.
Τουβαλού
Το Τουβαλού είναι κράτος του κεντρικού Ειρηνικού και βρίσκεται 1050 χλμ βορείως των Νησιών Φίτζι. Είναι ένα από τα μικρότερα και πλέον απομονωμένα κράτη του κόσμου και αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες με μήκος 579 χλμ. και συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 26 τετρ.χλμ. Η Πρωτεύουσα είναι το Φονγκαφάλε και ο πληθυσμός της χώρας είναι 10.000. Το Τουβαλού ήταν Βρετανική αποικία μέχρι το 1978 οπότε και ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 2000 έγινε μέλος του Ο.Η.Ε. Το πολίτευμα της χώρας είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός του Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη, που σήμερα είναι ο Ιάκομπα Ιταλέλι. Πρωθυπουργός είναι ο Γουίλι Τελάβι.
Το 2007 η κυβέρνηση των νησιών έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές και επεσήμανε τον κίνδυνο να βυθιστούν τα νησιά στη θάλασσα εξαιτίας αυτών των αλλαγών [4].
Πρόκειται για το τρίτο μικρότερο σε πληθυσμό κράτος στον κόσμο, μετά το Βατικανό , το Μονακό και το Ναούρου. Ο πληθυσμός του (κατατάσσεται 217η)[1], σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009 είναι 12.373 κάτοικοι.
Γεωγραφία
Παραλία στην ατόλη Φουναφούτι.
Το νησιωτικό κράτος αποτελείται από πολλές ατόλες (4 κοραλλιογενή νησιά και 5 πραγματικές ατόλες). Κυριότερες είναι:
Βαϊτούπου
Νανουμάνγκα
Νανουμέα
Νιουλακίτα. Στο νησί αυτό γίνονται θαλάσσιες έρευνες για ανεύρεση ορυκτών.
Νιουτάο
Νούι
Νουκουλαελάε
Νουκουφετάου
Φουναφούτι, η μεγαλύτερη ατόλη. Εκεί βρίσκεται η μοναδική πόλη και πρωτεύουσα, Φονγκαφάλε, το διεθνές αεροδρόμιο και το μεγαλύτερο λιμάνι.
Στις ατόλες επικρατεί τροπικό κλίμα με πολλές βροχοπτώσεις (περίπου 3.500 χιλιοστά ετησίως- ειδικά την περίοδο από το Νοέμβριο ως το Μάρτιο) και η θερμοκρασία το χρόνο φτάνει τους 27 βαθμούς Κελσίου περίπου κατά μέσο όρο. Η πρόσβαση από νησί σε νησί είναι δυσχερής, εξαιτίας πολλών κοραλλιογενών βράχων.
Το μεγαλύτερο υψομετρικό σημείο είναι 5 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, γεγονός που καθιστά το Τουβαλού τη χώρα με το δεύτερο μικρότερο υψόμετρο στον κόσμο, μετά τις Μαλδίβες. Το χαμηλό τους υψόμετρο καθιστά τα νησιά επιρρεπή στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας (φαινόμενο του θερμοκηπίου). Υπό αυτές τις συνθήκες, ο πληθυσμός ενδέχεται να εγκαταλείψει τα νησιά και να καταφύγει στη Νέα Ζηλανδία, στο Νίουε και στο νησί Κιόα των Φίτζι. Επιπλέον, η νησιωτική χώρα πλήττεται από τη λεγόμενη Παλίρροια του Βασιλιά (King Tide), η οποία μπορεί να προκαλέσει άνοδο του επιπέδου στάθμης της θάλασσας ψηλότερα από μια συνηθισμένη πλημμυρίδα.[5] Στο μέλλον, αυτό ίσως αποτελέσει απειλή για καθολική βύθιση του νησιού στη θάλασσα.
Το Τουβαλού έχει σχεδόν άγονο έδαφος και είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για καλλιέργειες.
Ιστορία
Άνδρας από το Τουβαλού που φορά παραδοσιακό κοστούμι, έργο του Alfred Agate, 1841.
