Μπόρις Τζόνσον

Ο Αλεξάντερ Μπόρις ντε Φέφελ Τζόνσον (αγγλικά: Alexander Boris de Pfeffel Johnson, γενν. 19 Ιουνίου 1964), γνωστός ως Μπόρις Τζόνσον, είναι Βρετανός πολιτικός, συγγραφέας και πρώην δημοσιογράφος, που υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου από τον Ιούλιο του 2019 εως τον Σεπτέμβριο του 2022. Διετέλεσε ως Ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος από τον Ιούλιο του 2019 έως τον Σεπτέμβριο του 2022.

Είναι Μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου, με το Συντηρητικό Κόμμα, για την εκλογική περιφέρεια του Άξμπριτζ εντ Σάουθ Ράισλιπ, από τον Μάιο του 2015.

Στις 7 Ιουλίου 2022, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος και από την πρωθυπουργία, και πλέον υπηρετεί ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός. Στις 5 Σεπτεμβρίου 2022 αναμένεται η οριστική του παραίτηση.

Επίσης, υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου (2016-2018), Δήμαρχος του Λονδίνου (2008-2016) και Μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων για την εκλογική περιφέρεια του Χένλεϊ (2001-2008).[1][2]

Συνοπτική βιογραφία

Ο Μπόρις Τζόνσον, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1964 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης των Η.Π.Α., από πλούσια βρετανική οικογένεια της υψηλής τάξεως, ο Τζόνσον εκπαιδεύθηκε στο «European School of Brussels», στο «Ashdown House School» και στο «Eton College». Τα πρώτα χρόνια μεγάλωσε στην Ουάσινγκτον Π.Κ. και στο Μπρίτζπορτ Κονέκτικατ. Το 1969, η οικογένειά του επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αποφοίτησε το Κολλέγιο Ίτον το 1983. Στη συνέχεια σπούδασε κλασικές σπουδές και φιλοσοφία στο «Balliol College» του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όπου εξελέγη πρόεδρος του φοιτητικού κινήματος το 1986. Το 1987 έλαβε πτυχίο (BA).

Ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «The Times» αλλά απολύθηκε όταν παραποίησε μιαν είδηση. Αργότερα έγινε ο απεσταλμένος της Βρετανίας στις Βρυξέλλες για χάρη της εφημερίδας The Daily Telegraph, με τα άρθρα του να επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το σκεπτικιστικό συναίσθημα της βρετανικής δεξιάς. Έγινε βοηθός εκδότη στην ίδια εφημερίδα από το 1994 έως το 1999 και αργότερα εκδότης στην εφημερίδα «The Spectator» από το 1999 έως το 2005.

Το 2001 εξελέγη βουλευτής της περιφέρειας Χένλεϊ το 2001 και εισήχθη στο υπουργικό συμβούλιο υπό την ηγεσία των συντηρητικών Μάικλ Χάουαρντ και Ντέιβιντ Κάμερον. Τάχθηκε ευρέως υπέρ της πολιτικής γραμμής του συντηρητικού κόμματος αλλά υιοθέτησε μια πιο φιλελεύθερη στάση σε θέματα όπως τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ στην κοινοβουλευτική ψηφοφορία.

Παραιτήθηκε από βουλευτής το 2008 όταν εξελέγη δήμαρχος του Λονδίνου, θέση στην οποία εξελέγη ξανά το 2012. Κατά την διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος, κατάργησε την κατανάλωση αλκοόλ στο μεγαλύτερο μέρος των μέσων μαζικής μεταφοράς του Λονδίνου, διεξήγαγε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2012 και εισήγαγε νέες λωρίδες για λεωφορεία, ποδήλατα και ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Το 2015 ο Τζόνσον εκλέχθηκε βουλευτής στην περιφέρεια Άξμπριτζ εντ Σάουθ Ράισλιπ, στην οποία κατέβηκε ως υποψήφιος δήμαρχος την επόμενη χρονιά. Το 2016 έλαβε σημαντική δημοσιότητα στα πλαίσια της επιτυχημένης εκστρατείας Vote Leave υπέρ του Brexit. Τότε υπηρέτησε ως γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος επί των εξωτερικών υποθέσεων στην κυβέρνηση της Τερέζα Μέι ; μια θέση από την οποία παραιτήθηκε δυο χρόνια αργότερα μετά την αρνητική κριτική που έλαβε η προσέγγιση της Μέι στο θέμα του Brexit. Μετά την παραίτηση της Μέι το 2019, εκλέχθηκε ηγέτης του συντηρητικού κόμματος και ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού.

Τον Αύγουστο 2019, ο Τζόνσον συμβούλευσε την βασίλισσα Ελισάβετ Β' να διαλύσει το Κοινοβούλιο από τις 10 Σεπτεμβρίου έως τις 14 Οκτωβρίου εν μέσω έντονων αντιδράσεων στις 24 Σεπτεμβρίου αυτή η πράξη κρίθηκε ομόφωνα από το Ανώτατο Δικαστήριο ως παράνομη και χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Συνεπώς, στις γενικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2019, ο Τζόνσον οδήγησε το συντηρητικό κόμμα στην μεγαλύτερη επίτυχία του από την δεκαετία του 1980.

Ο Τζόνσον αποτελεί μια αμφιλεγόμενη μορφή στην πολιτική και στην δημοσιογραφία της Βρετανίας. Οι υποστηρικτές του τον έχουν επαινέσει ως έναν διασκεδαστικό, χιουμοριστικό και δημοφιλή άνδρα απέναντι στους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Από την άλλη, του έχει ασκηθεί κριτική και έχει κατηγορηθεί για ελιτισμό, ατιμία, τεμπελιά αλλά και για την χρήση ρατσιστικής, σεξιστικής και ομοφοβικής γλώσσας. Ο Τζόνσον αποτελεί το θέμα αρκετών βιογραφιών και ενός αριθμού φαντασιακών απεικονίσεων.
Πρώτα χρόνια
Παιδική ηλικία: 1964-1977

Ο Τζόνσον γεννήθηκε από βρετανούς γονείς της υψηλής τάξης στις 19 Ιουνίου 1964 στο Μανχάτταν της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του, Στάνλεϊ Τζόνσον, ήταν τότε φοιτητής οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Η μητέρα του, Σάρλοτ Φώσετ, ήταν κόρη του Σερ Τζέιμς Φώσετ και μιας καλλιτέχνη από μια οικογένεια φιλελεύθερων διανοούμενων. Οι γονείς του παντρεύτηκαν το 1963 πριν μετακομίσουν στις ΗΠΑ.

