.
Η Αργυρούπολη είναι σήμερα προαστιακός δήμος νοτιοανατολικά της Αθήνας στις νότιες παρειφές του Υμηττού. Συνορεύει με τους δήμους της Γλυφάδας, του Ελληνικού και της Ηλιούπολης. Χωροταξικά η πόλη έχει αναπτυχθεί βόρειοανατολικά και σε παράλληλη διάταξη με τη λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Ιστορικό ανάπτυξης
Ιδρύθηκε από Πόντιους πρόσφυγες μετά απο τον διωγμό που υπέστησαν από τους Τούρκους, αλλά και την ανταλλαγή πληθυσμών, απο την Αργυρούπολη Πόντου στη Μικρά Ασία, που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα από το 1918 - 1926.
Στην αρχή οι Πόντιοι αυτοί εγκαταστάθηκαν στο συνοικισμό Σκοπευτηρίου Καλλιθέας. Το 1925 ιδρύεται στη Καλλιθέα συματείο "Η Πρόοδος" με κύριο μέλημα την αποκατάσταση των Αργυρουπολιτών με πρόεδρο τον Κυριάκο Ευσταθιάδη.
Την περίοδο 1926 - 1928 39 οικογένειες των Αργυρουπολιτών εγκαταστάθηκαν στη περιοχή Τράχωνες σε μια έκταση 300 στρεμμάτων ιδιοκτησίας Μαρίνου Γερουλάνου που απολλοτριώθηκε επί Πρωθυπουργίας Αλέξανδρου Ζαΐμη και Υπ. Κοινωνικής Πρόνοιας Μιχ. Κύρκου και βάσει της ανταλλάξιμης περιουσίας που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ του 1927. Η περιοχή αυτή τότε χαρακτηριζόταν "εξορία του Αδάμ" αν αναλογισθεί κανείς ότι δεν υπήρχε η σημερινή λεωφόρος Βουλιαγμένης, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε τηλέφωνο, τα δε πλησιέστερα σημεία επικοινωνίας ήταν το Παλαιό Φάληρο και ο Άγιος Ιωάννης. Έτσι οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι πάλεψαν με πολλές δυσκολίες και ελλείψεις, που όμως με την εργατικότητα, υπομονή και επιμονή που τους διέκρινε λάξεψαν βράχους άνοιξαν πηγάδια σε αρκετό βάθος και έκτισαν τα πρώτα πλήθινα σπίτια τους.
Το 1932 κτίζεται ο πρώτος ναός η Αγία Βαρβάρα πολιούχος και μητρόπολη σήμερα της πόλης. Ένα χρόνο μετά το 1933 κτίζεται με προσωπική εργασία των κατοίκων το πρώτο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο.
Το 1937 - 1938 γίνεται η αρχική διάνοιξη του καρόδρομου του Πρίγκιπα Πέτρου που έφθανε όμως μέχρι βόρεια της Γλυφάδας και που ονομάσθηκε λεωφόρος Βουλιαγμένης (επί του στόχου κατάληξης παρότι δεν έφθασε ποτέ στη Βουλιαγμένη), έργο που όμως έδωσε άλλη πνοή στον νεοσύστατο οικισμό.
Το 1940 (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος) λόγω της γειτνίασης με το αεροδρόμιο, η περιοχή βομβαρδίζεται και οι κάτοικοι γνωρίζουν δεύτερη προσφυγιά. Στις 12 Οκτωβρίου 1944 αρχίζει η επανεγκατάσταση των κατοίκων με κύριο μέλημα την απόσπασή τους από την Κοινότητα του Καλαμακίου. Πέντε χρόνια μετά στις 29 Ιουλίου 1949 δημοσιεύεται η ίδρυση της Κοινότητας Αργυρούπολης που αριθμούσε 425 κατοίκους με προσωρινό πρόεδρο τον Τ. Ζιώγα. Το 1951 εκλέγεται πρώτος αιρετός Πρόεδρος ο Κυρ. Ευσταθιάδης. Τον ίδιο χρόνο τοποθετείται και η πρώτη τηλεφωνική σύνδεση στο Σταθμό Χωροφυλακής για να ακολουθήσει μέχρι το 1953 η σύνδεση όλων των οικιών. Το 1952 έγινε και ο ηλεκροφωτισμός.
