.

Ελλάδα

Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας

Νομός Μεσσηνίας Δήμος Αετού

-- Δήμος Αετού --

Το Μοναστήρι[4] αναφερόμενο επίσημα ως το Μοναστήριον και παλαιότερα ως η Βαρυμπόπη ή η Αριά, είναι ορεινός οικισμός κοντά στον Αετό και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας.

View Larger Map

Τοποθεσία

Το Μοναστήρι βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά της Κυπαρισσίας και περίπου 3 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τον Αετό. Έχει υψόμετρο 570[1][5] μέτρα και απέχει 30 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους.

Ιστορία

Το χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Τριφυλίας και της ευρύτερης περιοχής του Αετού.

Ενετοκρατία

Την εποχή της Ενετοκρατίας αναφερόταν ως Βαρυμπόμπη ή Βαριμπόμπι (Varibobi). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το χωριό Βαριμπόμπι (Varibobi), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[6] Αναφερόταν επίσης ως Varibombi, στην απογραφή Grimani του 1700 και ως Varilambi στην απογραφή Pacifico/Alberghetti του 1704.[7]

Νεότερη ιστορία

Επίσης το χωριό αναφερόταν τον 19ο αιώνα ως Varibopi σύμφωνα με τον Pouqueville το 1815 και ως Varybopi σύμφωνα με την απογραφή του 1829, που έγινε από την «επιστημονική αποστολή του Μοριά» (Mission scientifique de Morée), η οποία ήταν τμήμα της γαλλικής αποστολής με την ονομασία Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée), η οποία ήταν αποστολή εκστρατευτικού σώματος 13.000-15.000 ανδρών, υπό την αρχηγία του Νικολάου - Ιωσήφ Μαιζώνος στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών 1828 και 1833.[7] Υπάρχουν επίσης αναφορές του χωριού και ως Βαριμπόπη η Βαριπόμπη ή Βαρυμπόηι ή Βαρυμπόπι. Η Βαρυμπόπη προσαρτήθηκε στον παλαιό Δήμο Αετού το 1835.[8][9] Το 1840[10] το Βαρυμπόμπι αποσπάται από τον Δήμο Αετού[11] και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Τριπύλης,[12] στον οποίο, ως έδρα ορίζεται τον ίδιο χρόνο το Σελά (σήμερα ο Σελλάς). Το Βαρυμπόπι παρέμεινε ως οικισμός του Δήμου Τριπύλης ως και το 1876[13] που επανήλθε στον παλαιό Δήμο Αετού. Το χωριό αναφέρεται, το 1853 επίσης σαν Βαριμπόπι στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή και ως χωριό του Δήμου Τριπύλης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 466 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[14] Ως έδρα του δήμου Τριπύλης τότε αναφερόταν η Σαρακινάδα. Σύμφωνα με την απογραφή του 1861 το Σελά ήταν τότε έδρα του δήμου με 279 κατοίκους. Λίγο αργότερα η έδρα του δήμου μεταφέρεται και πάλι στην Σαρακινάδα, ενώ το 1876 η έδρα μεταφέρεται από αυτήν στον οικισμό Ραυτόπουλον,[15] όπως επιβεβαιώνεται και από την απογραφή του 1879. Ταυτόχρονα, το 1876, το Βαρυμπόπι επανήλθε στον παλαιό Δήμο Αετού με έδρα τον Αετό. Το 1899 το χωριό μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[16] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[17] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Από το 1907 το χωριό αναφέρεται επίσημα ως η Βαρυμπόπη, ονομασία που θα παραμείνει ως το 1927. Το 1912 η Βαρυμπόπη προσαρτάται και γίνεται έδρα στην Κοινότητα Βαρυμπόπης,[18] [19] στην οποία προσαρτάται και ο οικισμός Μαλίκι (σήμερα η Πολυθέα), ο οποίος λίγο αργότερα, το 1919,[20] μεταφέρεται και ορίζεται ως έδρα στην Κοινότητα Μαλικίου.[21] Το 1927[22] η Βαρυμπόπη και η ομώνυμη κοινότητά της μετονομάζονται το χωριό ως η Αριά και η κοινότητα ως Κοινότητα Αριάς αντίστοιχα. Η ονομασία αυτή θα παραμείνει λιγότερο από χρόνο, καθώς ένα οκτάμηνο μετά, τον Αύγουστο του 1928,[23] ο οικισμός Αριά μετονομάζεται σε Μοναστήρι (από το 1940 αναφερόταν επίσημα ως Μοναστήριον) και η κοινότητα σε Κοινότητα Μοναστηρίου. Το χωριό παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας (με τις αλλεπάλληλες αλλαγές στην ονομασία του χωριού και της κοινότητας), από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Μοναστήριον υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Αετού Μεσσηνίας,[24] [25] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» το Μοναστήριον ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[26][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. Το Μοναστήριον σήμερα είναι η έδρα και ο μοναδικός οικισμός της Τοπικής Κοινότητας του Μοναστηρίου του Δήμου Τριφυλίας.[4]