Οι γονείς του Τζόνσον ζούσαν απέναντι από το ξενοδοχείο Τσέλσι ενώ τον Σεπτέμβριο 1964 επέστρεψαν στην Βρετανία προκειμένου η Σάρλοτ να μπορέσει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Η οικογένεια κατοικούσε στο Σάμερταουν της Οξφόρδης και το 1965 η μητέρα του Τζόνσον γέννησε την Ρέιτσελ. Τον Ιούλιο 1965 η οικογένεια μετακόμισε στο Βόρειο Λονδίνο ; τον Φεβρουάριο 1966 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Ουάσινγκτον καθώς ο πατέρας του Τζόνσον είχε προσληφθεί στην Παγκόσμια Τράπεζα. Το τρίτο παιδί της οικογένειας, ο Λίο, γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο 1967. Ο πατέρας του τότε έπιασε μια εποχική δουλειά πάνω στην δημογραφία του πληθυσμού και τον Ιούνιο 1968 η οικογένεια μετακόμισε στο Νόργουοκ του Κονέκτικατ.

Το 1969 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην οικογενειακή φάρμα του πατέρα του, την West Nethercote Farm, στα δυτικά της Αγγλίας. Εκεί, ο Τζόνσον απέκτησε μια πρώτη εμπειρία με το κυνήγι της αλεπούς. Ο πατέρας του απουσίαζε συχνά κι άφηνε τον Τζόνσον να μεγαλώνει με την μητέρα του και με νταντάδες. Ως παιδί, ο Τζόνσον ήταν ήσυχος και μελετηρός παρόλο που υπέφερε από κωφαμάρα, γεγονός που οδήγησε σε αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις. Ο ίδιος και τα αδέλφια του ενθαρρύνθηκαν να ασχοληθούν με ποικίλες δραστηριότητες από μια νεαρή ηλικία, με αρκετά βραβεία. Η πρώτη ηχογραφημένη φιλοδοξία του Τζόνσον ήταν να γίνει «βασιλιάς του κόσμου». Με ελάχιστους ή καθόλου φίλους πέρα από τα αδέλφια του, τα παιδιά είχαν στενές σχέσεις μεταξύ τους.

Στα τέλη 1969, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο δυτικό Λονδίνο, όπου ο πατέρας του διεξήγαγε μια μεταδιδακτορική έρευνα στο London School of Economics. Το 1970 η Σάρλοτ και τα παιδιά επέστρεψαν για ένα σύντομο διάστημα στο Nethercote, όπου ο Τζόνσον φοίτησε στο Winsford Village School προτού επιστρέψει στο Λονδίνο και φοιτήσει στο Primrose Hill Primary School. Στα τέλη 1971, η οικογένεια απέκτησε ακόμα έναν γιο, τον Τζόζεφ.

Μετά την πρόσληψη του πατέρα του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οικογένεια μετακόμισε τον Απρίλιο 1973 στις Βρυξέλλες όπου ο Τζόνσον φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο των Βρυξελλών και έμαθε γαλλικά. Η μητέρα του είχε έναν νευρικό κλονισμό και νοσηλεύθηκε με βαριάς μορφής κατάθλιψη ενώ ο Τζόνσον και τα αδέλφια του στάλθηκαν το 1975 στο προπαρασκευαστικό σχολείο Ashdown House στο Ανατολικό Σάσεξ. Εκεί ανέπτυξε την αγάπη του για το ράγκμπι και αρίστευσε στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά ; αποβλήθηκε από το σχολείο εξαιτίας της χρήσης σωματικής βίας. Στο μεταξύ, η σχέση των γονιών του τελείωσε τον Δεκέμβριο 1978 και πήραν διαζύγιο το 1980. Η μητέρα του μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Νότινγκ Χιλ όπου τα παιδιά της περνούσαν τον περισσότερο χρόνο μαζί της.
Ήτον και Οξφόρδη: 1977-1987

Ο Τζόνσον έλαβε υποτροφία για να σπουδάσει στο Κόλεγιο Ήτον, το ανεξάρτητο προπαρασκευαστικό σχολείο στο Ήτον του Μπέρκσαϊρ. Φτάνοντας εκεί το φθινόπωρο 1977, ο Τζόνσον ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το όνομα Μπόρις και ανέπτυξε την «εκκεντρική αγγλική περσόνα» για την οποία έγινε γνωστός. Εγκατέλειψε τον καθολικισμό και ασπάστηκε τον αγγλικανισμό ενώ έγινε μέλος της Εκκλησίας της Αγγλίας. Παρόλο που οι σχολικές αναφορές είχαν παράπονα για την απραξία, τον εφησυχασμό και την αργοπορία του, ο Τζόνσον ήταν δημοφιλής και αρκετά γνωστός στο Ήτον. Οι φίλοι του προέρχονταν κυρίως από την πλούσια ανώτερη και ανώτατη τάξη ; οι καλύτεροι φίλοι του ήταν ο Darius Guppy και οCharles Spencer, που τον συνόδευσαν στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και παρέμειναν φίλοι μέχρι την ενηλικίωση. Ο Τζόνσον αρίστευσε στην αγγλική και στην κλασική φιλολογία, κερδίζοντας βραβεία και στις δυο επιστήμες. Έγινε γραμματέας του φοιτητικού συλλόγου και εκδότης της σχολικής εφημερίδας The Eton College Chronicle. Στα τέλη 1981, έγινε δεκτός στην Eton Society. Μετά την αποφοίτησή του από το Ήτον, ο Τζόνσον πέρασε έναν χρόνο αδράνειας στην Αυστραλία, όπου δίδαξε αγγλικά και λατινικά στο Timbertop, ένα ανεξάρτητο προπαρασκευαστικό σχολείο της ελίτ κοινωνίας.

