Σελλάς Μεσσηνίας

.

Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας

-- Κοινότητα Τριπύλας --

Ο Σελλάς[4] αναφερόμενος παλαιότερα και ως το Σελά ή το Σελλά, είναι ορεινός οικισμός κοντά στο Ραπτόπουλο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας.

Τοποθεσία

Ο Σελλάς βρίσκεται περίπου 19 χιλιόμετρα προς τα νοτιοανατολικά της Κυπαρισσίας στη διαδρομή που ξεκινά από αυτήν και συνεχίζει προς το χωριό του Σελλά, μέσω των χωριών Μπλεμενιάνων, Βρυσών, Καρβουνίου, Μουριατάδας και τον λόφο «Ελληνικό», όπου είναι ο Αρχαιολογικός χώρος της Μουριατάδας. Κατόπιν ο ταξιδιώτης–επισκέπτης εισέρχεται στο λεκανοπέδιο της περιοχής της Τριπύλης και ακολουθεί τον δρόμο που ανηφορίζει προς το Σελλά. Το χωριό είναι σε υψόμετρο 496[1][5] μέτρα και απέχει 19 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Από το Ραπτόπουλο ο Σελλάς απέχει περίπου 12 χιλιόμετρα.

Ιστορία
Ονομασία

Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Το ίδιο το χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Τριφυλίας και της ευρύτερης περιοχής της Τριπύλης. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή του Δήμου τριφυλίας, το χωριό χτίστηκε, πιθανώς γύρω στα 1350 με 1400, με την μορφή που έχει ως σήμερα.[4] Υπάρχουν, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, τέσσερις εκδοχές σχετικά με την ονομασία του χωριού: Με βάση την πρώτη εκδοχή, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, καθώς ο αγάς που το διαφέντευε, ο Αγάς Καραλής, κυκλοφορούσε στην περιοχή με ένα σελωμένο άλογο και όλοι έλεγαν «Πάμε στου «σελλά» το χωριό», έμεινε η αναφορά Σελλάς. Προηγουμένως το χωριό ίσως ονομαζόταν Ράντου. Το όνομά του, ο Καραλής, το έδωσε στ’ αλώνια, ανατολικά του χωριού, δηλαδή την τοποθεσία Καραλή, κοντά στο σημερινό υδραγωγείο και δίπλα από το ερειπωμένο σπίτι του Κανασουλέα - «στ’ αλώνια του Καραλή», εκεί όπου οι Σελλαίοι αλώνιζαν τα γεννήματά τους.[4] Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή η ονομασία Σελλά, προήλθε από το ποτάμι του νερόμυλου, που αναφέρεται σε χάρτη ως ο ποταμός Σελλάς, αλλά πιθανώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα καθώς δεν προκύπτει ότι το χωριό λεγόταν «ο Σελλάς» (αναφορές σε δημόσια έγγραφα, ιστορικές μαρτυρίες, αφηγήσεις παλαιοτέρων κλπ.). Αντίθετα, υπάρχουν πλείστες καταγραφές, που αναφέρουν το χωριό ως «το Σελά» ή «το Σελλά» (με ένα ή με δύο λάμδα).[4] Σύμφωνα με την τρίτη εκδοχή η ονομασία προήλθε από τη σλαβική λέξη Σελλό, που στα Σλαβικά σημαίνει «χωριό», πιθανώς κατά την κάθοδο των Σλάβων στην Πελοπόννησο, περί το 760, και ίσως η εκδοχή αυτή να επιβεβαιώνει ότι το Σελλά είναι χρονικά παλαιότερο χωριό, απ’ ότι αναφέρεται ως σήμερα.[4] Τέλος, η τέταρτη εκδοχή πιθανολογεί ότι η ονομασία προέρχεται από την τοποθεσία Σιλέζα ή Σελέζα ή Σουλιέζα, που στα Αρβανίτικα σημαίνει «μεγάλο χωριό» ή «κεφαλοχώρι» (πρόκειται για τη σημερινή τοποθεσία Σιλέζα, όπου βρίσκεται και η Βρύση Σιλέζα του Σελλά).[4]