Οι κάτοικοι του Τουβαλού είναι Πολυνήσιοι, που εγκαταστάθηκαν στα νησιά περίπου 3.000 χρόνια πριν [6] ερχόμενοι από την Τόνγκα και τη Σαμόα. Στη διάρκεια της περιόδου πριν την έλευση των Ευρωπαίων, γίνονταν συχνά ταξίδια με κανό ανάμεσα στα πλησιέστερα νησιά. Τα οκτώ από τα 9 νησιά ήταν κατοικημένα. Από εκεί προέρχεται και η ονομασία της χώρας. Στην τοπική γλώσσα Tuvalu σημαίνει "οκτώ που στέκονται μαζί". Πιθανές αποδείξεις για φωτιά στις σπηλιές της Νανουμάνγκα υποδηλώνουν ανθρώπινη παρουσία πολύ αρχαιότερη.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι αντίκρισαν το Τουβαλού το 1568 έπειτα από την άφιξη του Αλβάρο ντε Μεντάνια ντε Νέιρα από την Ισπανία, ο οποίος αντίκρισε επίσης το νησί Νιούε.
Ως το 18ο αιώνα κανένας άλλος Ευρωπαίος δεν πήγε στην περιοχή. Περουβιανοί δουλέμποροι πήγαν στα νησιά και εξανδραπόδισαν 400 κατοίκους από το Φουναφούτι και το Νουκουλαελάε. Ακολούθησαν ιεραπόστολοι.
Το 1892 τα νησιά έγιναν τμήμα του βρετανικού προτεκτοράτου, που ονομάστηκε Νησιά Έλλις. Το προτεκτοράτο εντάχθηκε στην Αποικία των Νησιών Γκίλμπερτ και Έλλις το 1916.
Το 1943 στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Τουβαλού επελέγη ως βάση για τις επιχειρήσεις των Συμμαχικών δυνάμεων εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό. Χιλιάδες πεζοναυτών στάθμευσαν στο νησί ως το Δεκέμβριο του 1945.
Το 1974 εξαιτίας διαφορών μεταξύ εθνοτήτων εντός της αποικίας, οι Πολυνήσιοι των νησιών Έλλις ψήφισαν σε δημοψήφισμα υπέρ της απόσπασής τους από τους Μικρονήσιους των νησιών Γκίλμπερτ (τα οποία έγιναν το Κιριμπάτι). Τον επόμενο χρόνο τα Νησιά Έλλις έγιναν αυτόνομη βρετανική αποικία, με το όνομα Τουβαλού. Την 1η Οκτωβρίου του 1978 έγινε ανεξάρτητο κράτος.
Το 1979 η νεοσύστατη χώρα υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τις ΗΠΑ, οι οποίες αναγνώρισαν στο Τουβαλού τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί 4 μικρών νησιών, τα οποία διεκδικούσε η Αμερική πρωτύτερα.
Το μεγάλο πρόβλημα των νησιών είναι η αύξηση της θερμοκρασίας και η άνοδος της στάθμης των νερών, που προέρχεται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών κατά 20-40 μέτρα, σημαίνει ότι μπορεί να εξαφανιστεί η νησιωτική χώρα κάτω από τη θάλασσα τα επόμενα 100 χρόνια.[7][8] Το Τουβαλού θεωρείται επιρρεπές στις κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με τους επιστήμονες.[9]
Οικονομία
Η χώρα δεν έχει καθόλου φυσικούς πόρους και η οικονομία βασίζεται κυρίως στην εξωτερική βοήθεια Επίσης, παρατηρείται έλλειψη υποδομών και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι είναι αυτοί που αμείβονται περισσότερο στο νησί και έχουν σταθερό μισθό. Επίσης, οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία (παραγωγή κόπρας, δηλαδή αποξηραμένης ψίχας καρύδας). Σημαντικά έσοδα προέρχονται επίσης από την πώληση γραμματοσήμων και κερμάτων, καθώς επίσης και από τις άδειες αλιείας, που παραχωρούνται σε τρίτες χώρες και τα εμβάσματα των πολιτών της χώρας που εργάζονται στο εξωτερικό. Η βιομηχανία περιορίζεται σε μικρές μονάδες τουριστικών ειδών και τροφίμων.