Ο Τζόνσον κέρδισε μια υποτροφία για να παρακολουθήσει το Literae Humaniores, ένα τετραετές πρόγραμμα σπουδών πάνω στην μελέτη της κλασικής φιλολογίας, στην Οξφόρδη. Ξεκινώντας την φοίτησή του στο πανεπιστήμιο στα τέλη 1983, ήταν ένας από την γενιά των αποφοίτων της Οξφόρδης που ηγήθηκαν στην βρετανική πολιτική και δημοσιογραφία στο δεύτερο μισό του 21ου αιώνα ; μεταξύ αυτών οι Ντέιβιντ Κάμερον, William Hague, Michael Gove, Jeremy Hunt και Nick Boles που έγιναν βουλευτές με το συντηρητικό κόμμα. Στο πανεπιστήμιο έπαιζε ράγκμπι με την τοπική φοιτητική ομάδα και συσχετίστηκε αρχικά με την ομάδα Old Etonians και αργότερα με την ομάδα Bullingdon Club, μια ομάδα της ανώτερης τάξης γνωστή για βανδαλισμούς και μεθύσια. Έκανε σχέση με την Allegra Mostyn-Owen, που προερχόταν από την ανώτερη τάξη και με την οποία αρραβωνιάστηκε ενώ ήταν ακόμα φοιτητής.

Ο Τζόνσον ήταν δημοφιλής και αρκετά γνωστός στην Οξφόρδη. Μαζί με τον Guppy εξέδιδε το φοιτητικό σατιρικό περιοδικό Tributary. Το 1984, ο Τζόνσον εκλέχθηκε γραμματέας του φοιτητικού συλλόγου της Οξφόρδης πριν κάνει εκστρατεία για την θέση του προέδρου. Ωστόσο έχασε στις φοιτητικές εκλογές από τον Neil Sherlock. Το 1986, ο Τζόνσον ήταν ξανά υποψήφιος για πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου, με την βοήθεια του απόφοιτου Frank Luntz. Η εκστρατεία του επικεντρώθηκε στην υποστήριξη από την ήδη καθιερωμένη ανώτερη τάξη μέσω της έμφασης περισσότερο στην περσόνα του και λιγότερο στις σχέσεις του με τους συντηρητικούς. Με την ελπίδα να αποσπάσει την ψήφο της ανώτερης τάξης, ο Τζόνσον σχετίστηκε με ακαδημαϊκούς συλλόγους που υποστήριζαν το κεντρώο Σοσιαλ-Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα. Ο Luntz αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο Τζόνσον απεικόνιζε τον εαυτό του ως υποστηρικτή του Σοσιαλ-Δημοκρατικού Κόμματος κατά την διάρκεια της εκστρατείας, παρόλο που ο Τζόνσον δηλώνει ότι δεν έχει καμιά ανάμνηση από αυτό το γεγονός. Ο Τζόνσον κέρδισε στις εκλογές και έγινε πρόεδρος, παρόλο που η προεδρία του δεν θεωρήθηκε ως ιδιαίτερα διακεκριμένη ή αξιομνημόνευτη ενώ υπήρχαν ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα και την σοβαρότητά του. Έχοντας ειδικευτεί στην αρχαία λογοτεχνία και στην κλασική φιλοσοφία, ο Τζόνσον απεφοίτησε από το Balliol College με αξιώσεις αλλά ήταν βαθιά δυστυχισμένος που δεν έλαβε το πτυχίο του με άριστα.
Πρώιμη σταδιοδρομία
The Times και The Daily Telegraph: 1987-1994

Ο Τζόνσον και η Mostyn-Owen παντρεύτηκαν στο δυτικό Φέλτον, στο Shropshire, τον Σεπτέμβριο 1987 ; το Allegra e Boris – ένα ντουέτο για βιολί και βιόλα – ηχογραφήθηκε ειδικά για τον γάμο από τον Hans Werner Henze. Μετά τον μήνα του μέλιτος στην Αίγυπτο, το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο δυτικό Κένσινγκτον, στο δυτικό Λονδίνο. Ο Τζόνσον ξεκίνησε να εργάζεται σε μια συμβουλευτική εταιρεία, την L.E.K. Consulting, αλλά παραιτήθηκε μετά από μια εβδομάδα. Χάρη σε γνωριμίες της οικογένειάς του, στα τέλη 1987 ξεκίνησε να εργάζεται στην εφημερίδα The Times. Ένα σκάνδαλο ξέσπασε όταν ο Τζόνσον έγραψε ένα άρθρο πάνω στην αρχαιολογική ανακάλυψη του παλατιού του Εδουάρδου ΙΙΙ. Ο Τζόνσον εφηύρε ένα παράθεμα για το άρθρο, το οποίο ισχυρίστηκε εσφαλμένα ότι προερχόταν από τον ιστορικό Colin Lucas, που ήταν στην ουσία ο νονός του. Μετά την ανακάλυψη του τεχνάσματος από τον διευθυντή των The Times Charles Wilson, ο Τζόνσον απολύθηκε.

Ο Τζόνσον βρήκε δουλειά στην εφημερίδα The Daily Telegraph, χάρη στην γνωριμία του με τον εκδότη της Max Hastings, μέσω του φοιτητικού συλλόγου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Τα άρθρα του είχαν σχεδιαστεί ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις του συντηρητικού αναγνωστικού κοινού της μεσαίας τάξης που διάβαζε την εφημερίδα και ήταν γνωστά για το ιδιαίτερο φιλολογικό τους ύφος ; γεμάτα με παλιομοδίτικες λέξεις και φράσεις και συχνά αναφερόμενα στο αναγνωστικό κοινό με την προσφώνηση «φίλοι μου». Στις αρχές του 1989, ο Τζόνσον εστάλη ως απεσταλμένος της εφημερίδας στις Βρυξέλλες ώστε να αρθρογραφεί για ζητήματα αναφορικά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Παρέμεινε σε αυτή την θέση μέχρι το 1994. Ισχυρός κριτής του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ, ο Τζόνσον καθιερώθηκε ως ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους του ευρωσκεπτικισμού των Βρυξελλών. Πολλοί από τους συναδέλφους δημοσιογράφους ασκούσαν κριτική στα άρθρα του, υποστηρίζοντας ότι τα άρθρα του συχνά περιλάμβαναν ψέμματα ώστε να δυσφημήσουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Chris Patten αργότερα ισχυρίστηκε ότι εκείνη την περίοδο ο Τζόνσον ήταν «ένας από τους μεγαλύτερους εκθέτες της ψευδούς δημοσιογραφίας».