Ενετοκρατία

Την εποχή της Ενετοκρατίας αναφερόταν ως το Σελά (Sela). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το Σελά (Sela), ανήκε, το 1689, σύμφωνα με την απογραφή Corner, στην επαρχία της Αρκαδίας (ή Αρκαδιάς, δηλαδή την περιοχή της σημερινής Κυπαρισσίας), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[6] Το Σελλά, αναφερόταν ως Sella, στην απογραφή Grimani του 1700 και την απογραφή Pacifico/Alberghetti του 1704.[7]

Νεότερη ιστορία

Επίσης το χωριό αναφερόταν τον 19ο αιώνα ως Lela σύμφωνα με τον Pouqueville το 1815 και Sela σύμφωνα με την απογραφή του 1829, που έγινε από την «επιστημονική αποστολή του Μοριά» (Mission scientifique de Morée), η οποία ήταν τμήμα της γαλλικής αποστολής με την ονομασία Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée), η οποία ήταν αποστολή εκστρατευτικού σώματος 13.000-15.000 ανδρών, υπό την αρχηγία του Νικολάου - Ιωσήφ Μαιζώνος στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών 1828 και 1833.[7] Το Σελά προσαρτήθηκε το 1835,[8][9] στον παλαιό Δήμο Τριπύλης, ο οποίος είχε ως έδρα αρχικά τον οικισμό Ραυτόπουλον.[10] Το 1840[11] το Σελά ορίζεται αυτό ως έδρα του δήμου Τριπύλης και παρέμεινε ως το 1843,[12] όταν μεταφέρεται η έδρα του δήμου στον οικισμό της Σαρακινάδας (ή Σαρακηνάδας, σήμερα το Κρυονέρι, της δημοτικής ενότητας Αετού). Το 1853 το Σελά αναφέρεται, στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως πρώην έδρα του Δήμου Τριπύλης της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 227 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[13] Ως έδρα του δήμου τότε αναφερόταν η Σαρακινάδα. Σύμφωνα με την απογραφή του 1861 το Σελά ήταν και πάλι τότε έδρα του δήμου με 279 κατοίκους. Λίγο αργότερα η έδρα του δήμου μεταφέρεται και πάλι στην Σαρακινάδα, ενώ το 1876 μεταφέρεται από αυτήν στον οικισμό Ραυτόπουλον,[14] όπως επιβεβαιώνεται και από την απογραφή του 1879. Το Ραυτόπουλον παρέμεινε έδρα του παλαιού Δήμου Τριπύλης ως το 1912, που αυτός καταργήθηκε. Το 1899 το Σελά μεταφέρεται από το Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[15] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας,[16] ως οικισμός της Επαρχίας Τριφυλίας. Το 1912 το Σελά γίνεται έδρα στην Κοινότητα Σελά,[17][18] στην οποία προσαρτάται και ο οικισμός Λεσοβίτι (σήμερα το Άνυδρον). Από το 1940, η κοινότητα αναγράφεται επίσημα, ως Κοινότητα Σελλά και το χωριό ως ο Σελλάς.[19] Ο Σελλάς παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», αυτός και το Άνυδρον υπήχθησαν στην κατηργημένη Κοινότητα Τριπύλας,[20] [21] ως το 2010. Η Κοινότητα Τριπύλας μετονομάσθηκε επίσημα, το 2006, σε Κοινότητας Τριπύλης[22] και καταργήθηκε στα τέλη του 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ο Σελλάς ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[23][4] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας. Ο Σελλάς σήμερα είναι η έδρα στην Τοπική Κοινότητα του Σελλά του Δήμου Τριφυλίας, στην οποία υπάγεται και ο οικισμός του Άνυδρου.[4]
Κάτοικοι

Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 74 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται με την κτηνοτροφία, καθώς και σε διάφορες αγροτικές εργασίες.[4]
Εξέλιξη Πληθυσμού του Σελλά Μεσσηνίας Απογραφή Πληθυσμός Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού
1689 35[6]
1844 256[24]
1851 227[13]
1861 279[25]
1879 305[26][6]
1889 339[27]
1896 345[28]
1907 391[29]
1920 400[30]
1928 424[31]
1940 421[32]
1951 362[33]
1961 311[34]
1971 219[35]
1981 147[36]
1991 173[37]
2001 173[38]
2011 74[39]
Κτίρια - εκδηλώσεις - αξιοθέατα

Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια[40][41] υπάρχει η κεντρική εκκλησία του χωριού, η οποία είναι η Αγία Τριάδα. Επίσης η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου,[42] στην τοποθεσία Πέρα Ρούγα, που γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο και γίνεται τότε το πανηγύρι του χωριού, η εκκλησία της Ανάληψης στο κοιμητήριο του χωριού, το εκκλησάκι του Άη-Γιάννη του Προδρόμου, στην τοποθεσία Αμπέλια και το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, στην είσοδο του χωριού. Στην κορυφή του βουνού Άη-Λιάς, κοντά στο χωριό, βρίσκεται επίσης το παλαιό μοναστήρι του Άη-Νικήτα,[43] στο οποίο εορτάζεται ο Άγιος Νικήτας ο Γότθος (εορτασμός 15 Σεπτεμβρίου). Σημαντική δραστηριότητα στα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού έχει και ο «Σύλλογος Απανταχού Σελλαίων Τριφυλίας "Η Αγία Τριάς"», ο οποίος υποστηρίζει την λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του χωριού. Στο ίδιο κτίριο, αυτό του παλαιού Δημοτικού Σχολείου, στεγάζεται και το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) του χωριού.
Λαογραφικό Μουσείο Σελλά

Στο Σελλά έχει την έδρα του και το Λαογραφικό Μουσείο Σελλά, που ιδρύθηκε το 2006[4][44] και στο οποίο υπάρχουν παλαιά αγροτικά εργαλεία, είδη υφαντικής και οικοτεχνίας, καθώς και παραδοσιακά υφαντά, ενδύματα και κεντήματα και διάφορα άλλα αντικείμενα της καθημερινής ζωής και δράσης της τοπικής κοινωνίας, όπως αυτή διεξαγόταν σε παλαιότερες εποχές.
Πάρκο Τριπύλης

Σημαντικό αξιοθέατο για την περιοχή του χωριού είναι και το Πάρκο Τριπύλης, που βρίσκεται περίπου 200 μέτρα πάνω από τη Γέφυρα του Σελλά, όπου ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα παραποτάμια μονοπάτια του σημαντικού σε βιοποικιλότητα Αρκαδικού ποταμού.[4]
Δείτε επίσης

Κυπαρισσία
Ραπτόπουλο
Δήμος Τριφυλίας
Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
πρώην Κοινότητα Τριπύλης