Το 2002 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 1.600 Δολάρια ΗΠΑ το χρόνο. Το νόμισμα της νησιωτικής χώρας είναι το Δολάριο Αυστραλίας.
Πηγές ενέργειας δεν υπάρχουν γενικά ή είναι περιορισμένες. Η ηλεκτρική ενέργεια προέρχεται από θερμοδυναμικούς σταθμούς και αξιοποιείται επίσης η ηλιακή ενέργεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι γύρω στους 800 κατοίκους του Τουβαλού εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια στην εξόρυξη φωσφορικών αλάτων (φωσφάτων) στο Ναούρου ή ως ναυτικοί σε ξένα πλοία. Όταν σταμάτησε η εξόρυξη στο Ναούρου, 378 πολίτες του Τουβαλού παρέμειναν αβοήθητοι ως τον επαναπατρισμό τους, το 2006 έπειτα από κοινό πρόγραμμα της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλαδίας και της ΕΕ, οι οποίες κατέβαλαν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων επιστροφής τους, ενώ η Ταϊβάν κατέβαλε τους οφειλόμενους μισθούς.[10] Επίσης, πηγή εισοδημάτων είναι και το Ταμείο που ιδρύθηκε το 1987 από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο και υποστηρίζεται επίσης από την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.
Το 2000 το Τουβαλού παραχώρησε για 12 χρόνια σε εταιρεία διάθεσης διευθύνσεων Διαδικτύου το δικαίωμα να χρησιμοποιεί αποκλειστικά το domain name ".tv" της χώρας, έναντι του ποσού των 50 εκατομμυρίων αμερικανικών δολαρίων. Το εν λόγω επίθεμα φάνηκε ελκυστικό ειδικά σε επιχειρήσεις που σχετίζονταν με το χώρο της τηλεόρασης, όταν μάλιστα άρχισαν να εξαντλούνται οι διευθύνσεις που τελειώνουν σε .com.
Εξαιτίας της απομόνωσης του νησιού, ελάχιστα εισοδήματα προέρχονται από τον τουρισμό. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 100 τουρίστες επισκέπτονται τα νησιά.[11] Σχεδόν στο σύνολό τους οι επισκέπτες είναι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εργάτες αρωγής και σύμβουλοι ή εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Το Τουβαλού κατηγορήθηκε για εξαγορά ψήφων για λογαριασμό της Ιαπωνίας στη Διεθνή Φαλαινοθηρική Επιτροπή, το 2006. Η Greenpeace εμμένει ότι όντως έγινε εξαγορά ψήφων[12] και το Τουβαλού έλαβε οικονομική βοήθεια από την Ιαπωνία το 2006[13].
Μεταφορές
Το πλέον σημαντικό λιμάνι βρίσκεται στην ατόλη Φουναφούτι. Εκεί βρίσκεται και ο μοναδικός αερολιμένας. Δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο και το οδικό δίκτυο καλύπτει 8 χιλιόμετρα, τα οποία είναι εξ ολοκλήρου ασφαλτοστρωμένα. H οδήγηση γίνεται στα αριστερά.
Δημογραφία
Γυναίκα του Τουβαλού το 1894
Ο πληθυσμός του νησιού έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1980 και υπολογιζόταν να φτάσει τους 11.810 τον Ιούλιο του 2006. Απαρτίζεται κυρίως από Πολυνήσιους. Το 4% περίπου είναι Μικρονήσιοι.
Τα νησιά είναι από τα πιο πυκνοκατοικημένα στην Ωκεανία, με περισσότερο από το μισό συνολικό πληθυσμό να κατοικεί σε πόλεις (55%), οι οποίες είναι στην πραγματικότητα παραδοσιακοί οικισμοί (με πατροπαράδοτες καλύβες ή σπίτια από ξύλο). Το 2006 η πυκνότητα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ήταν κατά μέσο όρο 454,23 κάτοικοι. Το προσδόκιμο ζωής το 2009 ήταν 71,7 χρόνια για τις γυναίκες και 66,99 για τους άρρενες (συνολικός πληθυσμός 69,29 χρόνια)[1].