Κάτοικοι

Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 25 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.
Εξέλιξη Πληθυσμού του Μοναστηρίου Μεσσηνίας Απογραφή Πληθυσμός Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού
1689 79[6]
1844 493[27]
1851 466[14]
1879 664[28][6]
1889 705[29]
1896 795[30]
1907 962[31]
1920 536[32]
1928 533[33]
1940 513[34]
1951 392[35]
1961 292[36]
1971 144[37]
1981 75[38]
1991 81[39]
2001 113[40]
2011 25[41]

Κτίρια - αξιοθέατα

Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια υπάρχει το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και Σχολαρχείο.[4] Αναφέρονται ως διατελέσαντες εκπαιδευτικοί, ο Σχολάρχης Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι Δ. Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Εκτός από το Σχολαρχείο (Ελληνικό Σχολείο Βαρυμπόπης) υπήρχε και το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων.[4] Στο χωριό υπήρχε παλαιότερα έδρα του Μονοπωλείου με διαχειριστή τον Κ. Τσιμίδη και λειτουργούσαν επίσης 3 υδρόμυλοι, παντοπωλείο, λιοτρίβι, γραφείο δικολάβου και αμπαδορραφείο.[4] Στην περιοχή του χωριού υπάρχουν οι εκκλησίες του Αγίου Πέτρου (ενοριακός ναός)[42] και του Αγίου Γεωργίου (κοιμητηριακός ναός).[43] Πάνω από το χωριό, στη δυτική πλευρά του βουνού Κιάφα και σε υψόμετρο 960 μέτρα, βρίσκεται επίσης ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του χωριού, η παλαιά πετρόκτιστη Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.[44][4]
Δείτε επίσης

Κυπαρισσία
Αετός
Δήμος Τριφυλίας
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
πρώην Δήμος Αετού Μεσσηνίας