Ο βιογράφος του Τζόνσον Andrew Gimson πίστευε ότι αυτά τα άρθρα έκαναν τον Τζόνσον «έναν από τους πιο δημοφιλείς εκθέτες του ευρωσκεπτικισμού». Σύμφωνα με την βιογράφο Sonia Purnell – που ήταν η εκπρόσωπος τύπου του Τζόνσον στις Βρυξέλλες – ο Τζόνσον βοήθησε τον ευρωσκεπτικισμό να γίνει «μια ελκυστική και συντονισμένη αιτία για την πολιτική δεξιά», ενώ προηγουμένως ο ευρωσκεπτικισμός σχετιζόταν με την βρετανική αριστερά. Τα άρθρα του Τζόνσον τον καθιέρωσαν ως τον αγαπημένο δημοσιογράφο της συντηρητικής πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ παρόλο που ο διάδοχος της Θάτσερ, John Major, ενοχλούνταν από τον Τζόνσον και περνούσε αρκετό χρόνο να διαψεύδει τους ισχυρισμούς του. Τα άρθρα του Τζόνσον επιδείνωσαν τις εντάσεις ανάμεσα στον ευρωσκεπτικισμό του συντηρητικού κόμματος και τις οργανώσεις υπέρ της Ευρώπης. Εντάσεις που θεωρήθηκαν ευρέως ότι συνέβαλαν στην ήττα του κόμματος στις γενικές εκλογές του 1997. Ως αποτέλεσμα, ο Τζόνσον κέρδισε την δυσπιστία πολλών πολιτικών. Τα γραπτά του αποτέλεσαν επίσης μια επιρροή για την εμφάνιση του Ανεξάρτητου Κόμματος στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Τον Φεβρουάριο 1990 η γυναίκα του Τζόνσον τον εγκατέλειψε. Μετά από αρκετές προσπάθειες για επανασύνδεση, πήραν διαζύγιο τον Απρίλιο 1993. Έκανε σχέση με την παιδική του φίλη Marina Wheeler, που είχε μετακομίσει στις Βρυξέλλες το 1990. Τον Μάιο 1993, παντρεύτηκαν στο Σάσεξ και η Wheeler γέννησε μια κόρη λίγο καιρό αργότερα. Ο Τζόνσον και η νέα σύζυγός τους εγκαταστάθηκαν στο Βόρειο Λονδίνο, σε μια περιοχή γνωστή για τους φιλελεύθερους και αριστερούς διανοούμενους. Υπό την επιρροή της συζύγου και του στενού περιβάλλοντός του, ο Τζόνσον μετακόμισε σε μια πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση όπως σε ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ και οι φυλετικές διαφορές. Το ζευγάρι απέκτησε ακόμα τρία παιδιά, στα οποία δόθηκε το κοινό επίθετο Johnson-Wheeler και τα οποία φοίτησαν στο τοπικό δημοτικό σχολείο Canonbury και ύστερα σε ιδιωτικά γυμνάσια και λύκεια. Αφιερώνοντας αρκετό καιρό στα παιδιά του, ο Τζόνσον έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Perils of the Pushy Parents – A Cautionary Tale, το οποίο έλαβε σχετικά αδιάφορες κριτικές.
Πολιτικός αρθρογράφος: 1994-1999

Πίσω στο Λονδίνο, ο Χάστινγκς απέρριψε το αίτημα του Τζόνσον να γίνει πολεμικός ανταποκριτής. Αντιθέτως τού ανέθεσε την θέση του πολιτικού αρθρογράφου. Η στήλη του Τζόνσον έλαβε θετικά σχόλια επειδή ήταν ιδεολογικά εκλεκτική και γραμμένη με ιδιαίτερο ύφος ενώ τού χάρισε το βραβείο του Σχολιαστή της Χρονιάς στα βραβεία What the Papers Say. Κατηγορήθηκε για αδιαλλαξία ; σε μια στήλη χρησιμοποίησε τις λέξεις "piccannies" και "watermelon smiles" όταν αναφέρθηκε στους Αφρικανούς και υπερασπίστηκε την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία στην Ουγκάντα ενώ σε άλλη στήλη αναφέρθηκε στους ομοφυλόφιλους άνδρες ως "tank-topped bumboys". Σχεδιάζοντας την πολιτική του σταδιοδρομία, το 1993 ο Τζόνσον αναφέρθηκε στην επιθυμία του να συμμετάσχει στις γενικές εκλογές 1994 ως υποψήφιος του συντηρητικού κόμματος ώστε να εκλεγεί μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παρόλο που ο Άντριου Μίτσελ έπεισε τον Major να μην ασκήσει βέτο στην υποψηφιότητα του Τζόνσον, ο Τζόνσον το βρήκε αδύνατο να βρει μια εκλογική περιφέρεια με την οποία θα κατέβαινε υποψήφιος. Συνεπώς έστρεψε την προσοχή του στο να κερδίσει μια έδρα στην Βουλή των Αντιπροσώπων του Ηνωμένου Βασιλείου. Αφού απορρίφθηκε ως υποψήφιος του συντηρητικού κόμματος στις εκλογικές περιφέρειες Holborn και St. Pancras, επιλέχθηκε ως υποψήφιος του κόμματος στην εκλογική περιφέρεια Clwyd South στην Βόρεια Ουαλία, μια ασφαλή επιλογή του Εργατικού Κόμματος. Έπειτα από έξι εβδομάδες προεκλογικής εκστρατείας, στις γενικές εκλογές 1997 έλαβε 9.091 ψήφους (23%) και έτσι έχασε την έδρα από τον βουλευτή του Εργατικού Κόμματος. Τον Ιούνιο 1995 ξέσπασε ένα σκάνδαλο όταν δημοσιοποιήθηκε μια τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στον Τζόνσον και στον φίλο του Darius Guppy. Στην συνομιλία αυτή ο Guppy έλεγε ότι οι εγκληματικές του δραστηριότητες διερευνούνταν από τον Stuart Collier, δημοσιογράφο της εφημερίδας News of the World, και ζητούσε από τον Τζόνσον να του δώσει την διεύθυνση του Collier ώστε να τον ξυλοκοπήσει μέχρι τον βαθμό «των μαύρων ματιών και των σπασμένων πλευρών». Ο Τζόνσον συμφώνησε να του δώσει τις πληροφορίες αν και εξέφραζε την ανησυχία του ότι θα συνδεόταν με την επίθεση. Όταν η τηλεφωνική συνομιλία δημοσιοποιήθηκε, ο Τζόνσον δήλωσε ότι δεν έδωσε τελικά τις πληροφορίες στον Guppy. Ο Χάστινγκς επέπληξε τον Τζόνσον αλλά δεν τον απέλυσε.

