Ο Ύφαλος Κίνγκμαν είναι ένας τροπικός κοραλλιογενής ύφαλος εκτάσεως 1 τετραγωνικού χιλιομέτρου στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου στο μέσον της απόστασης μεταξύ των νήσων της Χαβάης και της Αμερικανικής Σαμόα, στις συντεταγμένες 6°24΄ Β, 162°24΄ Δ. Είναι η βορειότερη από της Βόρειες Νήσους της Γραμμής και αποτελεί μη ενσωματωμένη επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών, διοικούμενη από την Ουάσινγκτον από το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ύφαλος είναι κλειστός για το κοινό.

Ο ύφαλος ανακαλύφθηκε το 1789 από τον Πλοίαρχο Έντμουντ Φάννινγκ του πλοίου Μπέτσυ. Ο Πλοίαρχος Ου. Ε. Κίνγκμαν τον περιέγραψε το 1853. Προσαρτήθηκε επισήμως στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 10 Μαΐου 1922.

Ο ύφαλος Κίνγκμαν βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.700 χιλιομέτρων (920 ναυτικών μιλίων) νότια της Χονολουλού.

Κατά καιρούς, η ακτογραμμή του μπορεί να φτάσει τα τρία χιλιόμετρα σε περίμετρο, αλλά το υψηλότερο σημείο του ύφαλου βρίσκεται περίπου ένα μέτρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι τον περισσότερο χρόνο καλυμμένο από τα κύματα, κάνοντας τον Ύφαλο Κίνγκμαν έναν κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα. Ο ύφαλος δε διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι ακατοίκητος και δε διατηρεί οικονομική δραστηριότητα. Ο ύφαλος περικλείει εν μέρει μία βαθιά εσωτερική λιμνοθάλασσα, η οποία χρησιμοποιήθηκε το 1937 και το 1938 ως ενδιάμεσος σταθμός μεταξύ της Χαβάης και της Αμερικανικής Σαμόα από τα υδροπλάνα της Pan American Airways. Το 1937, η Pan Am είχε σχέδια ν' αγκυροβολήσει το πλοίο North Wind ως πλωτή δεξαμενή ανεφοδιασμού στον ύφαλο Κίνγκμαν και να χρησιμοποιήσει τον ύφαλο ως ενδιάμεσο σταθμό για τα υδροπλάνα της που εκτελούσαν το δρομολόγιο προς τη Νέα Ζηλανδία, αλλά η Pan Am εγκατέλειψε την ιδέα όταν βρήκε ότι το κόστος υποστήριξης ενός κυρίως αδρανούς πετρελαιοφόρου ήταν απαγορευτικό. Υπήρξαν επίσης ανησυχίες ότι δε θα μπορούσαν να διατεθούν άνετες εγκαταστάσεις διανυκτέρευσης για τους επιβάτες σ' αυτό το σημείο, σε περίπτωση μηχανικού προβλήματος. Συνεπώς, η Pan Am μετέφερε τις δραστηριότητές της στη Νήσο Κάντον στις 18 Μαΐου 1939 και ξεκίνησε δρομολόγια προς τη Νέα Ζηλανδία στις 12 Ιουλίου 1940.

Πολιτική διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών Πολιτείες Αϊντάχο | Αϊόβα | Αλαμπάμα | Αλάσκα | Αριζόνα | Αρκάνσας | Βερμόντ | Βιρτζίνια | Βόρεια Ντακότα | Γεωργία | Γιούτα | Δυτική Βιρτζίνια | Ιλλινόις | Ιντιάνα | Καλιφόρνια | Κάνσας | Κεντάκυ | Κολοράντο | Κοννέκτικατ | Λουιζιάνα | Μαίην | Μαίρυλαντ | Μασσαχουσέτη | Μισσούρι | Μιννεσότα | Μίσιγκαν | Μισισίπι | Μοντάνα | Βόρεια Καρολίνα | Νέα Υόρκη | Νεβάδα | Νεμπράσκα | Νέο Μεξικό | Νιού Τζέρσεϊ | Νιού Χάμσαϊρ | Νότια Καρολίνα | Νότια Ντακότα | Ντελαγουέρ | Οκλαχόμα | Όρεγκον | Ουαϊόμινγκ | Ουάσινγκτων | Ουισκόνσιν | Οχάιο | Πεννσυλβάνια | Ρόουντ Άιλαντ | Τενεσί | Τέξας | Φλόριντα | Χαβάη Ομοσπονδιακή περιοχή Περιφέρεια της Κολούμπια Νησιωτικές περιοχές Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι | Αμερικανική Σαμόα | Βόρειες Μαριάνες Νήσοι | Γκουάμ | Πουέρτο Ρίκο Εξωτερικά Νησιά Ατόλλη Μίντγουαιη | Ατόλλη Παλμύρα | Ατόλλη Τζόνστον | Μπαίηκερ Νήσος | Νήσος Ναβάσσα | Νήσος Ουέηκ | Νήσος Τζάρβις | Χάουλαντ Νήσος | Ύφαλος Κίνγκμαν