Παραπομπές

Μοναστήρι, από την ιστοσελίδα: buk.gr
Ταχυδρομικός Κώδικας Μοναστήρι Μεσσηνίας.
Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Κοπανάκι: 27650
9) Τ.Κ. Μοναστηρίου: Το Μοναστήρι = Βαρυμπόμπη = Αριά, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
Μοναστήρι, από την ιστοσελίδα: moriasnow.gr.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Απογραφή 1689, Νο 155 Varibobi - Απογραφή 1879, Νο 155 Βαρυμπόπι, σελ. 706-707.
Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνικής Μεσσηνίας ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Αναστατικές Εκδόσεις Δ. Ν. Καραβία, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-258-103-2, Οικιστική εξέλιξη 1, από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 21 Βαριμπόπη - Απογραφή Corner (1689): Varibobi - Απογραφή Grimani (1700): Varibombi και Οικιστική εξέλιξη 2, από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 21, Απογραφή Pacifico/Alberghetti (1704): Varilambi - Pouqueville (1815): Varibopi, Απογραφή Expedition Scientifique de Moree (1829): Varybopi.
21-04-1835.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Βαρυμπόπη (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αετού (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Τριπύλης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 49Α - 08/11/1876.
Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σ. 582.
ΦΕΚ 49Α - 08/11/1876.
ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899.
ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Κ. Βαρυμπόπης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 69Α - 26/03/1919.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Κ. Μαλικίου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927.
ΦΕΚ 156Α - 08/08/1928.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αετού (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 41.
Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 124.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 90.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 106.
Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 395.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 238.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 280.
Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 308.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951", σελ. 150.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 145.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 140.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 151.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 184.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 180.
"Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
Ι.Ν. Αγίου Πέτρου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Φ30/Β1/21415/435/26-5-1994 - ΦΕΚ 471/Β/23-6-1994, [...] "Αποφασίζουμε το χαρακτηρισμό του Ι. Ν. Αγίου Πέτρου Κοινότητας Μοναστηρίου της Επαρχίας Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας, ως οικοδομήματος που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, με ζώνη προστασίας 10μ. γύρω του. Ο ανωτέρω ναός είναι ο ενοριακός της Κοινότητας. Είναι σύνθετος τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο, με τριμερές Ιερό Βήμα και ημικυκλικές εξωτερικά κόγχες, νάρθηκα και γυναικωνίτη. Στη ΒΔ γωνία είναι προσαρτημένο πυργοειδές κωδωνοστάσιο. Η κύρια είσοδος έχει μνημειακό περιθύρωμα με χρονολογία 1875. Στον τρούλο και τα σφαιρικά τρίγωνα σώζονται τοιχογραφίες του 19ου αιώνα. Ο ναός εντάσσεται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/21416/434/26-5-1994 - ΦΕΚ 459/Β/17-6-1994, [...] "Αποφασίζουμε το χαρακτηρισμό του Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου Κοινότητας Μοναστηρίου της Επαρχίας Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας, ως οικοδομήματος που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, με ζώνη προστασίας 20μ. γύρω του. Ο ανωτέρω ναός είναι ο κοιμητηριακός της Κοινότητας. Είναι μονόχωρος με δίρριχτη στέγη, ημικυκλική εξωτερικά κόγχη και πρόσκτισμα στα Β.Α. Στο ξύλινο λαϊκό τέμπλο οι εικόνες του Δωδεκαόρτου και οι δεσποτικές χρονολογούνται στον 19ο αι., όπως και όλος ο ναός." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ι. Μονή Σωτήρος, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/13277/340/3-7-1997 - ΦΕΚ 711/Β/19-8-1997, [...] "Χαρακτηρίζεται η Ιερά Μονή Σωτήρος Κοινότητας Αητού, επαρχίας Τριφυλίας, Νομού Μεσσηνίας, ως οικοδόμημα που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, με ζώνη προστασίας 25 μέτρα γύρω του. Το καθολικό της Μονής είναι μεγάλων διαστάσεων λιθόκτιστος μονόχωρος, δρομικός ναός με οκτάπλευρο τρούλο. Στην ανατολική πλευρά ο ναός απολήγει σε τρεις ισοϋψείς ημιεξαγωνικές εξωτερικές κόγχες. Τρεις θύρες εισόδου, στη βόρεια, στη νότια και στη δυτική όψη οδηγούν στο εσωτερικό του μνημείου, στο οποίο διατηρείται δάπεδο λίθινο με γεωμετρικές παραστάσεις και αστερόσχημο έμβλημα στο μέσον και κτιστό τέμπλο με νεοκλασικίζουσες επιδράσεις. Ο ναός χρονολογείται από τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα". [...] σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Πηγές

Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνικής Μεσσηνίας ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Αναστατικές Εκδόσεις Δ. Ν. Καραβία, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-258-103-2. Η εργασία αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε περιληπτικά, υπό μορφή διάλεξης, στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. στις 10 Ιουλίου 2003, με επιβλέπουσα καθηγήτρια την Αικατερίνη Δημητσάντου-Κρεμέζη. Στην έντυπη μορφή της, προδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ιστορικογεωγραφικά», τόμος 10ος, Αθήνα 2004, σελ. 9-105. Η έκδοση του 2007 αποτελεί ανεξάρτητη αναδημοσίευση της αρχικής έκδοσης. Αναδημοσίευση σε ιστοσελίδα: Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνική Μεσσηνία: Ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Πύργος Τριφυλίας, 14/03/2007, από την παλαιά-αρχειακή ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΕΤΟΥ
Τοπική Κοινότητα Αγριλιάς Τριφυλίας
Νέα Αγριλιά, η
Τοπική Κοινότητα Αετού
Αετός, ο
Τοπική Κοινότητα Αρτικίου
Αρτίκι, το
Τοπική Κοινότητα Γλυκορριζίου
Γλυκορρίζι, το
Τοπική Κοινότητα Καμαρίου
Καμάρι, το
Τοπική Κοινότητα Κεφαλόβρυσης
Κεφαλόβρυση, η
Τσερτσαίικα, τα
Τοπική Κοινότητα Κοπανακίου
Αγιάννης, ο
Άγιος Δημήτριος, ο
Κοπανάκι, το
Ριζοχώρι, το
Τρουπακέικα, τα
Τοπική Κοινότητα Κρυονερίου
Κρυονέρι, το
Τοπική Κοινότητα Μοναστηρίου
Μοναστήρι, το
Τοπική Κοινότητα Πολυθέας
Πολυθέα, η
Τοπική Κοινότητα Σιτοχωρίου
Σιτοχώρι, το

Νομός Μεσσηνίας : Δήμος, Κοινότητα

Τρικόρφου | Τριπύλας

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας.

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License