Ο Τζόνσον αρθρογραφούσε αρκετά συχνά με δική του στήλη στην The Spectator, ειδική έκδοση της The Daily Telegraph. Η στήλη του Τζόνσον προσέλκυε ποικίλα θέματα και συχνά θεωρούνταν ορμητική. Το 1999 αρθρογραφούσε με δική του στήλη για τα αυτοκίνητα στο περιοδικό GQ. Η συμπεριφορά του ταλαιπωρούσε τακτικά τους συντάκτες του GQ λόγω του μεγάλου αριθμού των προστίμων που υποβλήθηκαν στον Τζόνσον κατά την δοκιμή των νέων αυτοκινήτων ενώ καθυστερούσε την παράδοση των άρθρων του στο Telegraph και στο Spectator, αναγκάζοντας πολλούς συναδέλφους του να μένουν μέχρι αργά στα γραφεία των εφημερίδων για να βάλουν τα άρθρα του Τζόνσον στο επόμενο φύλλο. Οι ίδιοι ανέφεραν ότι αν έκδιδαν την εφημερίδα χωρίς τις στήλες του Τζόνσον, ο τελευταίος θα γινόταν έξαλλος και θα τους φώναζε εκνευρισμένος.

Η εμφάνιση του Τζόνσον σε ένα επεισόδιο της σειράς Have I Got News for You τον Απρίλιο 1998 τον έκανε γνωστό σε ένα πιο ευρύτερο κοινό. Εμφανιζόταν ως μια ανίκανη περσόνα της ανώτερης τάξης με αποτέλεσμα να θεωρείται διασκεδαστικός και να προσκληθεί και σε επόμενα επεισόδια, μεταξύ άλλων και ως παρουσιαστής εκπομπής. Μετά από αυτές τις εμφανίσεις, ο κόσμος τον αναγνώριζε στον δρόμο και κλήθηκε να εμφανιστεί σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές όπως στα Top Gear, Parkinson, Breakfast with Frost και Question Time.
The Spectator και βουλευτής για το Χένλεϊ : 1999-2008

Τον Ιούλιο 1999, ο Conrad Black – διευθυντής των εφημερίδων The Daily Telegraph και The Spectator – πρόσφερε στον Τζόνσον την θέση του εκδότη της εφημερίδας Spectator υπό την προϋπόθεση ότι θα εγκατέλειπε τις κοινοβουλευτικές του πεποιθήσεις ; ο Τζόνσον συμφώνησε. Ως εκδότης της The Spectator που ήταν μια εφημερίδα της καθαρά πολιτικής δεξιάς, ο Τζόνσον υποδεχόταν συνεισφορές από αρθρογράφους και σκιτσογράφους της αριστέρας. Υπό την ηγεσία του Τζόνσον, η κυκλοφορία του περιοδικού ανέβηκε κατά 10% και στα 62.000 αντίτυπα ενώ παράλληλα ξεκίνησε να βγάζει κέρδη. Η εκδοτική του δραστηριότητα απέκτησε σχολιαστές: ορισμένοι υποστήριζαν ότι το The Spectator απέφευγε να θίξει σοβαρά ζητήματα ενώ οι συνάδελφοί του ενοχλούνταν επειδή απουσίαζε συχνά από το γραφείο, τις συσκέψεις και τις εκδηλώσεις. Απέκτησε φήμη ως ένας άσημος πολιτικός σχολιαστής λόγω των αναληθών πολιτικών προβλέψεων που γίνονταν στο περιοδικό ενώ τού ασκήθηκε έντονη κριτική – συμπεριλαμβανομένου του πεθερού του Charles Wheeler – επειδή ο Τζόνσον επέτρεψε στον αρθρογράφο του Spectator Τάκη Θεοδωρακόπουλου να δημοσιεύσει ρατσιστική και αντισημιτική γλώσσα στο περιοδικό.

Η δημοσιογράφος Charlotte Edwardes κατηγόρησε το 2019 τον Τζόνσον ότι είχε πιάσει τον μηρό της κατά την διάρκεια ενός ιδιωτικού δείπνου στα γραφεία του Spectator το 1999 και ότι μια άλλη γυναίκα τής είχε εκμυστηρευτεί ότι είχε κάνει το ίδιο πράγμα και στην ίδια. Ένας εκπρόσωπος της Downing Street αρνήθηκε τις κατηγορίες.

Το 2004, ο Τζόνσον δημοσίευσε εν μέσω αντιδράσεων ένα άρθρο στο The Spectator όπου πρότεινε στους Liverpudlians να «θρηνήσουν» απέναντι στην καταστροφή στο Hillsborough και εν μέρει κατηγορούσε τους "μεθυσμένους θαυμαστές" στην τραγωδία. Σε ένα παράρτημα που προστέθηκε σε μια έκδοση του βιβλίου του για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, The Dream of Rome (2005), ο Τζόνσον δέχτηκε κριτική επειδή υποστήριξε ότι το ισλάμ έχει αναγκάσει τον μουσουλμανικό κόσμο να βρίσκεται "αιώνες πίσω" από τον δυτικό κόσμο.
Πολιτική καριέρα

To 2001, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην έδρα του Χένλεϋ του Όξφορντσαιρ.

Το 2008, έλαβε το χρίσμα του Συντηρητικού Κόμματος ως υποψήφιος για τον Δήμο του Λονδίνου και εν τέλει εξελέγη. Στη θέση αυτή επανεξελέγη τον Μάιο του 2012, και την εγκατέλειψε τον Μάιο του 2016 όταν έληγε η δεύτερη τετραετία.

Στις γενικές εκλογές του 2015, επέστρεψε στη Βουλή των Κοινοτήτων εκπροσωπώντας την λονδρέζικη έδρα του Άξμπριτζ και ήταν ταυτόχρονα δήμαρχος και βουλευτής για μία χρονιά.