Τη περίοδο αυτή 1951 - 1955 τρεις οικοδομικοί συνεταιρισμοί (Παλαιών Πολεμιστών, Ηλεκτρουπόλεως και Αλεξιουπόλεως) με 3.500 οικόπεδα ιδιοκτησίας Κ. Νάστου εντάσσονται στο σχέδιο πόλης. Το 1954 οι κάτοικοι προμηθευόμενοι οι ίδιοι χαλύβδινους σωλήνες από την Γαλλία εγκαθιστούν το κοινοτικό δίκτυο ύδρευσης. Έτσι μέσα σε 8 χρόνια από της ίδρυσης της κοινότητας ο πληθυσμός δεκαπλασιάζεται από 425 σε 4.025 (1957) και η περιοχή πλέον από αγροτική χαρακτηρίζεται αστική.
Το 1972 η Κοινότητα Αργυρούπολης ανακηρύχθηκε σε Δήμο με πρώτο Δήμαρχο τον Δημήτρη Αποστόλου. Ακολούθησαν οι Δ. Ευσταθιάδης (πρώτος αιρετός 1975-1994), Χαρ. Σαραφίδης (1995-2002) και Ι. Τσαπαρλής (2002 - σήμερα).
Ο Δήμος σήμερα
Ο Δήμος Αργυρούπολης έχει χαρακτηρισθεί (λόγω της χωροταξικής του διάταξης) Δήμος πιλότος και πρωτοποριακός για πολλά έργα υποδομής όπως σε Δημοτικές επιχειρήσεις, 3 κλειστά γυμναστήρια, 1 κολυμβητήριο, αποχετευτικά δίκτυα, υγειονομικές υπηρεσίες, ιδιόκτητα σχολεία, πλατείες και παιδικές χαρές, Δημοτικό Ωδείο, εκθεσιακό κέντρο,εφαρμογές ευρωπαϊκών προγραμμάτων κ.ά.
Σήμερα ο Δήμος αριθμεί περίπου 45.000 κατοίκους.
Προάστια και περιοχές της Αθήνας
Ανατολικά προάστια: Βύρωνας | Ζωγράφου | Ιλίσια | Καισαριανή | Υμηττός
Βόρεια προάστια: Αγία Παρασκευή | Άνοιξη | Βριλήσια | Δροσιά | Εκάλη | Κηφισιά | Λυκόβρυση | Μαρούσι | Μελίσσια | Μεταμόρφωση | Νέα Φιλαδέλφεια | Νέο Ηράκλειο | Νέο Ψυχικό | Παλαιό Ψυχικό | Πεντέλη | Πεύκη | Πολιτεία | Φιλοθέη | Χαλάνδρι | Χολαργός
Νότια προάστια: Άγιος Δημήτριος (ή Μπραχάμι) | Άλιμος | Αμφιθέα | Αργυρούπολη | Βάρη | Βάρκιζα | Βούλα | Βουλιαγμένη | Γλυφάδα | Δάφνη | Ελληνικό | Ηλιούπολη | Καβούρι | Καλαμάκι | Καλλιθέα | Νέα Σμύρνη | Παλαιό Φάληρο | Ταύρος | Τερψιθέα Γλυφάδας
Δυτικά προάστια: Άγιοι Ανάργυροι | Αιγάλεω | Ίλιον | Καματερό | Κορυδαλλός | Μοσχάτο | Νίκαια | Πέραμα | Περιστέρι | Πετρούπολη | Χαϊδάρι
Κέντρο Αθήνας: Άγιος Αρτέμιος | Άγιος Ελευθέριος | Άγιος Νικόλαος | Άγιος Παντελεήμονας | Ακαδημία | Ακαδημία Πλάτωνος | Ακρόπολη | Αμπελόκηποι (Αθήνα) | Αστεροσκοπείο | Βοτανικός | Γκάζι | Γκύζη | Γουδί | Ελληνορώσων | Εξάρχεια | Θησείο | Ιλίσια | Καλλιμάρμαρο | Κεραμεικός | Κολοκυνθού | Κολωνάκι | Κολωνός | Κουκάκι | Κυψέλη | Λυκαβηττός | Μακρυγιάννη | Μεταξουργείο | Μοναστηράκι | Νεάπολη | Νέος Κόσμος | Ομόνοια | Παγκράτι | Πατήσια | Πεδίον Άρεως | Πετράλωνα | Πλάκα | Πολύγωνο | Ριζούπολη | Ρουφ | Σεπόλια και Ψυρρή
Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος
Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License