Παραπομπές

Σελλάς, από την ιστοσελίδα: buk.gr
Ταχυδρομικός Κώδικας Σελλάς Μεσσηνίας.
Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Κυπαρισσία: 27610
6) Τ.Κ. Σελλά: Ο Σελλάς, από την ιστοσελίδα: www.dimostrifylias.gr του Δήμου Τριφυλίας.
Σελλάς, από την ιστοσελίδα: moriasnow.gr.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Απογραφή 1689, Νο 144 Sela - Απογραφή 1879, Νο 144 Σελά, σελ. 706-707.
Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνικής Μεσσηνίας ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Αναστατικές Εκδόσεις Δ. Ν. Καραβία, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-258-103-2, Οικιστική εξέλιξη 1, από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 17 Σελά - Απογραφή Corner (1689): Sela - Απογραφή Grimani (1700): Sella και Οικιστική εξέλιξη 2, από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 17, Απογραφή Pacifico/Alberghetti (1704): Sella - Pouqueville (1815): Lela, Απογραφή Expedition Scientifique de Moree (1829): Sela.
21-04-1835.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Σελάς (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Τριπύλης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
ΦΕΚ 6Α - 06/03/1843.
Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σ. 581.
ΦΕΚ 49Α - 08/11/1876.
ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899.
ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909.
ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Κ. Σελλά (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
16/10/1940.
Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Κ. Τριπύλας (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
ΦΕΚ 36Α - 16/02/2006.
ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 41.
Υπουργείον Εσωτερικών, Στατιστική της Ελλάδος, "Πληθυσμός του έτους 1861, εκ του βασιλικού τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1862. Και φωτομηχανική ανατύπωση με προλεγόμενα - επιμέλεια ανατύπωσης: Γιάννης Μπαφούνης, "Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού", παράρτημα περιοδικού "Μνήμων", αρ. 7, έκδοση: "Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ίδρυμα ETBA", Αθήνα 1991. ISBN 960-7089-02-2 και ISBN 960-244-020-1. Επίσης: "Πληθυσμός του έτους 1861", σελ. 94.
Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 125.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 91.
Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 107.
Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 395.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 240.
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 280.
Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 309.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951", σελ. 150.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 145.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 141.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 151.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 184.
Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 186.
"Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
Κτίριο ιδιοκτησίας Παναγιώτη Στρατικόπουλου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3864/59315/1-12-1998 - ΦΕΚ 1270/Β/21-12-1998, σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Κτίριο στα Σελλά, ιδιοκτ. Βασ. Χρονοπούλου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3865/60505/1-12-1998 - ΦΕΚ 1303/Β/31-12-1998, σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ι.Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/6115/145/16-3-1993 - ΦΕΚ 236/Β/7-4-1993: [...] "Χαρακτηρίζεται ο Ι. Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που βρίσκεται στην Κοινότητα Σελλά, της Επαρχίας Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, με ζώνη προστασίας γύρω του 20 μέτρα. Πρόκειται για ημιερειπωμένο ναό που χρονολογείται στα μέσα του 19ου αιώνα και ανηγέρθηκε σε ανάμνηση ιστορικού γεγονότος του 1827" [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Καθολικό διαλελυμένης Ι. Μονής Αγ. Νικήτα, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/ΚΗΡ/962/21/24-1-2002 - ΦΕΚ 136/Β/8-2-2002: [...] "Χαρακτηρίζεται το καθολικό της διαλελυμένης Ιεράς Μονής Αγ. Νικήτα Δημ. Διαμ. Σέλλα, Δήμου Τριπύλας, επαρχίας Τριφυλίας, Ν. Μεσσηνίας, ως μνημείο που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας. Πρόκειται για μονόχωρο ναό, τετράγωνης σχεδόν κάτοψης, ο οποίος χρονολογείται στα τέλη του 19ου - αρχές του 20ου αιώνα με τρεις ημιεξαγωγικές εξωτερικά αψίδες και εξάπλευρο τρούλλο. Στη δυτική όψη, δεξιά της θύρας εισόδου, υπάρχει τοξωτό προσκυνητάρι με ορθογώνια κόγχη, πάνω από την οποία διακρίνεται η τριγράμματη ανάγλυφη επιγραφή Α(γιος) Ν(ικήτας) Σ(ελλά)." [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος, της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Νέο λαογραφικό μουσείο στο Σελλά Μεσσηνίας, 29/08/2006, από την ιστοσελίδα: traveldailynews.gr της εφημερίδας: "Travel Daily News".

Πηγές

Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνικής Μεσσηνίας ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Αναστατικές Εκδόσεις Δ. Ν. Καραβία, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-258-103-2. Η εργασία αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε περιληπτικά, υπό μορφή διάλεξης, στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. στις 10 Ιουλίου 2003, με επιβλέπουσα καθηγήτρια την Αικατερίνη Δημητσάντου-Κρεμέζη. Στην έντυπη μορφή της, προδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ιστορικογεωγραφικά», τόμος 10ος, Αθήνα 2004, σελ. 9-105. Η έκδοση του 2007 αποτελεί ανεξάρτητη αναδημοσίευση της αρχικής έκδοσης. Αναδημοσίευση σε ιστοσελίδα: Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνική Μεσσηνία: Ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Πύργος Τριφυλίας, 14/03/2007, από την παλαιά-αρχειακή ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΠΥΛΗΣ
Τοπική Κοινότητα Καλογερεσίου
Καλογερέσι, το
Τοπική Κοινότητα Λαντζουνάτου
Λαντζουνάτον, το
Τοπική Κοινότητα Λυκουδεσίου
Κλώνι, το
Λυκουδέσι, το
Τοπική Κοινότητα Ραπτοπούλου
Παλαιά Βρύση, η
Ραπτόπουλον, το
Τοπική Κοινότητα Ροδιάς
Δάρας, ο
Ροδιά, η
Τοπική Κοινότητα Σελλά
Άνυδρον, το
Σελλάς, ο
Τοπική Κοινότητα Τριπύλας
Τριπύλα, η

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License