Ενόψει του δημοψηφίσματος για την συμμετοχή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Μπόρις Τζόνσον υπήρξε ένα από τα ηγετικά στελέχη της νικηφόρας εκστρατείας υπέρ της αποχώρησης.[3]

Κατόπιν της παραίτησης του Κάμερον από την ηγεσία των Συντηρητικών και την Πρωθυπουργία, αμέσως μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, ο Τζόνσον θεωρείτο ένας από τους κύριους πιθανούς διαδόχους. Ωστόσο, η ξαφνική απώλεια της στήριξης του Μάικλ Γκόουβ στο πρόσωπό του ανέδειξε την υποψηφιότητά του ως διχαστική και εν τέλει δεν υπεβλήθη.[4]

Με την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων από την Τερέζα Μέι το 2016, ο Τζόνσον ανέλαβε τη θέση του υπουργού Εξωτερικών.[5]

Υπέβαλε την παραίτηση του στις 9 Ιουλίου 2018, σχεδόν 2 χρόνια αργότερα έπειτα απο την ανακοίνωση του σχεδίου εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου απο την Ε.Ε. χαρακτηρίζοντας το ως ήπιο Brexit και σημείωσε «το όνειρο του Brexit πεθαίνει, πνιγμένο από αχρείαστη αυτοαμφισβήτηση και ότι η χώρα οδεύει προς ένα μισο-Brexit».[6]
Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου

Στις 24 Ιουλίου 2019, την επομένη της εκλογής του Τζόνσον στην ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος, η βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ' δέχθηκε την παραίτηση της Τερέζα Μέι και διόρισε τον Τζόνσον στην πρωθυπουργία.[7][8] Έτσι, ο Τζόνσον έγινε ο δεύτερος πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου που έχει γεννηθεί εκτός των βρετανικών νησιών, μετά τον Συντηρητικό Άντριου Μπόναρ Λω. Ο Τζόνσον διόρισε τον Ντόμινικ Κάμινγκς, με τον οποίο είχε εργαστεί στην εκστρατεία Vote Leave για το Δημοψήφισμα του 2016, ως ανώτερο σύμβουλό του.[9]
Πολιτική απέναντι στο Brexit

Στην πρώτη του ομιλία ως πρωθυπουργός, ο Τζόνσον έδωσε την υπόσχεσή του ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Οκτωβρίου 2019 με ή χωρίς συμφωνία.[10] Στις 28 Αυγούστου 2019, ανακοίνωσε ότι είχε ζητήσει από τη βασίλισσα να αναστείλει την λειτουργία του Κοινοβουλίου από τις 10 Σεπτεμβρίου έτσι ώστε να μπλοκάρει το σχέδιο του Τζέρεμι Κόρμπιν να εισάγει μια νομοθεσία που θα απέτρεπε την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς συμφωνία στις 31 Οκτωβρίου.[11][12] Το αίτημα του Τζόνσον εγκρίθηκε από τη βασίλισσα στο Ανακτοβούλιο την ίδια ημέρα κι έτσι δόθηκε το δικαίωμα αναστολής της λειτουργίας του Κοινοβουλίου στις 10 Σεπτεμβρίου, με σχέδιο να διαρκέσει μέχρι τις 14 Οκτωβρίου 2019. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι αυτή η αναστολή ισοδυναμεί με πραξικόπημα ενώ στις 31 Αυγούστου 2019 σημειώθηκαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σε διάφορες πόλεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Στις 2 Σεπτεμβρίου 2019, εκδηλώθηκαν 3 ξεχωριστές δικαστικές κινήσεις κατά της αναστολής λειτουργίας του κοινοβουλίου ενώ στις 11 Σεπτεμβρίου 2019 τρεις σκωτσέζοι δικαστές έκριναν ότι η αναστολή λειτουργίας του Κοινοβουλίου ήταν παράνομη. Στις 12 Σεπτεμβρίου ο Τζόνσον αρνήθηκε τις κατηγορίες ότι είχε πει ψέματα στη βασίλισσα σχετικά με τους λόγους αναστολής της λειτουργίας του Κοινοβουλίου για πέντε εβδομάδες. Την ίδια μέρα ένα δικαστήριο στο Μπέλφαστ απέρριψε ισχυρισμούς ότι τα σχέδιά του για το Brexit θα έχουν αρνητική επιρροή στην ειρηνευτική συμφωνία της Βόρειας Ιρλανδίας. Στις 24 Σεπτεμβρίου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας αποφάνθηκε ομόφωνα ότι η απόφαση του Μπόρις Τζόνσον να αναστείλει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου ήταν άνομη, και κάλεσε την κυβέρνηση να φροντίσει άμεσα για την επαναλειτουργία του.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 2019 ο Τζόνσον ανέφερε ότι θα ζητούσε γενικές εκλογές, όπως προβλέπει ο Νόμος περί Κοινοβουλίων, μετά την επιτυχή ψηφοφορία της αντιπολίτευσης και των συντηρητικών βουλευτών ενάντια στις ενέργειες της κυβέρνησης να λάβει τον έλεγχο των διαπραγματεύσεων και να αποτρέψει μια έξοδο χωρίς συμφωνία.[13] Παρά την αντίθεση της κυβέρνησης, η Βουλή των Κοινοτήτων ψήφισε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019 με σχετική πλειοψηφία ένα νομοσχέδιο που μπλόκαρε την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς συμφωνία.[14] Ο Τζόνσον, συνεπώς, αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 15 Οκτωβρίου.[15][16] Ωστόσο, η Βουλή των Κοινοτήτων απέρριψε την πρότασή του για διεξαγωγή εκλογών, καθώς δεν συγκέντρωσε τα δύο τρίτα των βουλευτών που απαιτούνταν για κάτι τέτοιο (δηλαδή 434 βουλευτές).[17][18]
Κυβερνητική θητεία

Ο Τζόνσον ανέλαβε βουλευτικά καθήκονα στις 24 Ιουλίου 2019, περιγράφοντάς ως «μια θητεία για την σύγχρονη Βρετανία», με την εφημερίδα The Guardian να χαρακτηρίζει τα λεγόμενά του ως «μια εθνικά διαφορετική αλλά ιδεολογικά ομοιογενή δήλωση προθέσεων». Ενώ δημιουργούσε την κυβέρνησή του, ο Τζόνσον απέλυσε 11 πρώην υπουργούς και δέχτηκε την παραίτηση άλλων έξι, μια κίνηση που περιγράφεται από τον Νάιτζελ Έβανς «όχι τόσο ως ανασχηματισμός της κυβέρνησης αλλά ως μια καλοκαιρινή σφαγή». Αυτή η μαζική απόλυση αποτελεί την πιο εκτεταμένη αναδιοργάνωση ενός υπουργικού συμβουλίου χωρίς καμιά μεταβολή στο κυβερνών κόμμα στην βρετανική πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης υπερβαίνοντας τους επτά υπουργούς ενός υπουργικού συμβουλίου που απολύθηκαν μετά το 1962.