Θρησκεία
Γύρω στο 97% των κατοίκων του Τουβαλού ανήκουν στην Εκκλησία του Τουβαλού (Κονγκρεγκασιοναλιστές), που είναι προτεσταντική χριστιανική Εκκλησία. Στη χώρα υπάρχουν επίσης Αντβεντιστές (1,4%) και Μπαχάι (1%).
Γλώσσα
Σχεδόν όλοι ομιλούν τη γλώσσα Τουβαλού, (είναι αυστραλονησιακή γλώσσα) , ενώ στο Νούι ομιλούν μία γλώσσα που είναι παρόμοια με τα γκιλμπερτιανά (κιριμπάτι). Στη χώρα μιλούν επίσης τη σαμόα. Τα αγγλικά είναι επίσης επίσημη γλώσσα, όμως ελάχιστα χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ζωή. Στις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου χρησιμοποιείται η γλώσσα Τουβαλού.
Διακυβέρνηση
Κύριο λήμμα: Πολιτικά του Τουβαλού
Το Τουβαλού είναι Συνταγματική Μοναρχία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός Κράτους είναι η Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου . Η Βασίλισσα του Τουβαλού, Ελισάβετ, εκπροσωπείται από το Γενικό Διοικητή, ο οποίος διορίζεται με την έγκριση του Πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση του Τουβαλού εκπροσωπείται στο Ηνωμένο Βασίλειο από έναν επίτιμο Πρόξενο, ο οποίος εδρεύει στο Tuvalu House, στο Λονδίνο. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Νομοθετική εξουσία
Το τοπικό κοινοβούλιο λέγεται Fale I Fono και έχει 15 μέλη, που εκλέγονται με τετραετή θητεία. Οι βουλευτές εκλέγουν τον Πρωθυπουργό και ο Γενικός Διοικητής διορίζει το υπουργικό συμβούλιο, με την έγκριση του πρωθυπουργού. Σε τοπικό επίπεδο κάποιοι ηλικιωμένοι επίσης ασκούν ανεπίσημα εξουσία. Δεν υπάρχουν επισήμως πολιτικά κόμματα στη χώρα και οι προεκλογικές εκστρατείες βασίζονται σε προσωπικούς και οικογενειακούς δεσμούς, όπως επίσης στη φήμη των υποψηφίων.
Διοικητική διαίρεση
Χάρτης του Τουβαλού
Ο μικρός πληθυσμός είναι κατανεμημένος σε 9 νησιά, 5 εκ των οποίων αποτελούν ατόλες. Το μικρότερο από αυτά, η Νιουλακίτα, ήταν ακατοίκητο, μέχρις ότου εγκαταστάθηκαν ξανά σε αυτό κάτοικοι από το Νιουτάο, το 1949.
Διοικητικά διαιρείται σε 9 δήμους:
Βαϊτούπου
Νανουμάνγκα (αποτελείται μόνο από ένα νησί)
Νανουμέα
Νιουλακίτα (απαρτίζεται μόνο από ένα νησί)
Νιουτάο (συναποτελείται από ένα νησί μόνο)
Νούι
Νουκουλαέλε
Νουκουφετάου
Φουναφούτι
Διεθνείς σχέσεις
Το Τουβαλού διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με τα Φίτζι, την Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δημοκρατία της Κίνας. Μέλος του ΟΗΕ από το 2000, η νησιωτική χώρα διατηρεί διπλωματικό γραφείο στη Νέα Υόρκη. Είναι επίσης μέλος της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.
Πολιτισμός
Το παραδοσιακό σύστημα κοινοτήτων επιζεί σε μεγάλο βαθμό ως τις μέρες μας. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της καθήκον ή salanga, όπως αλιεία, κτίσιμο σπιτιών ή άμυνα. Οι ικανότητες της οικογένειας περνούν από τον πατέρα στο γιο.
