Ο Ανδρίσκος (Μυσία 185 π.Χ. - Ρώμη 146 π.Χ.) ή Φίλιππος ΣΤ΄ ή Ψευδο-Φίλιππος, βασίλεψε στη Μακεδονία, το 149 με 148 π.Χ.. Δεν προερχόταν από βασιλική οικογένεια, ενώ οι στρατιωτικές συγκρούσεις του με τους Ρωμαίους αποτέλεσαν τον Τέταρτο Μακεδονικό Πόλεμο.
Η αρχή
Γεννήθηκε το 185 π.Χ. στην Μυσία της Αιολίδας, στα παράλια της Μικράς Ασίας με το βόρειο Αιγαίο, και ήταν μισθοφόρος ταπεινής καταγωγής, πιθανώς ο γιος ενός βυρσοδέψη, όπου και αργότερα, άγνωστο πως, κατάφερε να εξελιχθεί ως ο τοπικός κυβερνήτης της πόλης του Αδραμυττίου.
Κατά την διάρκεια του Γ' Μακεδονικού Πολέμου οι Ρωμαίοι νίκησαν τον βασιλιά Περσέα στην μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ., και κατέκτησαν το βασίλειο. Ο γιος του Περσέα, Φίλιππος, και της Λαοδίκης Ε΄, πριγκίπισσας της δυναστείας των Σελευκιδών και κόρης του Σέλευκου Δ΄, ήταν ο τελευταίος νόμιμος κληρονόμος του Μακεδονικού θρόνου, και δολοφονήθηκε από τους Ρωμαίους σε ηλικία 18 ετών προκειμένου να αποτραπούν μελλοντικές διεκδικήσεις και απόπειρες επανασύστασης του Μακεδονικού βασιλείου, εδραιώνοντας έτσι την Ρωμαϊκή κυριαρχία.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 149 π.Χ., ο κυβερνήτης του Αδραμυττίου, Ανδρίσκος, ισχυρίστηκε πως ο ίδιος στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ο Φίλιππος, ο γιος του Περσέα, και πως επανεμφανίστηκε σκοπεύοντας να επανακτήσει την Μακεδονία από τους Ρωμαίους. Έτσι κατά την πρώτη του απόπειρα, ο Ανδρίσκος ταξίδεψε στην Συρία και ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τον Δημήτριο Α΄ Σωτήρ ηγέτη των Σελευκιδών, ισχυριζόμενος πως είναι ο ανιψιός του -ως ο γιος της αδερφής του Λαοδίκης-. Ο Δημήτριος όμως αντιλήφθηκε πως του έλεγε ψέματα, και αντί να του προσφέρει συμμαχία, τον συνέλαβε και τον παρέδωσε στους Ρωμαίους, βάσει και της συμφωνίας που βρίσκονταν σε ισχύ μεταξύ των Σελευκιδών και της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.
Οι κατακτήσεις
Ο Ανδρίσκος κατόρθωσε και δραπέτευσε από τους φρουρούς του, και μετέβη στην Θράκη, όπου και ήρθε σε επαφή με δύο Θράκες πολέμαρχους τον Τέρε και τον Μπαρσάντα, τους οποίους και έπεισε για την βασιλική του καταγωγή, καθώς και να εισβάλλουν με τις δυνάμεις τους στην Μακεδονία υπό την αρχηγία του. Με τον θρακικό αυτό στρατό, εισέβαλλε στην Μακεδονία και νίκησε τις τοπικές φρουρές. Η Ρωμαϊκή Γερουσία απέστειλε ενισχύσεις με τον Πούμπλιο Κορνήλιο Σκιπίωνα, ο οποίος όμως υποτίμησε τον Ανδρίσκο, θεωρώντας προς πρόκειται για έναν απλό ληστή και ηγέτη συμμορίας, και νικήθηκε εύκολα. Με τη νίκη αυτή ο Ανδρίσκος αυτοανακηρύχθηκε επίσημα ως ο Φίλιππος ΣΤ΄ βασιλιάς της Μακεδονίας.[1] Οι νέες ενισχύσεις με τον Ρωμαίο πραίτωρα Πούμπλιο Γιουβέντιο το 149 π.Χ., ηττήθηκαν επίσης, δίνοντας στον Ανδρίσκο ακόμα μεγαλύτερη δημοτικότητα και υποστήριξη μεταξύ του Μακεδονικού λαού.