Όσον αφορά τους διορισμούς, ο Τζόνσον έκανε τον Dominic Raab Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών ενώ διόρισε τους Sajid Javid και Priti Patel στην θέση του Γενικού Γραμματέα της Αυτού Εξοχότητας και του Γενικού Γραμματέα του Γραφείου του Πρωθυπουργού. Ο Τζόνσον αύξησε τον αριθμό των υπουργών στο υπουργικό συμβούλιο σε 33 υπουργούς, 4 περισσότερους από όσους συμμετείχαν στο υπουργικό συμβούλιο της Τερέζα Μέι. Το ένα τέταρτο των υπουργών αυτών ήταν γυναίκες και το υπουργικό συμβούλιο έσπασε ρεκόρ στην εκπροσώπηση μειονοτήτων καθώς τέσσερις γραμματείς του κράτους και δυο υπουργοί προέρχονταν από μειονοτικές περιοχές. Σχεδόν τα δυο τρίτα από τους υπουργούς αυτούς πήγαν σε ιδιωτικά σχολεία και σχεδόν οι μισοί είχαν φοιτήσει σε πανεπιστήμια του Όξμπριτζ.
Εξωτερική πολιτική

Ο Τζόνσον δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα έχει έντονη επιρροή από την κινεζική πολιτική σε μια συνέντευκη στον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό του Χονγκ Κονγκ Phoenix TV. Έδειξε την υποστήριξή του στην προσπάθεια του Κινέζου πρωθυπουργού Σι Ζιπίνγκ να προσφέρει επενδύσεις στις υποδομές και υποσχέθηκε να διατηρήσει το Ηνωμένο Βασίλειο ως «την πιο ανοιχτή οικονομία στην Ευρώπη» για τον κινεζικό επενδυτικό κόσμο.

Ο Τζόνσον υποστήριξε την Συμφωνία του Ελεύθερου Εμπορίου ανάμεσα στην ΕΕ και την Mercosur, η οποία θα δημιουργούσε μια από τις μεγαλύτερες περιοχές για την ελεύθερη διακίνηση του εμπορίου παγκοσμίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη.

Δεύτερη κυβέρνηση Τζόνσον
Γενικές εκλογές 2019

Τον Οκτώβριο 2019, το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου διαλύθηκε και προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 12 Δεκεμβρίου 2019. Οι εκλογές έδωσαν την μεγαλύτερη πλειοψηφία στο Συντηρητικό Κόμμα από το 1987
Πανδημία COVID-19

Ο Τζόνσον προχώρησε σε ανασχηματισμό στις 13 Φεβρουαρίου 2020.[19] Τους πρώτους μήνες της δεύτερης θητείας ξέσπασε η πανδημία COVID-19. Ο ίδιος επικρίθηκε για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε, υποστηρίζοντας αρχικά την αντιμετώπιση της πανδημίας μέσω ανοσίας τη αγέλης,[20] πριν τελικά ανακοινώσει περιοριστικά μέτρα.[21] Στις 27 Μαρτίου 2020 ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε θετικός για COVID-19[22] και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για τρεις ημέρες σε μονάδα εντατικής θεραπείας.[23]

Στις αρχές Δεκεμβρίου 2021 κυκλοφόρησε βίντεο από κοινωνικές συγκεντρώσεις μελών του συντηρητικού κόμματος στην πρωθυπουργική κατοικία που έλαβαν χώρα κατά τα Χριστούγεννα του 2020, εν μέσω περιορισμού στις συγκεντρώσεις.[24] Αν και αρχικά το αρνήθηκε, τελικά στις 12 Ιανουαρίου 2022, μετά από σχετική ερώτηση των βουλευτών παραδέχτηκε ότι παραβρέθηκε σε μία εκδήλωση στον κήπο της κατοικίας κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown.[25] Στις 25 Ιανουαρίου ξεκίνησε διερεύνηση από την μητροπολιτική αστυνομία σχετικά με τα πάρτι και «πιθανές παραβιάσεις νομοθεσίας σχετικά με την COVID-19».[26] Τελικά του επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 50 λιρών.[27]
Πρόταση μομφής

Στις 6 Ιουνίου, 54 βουλευτές των συντηρητικών απέσυραν την υποστήριξή τους προς το πρόσωπό του, με αποτέλεσμα να διεξαχθεί μυστική εσωκομματική ψηφοφορία αργότερα μέσα στην ημέρα.[28] Η ψηφοφορία έληξε με τον Τζόνσον να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης, με 211 ψήφους υπέρ και 148 ψήφους κατά.[29]
Βραβεία

Honorary degree of Doctor of Laws (LL.D) from Brunel University London, 2007
Honorary Fellowship of the Royal Institute of British Architects (Hon FRIBA), 2011
Honorary Australian of the Year, 26 January 2014
Member of Her Majesty's Most Honourable Privy Council, 2016, upon his appointment as Foreign Secretary in the First May ministry. This gave him the Honorific Title "The Right Honourable" for life.
Πλήρης καβαλάρης του Σήμα της Τιμής που ονομάστηκε από τον Γκριγκόρι Μαραζλί, που ιδρύθηκε από τον δήμαρχο της Οδησσού[30].

Βιβλιογραφία

Johnson's Column (Continuum International – Academi)
Friends, Voters, Countrymen (HarperCollins, 2001)
Lend Me Your Ears (HarperCollins, 2003)
Seventy-Two Virgins (HarperCollins, 2004)
Aspire Ever Higher / University Policy for the 21st century (Politeia, 2006)
The Dream of Rome (HarperCollins, 2006)
Have I Got Views For You (HarperPerennial, 2006)
Life in the Fast Lane: The Johnson Guide to Cars (HarperPerennial, 2007)
The Perils of the Pushy Parents: A Cautionary Tale (HarperPress 2007)
Johnson's Life of London (HarperPress 2011)
The Churchill Factor (Hodder & Stoughton 2014)

Περαιτέρω μελέτη

Iain Dale: The Little Book of Boris. (Harriman House Ltd., 2007)
A. Vasudevan: The Thinking Man's Idiot: The Wit and Wisdom of Boris Johnson (New Holland Publishers (UK) Ltd., 2008)