Παραδοσιακό άθλημα είναι το kilikiti, το οποίο είναι παρόμοιο με το κρίκετ.[14]
Πριν έρθουν σε επαφή με τους Ευρωπαίους, οι παραδοσιακοί μουσικοί έγραφαν τραγούδια με μονότονη επανάληψη, όπως επίσης τραγούδια της δουλειάς, με τα οποία οι γυναίκες ενθάρρυναν τους άνδρες να συνεχίσουν την εργασία τους. Ορισμένα από τα τραγούδια πιστεύεται ότι έχουν επιρροές από τους ιεραποστόλους, οι οποίοι έφτασαν από τη Σαμόα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Η πιο γνωστή χορευτική μουσική λέγεται fatele και χορεύεται από δύο σειρές χορευτών και από τα δύο φύλα, που παρατάσσονται η μία απέναντι στην άλλη. Φορούν φούστες φτιαγμένες από φύλλα φοίνικα και γιρλάντες από άνθη. Έπειτα, με την κίνηση του σώματος οι χορευτές διηγούνται ιστορίες και το κοινό απαντά με τραγούδια και χτυπώντας ξύλινα κρουστά. Ο μοντέρνος χορός είναι αποκλειστικά γυναικείος και λέγεται σίβα. Αμφότεροι οι χοροί χορεύονται σε γιορτές, επετείους κλπ.
Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 1,2 CIA World Fact Book
↑ "Country Comparisons - GDP (purchasing power parity)". CIA. Ανακτήθηκε την 3-05-2009.
↑ "Country Comparisons - GDP - per capita (PPP)". CIA. Ανακτήθηκε την 3-05-2009.
↑ in.gr
↑ BBC NEWS | Science/Nature | Tuvalu struggles to hold back tide
↑ Howe, Kerry (2003). The Quest for Origins. New Zealand: Penguin. σελ. 68, 70. ISBN 0-14-301857-4.
↑ Patel, S. S. 2006. A sinking feeling Nature 440:734-736
↑ Hunter, J. A. 2002. Note on Relative Sea Level Change at Funafuti, Tuvalu URL Accessed 13-05-2006
↑ Tuvalu - Environmental Vulnerability Index URL Accessed 13-05-2006
↑ TUVALUANS STRANDED ON NAURU TO RETURN HOME –31 Ιουλίου 2006
↑ Travel And Tourism in Tuvalu
↑ Japan's vote buying | Greenpeace International
↑ Japan Provides Grant Assistance to Tuvalu » Press Releases » Πρεσβεία της Ιαπωνίας στα Φίτζι
↑ Squires, N. 1 Απριλίου 2006. Testing time for tiny Tuvalu. BBC News URL Accessed 13-05-2006
Βιβλιογραφία
Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006, τόμος 15, σελ. 413-423.
Εξωτερικές συνδέσεις
Επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης
TuvaluIslands.com
Timeless Tuvalu - Επίσημος ταξιδιωτικός ιστότοπος του Τουβαλού
Open Directory Project - Tuvalu κατάλογος
PBS Rough Cut: Tuvalu: That Sinking Feeling
Επίδραση στο Κλίμα του Τουβαλού
Environment: Tiny Tuvalu Fights for Its Literal Survival
Η Βύθιση του Τουβαλού
|
Πολιτείες και Επικράτειες της Αυστραλίας Πολιτείες και ηπειρωτικές περιοχές Επικράτεια Αυστραλικής Πρωτεύουσας | Νέα Νότια Ουαλλία | Βόρεια Επικράτεια | Κουίνσλαντ | Νότια Αυστραλία | Τασμανία | Βικτώρια | Δυτική Αυστραλία | Όρμος Τζέρβις Εξωτερικές επικράτειες Νήσοι Άσμορ και Κάρτιερ | Αυστραλική Ανταρκτική Επικράτεια | Νησί Χριστουγέννων | Νήσοι Κόκος (Κήλινγκ) | Νήσοι Θάλασσας των Κοραλλίων | Νήσοι Χερντ και ΜακΝτόναλντ | Νήσος Νόρφολκ |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
