Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-13, 1936
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ.25, σελ. 419
Χρύσανθος Χρήστου: Θεωρία και Ιστορία της Νεώτερης Τέχνης (1972)
Ιστορία της Τέχνης, Larousse, «Νεοελληνική Ζωγραφική», τόμ. 5, σ.28.
Ιππόλυτος (1925), Χαίρε, Ραββί (1925), Μη μου άπτου, Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμ. 11 σ.161
Η γραία με τη γαλή κ.α. ο .π.
Μουσείο Μπουμπουλίνας
Πηγές
Πανδέκτης
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμ. 14ος
Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια
Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών, τόμ. 4ος, εκδ. οίκος Μέλισσα
Eλληνες ζωγράφοι από τη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας ISBN 978-960-86146-7-3
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