Παραπομπές

[1] BBC News, ανακτήθηκε στις 24/5/16
«Boris Johnson» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-02-22.
Τσέλλος, Κώστας (21 Φεβρουαρίου 2016). «Βρετανία: Υπέρ του «Brexit» ο δήμαρχος Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον». euronews. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2017.
Newsbomb. «Brexit: Ο Μπόρις Τζόνσον δεν θα είναι υποψήφιος για τη θέση του Κάμερον - Ποιοι είναι οι υποψήφιοι». Newsbomb.gr. Ανακτήθηκε στις 2017-03-16.
«Ο Μπόρις Τζόνσον νέος υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας | www.enikos.gr - Διεθνή». Ανακτήθηκε στις 2017-03-16.
Naftemporiki (2018-09-07). «Μπ. Τζόνσον: Η χώρα θα καταλήξει αποικία της Ε.Ε.». naftemporiki.gr. Ανακτήθηκε στις 2018-07-09.
https://www.euro2day.gr/news/world/article/1691334/o-mporis-tzonson-einai-o-neos-prothypoyrgos-ths-vr.html
https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/200505_tzonson-kai-hant-oi-dyo-telikoi-monomahoi-gia-tin-igesia-ton-toris
«Who are Boris Johnson's key advisers?». BBC News. 30 July 2019.
Sparrow, Andrew (24 Ιουλίου 2019). «Boris Johnson cabinet: Sajid Javid, Priti Patel and Dominic Raab given top jobs – live news». The Guardian.
Elgot, Jessica; Stewart, Heather (28 Αυγούστου 2019). «Boris Johnson asks Queen to suspend parliament» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2019.
https://www.tanea.gr/2019/08/28/world/agriepse-o-mporis-tzonson-kleinei-ti-vouli-ton-koinotiton/
https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/189491/brexit-o-mporis-tzonson-zita-proores-ekloges-meta-tin-varia-itta
https://www.kathimerini.gr/1041105/gallery/epikairothta/kosmos/epi8esh-tzonson-se-kormpin-me-fonto-thn-htta-sto-koinovoylio
https://www.newsit.gr/kosmos/brexit-proores-ekloges-stis-15-oktovriou-zita-o-mporis-tzonson/2865705/
https://www.tanea.gr/2019/09/04/world/varia-itta-tou-mporis-tzonson-sti-vouli-ton-koinotiton/
https://www.parapolitika.gr/diethni/article/1013846/aporrifthike-i-protasi-tzonson-gia-ekloges-stis-15-oktovriou-apo-tin-vouli/
https://www.tovima.gr/2019/09/04/world/vretania-o-mporis-tzonson-thelei-kalpes-stis-15-oktovriou/
«Cabinet reshuffle: Sajid Javid resigns as chancellor». BBC News (στα Αγγλικά). 14 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
Yong, Ed (16 Μαρτίου 2020). «The U.K.'s Coronavirus 'Herd Immunity' Debacle». The Atlantic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Scientists turn on Boris Johnson over UK's coronavirus response». POLITICO (στα Αγγλικά). 10 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Coronavirus: Prime Minister Boris Johnson tests positive». BBC News (στα Αγγλικά). 27 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«UK PM Johnson leaves intensive care, remains under observation». Reuters (στα Αγγλικά). 9 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Boris Johnson says 'rules were followed' at No 10 party as Sunak denies attending». The Independent (στα Αγγλικά). 7 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Downing Street party: Conservative MPs demand answers from Boris Johnson». BBC News (στα Αγγλικά). 12 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Police to investigate Downing Street lockdown parties». BBC News (στα Αγγλικά). 25 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Boris Johnson defies calls to quit after he and Rishi Sunak fined». the Guardian (στα Αγγλικά). 12 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.
«Μπόρις Τζόνσον: Το στοίχημα της πολιτικής επιβίωσης και οι άβολες συγκρίσεις με την Τερέζα Μέι». www.kathimerini.gr. 6 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022. Text " Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ " ignored (βοήθεια)
«Boris Johnson confidence vote latest: Boris Johnson wins vote of confidence». BBC News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022.

«Григорій Маразлі: людина, меценат та … орден», 04.07.2022

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Debrett's People of Today

Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας Γουόλπολ | κόμης του Γουίλμινγκτον | Πέλαμ | δούκας του Νιούκασλ | δούκας του Ντέβονσαϊρ | δούκας του Νιούκασλ (2η φορά) |κόμης του Μπιουτ Γκρένβιλ |μ αρκήσιος του Ρόκινγκχαμ |κόμης του Τσάταμ (Ουίλιαμ Πιτ ο Πρεσβύτερος) | δούκας του Γκράφτον | Νορθ | μαρκήσιος του Ρόκινγκχαμ (2η φορά) | κόμης του Σέλμπουρν | δούκας του Πόρτλαντ | Ουίλιαμ Πιτ ο Νεότερος Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας Πιτ ο Νεότερος | Άντινγκτον | Πιτ ο Νεότερος | βαρόνος του Γκρένβιλ | δούκας του Πόρτλαντ | Πέρσιβαλ | κόμης του Λίβερπουλ | Κάνινγκ | υποκόμης του Γκόντεριχ | δούκας του Ουέλινγκτον | κόμης του Γκρέι | υποκόμης του Μέλμπουρν | δούκας του Ουέλινγκτον | Πιλ | Ράσελ | Ντέρμπι | Άμπερντιν | Πάλμερστον | κόμης του Ντέρμπι | Πάλμερστον | Ράσελ | κόμης του Ντέρμπι | Ντισραέλι | Γκλάντστοουν | Μπίκονσφιλντ (Ντισραέλι) | Γκλάντστοουν | μαρκήσιος του Σώλσμπερυ | Γκλάντστοουν | |μαρκήσιος του Σώλσμπερυ | Γκλάντστοουν | Ρόουζμπερι | μαρκήσιος του Σώλσμπερυ | Μπάλφουρ | Κάμπελ-Μπάνερμαν | Άσκουιθ | Λόιντ ζωρτζ | Λω | Μπόλντουιν | Μακντόναλντ | Μπόλντουιν | Μακντόναλντ | Μπόλντουιν | Τσάμπερλεν | Τσώρτσιλ | Άττλη | Τσώρτσιλ | Ήντεν | Μακμίλαν | Ντάγκλας-Χιουμ | Ουίλσον | Χιθ | Ουίλσον | Κάλαχαν | Θάτσερ | Μέιτζορ | Μπλερ | Μπράουν | Κάμερον | Μέι | Τζόνσον | Τρας | Σούνακ | Στάρμερ |