Συνεχίζοντας, ο Ανδρίσκος κατέκτησε την Θεσσαλία το 148 π.Χ., καθώς και σύναψε συμμαχία με την Καρχηδόνα, προκαλώντας την οργή της Ρώμης μια και η ίδια βρισκόταν στη μέση του Τρίτου Καρχηδονιακού Πολέμου.
Την ίδια περίοδο, και κατά τα φαινόμενα, ο Ανδρίσκος εξέδωσε και το δικό του νόμισμα με την μορφή του και την αναγραφή του ονόματος ως Φίλιππο.
Η πτώση
Αναπαράσταση από γαλλικό χειρόγραφο των αρχών του 15ου αιώνα όπου ο Ανδρίσκος εκτελείται και αναφέρεται ως ψευδο-Φίλλιπος
Σύντομα μετά την σύναψη συμμαχίας του Ανδρίσκου με τους Καρχηδόνιους, οι Ρωμαίοι αποφάσισαν πως ήταν καιρός να ασχοληθούν σοβαρά με την εξέγερση στην Μακεδονία, καθώς και να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι η δημοτικότητα του Ανδρίσκου βρισκόταν σε πτώση, μια και η εξουσία του φαίνεται πως χαρακτηρίζονταν από σκληρότητα και εκμετάλλευση σε βάρος των τοπικών πληθυσμών. Η Ρώμη ξεκίνησε τον Τέταρτο Μακεδονικό Πόλεμο, και απέστειλε εμπειροπόλεμα, αριθμητικά ισχυρά, και καλώς εξοπλισμένα στρατεύματα υπό τους πραίτωρες Κουίντο Καικίλιο Μέτελο και Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο, Οι Ρωμαίοι αντιμετώπισαν τις δυνάμεις του Ανδρίσκου στη δεύτερη μάχη της Πύδνας το 148 π.Χ., όπου και ο Ανδρίσκος υπέπεσε σε στρατηγικό λάθος έχοντας διαχωρίσει το στρατό του, με το μισό μέρος του να βρίσκεται στη Θεσσαλία, και το άλλο μισό στην Πύδνα, όπου και τελικά ηττήθηκε.
Μετά την ήττα αυτή, κατέφυγε στην Θράκη, και με τις ρωμαϊκές δυνάμεις να τον καταδιώκουν, οι θρακικές αρχές τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στην Ρώμη, φέρνοντας τέλος στην σύντομη κυριαρχία του Ανδρίσκου στη Μακεδονία[1]. Οι Ρωμαίοι παρέλασαν θριαμβευτικά και περιέφεραν δημόσια τον Ανδρίσκο στην Ρώμη, όπου και φυλακίστηκε. Από αυτό το χρονικό σημείο και έπειτα, η Μακεδονία έγινε πλέον και επίσημα Ρωμαϊκή επαρχία, χάνοντας τις όποιες τοπικές εξουσίες αυτορύθμισης είχε.[1]
Μετέπειτα
Λίγα χρόνια αργότερα, το 142 π.Χ., εμφανίστηκε στην Μακεδονία κάποιος τυχοδιώκτης άγνωστων λοιπών στοιχείων, ο οποίος επίσης αποκαλούσε τον εαυτό του Φίλιππο (ή Φίλλιπος Ζ') και συγκεντρώνοντας στρατό εξεγέρθηκε εναντίον των Ρωμαίων. Είχε όμως πολύ λιγότερη τύχη, καθώς οι δυνάμεις του νικήθηκαν από τον πραίτωρα Λούκιο Τρεμέλιο και ο ηγέτης των εξεγερμένων συνελήφθη και εκτελέστηκε.
Δείτε επίσης
Μακεδονικοί πόλεμοι
Τρίτος Μακεδονικός Πόλεμος
Τέταρτος Μακεδονικός Πόλεμος
Μάχη της Λευκόπετρας
Πηγές
Velleio Patercolo I, 11
Floro II 14;
Τίτος Λίβιος, Epit. XLIX, 50, 52;
Διόδωρος Σικελιώτης. Ιστ. XXXII, 9
Παραπομπές
Chisholm, Hugh (1911). "Andriscus", Encyclopædia Britannica 11th edition. Cambridge University Press.
|
Βασιλείς της Μακεδονίας Αργεάδες
|
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
